Er gaan er misschien zich afvragen waarom ik deze post maak of ook zeggen dat het (uiteraard) mijn eigen keuze is, maar aangezien ik hier serieus begin te panikeren laatste dagen (en wat "cold feet" aan't krijgen ben) wou ik even ventileren hier en hopen iemand tegen te komen die in dezelfde situatie gezeten heeft of in ieder geval advies/zijn mening kan geven.
Situatie:
4 jaar geleden huurden we een vrij "jong" apartement, dat was niet heel groot maar ik heb daar infeite wel heel graag gewoond (omdat het "fris" oogde, nochtans zat er ook maar een Ikea keukentje in).
Omdat we een beperkt budget hadden, 3j geleden een huis van eind de jaren 70 gekocht (elektriciteit niet gekeurd, toch wel een kost eraan), hebben ook wel wat gerenoveerd en goede vernieuwingen gedaan, maar het blijft een oud huis...
In de winter is het hier een frigo, er is bvb enkele beglazing boven.
Eerlijk gezegd had ik mijn eerste week toen we hier woonden eigenlijk spijt van de koop, raar om te zeggen...
Nu omdat x aantal jaar later mij vanalles begint te storen hier in dit huis, en de slapende kosten die hier aanwezig zijn, zoals bvb:
- 40j+ oud dak
- elektriciteit niet OK
- verwarming op mazout (dat gaat ook gas binnentrekken worden, rekening houden met oprit openbreken...)
- Er staat een muur tussen keuken en living, en er komt 's namiddags/avonds enkel zon binnen via de keuken (dus nooit echt "licht" in de woonkamer)
- In de keuken onmogelijk je tuin te zien als je niet rechtstaat, aangezien het raam vrij hoog geplaatst is
- Om naar je tuin te gaan moet je dus door zo'n smal waskot, wat eigenlijk volledig VOL staat met wasmanden en toestellen, bijna onmogelijk om deftig te passeren (echt HATELIJK)
Deze bovenstaande zaken beginnen serieus te storen en rekening houdend met ne kleine die hier eventueel volgend jaar zou lopen en later dan bvb in de tuin zou spelen, heb je er totaal geen zicht/controle over, je zou zelf ook al in de tuin moeten gaan zitten. Ik droom bvb van een huis met een schuifraam naar de tuin.
Nu hebben we eind onze straat een nieuwbouw woning gezien (rijwoning) in een nieuwe verkaveling. Aangezien we hier graag wonen heeft dit natuurlijk onze aandacht getrokken.
De woning wordt volledig afgewerkt, alles volgens de huidige normen. Dit zijn dan ook de zaken die ons aanspreken:
- Alles nieuw, modern/"strak"
- Zelfde regio/straat
- Geen zorgen over dak/elektriciteit/muren/plafonds/...........
- Geen mazout maar wel gas (met zonnepanelen)
- Regenput is op kranen en wasmachine/toiletten aangesloten -- bespaart ook veel
- Het zicht op de tuin via een schuifraam...
Kortom, eigenlijk alles wat ik dacht te willen. Nu we concreet een optie hebben genomen, de makelaar is komen kijken naar ons huis om het dan eventueel te verkopen, en ik begon echt een soort paniek aanval te krijgen. Ik werd ongemakkelijk... Ik zit hier van de 3 jaar dat we hier al wonen eigenlijk al uit te kijken naar iets anders of huizen te vergelijken en dit en dat, en als het erop aankomt krijg ik wat "cold feet". We hebben nu een halfopen woning en een mooie tuin met zicht op velden, in dat nieuwbouwhuis zijn dat geen velden natuurlijk waar je op kijkt. Ik begin bang te worden dat ik spijt zou krijgen van mijn beslissing, ik ben hier ook wel wat emotioneel gehecht geworden aan dit huis...
We hebben hier heel grote kamers en hebben 1 grote hobbykamer (die eigenlijk niet "mooi" is maar waarvan ik plots denk dat ik ze ga missen....).
Oorspronkelijk hadden we gezegd hier wat te renoveren, maar zoals gezegd er zit een muur tussen keuken/woonkamer en de keuken zit in de weg waar een schuifraam zou moeten komen (en het is al een recente keuken, jammergenoeg....). De kosten die we hier zouden hebben zouden zodanig oplopen, en enkel "opfrissen" heeft ook weinig nut aangezien ramen+deuren+dak in principe vernieuwd gaan moeten worden en dat kunnen we no way betalen. Via een renovatielening op 10 jaar is dat ook nog steeds een gigantisch bedrag per maand, om maar te zwijgen dat we hier met nog alle andere kosten zitten zoals muren die wat moeten opgefrist worden, plafonds vernieuwen, ....
Als we de nieuwbouw nu zien is hij ook nog niet afgewerkt (keuken staat er nog niet bvb, badkamer ook niet) dus het is moeilijk om er een goed beeld van te vormen. Ik ben echt bang dat ik spijt zou hebben, hoewel ik weet dat er zoveel (praktische) voordelen zouden zijn aan de nieuwbouw tegenover dit oude huis. Ik ben ergens bang dat het te klein zou zijn, want het is natuurlijk ook een pak kleiner dan ons huidige woning... Hoewel de grootte hier ook storend is omdat we veel kuiswerk hebben en beide een drukke job hebben... In het apartement heb ik eigenlijk ook héél graag gewoond....
Belangrijk punt: ik doe zelf heel weinig thuis omdat ik mij focus op mijn job, en ben ook allesbehalve een handige harry....
Hopelijk leest iemand tot het einde en kan iemand mij helpen te kalmeren met ervaring/advies.
Situatie:
4 jaar geleden huurden we een vrij "jong" apartement, dat was niet heel groot maar ik heb daar infeite wel heel graag gewoond (omdat het "fris" oogde, nochtans zat er ook maar een Ikea keukentje in).
Omdat we een beperkt budget hadden, 3j geleden een huis van eind de jaren 70 gekocht (elektriciteit niet gekeurd, toch wel een kost eraan), hebben ook wel wat gerenoveerd en goede vernieuwingen gedaan, maar het blijft een oud huis...
In de winter is het hier een frigo, er is bvb enkele beglazing boven.
Eerlijk gezegd had ik mijn eerste week toen we hier woonden eigenlijk spijt van de koop, raar om te zeggen...
Nu omdat x aantal jaar later mij vanalles begint te storen hier in dit huis, en de slapende kosten die hier aanwezig zijn, zoals bvb:
- 40j+ oud dak
- elektriciteit niet OK
- verwarming op mazout (dat gaat ook gas binnentrekken worden, rekening houden met oprit openbreken...)
- Er staat een muur tussen keuken en living, en er komt 's namiddags/avonds enkel zon binnen via de keuken (dus nooit echt "licht" in de woonkamer)
- In de keuken onmogelijk je tuin te zien als je niet rechtstaat, aangezien het raam vrij hoog geplaatst is
- Om naar je tuin te gaan moet je dus door zo'n smal waskot, wat eigenlijk volledig VOL staat met wasmanden en toestellen, bijna onmogelijk om deftig te passeren (echt HATELIJK)
Deze bovenstaande zaken beginnen serieus te storen en rekening houdend met ne kleine die hier eventueel volgend jaar zou lopen en later dan bvb in de tuin zou spelen, heb je er totaal geen zicht/controle over, je zou zelf ook al in de tuin moeten gaan zitten. Ik droom bvb van een huis met een schuifraam naar de tuin.
Nu hebben we eind onze straat een nieuwbouw woning gezien (rijwoning) in een nieuwe verkaveling. Aangezien we hier graag wonen heeft dit natuurlijk onze aandacht getrokken.
De woning wordt volledig afgewerkt, alles volgens de huidige normen. Dit zijn dan ook de zaken die ons aanspreken:
- Alles nieuw, modern/"strak"
- Zelfde regio/straat
- Geen zorgen over dak/elektriciteit/muren/plafonds/...........
- Geen mazout maar wel gas (met zonnepanelen)
- Regenput is op kranen en wasmachine/toiletten aangesloten -- bespaart ook veel
- Het zicht op de tuin via een schuifraam...
Kortom, eigenlijk alles wat ik dacht te willen. Nu we concreet een optie hebben genomen, de makelaar is komen kijken naar ons huis om het dan eventueel te verkopen, en ik begon echt een soort paniek aanval te krijgen. Ik werd ongemakkelijk... Ik zit hier van de 3 jaar dat we hier al wonen eigenlijk al uit te kijken naar iets anders of huizen te vergelijken en dit en dat, en als het erop aankomt krijg ik wat "cold feet". We hebben nu een halfopen woning en een mooie tuin met zicht op velden, in dat nieuwbouwhuis zijn dat geen velden natuurlijk waar je op kijkt. Ik begin bang te worden dat ik spijt zou krijgen van mijn beslissing, ik ben hier ook wel wat emotioneel gehecht geworden aan dit huis...
We hebben hier heel grote kamers en hebben 1 grote hobbykamer (die eigenlijk niet "mooi" is maar waarvan ik plots denk dat ik ze ga missen....).
Oorspronkelijk hadden we gezegd hier wat te renoveren, maar zoals gezegd er zit een muur tussen keuken/woonkamer en de keuken zit in de weg waar een schuifraam zou moeten komen (en het is al een recente keuken, jammergenoeg....). De kosten die we hier zouden hebben zouden zodanig oplopen, en enkel "opfrissen" heeft ook weinig nut aangezien ramen+deuren+dak in principe vernieuwd gaan moeten worden en dat kunnen we no way betalen. Via een renovatielening op 10 jaar is dat ook nog steeds een gigantisch bedrag per maand, om maar te zwijgen dat we hier met nog alle andere kosten zitten zoals muren die wat moeten opgefrist worden, plafonds vernieuwen, ....
Als we de nieuwbouw nu zien is hij ook nog niet afgewerkt (keuken staat er nog niet bvb, badkamer ook niet) dus het is moeilijk om er een goed beeld van te vormen. Ik ben echt bang dat ik spijt zou hebben, hoewel ik weet dat er zoveel (praktische) voordelen zouden zijn aan de nieuwbouw tegenover dit oude huis. Ik ben ergens bang dat het te klein zou zijn, want het is natuurlijk ook een pak kleiner dan ons huidige woning... Hoewel de grootte hier ook storend is omdat we veel kuiswerk hebben en beide een drukke job hebben... In het apartement heb ik eigenlijk ook héél graag gewoond....
Belangrijk punt: ik doe zelf heel weinig thuis omdat ik mij focus op mijn job, en ben ook allesbehalve een handige harry....
Hopelijk leest iemand tot het einde en kan iemand mij helpen te kalmeren met ervaring/advies.
Laatst bewerkt:
). Het enigste gevolg is gewoon dat je meer gaat betalen. Maar uiteindelijk zijn er wel een paar hacks die je kunt doen om dat wat te beperken, maar die gaan gewoon niet zo comfortabel zijn. En het draait hier dan uiteindelijk om het beperken van de zone die je opwarmt en die zone ook maximaal te isoleren. Eigenlijk is dat hetzelfde principe wat onze grootouders x jaar geleden deden omdat ze geen andere keuze hadden (op het isoleren na dan). 
) voor hun elektrische boiler en overal elektrische kachels. Verschil tussen de mensen die het gezet hadden en de verwarming waarschijnlijk op 16 graden zetten gedurende 4 maanden per jaar en enkel in de leefruimte VS de jongere generatie die het op 22 graden wil van september tot maart?
