Album of the week Deftones - White Pony

[Creeping Death]

Ik beken: ook duwde Deftones is het nu metal hoekje samen met Limp Bizkits, Korns en Papa Roaches van deze wereld.
Nooit echt m'n ding geweest en veel verder dan de hits heb ik die dan ook nooit gecheckt. En omdat voorgaande bands wat meer hitjes hadden en Deftones minder komt het er op neer dat ik feitelijk maar 1 Deftones nummer: Back To School.

Dankzij Spotify dus meteen dus een herkenbare start voor White Pony. Zeker geen slechte start maar ook niets wereldschokkends.
In @LessThanJake zijn geweldige openingspost kunnen lezen dat het feest pas daarna zou losbarsten en gelijk heeft hij! Feiticera is van een heel ander kaliber! Heel sterk nummer en gevolgd door het zo mogelijk nog betere Digital BathII. Dat hoge niveau wordt doorgetrokken tot aan Teenager. Imo iets te slap en wat te gewoontjes.

Daarna gelukkig meteen weer in de juiste versnelling met Knife Party, vooral fan van de break/rustpunt rond 2.45. Ik kan @Gavin wel volgen wanneer hij Korea generisch noemt. Zoals ik al zei: totaal geen Deftones kenner maar dit klinkt als iets wat eender welke band die ik in de eerste alinea opnoemde, gemaakt kan hebben. Desalniettemin beukt het wel, dus zeker niet slecht te noemen.

Het beste wordt tot laats bewaard. Het afsluitende drieluik start met Passenger slingert ons heen en weer: van ingetogen rust tot brute en opzwepende gitaren. Gast Maynard James Keenan zijn bijdrage is ook perfect. Change kende ik maar om één of andere klikte het toen niet. Maar nu wel! Goed nummer, vooral die laatste anderhalve minuut. Afsluiten doen we met Pink Maggit, imo het beste van het album, die throwback naar Change na die intro: love: en dan die coole outro..

Quasi alleen goeie nummers dus imo. Daar komt een goeie productie bovenop. Goeie plaat en vanaf nu klasseer ik Deftones dus niet meer bij Limp Bizkit.

Tot slot: ik snap de "ik ben het ontgroeid" commentaar toch ook niet zo goed. Hier zit wel een pak meer aan dan aan het jolige fuck you gebrul van Limp Bizkit of het emo gejank van een Papa Roach. Muzikaal is dit toch een heel ander niveau. Daarenboven zijn die meer "gedateerd"/hangen ze meer vast aan de jaren 2000 dan dit imo. Deze plaat is iets dat een band in de afgelopen 5 jaar nog had kunnen brengen. Die andere dingen niet.

 

[Agony]

Eventjes offtopic: maar nummers zoals Re-arranged, Boiler en My way van Limp Bizkit draai ik nog geregeld en zijn gewoon goeie nummers imo. Hun grootste hits zoals Breakstuff, Nookie en Take a look around zijn ook gewoon nog te genieten.

 

[bRahms]

Deftones stond in 2003 in de Brabanthal in Leuven, samen met A Perfect Circle. Tot op vandaag één van de beste concerten die ik ooit gezien heb (van beide bands zelfs), al was hun concert twee jaar eerder in de Brielpoort (samen met Linkin Park -jawel-) eigenlijk ook best wel goed.. In 2010 stonden ze in Trix, samen met Coheed & Cambria, een concert die zowaar nog beter was dan de eerder opgesomde twee, al was het voor de setlist alleen al. In 2017 heb ik ze op Groezrock voor de voorlopig laatste keer gezien (toen Chino z'n voet brak), maar dat concert was wat mij betreft het minste van allemaal. Kort door de bocht conclusie: ga Deftones kijken in zaal en niet op festivals!

Digital Bath is ook wat mij betreft een van de beste nummers van het AOTW, al heb ik buiten dat album nog een paar favo-nummers: Nosebleed, Needles and Pins, Rocket Skates, ... zijn wat mij betreft ook een luisterbeurt waard. Qua album zet ik "Deftones" nog net een trapje hoger dan "White Pony", maar dat kan ook zijn omdat ik in de voormiddag van het concert in de Brabanthal Chino tegenkwam op de parking, er vijf tot tien minuten mee heb mogen staan praten en ik een gesigneerd exemplaar van "Deftones" gratis en voor niks kreeg van hem .

2003.. we're getting old...

 

[Cerulean]

Voor mij staat deze band volledig los van die onnozele nu-metal scène (waar ik ook wel eventjes naar geluisterd heb hoor), eigenlijk lijkt dat er muzikaal ook niet op he, Deftones heeft dat fantastische dromerige en melancholische. Heb nooit echt de link begrepen.

 

[Jules 'ezechiel 25:17' Winnfield]

Voor mij staat deze band volledig los van die onnozele nu-metal scène (waar ik ook wel eventjes naar geluisterd heb hoor), eigenlijk lijkt dat er muzikaal ook niet op he, Deftones heeft dat fantastische dromerige en melancholische. Heb nooit echt de link begrepen.

Zal waarschijnlijk komen door de tijd waarin ze opkwamen en dat ze niet megahard in een vakje pastten, beetje uit luiheid dan maar bij de nu-metal geplaatst. Op wikipedia (voor zover dat een referentie is) plaatsen ze ze ook in de categorie alternative metal, dekt de lading wel beter.

Alternatieve metal - Wikipedia

nl.m.wikipedia.org

 

[nifelheim]

Tijdens de MTV hoogdagen kon je niet ontkomen aan de videoclips van Adrenaline en Around The Fur. Die platen heb ik dan ook bewust meegemaakt en ook plezier aan beleefd. Mijn ex speelde Around The Fur dagelijks.
Nadien ben ik afgehaakt omdat mijn muzikale interesses een andere kant opgingen. Dus de buzz rond White Pony heb ik gemist.
Toen een lange tijd later hun platen op vinyl werden uitgegeven, heb ik dan maar ineens de eerste 3 gekocht.
Ook door dat verhaal van hun bassist kreeg ik weer honger naar hun muziek die ik nog steeds fris klinken vond en ik dus blijkbaar niet was ontgroeid zoals bij velen hier.
Ik ben ze zelfs weer actief beginnen volgen en vond hun laatste Ohms zelfs 1 van de betere platen van 2020. Dit tot ergernis van muzikale maten die er geen zak meer aan vinden of zelfs onbeluisterbaar vinden.

White Pony is voor mij eerder een degelijke opvolger voor Around The Fur, geen uitschieter.
Betere nummers zijn Teenager, Knife Party, Passenger en Pink Maggit. Ook een schreeuwnummer als Elite doet het nog wel.

De keren dat ik ze live gezien heb, waren ze rampzalig. Soms waren de nummers amper herkenbaar. Maar was altijd op een festival dus misschien heeft @bRahms wel gelijk.

 

[RiCOManiaC]

Super nice om Deftones hier te zien. Ik ben de laatste tijd heel erg into Deftones, ik ken ze natuurlijk al heel lang al moet ik ook bekennen maar weinig te kennen van de songs die op White Pony staan, behalve Back To School uiteraard. Ik ga dit album sws eens volledig beluisteren. Tis eigenlijk ook nie da ik echt de albums beluister maar vooral afzonderlijke songs zoals Ohms, Ceremony, Mein, You've Seen The Butcher, Swerve City, en veel meer ofc.

 

[BlackOccult]

Zozo. Deftones. Nooit fan van geweest en dit album heeft me helaas van het tegendeel bewezen, ik ga er nooit een worden. Te chaotisch, zang is niet mijn ding. Enige nummer dat ik wel wat kon smaken was Pink Maggit.
[/heartbeakmode off]

 

[LessThanJake]

Ge bedoelt dat het uw gelijk bewezen heeft?

Grtz,
DEFTONES ENJOYER


Ik zal intussen wel verder viben. Redelijk grote kans dat ik die kerel met zijn zwart t-shirt ben en ik mij die gelegenheid niet meer herinner:

 

[Cerulean]

My god, dat compilatietje maakt mij er ironisch genoeg zo hard bewust van hoe fantastisch Deftones toch is

Dit is ook een video die mij altijd bijblijft, dit ademt een en al sfeer uit, en Chino zijn interactie met het publiek... wa ne kerel.

 

[Agony]

Is chino terug op gewicht trouwens? Herinner mij een periode waar de kilo’s toch hun invloed hadden..

 

[RiCOManiaC]

Is chino terug op gewicht trouwens? Herinner mij een periode waar de kilo’s toch hun invloed hadden..

Kijk maar eens naar de videoclip van Be Quiet And Drive (liedje dat trouwens best hard in mijn hoofd zit momenteel).

 

[Killjoy]

Dit was een fijne (her)ontdekking. Ik had Deftones indertijd altijd wat langs de kant geschoven in mijn snotneusjaren omdat ik toen vooral dingen als Limp Bizkit, Korn en Manson zag passeren, en Deftones gewoon minder airplay kreeg omdat die toch een stuk minder commercieel klinken.

Ik had in hindsight meer moeite moeten doen om dit White Pony in handen te krijgen, want dit bevalt me nu en had het indertijd ook wel gedaan. Ik kan die stormende chaos wel waarderen.

 

[Lint]

Bon, Deftones dus, gezien op Graspop 1997 als ik just ben, en vanaf toen onlosmakelijk verbonden met mijn jeugd. Ik kende de hitjes vanop Adrenaline en Around The Fur wel al, maar dat optreden sloeg in als een bom. Tot aan het album Saturday Night Wrist deze band heel nauwgezet gevolgd.

Ook al een 5-tal keer in concert gezien, wat mij altijd goed beviel (chance gehad, want hun live reputatie is niet even consistent)...

Deftones stond in 2003 in de Brabanthal in Leuven, samen met A Perfect Circle. Tot op vandaag één van de beste concerten die ik ooit gezien heb (van beide bands zelfs), al was hun concert twee jaar eerder in de Brielpoort (samen met Linkin Park -jawel-) eigenlijk ook best wel goed.. In 2010 stonden ze in Trix, samen met Coheed & Cambria, een concert die zowaar nog beter was dan de eerder opgesomde twee,

Wij hebben elkaar dus al minstens 2X gekruisd @bRahms !!

Sinds Saturday Night Wrist de band nog steeds blijven opvolgen, maar toch iets minder fanatiek. Dit ondanks dat ik hun muziek steeds complexer en interessanter vind met elk album. Zoals de meesten vind ik ook Koi No Yokan het beste album.
We kunnen zeggen dat ... ik er misschien wat uit ben gegroeid (even @LessThanJake taggen for dramatic effect). Allez, minder dat ik eruit ben gegroeid, maar mijn muzieksmaak heeft zich vooral in andere richtingen gegooid.


Ik vind het heel moeilijk te pinpointen wat ik nu zo goed vind aan Deftones.
Een grote factor is sowieso de zang van Chino Moreno. Als basis klopt dit:

Ik ben ook wel fan van de stemexpressie! Heel gevarieerd, heel Amerikaans - geen idee hoe ik dat moet uitleggen - en eigen aan het tijdperk en het genre. Niet altijd even geslaagd, maar er zijn zo van die kleine momentjes, soms amper een paar woorden of zelfs één enkele lettergreep, die wondermooi gebracht worden, en dat blijft dan wel bij.

Maar dat "niet altijd even geslaagd" vind ik deel van de charme. Chino probeert heel eclectisch te zijn in zijn zang, een beetje zoals een Serj Tankian. Maar hij faalt geregeld in zijn opzet (in tegenstelling tot Tankian). Maar doordat hij er volledig en unapologetic voor gaat, maakt het veel goed voor mij. Ik blijf het geweldig vinden hoe hij in dezelfde songs switch tussen "zacht gekreun", "vertel-conversatie-zang", screams, grunts, rappen (alhoewel ), en clean vocals.

Het is ook die variabiliteit die ik tout court kan apprecieren. Ze kunnen van een druilige "lull" sound met een kanonschot ontploffen om een seconde later in iets experimentelers terecht te komen. Het heeft allemaal ook bakken sfeer, en een volledig eigen en herkenbare sound (dood aan degenen die dit bij Nu Metal blijven scharen).
Wederom zijn er anderen die het beter zeggen:

Deftones vind ik ideaal omdat die net de juiste mix hebben voor mij van zachte stukken, sfeerstukken, geschreeuw, toegankelijke melodietjes, instrumentale delen, gitaargeluid, ... zonder uit de bocht te gaan of naar een extremer type te neigen.

Dan het album zelf ... White Pony ... ik zei het al, voor mij is dit hun eerste complete en complexe album. Dit gaf vooral het startschot voor hun verdere evolutie (dit wil overigs niet zeggen dat ik Adrenaline & Around the Fur slechter vind, integendeel zelfs, maar wel muzikaal minder uitdagend). Ik blijf dit een goed album vinden, maar vooral gedragen door de 5 enorm sterk songs:

• <Bad> Back to School: Ja lap dat begint hier al slecht. Ik moet al direct tegen @LessThanJake zeggen dat ik dit altijd al een dom kutnummer heb gevonden. Chino zijn rapping sucks, en bij dit nummer krijg ik ook 2000s nu metal kriebels.
• <Ok> Feiticeira: Ok nu zijn we er, niet mijn favo nummer, daarvoor is het wat te generic, but it's cool.
• <Good> Digital Bath: Great song, ik vind het eigenlijk jammer dat er hardere stukken in zitten, dat "scratch moment" op 3/4 is .
• <Good> Elite: 1 van de betere nummers, effe stevig gaan godverdomme.
• <Ok> RX Queen: Ok, niet meer over te zeggen.
• <Bad> Street Carp: Geen goed nummer imo, lyrically very weak, en altijd al gevonden dat op het einde iets fout zit met die transistie tussen zang en ritme.
• <Ok> Teenager
• <Ok> Knife Prty: Great total package, belachelijk als ge het in stukken bekijkt en analyseert.
• <Good> Korea: Love it, cool en speciaal ritme, transitions, zang, kriebels.
• <Good> Passenger: Beste nummer van Deftones tout court.
• <Ok> Change: Cava wel, beu gehoord en nooit echt fan van dit nummer geweest
• <Good> Pink Maggit: 2e beste nummer van album

Dit album klinkt als de soundtrack van NFS Most Wanted

@Nahrtent vermeldt hier het gevoel van de NFS soundtrack, wel ik moest er op een bepaald moment ook aan denken. De sound doet voor mij toch wat gedateerd aan, als in een vrij populaire hardrock sound specifiek voor die begin '00s periode.

Die link snap ik niet goed. Bij NFS stel ik mij EDM of rap / rock-rap voor. Toch niet Deftones met druilige ritmes.

The First commandment - Soulfly live met Chino. Dit toont hoe de stem van Chino zowel breekbaar en tergelijkertijd krachtig kan zijn. Het nummer is geschreven na de moord op de stiefzoon van Max Cavalera (krachtige lyrics ook).

Geweldig nummer inderdaad .
Head Up (zelfde topic, maar Deftones met Cavalera ipv Soulfly met Chino) vind ik nog beter:

 

[LessThanJake]

@Lint ge zijt nen eindbaas. Heb ik u dat ooit al gezegd? En als ik het u ooit al gezegd heb, dan weet ge nu dat ik niet aan 't liegen was.

Wat Back To School betreft: dat heb ik in mijn OP ook al aangegeven. De originele White Pony startte met Feiticeira, muy mejor zeggen ze in Spanje, Latijns-Amerika en in de avondschool Spaans waar menig midlifecrisisser zich elke maandagavond toe begeeft.

Also: op Graspop waren ze tegen al mijn verwachtingen in wel legendarisch. Zelfs niet gemerkt dat Carpenter er niet bij was. Er was wel één van de mics die brak was, waardoor Chino er vaak niet goed door kwam. Jammer, want hij was wel goed verstaanbaar met die andere mics. Badend in het zweet.

Ik neem normaal gezien nooit foto's op optredens, maar op de front row stond ik toch wel lekker dicht bij onze chubby but fuckable motherfucker. Kijk 'em shinen!

 

[Lint]

@Lint ge zijt nen eindbaas. Heb ik u dat ooit al gezegd? En als ik het u ooit al gezegd heb, dan weet ge nu dat ik niet aan 't liegen was.

Nee nog niet. Maar elders op dit forum wordt wel gezegd dat ik ne grave gast ben .

De originele White Pony startte met Feiticeira, muy mejor zeggen ze in Spanje, Latijns-Amerika en in de avondschool Spaans waar menig midlifecrisisser zich elke maandagavond toe begeeft.

Yeah ik had het gelezen, en herinner het me ook zo. Waarom is dat eigenlijk? Omdat Back to School het hitje van het moment was?

Also: op Graspop waren ze tegen al mijn verwachtingen in wel legendarisch. Zelfs niet gemerkt dat Carpenter er niet bij was. Er was wel één van de mics die brak was, waardoor Chino er vaak niet goed door kwam. Jammer, want hij was wel goed verstaanbaar met die andere mics. Badend in het zweet.

Ik heb spijt dat ik te laat was om tickets te kopen (niet alleen voor Deftones) . Maar tegen dat er hopen tickets op TicketSwap stonden, zat mijn agenda al vol met werk. Dus nog geen post-corona graspop gehad .

 

[Cerulean]

Damn wat ben ik jaloers. Enkel voor Deftones wou ik niet gaan naar dat klotefestival ik hoop van harte dat ze snel nog eens naar een zaal komen, liefst de AB (en niet Vorst ofzo).

 

[bRahms]

Damn wat ben ik jaloers. Enkel voor Deftones wou ik niet gaan naar dat klotefestival ik hoop van harte dat ze snel nog eens naar een zaal komen, liefst de AB (en niet Vorst ofzo).

In de 013 in NL zouden ze anders ook niet misstaan

Wij hebben elkaar dus al minstens 2X gekruisd @bRahms !!

Ik had een zwarte T-shirt aan!

 

[Lint]

Ik had een zwarte T-shirt aan!

Moh, ik herinner ik mij u!!!