Sven Pichal onderzocht voor beelden seksueel kindermisbruik

Laatst bewerkt door een moderator:
Ik denk dat het ook minder zwartwit wordt eens het daadwerkelijk gebeurt. En zodra je gaat kijken naar de gradaties van kindermisbruik. Constant knuffelen en daarbij iets te lang vastpakken, terwijl het kind het niet wilt, is grensoverschrijdend gedrag. Nog altijd vergeetput en pijnlijke dood? Als je kind het al durft te zeggen, omdat je heel vaak hebt gezegd hoezeer je iemand een pijnlijke dood gaat bezorgen als het ooit gebeurt, snap je. En dat is de eerste stap. De oppas die meegaat naar de badkamer, terwijl het kind zichzelf meestal al alleen wast. Een neef die dan een foto neemt, pijnlijke dood? Zeker niet in elke familie. Maar de drempel is wel voor elk slachtoffer verhoogd.

Er zijn gewoon zo veel meer nuances aan die telkens keihard overboord worden gesmeten, zogezegd met het slachtoffer in gedachten, terwijl het bijna altijd averechts werkt én dan nog eens niet het beoogde effect heeft.
Het is makkelijk praten als je zelf geen kinderen hebt imo. Pas wanneer je er eentje hebt kan je uw pas zoiets inbeelden. Als er vroeger iets met kinderen gebeurde op het nieuws vond ik dat ook erg, maar nu dat ik zelf een dochter bekijk je dat nog een stuk anders.

Ik volg Wilcao alvast, voor mij mag iedereen kinder misbruiker in de vergeet put belanden.
 
Ik wilde vooral maar zeggen dat er een verschil is tussen hoe ge reageert/denkt te reageren op uw eigen situatie en hoe we als maatschappij tot een bepaalde straf komen. Dat het vrij "normaal" is dat je emotioneel gaat denken/reageren wanneer het over de dader gaat van uw kind en hoe we als maatschappij rationeel tot een straf komen.
Ik volg hoor, maar ik zou zelfs nog een paar stappen verder gaan, zoals ik zei.

@KingCunta jij kent mij of mijn geschiedenis niet, waarom denk je dan te kunnen bepalen of ik het zou begrijpen of niet? Het kan ook gewoon dat ik dat anders zie op basis van rechtstreekse en tweedehandse getuigenissen, zoals ik al vaker heb aangehaald.
 
Het is makkelijk praten als je zelf geen kinderen hebt imo. Pas wanneer je er eentje hebt kan je uw pas zoiets inbeelden. Als er vroeger iets met kinderen gebeurde op het nieuws vond ik dat ook erg, maar nu dat ik zelf een dochter bekijk je dat nog een stuk anders.

Ik volg Wilcao alvast, voor mij mag iedereen kinder misbruiker in de vergeet put belanden.
Dat was nu absoluut niet wat ik probeer te zeggen :unsure: .
 
Het is makkelijk praten als je zelf geen kinderen hebt imo. Pas wanneer je er eentje hebt kan je uw pas zoiets inbeelden. Als er vroeger iets met kinderen gebeurde op het nieuws vond ik dat ook erg, maar nu dat ik zelf een dochter bekijk je dat nog een stuk anders.

Ik volg Wilcao alvast, voor mij mag iedereen kinder misbruiker in de vergeet put belanden.
De reactie op zulke gebeurtenissen is Idd enorm verschillend wanneer je zelf geen kinderen hebt tov wel kinderen.
Verbaasd me ook vaak dat ik zelf vaak denk "zou me vroeger geen klote schelen en nu moet de emotie weer de overhand nemen".
 
Ik volg hoor, maar ik zou zelfs nog een paar stappen verder gaan, zoals ik zei.

@KingCunta jij kent mij of mijn geschiedenis niet, waarom denk je dan te kunnen bepalen of ik het zou begrijpen of niet? Het kan ook gewoon dat ik dat anders zie op basis van rechtstreekse en tweedehandse getuigenissen, zoals ik al vaker heb aangehaald.

Ik ken die niet maar ben vrij zeker dat jij geen kinderen hebt. Ik zeg gewoon dat ik toen ook een andere visie kreeg toen ik een dochter had.

@Wilcao, ok verkeerd begrepen, dan is het mijn mening alleen.
 
Kunnen we die vergeetput eens definiëren want ik snap echt niet wat ermee bedoeld wordt.

Daarnaast, een persoonlijke ervaring om Loser zijn gedachtengang te ondersteunen. Als kind erop gekomen dat iemand in de familie kinderporno op zijn computer had (3 filmkes of zo, niks dat wees op een supergroot netwerk of gigabytes of whatever). Geen idee wat ik daarmee moest. Ik heb het niet durven aangeven, want het zou mijn familie verscheuren, er zou heel veel verdriet van komen, als kind dacht ik dat ik dan de zondebok zou zijn (de klikker), en er zouden allerlei dingen gebeuren waar ik geen overzicht of controle over had (politie, rechtszaken, invallen?? wist ik veel). Als kind wil je dat allemaal niet.

Dat is dan iets waar ik niet eens heel erg persoonlijk bij betrokken was. Maar dat was dus echt mijn gedachtengang hé. Ik ga de slechte zijn als ik het uitbreng, ik ga voor allerlei moeilijkheden zorgen, ik ga diegene zijn die de familie uiteen trekt en iedereen keiveel verdriet aandoet.

Kan je je voorstellen wat dat dan is voor een kind dat effectief misbruikt wordt (en dus een nog veel ingewikkeldere relatie heeft tot de misbruiker), hoe het heel snel denkt "ik zal dat maar ondergaan zodat ik de enige ben die er last van heeft ipv heel mijn familie"? Laat staan als je dingen als doodstraf, vergeetputten (whatever that may be) of weet ik veel wat allemaal in die mix gaat gooien. Geen enkel kind gaat zijn ouder (nonkel, opa, neef,...) verraden als die weet dat het gevolg is dat die persoon dood gaat. Dat is ook allemaal zo zwart wit niet en zo simpel niet.

Leef je daar eens in hé.
 
Laatst bewerkt:

"Met een behandeling kunnen we herval reduceren tot 8 à 12 procent"

Dat betekent dat je voor elke 10 pedofielen die je een tweede kans geeft, er gemiddeld één minstens één nieuw slachtoffer maakt.

Is het dat waard? Wat mij betreft niet.

Geen extra middelen nodig voor extra plaatsen in de hulpverlening denk ik dan.

Ik zou eerder investeren in een vergeetput, wat mits de juiste keuzes, economisch zelfs goedkoper kan zijn.
Ik denk wel dat er hier ook voorbij gegaan wordt aan "Wat valt er onder de noemer 'pleger van seksueel misbruik'?".

Gezien de context waarin dit artikel verschijnt, van Sven Pichal, lijkt het me dat onder deze noemer, ook het bezitten en/of verspreiden van seksueel misbruik zit. Het bezitten en/of verspreiden van seksueel misbruik maakt niet direct (enkel indirect) slachtoffers. De huidige straffen hiervoor zijn ook duidelijk beperkter. Zeker een heel stuk beperkter dan "de vergeetput".

Daarnaast wordt over het algemeen de hypothese opgeworpen dat de vorm van misbruik trapsgewijs gebeurt. Men zal (niet altijd natuurlijk) de ernst stilaan opbouwen. Men zal niet snel heel ernstige feiten plegen zonder daar stapsgewijs naar toe te werken in één of andere vorm. Bekijk ook de voorbeelden van nuance hierboven. Een kleine aanraking, een foto, ...

Als ik dit totaalplaatje bekijk, dan lijkt het mij althans een no-brainer om hierin te investeren. Natuurlijk zullen niet alle personen die 'lichte feiten' plegen hierin escaleren, maar als we het aantal escalaties met 90% (best case) kunnen doen afnemen, lijkt het effect me toch enorm positief. En alleszins haalbaarder dan iedereen die kinderen tout court aanraakt in de vergeetput te gooien.
 
Geen enkel kind gaat zijn ouder (nonkel, opa, neef,...) verraden als die weet dat het gevolg is dat die persoon dood gaat. Dat is ook allemaal zo zwart wit niet en zo simpel niet.

Leef je daar eens in hé.

Geen enkel persoon zou een familielid de dood in jagen. En toch dat is net dat hetgeen de misbruikers doen.
Het is meer dan enkel maar last van hebben, het verwoest heel uw leven.
Je bent dan misschien niet fysiek dood, maar misschien wel mentaal.

Ik snap uw insteek, maar dat is in feite de verkeerde denkwijze. Jij bent als “klikker” niet het probleem, de misbruiker is het probleem.
 
Kunnen we die vergeetput eens definiëren want ik snap echt niet wat ermee bedoeld wordt.

Daarnaast, een persoonlijke ervaring om Loser zijn gedachtengang te ondersteunen. Als kind erop gekomen dat iemand in de familie kinderporno op zijn computer had (3 filmkes of zo, niks dat wees op een supergroot netwerk of gigabytes of whatever). Geen idee wat ik daarmee moest. Ik heb het niet durven aangeven, want het zou mijn familie verscheuren, er zou heel veel verdriet van komen, als kind dacht ik dat ik dan de zondebok zou zijn (de klikker), en er zouden allerlei dingen gebeuren waar ik geen overzicht of controle over had (politie, rechtszaken, invallen?? wist ik veel). Als kind wil je dat allemaal niet.

Dat is dan iets waar ik niet eens heel erg persoonlijk bij betrokken was. Maar dat was dus echt mijn gedachtengang hé. Ik ga de slechte zijn als ik het uitbreng, ik ga voor allerlei moeilijkheden zorgen, ik ga diegene zijn die de familie uiteen trekt en iedereen keiveel verdriet aandoet.

Kan je je voorstellen wat dat dan is voor een kind dat effectief misbruikt wordt (en dus een nog veel ingewikkeldere relatie heeft tot de misbruiker), hoe het heel snel denkt "ik zal dat maar ondergaan zodat ik de enige ben die er last van heeft ipv heel mijn familie"? Laat staan als je dingen als doodstraf, vergeetputten (whatever that may be) of weet ik veel wat allemaal in die mix gaat gooien. Geen enkel kind gaat zijn ouder (nonkel, opa, neef,...) verraden als die weet dat het gevolg is dat die persoon dood gaat. Dat is ook allemaal zo zwart wit niet en zo simpel niet.

Leef je daar eens in hé.
Het is hypothetisch natuurlijk maar ik zou dan eerder denken wat als later er met dat familielid erger misbruik zou voorvallen. Had ik dat dan niet kunnen voorkomen door toen wel net er iets van te zeggen?
 
Het is hypothetisch natuurlijk maar ik zou dan eerder denken wat als later er met dat familielid erger misbruik zou voorvallen. Had ik dat dan niet kunnen voorkomen door toen wel net er iets van te zeggen?
Natuurlijk, en dat is net het punt! Door te spreken van "vergeetput" voor iedereen die feiten gepleegd heeft (als je afgaat op die 10% regel, zelfs voor mensen die nog geen feiten hebben gepleegd), of "monsters" en "nagel ze aan het kruis", maak je de drempel zoo groot, dat veel mensen hun familielid niet gaan verraden.

En zo werk je met een maatregel die lijkt te gaan over het slachtoffer, eigenlijk alleen het slachtoffer tegen. Dat is exact wat ik in m'n vorige post en gelinkte post al zei. En dat is niet alleen wat glashelder dacht toen ze de computer zag, maar wat slachtoffers van erger misbruik denken. En die voelen zich daarna nog eens schuldig voor volgende slachtoffers. En dat wordt uitgebuit door daders "jij wilt toch ook niet dat je papa zijn broer de vergeetput in moet?"

Ik snap uw insteek, maar dat is in feite de verkeerde denkwijze. Jij bent als “klikker” niet het probleem, de misbruiker is het probleem.
En leg dat eens uit aan zo ongeveer elk slachtoffer. Dat is gewoon niet hoe het werkt.
 
En leg dat eens uit aan zo ongeveer elk slachtoffer. Dat is gewoon niet hoe het werkt.

Dat weet ik dat het vaak zo niet werkt.
Maar waaruit is die denkwijze ontstaan? Want uiteindeljk is het in de basis gelijk of jij u opoffert of dat de misbruiker zijn kop rolt.
Waarom zou u leven minder waard zijn dan dat van de misbruiker?

Ja uw pijn en uw intern doodgaan is niet altijd zichtbaar, ik zeg bewust niet altijd want het tekent de mensen wel degelijk.
Terwijl langs de andere kant die persoon openlijk aan de schandpaal gehangen wordt.
 
Dat weet ik dat het vaak zo niet werkt.
Maar waaruit is die denkwijze ontstaan? Want uiteindeljk is het in de basis gelijk of jij u opoffert of dat de misbruiker zijn kop rolt.
Het blijven kinderen he. Die weten in de eerste plaats al niet wat hun ineens overkomt als zo'n vetlap hen begint te betasten, dan is dat nog vaak eens iemand die ze kennen en misschien zelfs wel graag hebben.
 
Het blijven kinderen he. Die weten in de eerste plaats al niet wat hun ineens overkomt als zo'n vetlap hen begint te betasten, dan is dat nog vaak eens iemand die ze kennen en misschien zelfs wel graag hebben.
Ik zou nog veel verder durven gaan: zo'n kind kàn nog niet begrijpen hoe het in elkaar zit, dus maakt er iets van wat past in zijn of haar wereld. Dat is dan meestal iets heel verwrongen, waarbij het slachtoffer zichzelf heeft aangepraat dat hij er zelf mee schuld aan heeft. Want het was maar een spelletje, die bedoelde dat niet zo, etc. Omdat het vaak zo begint. En hoe langer het duurt, hoe meer het slachtoffer zich medeplichtig voelt, want er niks tegen gedaan, en als je dan stoer op de borst gaat kloppen over doodstraf etc, dan straalt dat ook af op het slachtoffer. Niet alleen zullen er veel slachtoffers zijn die daardoor de drempel dus te hoog vinden om iets te melden, maar er zullen slachtoffers zijn die vinden dat zij dan òòk gestraft moeten worden, of het de dader niet kunnen aandoen "want het was maar een spelletje".

Het verdedigen van de dader is een heel normaal mechanisme daarin. Wat MrKendl hier makkelijk schrijft "ik heb hier geen schuld aan, ik ben nog maar een kind, hém treft alle schuld", dat is meestal zo ongeveer het einde van het acceptatieproces, na alle therapie en praten. Niet het begin, voor er een aangifte is gedaan.
 
Ik wacht eigenlijk nog altijd op een antwoord over wat die vergeetput nu is?
Want ik zie nog totaal niet in hoe dat ooit economisch de beste keuze gaat zijn, en op wie dat dan allemaal van toepassing gaat zijn (iedereen waar er 10% kans op recidive is en waar er slachtoffers zijn?)
 
Ik wacht eigenlijk nog altijd op een antwoord over wat die vergeetput nu is?
Want ik zie nog totaal niet in hoe dat ooit economisch de beste keuze gaat zijn, en op wie dat dan allemaal van toepassing gaat zijn (iedereen waar er 10% kans op recidive is en waar er slachtoffers zijn?)

Ik denk dat die vergeetput een puur emotioneel statement is (en zeer begrijpbaar als het komt van mensen die zelf kinderen hebben).
Geen uitgewerkt en praktisch implementeerbaar argument, waarover er gediscussieerd kan worden.

Wel een interessante discussie over de link tussen potentiële strafmaat voor de dader en de drempel voor het slachtoffer om naar buiten te komen of een aanklacht in te dienen. (wat @glashelder hierboven schrijft)
 
Laatst bewerkt:
Ik wacht eigenlijk nog altijd op een antwoord over wat die vergeetput nu is?
Want ik zie nog totaal niet in hoe dat ooit economisch de beste keuze gaat zijn, en op wie dat dan allemaal van toepassing gaat zijn (iedereen waar er 10% kans op recidive is en waar er slachtoffers zijn?)
In een ideale wereld: voor recidivisten die kinderen fysiek iets hebben aangedaan en/of actief meedoen aan kinderhandel (dus niet enkel een video bekijken), de doodstraf. Zonder pardon.
Er is geen plaats voor dat soort mensen. Net zoals voor kindermoordenaars type Dutroux, sommige recidiverende verkrachters, en sommige zware recidiverende drugscriminelen (type bendeleider die voor de derde keer gepakt wordt bij het smokkelen van 20kg coke)

En geen mogelijkheid voor jarenlang beroep op beroep op beroep.
1x beroep, wat prioritair wordt behandeld binnen het jaar om kosten voor de maatschappij zo min mogelijk te houden.

Volgende beste alternatief: levenslang isolatie cel met brood en water.

In België/Europa jammer genoeg onmogelijk in deze tijden.
 
In een ideale wereld: voor recidivisten die kinderen fysiek iets hebben aangedaan en/of actief meedoen aan kinderhandel (dus niet enkel een video bekijken), de doodstraf. Zonder pardon.
Er is geen plaats voor dat soort mensen. Net zoals voor kindermoordenaars type Dutroux, sommige recidiverende verkrachters, en sommige zware recidiverende drugscriminelen (type bendeleider die voor de derde keer gepakt wordt bij het smokkelen van 20kg coke)

En geen mogelijkheid voor jarenlang beroep op beroep op beroep.
1x beroep, wat prioritair wordt behandeld binnen het jaar om kosten voor de maatschappij zo min mogelijk te houden.

Volgende beste alternatief: levenslang isolatie cel met brood en water.

In België/Europa jammer genoeg onmogelijk in deze tijden.
1) Dat is al helemaal anders dan wat hier werd gezegd. Hier ging het erover dat we daders niet mogen behandelen omdat ze toch gaan recidiveren, en dat alle daders dus in "de vergeetput" moeten.
2) En dan gaan we eens wat statistieken bekijken. Minstens 4% van de uitgevoerde doodstraffen was onterecht. Dat zijn allemaal gevallen waar we "100% zeker" van waren.
3) In Nederland zijn er zo'n 120000 gevallen van kindermishandeling per jaar. 300 executies per dag dan?
 
1) Dat is al helemaal anders dan wat hier werd gezegd. Hier ging het erover dat we daders niet mogen behandelen omdat ze toch gaan recidiveren, en dat alle daders dus in "de vergeetput" moeten.
2) En dan gaan we eens wat statistieken bekijken. Minstens 4% van de uitgevoerde doodstraffen was onterecht. Dat zijn allemaal gevallen waar we "100% zeker" van waren.
3) In Nederland zijn er zo'n 120000 gevallen van kindermishandeling per jaar. 300 executies per dag dan?
1) vergeetput vertaal ik dus naar doodstraf (of iets braver alternatief, levenslange isolatiecel). Ik ben echter niet akkoord met het niet behandelen van daders die nog geen antecedenten hebben. Ze verdienen behandeling, weliswaar in combinatie met een zware initiële celstraf en specifieke voorwaarden na vrijlating. Maar van zodra je hervalt en opnieuw kinderen aanraakt is het game over.

2) Onterecht uitgevoerde doodstraffen. Goed punt. Wat wordt dat percentage als je kijkt naar multi recidivisten? De kans dat je meerdere keren onterecht wordt veroordeeld voor zware misdaden zoals verkrachting of moord is nihil.

3) Hoeveel van die gevallen gaan over aanranding/verkrachting? Hoeveel van die gevallen betreft multi recidivisten? Voor degenen die aan beiden criteria voldoen, idd bye bye.

Maar goed, het komt er toch nooit ofte nimmer van in Europa/België, dus ik zwijg beter.
 
3) Hoeveel van die gevallen gaan over aanranding/verkrachting? Hoeveel van die gevallen betreft multi recidivisten? Voor degenen die aan beiden criteria voldoen, idd bye bye.

Maar goed, het komt er toch nooit ofte nimmer van in Europa/België, dus ik zwijg beter.
Goh, er zijn cijfers van rond de 1000 klachten per jaar, maar dat is het topje van de ijsberg he.
Een paar andere cijfers om eens bij stil te staan:
Uit de National Violence Against Women Survey leiden onderzoekers af dat 18% van alle volwassen vrouwen ooit in hun leven een verkrachting of poging tot verkrachting hebben meegemaakt (Tjaden & Thoennes, 1998). Van deze vrouwen onderging 22% al een verkrachting op een leeftijd jonger dan 12 jaar, en voor 32% was dat tussen 12 en 18 jaar.
Dus 4% van de vrouwen is verkracht voor hun 12 jaar en nog eens 6% extra voor hun 18 jaar.
Er zijn ongeveer 2 meldingen van minderjarigen met seksueel geweld per dag bij de zorgcentra. Hoeveel recidivisten dat zijn, geen idee, maar dan nog gaat het om een enorm aantal.

Ik denk echt dat mensen die doodstraf of levenlange gevangenisstraf roepen, totaal geen idee hebben van de omvang.
 
Goh, er zijn cijfers van rond de 1000 klachten per jaar, maar dat is het topje van de ijsberg he.
Een paar andere cijfers om eens bij stil te staan:
Uit de National Violence Against Women Survey leiden onderzoekers af dat 18% van alle volwassen vrouwen ooit in hun leven een verkrachting of poging tot verkrachting hebben meegemaakt (Tjaden & Thoennes, 1998). Van deze vrouwen onderging 22% al een verkrachting op een leeftijd jonger dan 12 jaar, en voor 32% was dat tussen 12 en 18 jaar.
Dus 4% van de vrouwen is verkracht voor hun 12 jaar en nog eens 6% extra voor hun 18 jaar.
Er zijn ongeveer 2 meldingen van minderjarigen met seksueel geweld per dag bij de zorgcentra. Hoeveel recidivisten dat zijn, geen idee, maar dan nog gaat het om een enorm aantal.

Ik denk echt dat mensen die doodstraf of levenlange gevangenisstraf roepen, totaal geen idee hebben van de omvang.
Wat voor alle duidelijkheid niet wilt zeggen dat we hier niet strenger op moeten of mogen acteren. (Voordat anders. dit verwijt krijgt. Dat lijkt me zeker niet de boodschap.)
 
Terug
Bovenaan