Album of the week Deftones - White Pony

nooit gek geweest van deftones, dus ook deze plaat niet.
zal nooit iets voor mij zijn
 
Nog eens beluisterd, geen fan van Teenager en Korea, maar voor de rest kan ik er wel echt van genieten. Erna nog naar enkele nummers van Around the Fur geluisterd.
Nostalgie heeft er veel mee te maken, ik ga niet snel grijpen naar hun post Pony output. Maar moest ik naar Graspop gaan dit jaar, dan zou ik zeker gaan kijken.
 
Geweldige band!

Inderdaad moeilijk om zo 1 album aan te raden, want ik heb ook gewoon op elk album 1 of 2 nummers die ik echt goed vind (en de rest middelmatig). Beste nummers voor mij Minerva, Be Quiet And Drive, My Own Summer. Van het iets nieuwere werk vind ik Swerve City ook wel vet.


Wat raar is, is dat ik normaal gezien totaal geen fan ben van dat genre (zo van die 90s metal eigenlijk). Maar Deftones om een of andere reden wel. Klinkt altijd groots.
 
Het is imo wel een band die beter aardt in een zaal dan op een festval… maar laat dat u zeker niet beletten ze te checken. Helaas geen tickets kunnen scoren voor GMM :(
 
Nog nooit van Deftones gehoord voor maandag.
Meteen opgezet en de stem doet me denken aan de zanger van Smashing Pumpkins bij momenten.
Mag ik zeggen dat dit album een stevigere laag boter op een boterham gesmeerd is, in vergelijking met de SP?
Eerlijksheidshalve moet ik toegeven dat andere nummers (die je aangaf in een aparte post) me minder deden afleiden naar randzaken.
Goed dat je aangeeft dat je eigenlijk hun ganse catalogus moet beluisteren en niet mag afgaan op eentje.
'Adrenaline' was meer mijn ding en scoor ik hoger dan 'White Pony.'
 
Ken Deftones al eeuwen maar om een of andere reden nooit echt in verdiept, alleen hier en daar is een nummer toen dat Koi No Yokan uitkwam. Men lievelingsnummer van Deftones is dus Tempest, haha. Maar ken voor de rest maar weinig van hun hoewel dat ik weet dat White Pony een van hun beste albums is? Maar nooit echt gecheckt, zal het eens een kans geven.
 
Je zal het misschien niet geloven, maar Deftones is wellicht de metalband waar ik de meeste albums minstens 1 keer van heb beluisterd, alleen vrij weinig meer dan 1 keer dan wel. Geluisterd (en op gestemd): Around The Fur (1997), Diamond Eyes (2010), Koi no Yakan (2012) en Gore (2016). Vier albums dus, maar nog niet op misschien wel het bekendste album: White Pony.

Uit mijn herinnering ligt Diamond Eyes me het meest, maar dat is ook het enige album dat ik echt meer dan 1 keer heb opgelegd. Around The Fur en Gore heb ik geen scrobbles van, dus blijkbaar heb ik die voor 2018 gestemd, en die herinner ik mij ook niet echt, al denk ik niet dat Around The Fur een meer doorsnee metalalbum was en Gore als een wat minder Deftones album gezien wordt maar misschien ook minder "hard". Diamond Eyes heeft de variatie. Koi no Yakan heb ik vorig jaar of 2 jaar geleden eens beluisterd, maar daar herinner ik mij weinig van.

S2hw4Oj.png


Blijkbaar zelfs 3 keer en dus Sextape 16 keer al.

L1dcdXS.png


Dat ik eerder als een dromerig nummer herinner dan als een metalnummer. Ik ga het sebiet ook nog wel eens opleggen, en ik ga ook de nummers die hier gelinkt zijn door OP, ook eens opleggen na het luisteren van dit album.

Nu dus eerst White Pony beluisteren en voor de eerste keer!

Wat me wel aantrekt aan Deftones is misschien dat het niet extreem hard is, en vooral dat ik de stem niet echt associeer met metal. Het is meer een frontman wiens stem past bij een alt. rock groep, dan bij een metalgroep, en dat trekt me dan juist wel meer aan, omdat veel stemmen bij metalbands me gewoon niet liggen (wegens te laag of te veel een oudere klinkende mannenstem?), of omdat er te veel geschreeuwd wordt. Dat gebeurt bij Deftones niet, denk ik. Gitaargeluid ligt mij met momenten ook beter.

White Pony na één keer te luisteren vind ik best wel goed, opnieuw. Misschien dat het me het meest aan Diamond Eyes doet denken van de albums die ik ken, maar echt vertrouwen op mijn herinnering kan ik ook niet echt. Te weinig geluisterd en er gaat soms wel wat tijd tussen het luisteren van het ene album naar het andere toe. Ik ben wel vrij zeker dat Deftones "de metalband" is met de meeste scrobbles op last.fm, dus dat is wel leuk. Al toont dat vooral aan dat ik (te) weinig naar metal luister.

Ik denk niet dat mijn probleem met metal is dat ik het slecht vind of niet mooi om naar te luisteren. Maar wel dat het me te weinig bijblijft, de structuren misschien ook te weinig bijblijven voor mij, en vooral omdat ik weinig in de stemming ben voor metal, ook om dingen te herbeluisteren. Ik vind het ca va. En White Pony vind ik eigenlijk gewoon goed, maar mijn probleem is dan dat ik het te weinig opnieuw beluister zodat ik de liedjes meer begin te leer kennen afzonderlijk, en dat lukt bij mij gewoon niet goed. Daar loopt het wat mis. Ook omdat ik naar zoveel andere muziek luister, dat ik er gewoon niet toekom.

1ste deel van het album heb ik misschien te weinig opgelet, of passeerde een beetje. 2e deel van het album vind ik sterk zelfs. Teenager is een mooi rustig(er) nummer, en dat vind ik wel goed om dat in je albums of oeuvre te hebben. Knife Party vond ik ook goed. Korea ook. Passenger mooi gitaarwerk. Het is goed dat ze hun rustmomenten hebben en ook hun rustigere tracks. Ook Change vind ik goed. En Pink Maggit is dit ook wel. Als ik dit een paar keer zou opleggen, zal ik hier minstens hetzelfde gevoel aan overhouden als Diamond Eyes denk ik. Ik denk wel dat Deftones het waard is om verder te verkennen omdat ik toch het gevoel heb dat dit de metal is die me meer ligt, of toch meer dan dat te bieden heeft.

Leuke AOTW nominatie, vind het een goede keuze. Ik zal nog eens de nummers die je afzonderlijk hebt gelinkt in je posten ook nog eens beluisteren en nog enkele van Diamond Eyes ook.

Mijn Youtube-algoritme heeft me deze allemaal eens aangeraden, en allemaal wel BOENK op:


En dit klopt voor mij ook. Of toch zeker in de zin dat het een nummer is waar je weinig oog hebt voor je omgeving, niet van dat ik bewust een asshole ben ofzo en mensen negeer.


Ik heb het zelfs in deze top 100 van mezelf gezet een jaar geleden wat een beetje een momentopname ook is, en iemand had dit gepost (wellicht omdat het wat uit de pas viel door al die andere dromerige nummers (maar eigenlijk past het perfect erin vind ik).

Deftones die zag ik niet aankomen. Althans, niet meteen.

Maar ik heb nog net iets soortgelijks gevonden, misschien dat OP beter weet of er een nummer van Deftones lijkt op dit nummer? Misschien de andere toegankelijke nummers die gelinkt waren, en ik zal die straks luisteren.
 
Laatst bewerkt:
Eindelijk aan toe gekomen. Vroeger wel eens wat nummers van beluisterd tijdens die piekperiode maar ook niet meer.

Er zit inderdaad meer atmosfeer en dynamiek in de nummers dan veel van de hier genoemde generatiegenoten. Daardoor zit er meer vlees aan de nummers en soms wordt er wel eens iets anders gedaan (Teenager bv. is wel leuk, ook Elite is wel goed dat blijft maar gaan). Maar hoe langer ik het album beluister wordt imo het zelfde trucje een beetje te veel herhaald precies.
Over het algemeen minder een fan van die sound (drumgeluid ligt me wat minder) dus een fan zal ik niet worden. Zoals @Lakigigar ook al aanhaalt zijn de vocals niet met de screams of zo van sommige andere metalbands en dacht ik dat het me daarom ook wel meer zou liggen maar helaas.
 

The First commandment - Soulfly live met Chino. Dit toont hoe de stem van Chino zowel breekbaar en tergelijkertijd krachtig kan zijn. Het nummer is geschreven na de moord op de stiefzoon van Max Cavalera (krachtige lyrics ook).
 
Laatst bewerkt:
Terug
Bovenaan