ÉÉN Down the Road

[Deleted member 451]

Mooi programma.
1 klein dingetje dat mij al altijd opvalt: ze kunnen zo slecht inschatten van afstand en tijd. In Canada staan ze voor een gigantische brug, "zeker 6 meter hoog" (het was een ravijn van 130 meter).
In Thailand "amai die wolkenkrabbers zijn hoog, dat moet zeker 4 of 5 meter zijn"
Is dat een ding voor mensen met Down?

idd en nu weer die mosselen!

"we hebben zeker 30 of 40 ton mosselen geraapt" ! (isabelle).


Ik kijk al hard uit naar het volgende hoofdstuk hoor, volgende week.
"ik heb u niet graag isabelle"! bam. dat wordt een knaller van jewelste denk ik.

 

[Doxie]

idd en nu weer die mosselen!

"we hebben zeker 30 of 40 ton mosselen geraapt" ! (isabelle).


Ik kijk al hard uit naar het volgende hoofdstuk hoor, volgende week.
"ik heb u niet graag isabelle"! bam. dat wordt een knaller van jewelste denk ik.

Bovenste is rebecca, onderste is aan sabine denk ik

En een liefdesverklaring van Rebecca aan ik denk Evert? Die maar 3* per aflevering zegt homo te zijn

 

[Bernie.be]

Doordat de jongste hier een fan is van het programma kijk ik af en toe ook eens mee.
Best wel hartverwarmend en grappig bij momenten.
En dit seizoen doet me echt beseffen dat ik nu eindelijk eens werk moet maken van mijn reis naar Canada.
Prachtig land

 

[Malan]

Ik kijk al hard uit naar het volgende hoofdstuk hoor, volgende week.
"ik heb u niet graag isabelle"! bam. dat wordt een knaller van jewelste denk ik.

Aflevering gezien gisteren en dat was toch overduidelijk in scene gezet.

 

[DwightSchrute]

Aflevering gezien gisteren en dat was toch overduidelijk in scene gezet.

Hoezo ? Alsof je die mensen op zo'n manier kan laten acteren...

 

[Malan]

Hoezo ? Alsof je die mensen op zo'n manier kan laten acteren...

Ik vind het altijd wel heel toevallig dat op zo’n moment de camera draait, zelfs in de tent al klaar staat op het moment. Verder was het ook wel heel snel vergeten en vergeven.

En waarom zou je “zo’n mensen” niet kunnen laten acteren? Er speelt toch ook een man met Down mee in Familie?

 

[DwightSchrute]

Ik vind het altijd wel heel toevallig dat op zo’n moment de camera draait, zelfs in de tent al klaar staat op het moment. Verder was het ook wel heel snel vergeten en vergeven.

En waarom zou je “zo’n mensen” niet kunnen laten acteren? Er speelt toch ook een man met Down mee in Familie?

De camera volgt gewoon constant natuurlijk, dat het heel snel vergeten en vergeven is is in eigen aan mensen met syndroom van down.

Ik kijk geen Familie maar kan me niet voorstellen dat je aan Anneleen kan zeggen, 'zeg nu eens aan Sabine dat je haar niet graag hebt' ; hoe sadistisch zou dat zijn ?

 

[Malan]

Het blijft televisie natuurlijk. Hier en daar wat drama faken houdt de kijker geïnteresseerd, maar ach, whatever.

 

[apzoeir]

Het blijft zeer zeker televisie.

Ik kijk er zelf ook graag naar, maar een vriendin van weigert resoluut om nog te kijken, heeft enkel eerste seizoen gezien.

Ze werkt zelf in een voorziening en vind het allemaal wat TE positief in beeld gebracht. Dit terwijl het echt zeer zwaar kan zijn in zo'n job en er veel te weinig middelen zijn vanuit de overheid.
Nu komt het voor velen zo wat over van "oh mensen met down zijn altijd lief en eerlijk en grappig". Terwijl in werkelijkheid... Als er zo'n vent van in de 40 in een kolerieke bui gaat....

 

[Sh343]

Ik vind het altijd wel heel toevallig dat op zo’n moment de camera draait, zelfs in de tent al klaar staat op het moment. Verder was het ook wel heel snel vergeten en vergeven.

En waarom zou je “zo’n mensen” niet kunnen laten acteren? Er speelt toch ook een man met Down mee in Familie?

Ik vind het idee dat ze mensen met down syndroom (die daar zijn voor persoonsontwikkeling en voor goede awareness-TV te maken met een lach en een traan) regisseren en tegen elkaar opstoken alsof ze op Temptation Island of MAFS zitten hilarisch. Je moet dan toch een cynisch wereldbeeld hebben . Dat het snel vergeven en vergeten is, is gewoon omdat ze knippen en plakken (zoals in elk programma). Waarschijnlijk werd er tussenin achter de camera's terechte begeleiding gegeven en is het vervolg verfilmd. Niets te maken met in scène zetten. Je kan maar zoveel tonen in 1 aflevering. Het is niet alsof Anneleen's botheid out of the blue kwam.

Het blijft zeer zeker televisie.

Ik kijk er zelf ook graag naar, maar een vriendin van weigert resoluut om nog te kijken, heeft enkel eerste seizoen gezien.

Ze werkt zelf in een voorziening en vind het allemaal wat TE positief in beeld gebracht. Dit terwijl het echt zeer zwaar kan zijn in zo'n job en er veel te weinig middelen zijn vanuit de overheid.
Nu komt het voor velen zo wat over van "oh mensen met down zijn altijd lief en eerlijk en grappig". Terwijl in werkelijkheid... Als er zo'n vent van in de 40 in een kolerieke bui gaat....

Ik kan die kritiek zeker begrijpen. Het uiteindelijke doel van het programma is dan ook down-syndroom positief in beeld zetten. Ik ben daarom wel pro om een moeilijkere kandidaat zoals Anneleen erin te zetten om die balans wat recht te trekken (en je kan zeker veel zwaardere gevallen erin zetten, maar dan gaat het niet meer werkbaar zijn). Ze kiezen in het algemeen wel duidelijk voor kandidaten waarmee ze kunnen werken.

P.S. ik moet altijd denken aan dit stuk van comedian Shane Gillis.

 

[apzoeir]

Ik vind het idee dat ze mensen met down syndroom (die daar zijn voor persoonsontwikkeling en voor goede awareness-TV te maken met een lach en een traan) regisseren en tegen elkaar opstoken alsof ze op Temptation Island of MAFS zitten hilarisch. Je moet dan toch een cynisch wereldbeeld hebben . Dat het snel vergeven en vergeten is, is gewoon omdat ze knippen en plakken (zoals in elk programma). Waarschijnlijk werd er tussenin achter de camera's terechte begeleiding gegeven en is het vervolg verfilmd. Niets te maken met in scène zetten. Je kan maar zoveel tonen in 1 aflevering. Het is niet alsof Anneleen's botheid out of the blue kwam.


Ik kan die kritiek zeker begrijpen. Het uiteindelijke doel van het programma is dan ook down-syndroom positief in beeld zetten. Ik ben daarom wel pro om een moeilijkere kandidaat zoals Anneleen erin te zetten om die balans wat recht te trekken (en je kan zeker veel zwaardere gevallen erin zetten, maar dan gaat het niet meer werkbaar zijn). Ze kiezen in het algemeen wel duidelijk voor kandidaten waarmee ze kunnen werken.

P.S. ik moet altijd denken aan dit stuk van comedian Shane Gillis.

Vanuit een tv-standpunt ook absoluut te begrijpen dat ze voor lichtere/werkbare "gevallen" kiezen.
Alleen kan dat dus inderdaad bij velen een heel verkeerd beeld geven.
De vriendin van mij is bijvoorbeeld ooit door kerel van in de 40 en 100kg tegen de kast gekwakt omdat er iets niet ging zoals hij het wou. Zo'n situaties zal je hier op tv natuurlijk nooit zien. Zeg ook niet dat dit persé moet he. Maar ben wel van mening dat alle begeleiders wel echt tonnen respect verdienen, want het is wel heel wat zwaarder dan Dieter Coppens het nu doet uitschijnen. Dit in combo met veel te weinig geld voor de sector....

 

[Be-Li]

Vanuit een tv-standpunt ook absoluut te begrijpen dat ze voor lichtere/werkbare "gevallen" kiezen.
Alleen kan dat dus inderdaad bij velen een heel verkeerd beeld geven.
De vriendin van mij is bijvoorbeeld ooit door kerel van in de 40 en 100kg tegen de kast gekwakt omdat er iets niet ging zoals hij het wou. Zo'n situaties zal je hier op tv natuurlijk nooit zien. Zeg ook niet dat dit persé moet he. Maar ben wel van mening dat alle begeleiders wel echt tonnen respect verdienen, want het is wel heel wat zwaarder dan Dieter Coppens het nu doet uitschijnen. Dit in combo met veel te weinig geld voor de sector....

Ik werk zelf ook in een voorziening voor mensen met een ernstige mentale beperking en heb in mijn leefgroep ook iemand met het syndroom v down die dus totaal niet te vergelijken valt met degene die aan het programma meedoen.

Ik heb zelf het eerste seizoen gezien. Ik vind het zeker geen slecht programma en snap wel waarom het goed scoort.
Mij frustreert het ook vooral dat het een verkeerd beeld geeft over wat het syndroom van down allemaal inhoudt, want je ziet op tv de 'goeie' die ook wel eens een minder moment hebben. Maar je ziet er niet mensen met downsyndroom die zwaar hulpbehoevend zijn dag en nacht, die agressie vertonen, niet kunnen communiceren, ... .

Ik heb echt al zwangere mensen in mijn omgeving gehoord die zeggen goh een kindje met down zou ik nog niet zo erg vinden, want zie naar down the road wat die nog allemaal kunnen. Die kunnen nog echt iets maken van hun leven. En dan weet ik nooit of ik hun bubbel moet doorprikken of niet

 

[Sh343]

Ik werk zelf ook in een voorziening voor mensen met een ernstige mentale beperking en heb in mijn leefgroep ook iemand met het syndroom v down die dus totaal niet te vergelijken valt met degene die aan het programma meedoen.

Ik heb zelf het eerste seizoen gezien. Ik vind het zeker geen slecht programma en snap wel waarom het goed scoort.
Mij frustreert het ook vooral dat het een verkeerd beeld geeft over wat het syndroom van down allemaal inhoudt, want je ziet op tv de 'goeie' die ook wel eens een minder moment hebben. Maar je ziet er niet mensen met downsyndroom die zwaar hulpbehoevend zijn dag en nacht, die agressie vertonen, niet kunnen communiceren, ... .

Ik heb echt al zwangere mensen in mijn omgeving gehoord die zeggen goh een kindje met down zou ik nog niet zo erg vinden, want zie naar down the road wat die nog allemaal kunnen. Die kunnen nog echt iets maken van hun leven. En dan weet ik nooit of ik hun bubbel moet doorprikken of niet

Vanuit een tv-standpunt ook absoluut te begrijpen dat ze voor lichtere/werkbare "gevallen" kiezen.
Alleen kan dat dus inderdaad bij velen een heel verkeerd beeld geven.
De vriendin van mij is bijvoorbeeld ooit door kerel van in de 40 en 100kg tegen de kast gekwakt omdat er iets niet ging zoals hij het wou. Zo'n situaties zal je hier op tv natuurlijk nooit zien. Zeg ook niet dat dit persé moet he. Maar ben wel van mening dat alle begeleiders wel echt tonnen respect verdienen, want het is wel heel wat zwaarder dan Dieter Coppens het nu doet uitschijnen. Dit in combo met veel te weinig geld voor de sector....

Vraagje voor jullie met (evt. indirecte) ervaring in zorg: dat kan toch niet dat het enkel een cameraploeg/regisseur, Dieter en Saar is, toch? Ik vermoed dat ze achter de camera nog begeleiders hebben zitten. Saar zal wel enorm competent zijn, maar is vooral ook om te tonen dat ze niet gewoon een Vlaamse BV alleen met de kandidaten op reis sturen.

 

[Hans Moleman]

Is wel iets dat ik idd ook bij mensen hoorde die vaak met mensen met een beperking werken. Je krijgt in dit programma de beste gevallen te zien, waardoor mensen gaan vergeten dat het in de meeste gevallen nog een pak moeilijker is.

Hebben hier uiteraard gelijk in. Anderzijds lijkt dit programma mij wel een mooi platform om aan te tonen dat er toch nog een hoop mensen met down (maar ook met andere beperkingen) ook maar mensen zijn, en perfect bepaalde zaken kunnen doen waar hun beperking het toelaat. Kwestie van inclusie, iets waar we ons als maatschappij echt eens meer bewust van moeten worden.

Daarvoor zijn de VRT Max Na Down The Road reeksen een mooie aanvulling bij het programma. Over het leven, en de moeilijkheden en grenzen die erbij horen voor iemand met een beperking.

Want het blijven mensen met een beperking, dat lijken er hier bepaalde mensen ook te vergeten. Als ik ze hier zo oordelend bezig hoor over Anneleen.

Meisje heeft duidelijk problemen met het uiten van gevoelens, en lijkt me ook een beetje last te hebben van autisme.

Blijf het een mooi programma vinden, maar snap wel dat er bedenkingen bij worden gemaakt. Maar mij lijkt als buitenstaander wel een programma met een sterke omkadering, inclusief nazorg.

 

[Be-Li]

Vraagje voor jullie met (evt. indirecte) ervaring in zorg: dat kan toch niet dat het enkel een cameraploeg/regisseur, Dieter en Saar is, toch? Ik vermoed dat ze achter de camera nog begeleiders hebben zitten. Saar zal wel enorm competent zijn, maar is vooral ook om te tonen dat ze niet gewoon een Vlaamse BV alleen met de kandidaten op reis sturen.

Er zijn er geloof ik bij die in het dagelijkse leven zo goed als zelfstandig wonen, dus mij lijkt het wel haalbaar dat dit inderdaad gewoon Dieter en Saar zijn als begeleiding.

Is wel iets dat ik idd ook bij mensen hoorde die vaak met mensen met een beperking werken. Je krijgt in dit programma de beste gevallen te zien, waardoor mensen gaan vergeten dat het in de meeste gevallen nog een pak moeilijker is.

Hebben hier uiteraard gelijk in. Anderzijds lijkt dit programma mij wel een mooi platform om aan te tonen dat er toch nog een hoop mensen met down (maar ook met andere beperkingen) ook maar mensen zijn, en perfect bepaalde zaken kunnen doen waar hun beperking het toelaat. Kwestie van inclusie, iets waar we ons als maatschappij echt eens meer bewust van moeten worden.

Daarvoor zijn de VRT Max Na Down The Road reeksen een mooie aanvulling bij het programma. Over het leven, en de moeilijkheden en grenzen die erbij horen voor iemand met een beperking.

Want het blijven mensen met een beperking, dat lijken er hier bepaalde mensen ook te vergeten. Als ik ze hier zo oordelend bezig hoor over Anneleen.

Meisje heeft duidelijk problemen met het uiten van gevoelens, en lijkt me ook een beetje last te hebben van autisme.

Blijf het een mooi programma vinden, maar snap wel dat er bedenkingen bij worden gemaakt. Maar mij lijkt als buitenstaander wel een programma met een sterke omkadering, inclusief nazorg.

Ik denk dat je met een ander soort programma meer van hun mogelijkheden kunt laten zien. In Nederland heb je bv brownies&downies lunchcafé's. Doe zoiets, laat zien waar ze toe in staat zijn in het dagelijkse leven.

 

[Proto]

Vraagje voor jullie met (evt. indirecte) ervaring in zorg: dat kan toch niet dat het enkel een cameraploeg/regisseur, Dieter en Saar is, toch? Ik vermoed dat ze achter de camera nog begeleiders hebben zitten. Saar zal wel enorm competent zijn, maar is vooral ook om te tonen dat ze niet gewoon een Vlaamse BV alleen met de kandidaten op reis sturen.

Er zijn inderdaad nog een stuk of 3-4 begeleiders bij. Ik zat toevallig met de deelnemers+crew van Down the road op de vlieger toen ze terugkwamen van Lapland.

 

[Sh343]

Er zijn inderdaad nog een stuk of 3-4 begeleiders bij. Ik zat toevallig met de deelnemers+crew van Down the road op de vlieger toen ze terugkwamen van Lapland.

En, babbeltje gestaan?

 

[Proto]

En, babbeltje gestaan?

Met Dieter heb ik even gepraat ja, maar ze waren natuurlijk allemaal enorm teleurgesteld, ze moesten toen vroeger terugkomen omwille van de corona uitbraak. Wij hebben onze reis toen wel net volledig kunnen doen.

 

[nixie]

Ben verbaasd dat het niet voor iedereen duidelijk is dat men voor de "betere" kiest.
Dat was me nu toch al duidelijk bij seizoen 1.

Nog meer verbaasd dat er mensen zijn die op basis van het programma een kindje met het syndroom van down zouden zien zitten.
Zou daar niet mee kunnen leven, de kans is groot dat je er op een dag niet meer bent en wie zorgt er dan voor u kind...

 

[Marsu]

Ben verbaasd dat het niet voor iedereen duidelijk is dat men voor de "betere" kiest.
Dat was me nu toch al duidelijk bij seizoen 1.

Nog meer verbaasd dat er mensen zijn die op basis van het programma een kindje met het syndroom van down zouden zien zitten.
Zou daar niet mee kunnen leven, de kans is groot dat je er op een dag niet meer bent en wie zorgt er dan voor u kind...

Mensen die dat niet inzien gaan niet gebaat zijn bij een programma dat de andere zijde van de medaille laat zien.

Ik heb in het middelbaar eens eventjes in zo een gesloten instelling voor mensen met een mentale handicap meegedraaid voor een werkstuk en uit interesse. Daar zie je wel eens intens geluk, maar vooral schrijnende situaties. Zowel voor de persoon in kwestie als voor de familie.

Dat is, zelfs in de betere gevallen, loodzwaar. Je zorgt voor een volwassen kind voor de rest van je leven en dan moet je een loodzware verantwoordelijkheid zien over te dragen aan een ander.