Burnout ervaringen, verhalen...

[Waelvis]

Ja, die betekenis ken ik. Alleen geen flauw idee hoe relevant dat in dit topic is en al helemaal niet met een verwijzing naar msn begot.

Het bevat het woord "burn-out" en heel veel personen hadden dit als hun MSN Nick/status vroeger..

Dat was zo een beetje de YOLO van die tijd zeker?

 

[Oldskooler]

Ik kan mij niet ontdoen van de gedachte dat de wereld en arbeidsmarkt te snel geëvolueerd is en dat onze breinen niet gemaakt zijn voor die veel te snelle veranderingen.


* In de eerste plaats is de bevolking veel te sterk toegenomen. Dat had nooit zo sterk en ongecontroleerd mogen aangroeien. De wereld verkeert nu eigenlijk in een constant-druk status. Je merkt dat gewoon al in eigen land, het zit eigenlijk vaak vol, toch zeker in Vlaanderen. Hoe kunnen mensen nog deftig ontspannen in deze mierennest met dagelijks files en overal een wirwar aan mensen.

*Die evolutie op It-vlak, de pc ging alles makkelijker maken, maar is dat ook zo? Geeft die verdomde pc ons niet meer stress? Constant in verbinding staan, constant prikkels?

* De (sociale) media heeft veel kapot gemaakt, mensen die zich gaan spiegelen met anderen. Ideaal heb je het super druk, rijd je premium, woon je nieuw en groot, maak je fantastische reizen, ben je ook nog eens super actief en dat bovenop een topjob met een mooie titel. Als je een bepaalde krant leest , die graag het woord massaal gebruikt, zou je bijna denken dat je een mislukkeling bent omdat je: geen 2e verblijf hebt, niet elektrisch rijdt, geen skireis maakt...

*Als bureauman zou je handenarbeid of eenvoudig werk kunnen romantiseren en zien als een stressloze job. Ik kan beamen dat dit niet zo is, of heéqt moet 1 op 1 handenarbeid zijn (die eigenlijk niet kan mislukken) zoals: takken snoeien, gras maaien. Vaak zijn arbeiders toch ook de dupe van een ambetante manager, die hen opjaagt en nog meer stress geeft.

Ik ben werken anders gaan bekijken, gewoon als een manier om een inkomen te verwerven. Tijd inleveren voor geld. Er is altijd wel ergens een inkomen te verwerven. Ik voel mij ook niet verbonden met werkgevers, al dat gedoe en teambuilding, niks voor mij. Ik wil zoveel mogelijk met rust worden gelaten en enkel mijn professionele taken doen. Het helpt natuurlijk ook dat ik pas op 1 september zeker ben van werk voor het komende schooljaar. Die manier van denken geeft mij een vrij gevoel.

Het wordt nog erger.
Met al die AI toestanden.
En mensen gaan geconcentreerder wonen met die klimaatveranderingen.
En...
Zielloos wordt het, hectisch en zielloos.

 

[CaseBlue]

It's better to burn out than to fade away komt van een nummer van Neil Young (hey hey my my), mijn favoriete versie is die van Oasis in Wembley anno 2001:

De meer apocrieve betekenis is dat het ook de 1 van de bekendste zinnen was uit de zelfmoordbrief van Kurt Cobain.

Take you pick, het is een zinnetje die soms terugkomt ook omdat het cool klinkt.

Wat het met burnout te maken heeft, is me niet duidelijk wel.

 

[mac-bc]

Ik zat qua gespannen gedrag LANG zo ver weg nog niet als jij. Niemand had het ooit zien aankomen: ik niet, mijn collega's niet, mijn partner niet want ik deed mijn werk, uitgezonderd die ene leerling, echt wel nog graag. Alleen kreeg ik steeds vaker migraine en slaapproblemen had ik al jaren.
Maar ik was vrolijk, reageerde thuis niets af want ik droop niet van de stress en ik ben op een zondag ochtend wakker geworden, ben beginnen wenen en pas in de namiddag ben ik die dag gestopt met wenen tot grote wanhoop van mijn partner. En de dag daarop terug net hetzelfde. Ik kon zelfs niet eens bellen naar mijn werk om me ziek te melden want ik kon niet stoppen met wenen. En in mijn beleving heb ik het half jaar dat daarop volgde eigenlijk niets anders gedaan dan geslapen en geweend. 14u slapen was toen eerder de regel (daarvoor gemiddeld 6u/nacht) en alles was extreem uitputtend. Ik kon zelfs geen simpele vaat meer doen zonder tussendoor een pauze te moeten nemen.
Ik ken verschillende mensen die heel diep hebben gezeten die me verteld hebben dat ik nog geluk heb gehad... De ene was een vijftiger en die heeft plots vanuit het niets een hartstilstand gekregen. Een collega die ik als een enorm passioneel man kan, ook een vrolijke, bezige bij. Maar die zijn werk dus ook niet los kon laten.
Ik heb begeleiding gekregen vanuit de VDAB van iemand die een hersenbloeding had gehad vanuit het niets. Zij is wel verder blijven werken voor de VDAB maar dan enkel met mensen die expliciet naar haar worden doorverwezen en niet meer als een "eerste onthaalfunctie" bij wijze van spreken en deeltijds. De man met de hartstilstand is op medisch pensioen gegaan en gidst groepen als vrijwilliger.

En dat is dus de fout die velen maken, ze denken dat ze 1 of andere duidelijke waarschuwing zullen krijgen, een soort gele briefkaart met officiële verwittiging. Terwijl jij zelf al meermaals hebt aangegeven absoluut niet te kunnen deconnecteren en je relatie op springen staat. Denk je nu echt dat je partner nog braafjes een jaar gaat wachten tot je ander werk hebt èn ingewerkt bent wanneer ze beslist dat ze genoeg heeft van al jouw frustraties?

Ok, dus je kunt al een burnout hebben zonder per se de crash te moeten meemaken zoals jij had meegemaakt? Ik dacht dat een burnout per definitie gepaard ging met een dergelijke crash.

Daarom heb ik eens wat meer opgezocht over de symptomen van een burnout en inderdaad, it thicks a lot of boxes om eerlijk te zijn. Dan zit ik wellicht al maanden/jaren in een soort van "burnout". Maar dan vind ik dat nog altijd een heel lichte vorm, zeker als ik het vergelijk met wat jij hebt meegemaakt. Als ik daarvoor zou thuisgeschreven worden dan zou ik toch het gevoel hebben dat dokters mensen te snel thuisschrijven. Is het de taak van dokters om een groot deel van de bevolking preventief thuis te schrijven met burnout-symptomen (zoals mij) ter bescherming tegen een potentiële crash-burnout die mensen helemaal in de vernieling rijden (zoals jij hebt meegemaakt)? Dan wordt het wel een heel dunne grens en zullen veel mensen zich aanmelden bij de dokter vrees ik. Als ik de hoge burnout-cijfers zie, dan is dat wellicht al bezig en ben ik zeer benieuwd naar de verhouding latente, lichte burnouts enerzijds en het aantal crash-burnouts anderzijds.

Of ben ik nu gewoon in denial?

 

[MisterV]

Als ik daarvoor zou thuisgeschreven worden dan zou ik toch het gevoel hebben dat dokters mensen te snel thuisschrijven.

Als je wacht tot die crash duurt het herstel véél langer of is volledig herstel onmogelijk. Alleen al puur economisch is het interessanter om mensen sneller thuis te zetten en de juiste ondersteuning te geven.

Of ben ik nu gewoon in denial?

Ja

 

[Mulan]

Ok, dus je kunt al een burnout hebben zonder per se de crash te moeten meemaken zoals jij had meegemaakt? Ik dacht dat een burnout per definitie gepaard ging met een dergelijke crash.

Daarom heb ik eens wat meer opgezocht over de symptomen van een burnout en inderdaad, it thicks a lot of boxes om eerlijk te zijn. Dan zit ik wellicht al maanden/jaren in een soort van "burnout". Maar dan vind ik dat nog altijd een heel lichte vorm, zeker als ik het vergelijk met wat jij hebt meegemaakt. Als ik daarvoor zou thuisgeschreven worden dan zou ik toch het gevoel hebben dat dokters mensen te snel thuisschrijven. Is het de taak van dokters om een groot deel van de bevolking preventief thuis te schrijven met burnout-symptomen (zoals mij) ter bescherming tegen een potentiële crash-burnout die mensen helemaal in de vernieling rijden (zoals jij hebt meegemaakt)? Dan wordt het wel een heel dunne grens en zullen veel mensen zich aanmelden bij de dokter vrees ik. Als ik de hoge burnout-cijfers zie, dan is dat wellicht al bezig en ben ik zeer benieuwd naar de verhouding latente, lichte burnouts enerzijds en het aantal crash-burnouts anderzijds.

Of ben ik nu gewoon in denial?

De stap voor crashen is overspanning. Daar worden mensen soms voor enkele weken thuis gezet om de symptomen te verlichten maar dat brengt enkel iets op als je ook actief werkt aan oplossingen.
Burn-outs komen natuurlijk in verschillende gradaties en HOE SNELLER JE ER BIJ BENT hoe groter je een echte, invaliderende crash kan vermijden.
Maar niet actief werken aan oplossingen is altijd vragen om miserie, of je nu overspannen bent of veel grotere problemen hebt.
Kan dus perfect zijn dat je dokter je niet thuis zou schrijven maar aan zou raden om loopbaanbegeleiding te volgen en een psycholoog te zoeken.

Ik heb soms terug "opstoten" en dan neem ik gewoon enkele dagen of een weekje verlof om de batterijen terug op te laden. Ik laat me daarvoor niet thuis zetten. Dat helpt natuurlijk enkel als ik er snel genoeg bij ben en als de balans wel goed zit. In covid bvb vaak overuren gedaan, maar dat kon ik ook maar enkele weken na elkaar doen en niet structureel omdat de balans niet goed zat: meer uren werken, meer stress thuis, minder opvang voor de dochter,... Dus dan zette ik enkele weken een tandje extra bij en gaf ik, zodra ik voelde dat het terug te lastig werd, gewoon de mededeling dat ik omwille van mijn gezondheid geen overuren meer ging doen de komende weken.
En dat werkte prima omdat mijn bazen ook wisten dat ik nergens van profiteerde. De enige keer op 5j tijd dat ik me effectief ziek heb laten zetten is toen ik heel ziek was door een covidbesmetting. Al de rest nam ik gewoon verlof of overuren op.

 

[Loser]

Ok, dus je kunt al een burnout hebben zonder per se de crash te moeten meemaken zoals jij had meegemaakt? Ik dacht dat een burnout per definitie gepaard ging met een dergelijke crash.

Daarom heb ik eens wat meer opgezocht over de symptomen van een burnout en inderdaad, it thicks a lot of boxes om eerlijk te zijn. Dan zit ik wellicht al maanden/jaren in een soort van "burnout". Maar dan vind ik dat nog altijd een heel lichte vorm, zeker als ik het vergelijk met wat jij hebt meegemaakt. Als ik daarvoor zou thuisgeschreven worden dan zou ik toch het gevoel hebben dat dokters mensen te snel thuisschrijven. Is het de taak van dokters om een groot deel van de bevolking preventief thuis te schrijven met burnout-symptomen (zoals mij) ter bescherming tegen een potentiële crash-burnout die mensen helemaal in de vernieling rijden (zoals jij hebt meegemaakt)? Dan wordt het wel een heel dunne grens en zullen veel mensen zich aanmelden bij de dokter vrees ik. Als ik de hoge burnout-cijfers zie, dan is dat wellicht al bezig en ben ik zeer benieuwd naar de verhouding latente, lichte burnouts enerzijds en het aantal crash-burnouts anderzijds.

Of ben ik nu gewoon in denial?

Als je daarvoor thuis geschreven wordt, is dat omdat iemand die ervoor gestudeerd heeft, vindt dat dat nodig is.
Die weet dat echt wel beter. Je mag dat ook gewoon aannemen. Het is trouwens voor mentale dingen bijna altijd het geval dat de persoon die ze meemaakt, niet kan inschatten hoe erg het nu precies is. Het probleem is dat je eigen beeld daarvan net verwrongen is.

 

[Tjiftjaf]

Ik ben werken anders gaan bekijken, gewoon als een manier om een inkomen te verwerven. Tijd inleveren voor geld. Er is altijd wel ergens een inkomen te verwerven. Ik voel mij ook niet verbonden met werkgevers, al dat gedoe en teambuilding, niks voor mij. Ik wil zoveel mogelijk met rust worden gelaten en enkel mijn professionele taken doen.

Helemaal eens hiermee. Heb exact hetzelfde gedaan en dat werkt heel bevrijdend.

 

[Muñoz]

Als je daarvoor thuis geschreven wordt, is dat omdat iemand die ervoor gestudeerd heeft, vindt dat dat nodig is.
Die weet dat echt wel beter. Je mag dat ook gewoon aannemen. Het is trouwens voor mentale dingen bijna altijd het geval dat de persoon die ze meemaakt, niet kan inschatten hoe erg het nu precies is. Het probleem is dat je eigen beeld daarvan net verwrongen is.

Tgoh, dat is ook maar relatief eh. Burn-outs zijn een redelijk nieuw medisch begrip, ééntje waar ook veel huisartsen bijlange niet het fijne van weten. Die ziet natuurlijk ook maar iemand voor zich die werk-/stressgerelateerde mentale (en fysieke) klachten heeft, en die de patiënt als enige redmiddel dan maar voor een bepaalde tijd thuis schrijft. Als je effectief een burn-out hebt is de gemiddelde huisarts nu toch ook niet echt de plaats waar je moet zijn wil je degelijk geholpen worden, lijkt me. Voor mentale zaken tout court is een huisarts hoogstens een second best oplossing, daarvoor is de 'huis-tuin-en-keuken'-geneeskunde van de gemiddelde huisarts vaak niet gespecialiseerd genoeg voor.

 

[MisterV]

Voor mentale zaken tout court moet je daar niet zijn, daarvoor is de 'huis-tuin-en-keuken'-geneeskunde van de gemiddelde huisarts niet gespecialiseerd genoeg voor.

Een goeie huisarts gaat u daarvoor ook doorverwijzen. Dat scheelt voor sommigen weer een extra drempel want raak maar eens wijs uit het kluwen aan psychologen, therapeuten, coaches, psychiaters, ... als je zelf amper fut hebt om uw bed uit te komen.

 

[Loser]

Tgoh, dat is ook maar relatief eh. Burn-outs zijn een redelijk nieuw medisch begrip, ééntje waar ook veel huisartsen bijlange niet het fijne van weten. Die ziet natuurlijk ook maar iemand voor zich die werk-/stressgerelateerde mentale (en fysieke) klachten heeft, en die als enige redmiddel dan maar voor een bepaalde tijd thuis schrijft. Als je effectief een burn-out hebt is de gemiddelde huisarts nu toch ook niet echt de plaats waar je moet zijn wil je degelijk geholpen worden, lijkt me. Voor mentale zaken tout court moet je daar niet zijn, daarvoor is de 'huis-tuin-en-keuken'-geneeskunde van de gemiddelde huisarts niet gespecialiseerd genoeg voor.

Tuurlijk is het iets waar huisartsen niet het fijne van weten. De gemiddelde huisarts zal je dan ook naar een specialist sturen.
Het idee dat een huisarts niet gespecialiseerd genoeg is, klopt vaak waarschijnlijk. Maar dat maakt jou of mij, en zeker de patiënt, niet beter geschikt om er een uitspraak over te doen. Het is niet 100%, maar het is wel het dichtst bij dat je zult komen.

 

[mac-bc]

Ik begon zondagmorgen alweer met veel tegenzin naar de werkweek te kijken. De laatste week werken voor ik in verlof ga maar het is precies de week teveel.

Gisteravond nog wat voorbereidend werk gedaan voor vandaag. Maar door domme vergeetachtigheid heb ik een belangrijke afspraak gemist vandaag. Aannemer en klant waren not amused. Weer een enorme stresspiek toen ik het ontdekte. Voorlopig kunnen verdoezelen voor mijn baas. Nu pas vanavond iets ontdekt die ook superdringend was maar waar ik heel de dag niet aan gedacht heb. Het is eventjes pompen of verzuipen tot aan mijn verlof.

Eind deze week de riem eraf, mijn vrouwke trakteren, volle aandacht voor de kinderen en nadenken over de toekomst.

Terzijde van hoe je in je vel zit, als je baas 135 EUR/uur mag factureren en je ook 100% factureerbaar bent elke dag en jouw brein/administratief werk hetgene is waarvoor ze betalen zonder dat daar andere diensten/abonnementen/goederen bij zitten word je dik in't zak gezet qua verloning. Ik weet zelfs niet meer wat je loon was maar je haalt in dat geval een omzet van ca. 250K op jaarbasis terwijl je loonkost nog niet eens de helft daarvan is...

Niet 100% factureerbaar maar een kleine 90%. Een dikke 10% voor (interne) opleiding, administratie, etc.
Vetgedrukt klopt.
Loon is ongeveer € 4500 bruto/maand (met de standaard extra-legale voordelen zoals auto, hospitalisatie, MC, etc.).

Zeg eens, hoe hard word ik in 't zak gezet en hoeveel burnouts is dat waard?

 

[Vega]

Ik begon zondagmorgen alweer met veel tegenzin naar de werkweek te kijken. De laatste week werken voor ik in verlof ga maar het is precies de week teveel.

Gisteravond nog wat voorbereidend werk gedaan voor vandaag. Maar door domme vergeetachtigheid heb ik een belangrijke afspraak gemist vandaag. Aannemer en klant waren not amused. Weer een enorme stresspiek toen ik het ontdekte. Voorlopig kunnen verdoezelen voor mijn baas. Nu pas vanavond iets ontdekt die ook superdringend was maar waar ik heel de dag niet aan gedacht heb. Het is eventjes pompen of verzuipen tot aan mijn verlof.

Eind deze week de riem eraf, mijn vrouwke trakteren en nadenken over de toekomst.



Niet 100% factureerbaar maar een kleine 90%. Een dikke 10% voor (interne) opleiding, administratie, etc.
Vetgedrukt klopt.
Loon is ongeveer € 4500 bruto/maand (met alle extra-legale voordelen).

Zeg eens, hoe hard word ik in 't zak gezet?

Je brengt voor je baas 225K op jaarbasis op en kost niet eens de helft, wat denk je zelf?

-edit- Je edit over hoeveel burnouts iets waard is is natuurlijk volledig absurd, de vraag alleen al...

 

[cege]

Voor al wie burnout symptomen heeft. Helpt het om na te denken ifv "welk alternatief heeft hogerop?".

Je bent toch niet de grootste pannenkoek ter wereld, de domste, of de traagste? Het is niet dat er rijen vervangers klaarstaan die je gaan vervangen. Dus, ja, je mag fouten maken, niet op tijd klaar zijn, ... wie uitvoert, kan het beste bepalen wat realistisch is.

Het is kwestie van realistisch te communiceren en committen vooraf ipv te over promisen en under deliveren. Dan doe je het jezelf aan. De eerste keer ga je misschien onder je kloten krijgen, maar als je de 6e keer je "traag en duur" commitment haalt, zal je er niet meer over lastig gevallen worden.

Mijn meest uitgesproken zin tgo higher mgmt is "je hebt al 80% van de mensen ontslagen, als je ons niet moest hebben, had je ons mee moeten ontslaan". En het zal zijn aan onze condities. Als ze ons uiteindelijk toch ontslaan, Joke's on them. Gênant als mgmt. Ik ga er geen seconde van wakker liggen.

 

[Slyke]

Zeg eens, hoe hard word ik in 't zak gezet en hoeveel burnouts is dat waard?

Als het een troost kan zijn: ik werd in de consultancy bij mijn laatste klant aan een uurloon gefactureerd wat in de buurt lag als dat van jou (omgerekend een 115 EUR/u) en mijn brutoloon lag beduidend lager. Legale voordelen hetzelfde.

Om maar te zeggen: dat een werkgever aan jou goed verdient is gewoon een gegeven, maar daar mag je je niet op vastpinnen en misschien moet je het eerder zien als een feit waar je zelf weinig vat op hebt en waarbij er velen zijn die in hetzelfde schuitje zitten.

Wat uiteraard niet wil zeggen dat je van je moet laten profiteren en dat je je eigen grenzen moet kunnen aangeven.
Een "voorlopig kunnen verdoezelen voor mijn baas" (los van de burnout-discussie hier) is gewoon niet oké, want jouw zin impliceert dat je in de komende uren of dagen een tandje gaat bijsteken om die taken of afspraken alsnog in te halen, terwijl je klaarblijkelijk daar geen marge meer voor hebt.
Terwijl het is wat het is; je bent het niet bewust vergeten, dus dat zou je op z'n minst open moeten kunnen communiceren naar boven.

 

[Ruben666]

Ik begon zondagmorgen alweer met veel tegenzin naar de werkweek te kijken. De laatste week werken voor ik in verlof ga maar het is precies de week teveel.

Gisteravond nog wat voorbereidend werk gedaan voor vandaag. Maar door domme vergeetachtigheid heb ik een belangrijke afspraak gemist vandaag. Aannemer en klant waren not amused. Weer een enorme stresspiek toen ik het ontdekte. Voorlopig kunnen verdoezelen voor mijn baas. Nu pas vanavond iets ontdekt die ook superdringend was maar waar ik heel de dag niet aan gedacht heb. Het is eventjes pompen of verzuipen tot aan mijn verlof.

Eind deze week de riem eraf, mijn vrouwke trakteren, volle aandacht voor de kinderen en nadenken over de toekomst.



Niet 100% factureerbaar maar een kleine 90%. Een dikke 10% voor (interne) opleiding, administratie, etc.
Vetgedrukt klopt.
Loon is ongeveer € 4500 bruto/maand (met de standaard extra-legale voordelen zoals auto, hospitalisatie, MC, etc.).

Zeg eens, hoe hard word ik in 't zak gezet en hoeveel burnouts is dat waard?

Waard?
Geen enkel loon is ook nog maar 1 burnout waard.

 

[iamhollywood]

Het is kwestie van realistisch te communiceren en committen vooraf ipv te over promisen en under deliveren. Dan doe je het jezelf aan. De eerste keer ga je misschien onder je kloten krijgen, maar als je de 6e keer je "traag en duur" commitment haalt, zal je er niet meer over lastig gevallen worden.

Ik vind het ergens ook wel de verantwoordelijkheid van de werkgever om in te schatten wat realistisch is. Heb de indruk dat men soms compleet absurd bezig is tot er iemand effectief uitvalt, dan kan bij terugkeer van die persoon plots alles en wordt die als een porseleinen poppetje behandeld. Wees gewoon van in begin correct met uw mensen.

Mijn partner heeft nu een director die bewust communiceert dat ze tussen 16u en 20u niet beschikbaar is omwille van de kinderen, dus team meetings worden s’avonds om 21u/22u ingepland. Mijn vriend durft op zijn niveau al eens zeggen dat hij niet inbelt maar al die andere (juniors/seniors) durven daar niet tegenin gaan en stemmen toe waardoor dat mens dat blijft toepassen en mijn vriend kan natuurlijk niet altijd zeggen dat hij er niet bij zal zijn. Ik merk dat mijn vriend het daar ook lastig mee heeft, hij kan die dagen niet ontkoppelen van het werk, tijdens het avondeten is hij niet te genieten want hij weet dat hij nog achter die pc moet kruipen. Erna kan hij de slaap moeilijk vatten want heel de avond is door het werk ingenomen. ‘s morgens moet hij alweer vroeg voor de pc zitten want hij stuurt een resem Indiërs aan (tijdsverschil). Dat een werkgever zelf niet inziet dat dit niet ok is snap ik niet…

 

[ugar]

Zeg eens, hoe hard word ik in 't zak gezet en hoeveel burnouts is dat waard?

Ik zal je eens een verhaal vertellen over M? Een ingenieur die ik tegenkwam toen ik transfereerde naar een andere site. Zijn werk? Hij was verantwoordelijk voor automatisering en Industrial IT.
In die site stond een erg kritische machine voor onze onderneming. Stilstanden moesten dus tot een minimum herleid worden. De regel was, indien de regeltechniekers het probleem niet vinden binnen het uur, mag je M bellen. M was altijd beschikbaar. Tot de dag dat hij dus crashte. Volledig.
M was dus tegen de muur geknald. Enfin, eerder tegen de grond, want hij is 's morgen aan de ontbijttafel gewoon gevallen, toen hij de wereld plots ondersteboven zag.
Hij heeft meer dan een jaar thuis gezeten. Is ondertussen al lang terug aan 't werk, ik heb hem de laatste jaren niet meer gezien (ik ben weer verhuisd), maar in 2017 had hij nog altijd fysieke gevolgen van zijn burn-out, onder andere tintelingen in zijn armen (alsof zijn handen leken te 'slapen'. En hij nam een karrenvracht pillen in.

Vertel me maar eens of je dat het waard vindt. Ik ben benieuwd.

 

[Tagliata]

Komt me allemaal herkenbaar voor, deze post van mij is uit de werkthread maar behoort hier stillekes aan bij + van mijn eerste verlof dat ik genomen heb:

Officieel het lichaam dat aan het opgeven is na 8 jaar (in principe al langer) dit type van werken. Werkweken van 70u+ (exclusief weekend).
Ik had allanger moeten luisteren maar tja. Begonnen in 2019 na overlijden van mijn vader heb ik extreme darmproblemen gekregen, sinds 2 maanden geleden maagzwe(e)r(en), gescheurd ligament beneden, + schouder uit de kom geraakt (terug van zelf erin geflopt) - maar vergete dokter te gaan en of kine enzovoort.

Probleem is ook door altijd maar door te gaan en nooit echt naar de dokter te gaan begint alles zijn tol te vragen en nu zelfs mentaal boven fysiek. Gisteren naar de dokter is gegaan voor alles, (dacht van ja bespaar geld zeker door alles in 1 trek op te sommen ) ma endresult not good é.

Na allemaal dit dan 2 weken verlof genomen maar ook vrij veel gebeld met vragen en dit en dat en waarvan je terugkomt (terwijl uw mede-collega/mede leidinggevende zegt dat hij alles geregeld heeft) dat je mailboxen overhoop liggen en je dus van 06u tot 01u werkt op dag 1 terug.

Ergens heb ik ook iets van ja het hoort erbij, ik heb een ongelofelijk loon (ik durf het zelf niet eens te posten in die thread) en ik kan mij zo goed als alles permitteren maar anderzijds is het ook dan weer geld en vraag ik me af dat dit wel allemaal waard is.. Maagzweren, rusteloze avonden (ik ben thuisgekomen om 01u, heb een spaghetti opgewarmd, even op de beurs gekeken en om 03u gaan slapen en dat lukte niet geweldig en dan om 07u terug op). Andere dag denk je dan weer als je de tv opzet en je ziet het programma miljoenenhuizen waar je dan huizen ziet waar 5% van België maar kan in wonen en de normale mens maar kan van dromen is het voor mij eerder dan weer van "niet slecht, misschien ook eens kijken en weten dat het gewoon kan."

Heb nu eind augustus een afspraak met een burn-out coach (drie maanden reserveren op voorhand) waar blijkbaar wel wat hoge piefen bijlopen om dit allemaal voor te zijn en "nog" beter met stress om te gaan. Dus ben wel benieuwd dat dit iets gaat opleveren. Een is ding al zeker dat ik ga proberen om op een normaler uur te zijn zodat ik ook nog een beetje terug kan sporten om zo te ontstressen, zie lopen. Maar om 01u heb ik daar niet altijd meer de fut voor.

PS: als ik zie wat die in het programma Familie allemaal niet meemaken zoals die Véronique moet ik mijn hoed afdoen dat die allemaal nog géén burnout hebben gehad

 

[MisterV]

Ge zijt niks met uw centen als uw gezondheid het laat afweten. En aan dat miljoenenhuis heb je weinig als je het alleen gebruikt om er een spaghetti op te warmen en 4 uurkes te slapen.