In een bepaalde context dan of hoe bedoel je?Ik had al van de toch wel wat bijzondere bandnaam gehoord (maar niet bepaald op een positieve manier), maar dat was het.
Album of the week Breaking Benjamin - Phobia (2006)
- Onderwerp starter BlackOccult
- Startdatum
-
- Tags
- aotw breaking benjamin
Eland
Well-known member
Ik kan haast niet tellen hoeveel albums die beginnen met een nummer dat simpelweg 'Intro' heet, in mijn top zoveel aller tijden staan. Na de intro had ik direct het gevoel dat dit wel eens een pareltje zou kunnen worden. Lekker ruw.
The Diary of Jane begon, en ik bleef het voelen, tot Benjamin na 40 seconden zijn mond opentrok. Ik heb een bloedhekel aan zulke stemmen over (semi-)ruige muziek. Of het zijn stem, dan wel (te felle) processing is, dat hoor ik niet. Het is net zoals bij Linkin Park een geluid dat voor mij ompleet niet goed klinkt bij zulke muziek. Als kind begreep ik ook niet wat mijn vrienden zo goed vonden aan dit genre. Het heeft me nooit gelegen. Voor mij klinkt dit inderdaad als typische muziek voor 15-jarigen, en het aantal 15-jarigen dat ik ken dat iets heeft wat ik een 'goeie' smaak zou noemen, is op één hand te tellen. Da's geen belediging. Ik luisterde zelf ook naar complete bagger op die leeftijd en misschien snap ik binnen 15 jaar ook niet waarom ik nu luister naar wat ik luister.
Om nog wat backhanded compliments te geven: Het album volledig luisteren kostte me gelukkig geen moeite. Ik zal deze week mezelf zeker geselen en het nog wel een keer opzetten om rustig een tweede oordeel te vellen. Ik zie het mezelf met zekerheid niet op m'n buylist zetten in tegenstelling tot enkele andere albums die reeds gepasseerd zijn.
The Diary of Jane begon, en ik bleef het voelen, tot Benjamin na 40 seconden zijn mond opentrok. Ik heb een bloedhekel aan zulke stemmen over (semi-)ruige muziek. Of het zijn stem, dan wel (te felle) processing is, dat hoor ik niet. Het is net zoals bij Linkin Park een geluid dat voor mij ompleet niet goed klinkt bij zulke muziek. Als kind begreep ik ook niet wat mijn vrienden zo goed vonden aan dit genre. Het heeft me nooit gelegen. Voor mij klinkt dit inderdaad als typische muziek voor 15-jarigen, en het aantal 15-jarigen dat ik ken dat iets heeft wat ik een 'goeie' smaak zou noemen, is op één hand te tellen. Da's geen belediging. Ik luisterde zelf ook naar complete bagger op die leeftijd en misschien snap ik binnen 15 jaar ook niet waarom ik nu luister naar wat ik luister.
Om nog wat backhanded compliments te geven: Het album volledig luisteren kostte me gelukkig geen moeite. Ik zal deze week mezelf zeker geselen en het nog wel een keer opzetten om rustig een tweede oordeel te vellen. Ik zie het mezelf met zekerheid niet op m'n buylist zetten in tegenstelling tot enkele andere albums die reeds gepasseerd zijn.
Ik wist dat dit topic eraan kwam - dus kan hier zonder veel opzoekingswerk (en een extra luisterbeurt) mijn 5 cents droppen.
Heb jarenlang vrij vaak (lees: te vaak) PVP gespeeld in WoW en dit was één van de bands die op repeat stond tijdens battlegrounds en arenas ten tijde van WOTLK (met nog enkele andere bands waarvan de naam hier bedenkelijke blikken zou veroorzaken). Ben sowieso op sommige momenten wel fan van muziek waarbij het allemaal klopt. Willydrama deed het klinken alsof het iets negatiefs was. Voor mij niet dus.
"We Are Not Alone" was mijn eerste kennismaking met BB en nummers als "Firefly", "So Cold", "Follow" en "Breakdown" zijn nog altijd nummers die ik van begin tot eind laat afspelen als ze eens passeren op Spotify.
Maar goed, het ging hier over Phobia. Sowieso ook een topschijf - mede door wat ik hierboven al schreef, mede door wat privézaakskes. Spijtig dat @Gavin der azo gratuit over gaat, maar bon, 't is peins 'k niet bon ton om zo ne muziek goed te vinden. Ik vergeef het hem. Ook als hij het oprecht meent. Die man heeft over de jaren heen bij mij meer krediet opgebouwd dan Evergrande bij zijn schuldeisers.
Soit. Phobia. Eh. Nummers als "Breath", "Had Enough", "Dance With The Devil" en "Evil Angel" hoor ik toch ook nog altijd graag passeren. En doen mij nostalgisch terugpeinzen naar mijn jeugdige jaren. @shiftyke weet waar ik het over heb. Ironisch genoeg vind ik "Diary of Jane" een minder nummer. Mor ej, ne goeie zalm zwemt tegen de stroom in eh.
Ben sowieso wel blij met deze AOTW - om dezelfde redenen als @utred denk ik. Nostalgische trip, die ik sowieso deze week nog eens zal beleven als ik daadwerkelijk het album opzet. Maar is 't muziek die ik later aan mijn dochter ga leren kennen als deel van haar opvoeding? Dat peins ik nu ook weer niet. Getuige het feit dat ik die band feitelijk ook niet meer gevolgd heb na Phobia (op "I Will Not Bow" als hitje na dan).
Heb jarenlang vrij vaak (lees: te vaak) PVP gespeeld in WoW en dit was één van de bands die op repeat stond tijdens battlegrounds en arenas ten tijde van WOTLK (met nog enkele andere bands waarvan de naam hier bedenkelijke blikken zou veroorzaken). Ben sowieso op sommige momenten wel fan van muziek waarbij het allemaal klopt. Willydrama deed het klinken alsof het iets negatiefs was. Voor mij niet dus.
"We Are Not Alone" was mijn eerste kennismaking met BB en nummers als "Firefly", "So Cold", "Follow" en "Breakdown" zijn nog altijd nummers die ik van begin tot eind laat afspelen als ze eens passeren op Spotify.
Maar goed, het ging hier over Phobia. Sowieso ook een topschijf - mede door wat ik hierboven al schreef, mede door wat privézaakskes. Spijtig dat @Gavin der azo gratuit over gaat, maar bon, 't is peins 'k niet bon ton om zo ne muziek goed te vinden. Ik vergeef het hem. Ook als hij het oprecht meent. Die man heeft over de jaren heen bij mij meer krediet opgebouwd dan Evergrande bij zijn schuldeisers.
Soit. Phobia. Eh. Nummers als "Breath", "Had Enough", "Dance With The Devil" en "Evil Angel" hoor ik toch ook nog altijd graag passeren. En doen mij nostalgisch terugpeinzen naar mijn jeugdige jaren. @shiftyke weet waar ik het over heb. Ironisch genoeg vind ik "Diary of Jane" een minder nummer. Mor ej, ne goeie zalm zwemt tegen de stroom in eh.
Ben sowieso wel blij met deze AOTW - om dezelfde redenen als @utred denk ik. Nostalgische trip, die ik sowieso deze week nog eens zal beleven als ik daadwerkelijk het album opzet. Maar is 't muziek die ik later aan mijn dochter ga leren kennen als deel van haar opvoeding? Dat peins ik nu ook weer niet. Getuige het feit dat ik die band feitelijk ook niet meer gevolgd heb na Phobia (op "I Will Not Bow" als hitje na dan).
Ik gok op de Eastpak en voor de rest vrij braaf.Zou @BlackOccult ook nen Eastpak en ne Polka dot rok gehad hebben?
.Ik ben door de plaat maar ga het eens moeten laten bezinken voor ik hier iets neerschrijf. Wat ik wel al kan meegeven is dat ik na al die nummers nog niet weet of ze Benjamin nu effectief hebben gebroken. Of hij is gebroken en vandaar de lyrics. Soit, bezinken!
Hayrus
Well-known member
Ha! Breaking Benjamin! Ik kende de nummers, maar had nog nooit het album beluisterd. In die tijd moest ge liedjes apart downloaden op Limewire. The Diary of Jane en Unknown Soldier ging regelmatig op mijn mp3-speler, naast Three Days Grace en Staind. Als ik dat nu tegenkom op Spotify, denk ik meestal dat ik daar te oud voor geworden ben, maar ik heb er verdomme toch van genoten nu. Unknown Soldier blijft mijn favoriet.
Ik leerde Breaking Benjamin toevallig kennen via 9lives toen er ooit (+-1000 jaar geleden) eens een clip van Half Life 2 viraal was gegaan met een liedje van hen erop gemonteerd.
Daardoor wel op mijn 16-de 17de een Breaking Benjamin-periode gekend. De eerste twee albums dan toch.
Phobia kwam pas uit op het einde van die periode.
Wat ik me vooral herinner van die plaat is dat ik de intro en de outro het beste vond. Goeie stevige alt.rock, interessante sound. Zonder al die emo-crap ertussen.
Dat is het wel een beetje met Breaking Benjamin: Op zich vaak goeie songstructuur en coole gitaarriffs, maar het is duidelijk voor tieners gemaakt met al die emotionele crescendo's en teksten. Op dat moment was ik daar wat uit aan het groeien. De eerste twee albums daarentegen echt wel grijsgedraaid. Alleja, redelijk wat batterijen op mijn mp3-spelerke met 256mb verbruikt.
Valt me wel op dat ik nog redelijk wat gedeeltes kan meezingen, hoewel ik deze muziek al meer dan tien jaar niet meer beluisterd heb. Leuke nostalgietrip.
Zeer goeie tienermuziek, denk ik. Als tweeëndertigjarige kan ik het allemaal niet zo ernstig meer nemen, maar dit is wel een band die je kunt aanraden aan je neefje/nichtje, zeker nu rock bij de jeugd weer hip aan het worden is met die Maneskin en die Olivia Rodrigo.
Mijn favoriete Breaking Benjamin song is trouwens eentje dat nooit op album verscheen (enkel een EP):
Ladybug
Phobia kwam pas uit op het einde van die periode.
Wat ik me vooral herinner van die plaat is dat ik de intro en de outro het beste vond. Goeie stevige alt.rock, interessante sound. Zonder al die emo-crap ertussen.
Dat is het wel een beetje met Breaking Benjamin: Op zich vaak goeie songstructuur en coole gitaarriffs, maar het is duidelijk voor tieners gemaakt met al die emotionele crescendo's en teksten. Op dat moment was ik daar wat uit aan het groeien. De eerste twee albums daarentegen echt wel grijsgedraaid. Alleja, redelijk wat batterijen op mijn mp3-spelerke met 256mb verbruikt.
Valt me wel op dat ik nog redelijk wat gedeeltes kan meezingen, hoewel ik deze muziek al meer dan tien jaar niet meer beluisterd heb. Leuke nostalgietrip.
Zeer goeie tienermuziek, denk ik. Als tweeëndertigjarige kan ik het allemaal niet zo ernstig meer nemen, maar dit is wel een band die je kunt aanraden aan je neefje/nichtje, zeker nu rock bij de jeugd weer hip aan het worden is met die Maneskin en die Olivia Rodrigo.
Mijn favoriete Breaking Benjamin song is trouwens eentje dat nooit op album verscheen (enkel een EP):
Ladybug
Laatst bewerkt:
Dank voor alle reacties en inzichten. Aangenaam verrast door enkele, quasi onbekende, leden die hier kwamen zeggen dat ze de groep kennen, superfijn. Ik heb misschien geen "nieuwelingen" kunnen overtuigen, die kans achtte ik sowieso al zeer klein, maar toch sommigen een nostalgische trip kunnen bezorgen en dat maakt me op zich ook al zeer blij.
Ik droeg als tiener ook niet zo graag rokken, gelukkig verandering in gekomen.
Vind ik wel jammer om te lezen, Dark Before Dawn en Ember bevatten ook nog degelijk materiaal! Dear Agony moogt ge, op het titelnummer en I Will Not Bow na, links laten liggen imo.
Rugzak wel, rok helaas niet.Zou @BlackOccult ook nen Eastpak en ne Polka dot rok gehad hebben
Ik droeg als tiener ook niet zo graag rokken, gelukkig verandering in gekomen.
Nekeer checken dan!
Heb mijn playlist van toen teruggevonden in een archief-mapke op Spotify. Rise Against, Red Jumpsuit Apparatus, Atreyu, Thousand Foot Krutch, Disarmonia Mundi, Hoobastank, Escape the Fate, Three Days Grace, Papa Roach, Anberlin, fucking Skillet, …
MOOIE TIJDEN WEL VOOR DE REST.
Gavin
Well-known member
Een typevoorbeeld! Control is een wereldschijf en She Hates Me tekenend voor de American Pie-periode. Blurry vind ik ook nog wel goed te doen ... maar dan moeten we al overschakelen naar Drift & Die van de bekendere nummers en dan begint het te rammelen. De rest van die band vond ik toen al matig dus dat zal er nu niet beter op geworden zijn. Neem die twee/drie hitjes weg en er schiet niets over voor mij ... maar vergeleken met de band van deze thread hebben ze die hitjes wel natuurlijk. Al moet ik zeggen dat bijvoorbeeld Psycho wel "een hitje" was en zelfs dat een ongelooflijk ongeïnspireerd stinknummer is.
Het is goed dat LazierThanJake dan toch eindelijk wat input begint te geven bij dit concept, maar is dit nu echt hetgene ge uit mijn post haalt? Het was een oprechte post en ik hoop dat @BlackOccult zelf dat toch wat anders opvatte, en dat denk ik ook wel.
Ik kan hier moeilijk posten dat ik de muziek goed vind als ik het echt niet zo goed vind he. Niets met gratuit te maken IMO, gewoon een eerlijke weergave van hoe ik dat album beluisterde en vooral aan wat het me deed denken. Ook niet met bon ton, ik geef zelfs voorbeelden van dingen die ik wel nog steeds goed vind ook al zijn die bands al lang gekruisigd qua cool zijn of muzikale kunde. Speciaal voor u heb ik LoveHateTragedy nu opstaan en wil ik de schijfheid, buiten de povere mix of geluidskwaliteit, daarvan nog eens bevestigen. Melodieus, geen vaste template maar erg verschillende songs doorheen de hele plaat, vrij degelijk qua muzikanten (zeker de drummer voor mij) rekening houdend met het genre, en een duidelijke evolutie vergeleken met Infest, en met Old Friends From Young Years al helemaal. Dat zijn gewoon dingen die ik op Phobia toch echt niet terugvind, ik hoor niets anders dan een band uit de platenindustrie van toen zonder iets dat me prikkelt. Nu, ik zie dat ge hierboven een hele reeks oplijst van dat type bands uit die periode dus ge waart daar duidelijk mee bezig, lijkt me al een verklaring voor mij.
Dat doet er mij trouwens aan denken dat ik Papa Roach een paar jaar terug op Pukkelpop heb gezien en dat echt triestig vond om te zien. Ik kan zeggen dat mijn smaak toch veranderd is, zonder daar een waardeoordeel aan te verbinden overigens, maar die bands zelf zijn precies nog altijd hetzelfde. Is dat het merk blijven vertegenwoordigen, of gewoon de limieten van hun muzikale kunde die bevestigd worden? Ik zou dan vooral het eerste zeggen. Da's gelijk Chris Martin er net geen 45 is maar nog altijd met een T-shirt over een long sleeve op een podium staat.
"Hoe is het met de kleine, LTJ?"
- "Goed goed Gavvers, dank"
"En met de dochter?"
Dat we ze nog lang mogen mogen, LTJ.
Van iemand met de nick @BlackOccult had ik nu ook wel wat steviger of op zijn minst toch donkerder en alternatiever verwacht. 
Zoals sommigen al meegaven ook voor mij iets te vlak en gepolijst, ze doen dat allemaal wel goed maar het genre ligt mij gewoon minder. Het is natuurlijk not done want die worden zowat door iedereen verguisd, maar ik vind dat Nickelback dit toch nog beter doet, hun hits springen er meer uit imo.
Zoals sommigen al meegaven ook voor mij iets te vlak en gepolijst, ze doen dat allemaal wel goed maar het genre ligt mij gewoon minder. Het is natuurlijk not done want die worden zowat door iedereen verguisd, maar ik vind dat Nickelback dit toch nog beter doet, hun hits springen er meer uit imo.
'Ik vind Nickelback beter dan dit.' is toch één van de grootste muzikale beledigingen die je kan geven.Van iemand met de nick @BlackOccult had ik nu ook wel wat steviger of op zijn minst toch donkerder en alternatiever verwacht.
Zoals sommigen al meegaven ook voor mij iets te vlak en gepolijst, ze doen dat allemaal wel goed maar het genre ligt mij gewoon minder. Het is natuurlijk not done want die worden zowat door iedereen verguisd, maar ik vind dat Nickelback dit toch nog beter doet, hun hits springen er meer uit imo.
Breathe in, breathe out Blackie.
Jules 'ezechiel 25:17' Winnfield
Well-known member
Ik begrijp eigenlijk niet zo goed waar dat Nickelback bashing vandaan komt. Niet dat ik die speciaal goed vind ofzo, maar deze plaat vind ik zeker niet beter nee, en ik vind er ook weinig hit potentieel in, itt tot toch de paar hits die Nickelback heeft gehad.
Ik doe echt niet mee aan de hype waarin het gewoon cool is om Nickelback slecht te vinden, laat staan de slechtste rockband uit de 90's. Dan vind ik pakweg Linkin Park of Blink-182 nog een pak slechter.
Alsof een band moet afgerekend worden op hits. Leuk als je Bilboard ambities hebt maar ik denk dat Breaking Benjamin daar geen sikkepit om geeft.
Tuurlijk niet, er zijn meer dan genoeg bands of artiesten die ik absoluut goed vind zonder grote hits.
Maar deze band komt voor mij toch qua sound redelijk commercieel over, en dan vind ik op dit album weinig dat hen doet opvallen of wat blijft hangen.
nifelheim
Active member
Uit respect voor de aanbrenger heb ik heel de plaat uitgeluisterd. Ik had een beetje hoop omdat ik hier ergens nog een cd van Alter Bridge liggen heb en ik dit wat in dezelfde categorie zag uitkomen?
Eigenlijk is elk nummer een verdoken ballad. Met het herfstzonnetje op mijn smoel kabbelde het gezapig voort.
Achteraf had ik wel zin om iets te breken ; Benjamin was niet de buurt, mijn buur zijn gasbbq zou mij teveel geld kosten dus heb ik het bij een paar walnoten gehouden. Met een muziekje van huisorkest Sadistik Exekution op de achtergrond.
Eigenlijk is elk nummer een verdoken ballad. Met het herfstzonnetje op mijn smoel kabbelde het gezapig voort.
Achteraf had ik wel zin om iets te breken ; Benjamin was niet de buurt, mijn buur zijn gasbbq zou mij teveel geld kosten dus heb ik het bij een paar walnoten gehouden. Met een muziekje van huisorkest Sadistik Exekution op de achtergrond.
D
Deleted member 95
Guest
Ik ga u blij maken denk ik. Tot mijn eigen verbazing vond ik dit op een aantal zaken na echt wel dik oké. Het klonk me veel meer à la Godsmack of Seether dan een Nickelback bijvoorbeeld, en de zanger heeft ook echt een prima stemgeluid waar hij veel mee doet. Al zijn dat dat niet altijd de juiste dingen want bij zowat elk refrein heb ik helaas toch eens met de ogen moeten rollen. Muzikaal wordt het dan plots te cheesy (en voorspelbaar), en dan die lyrics er nog eens bovenop, ai.
Maar tussen die refreinen wel een verrassende hoeveelheid leuke riffs, breakdowns, intro's en (goed uitgevoerde!) vocals gehoord, prima hoor. Niets dat meteen is blijven hangen maar absoluut easy listening op een stralende zondagmorgen, en dat had ik echt niet verwacht eigenlijk (sorry
).
Behalve de zanger springen de individuele muzikanten er wel wat te weinig uit naar mijn smaak, en de meeste (alle?) songs zijn zeer formulaïsch opgebouwd. Smijt de refreinen eruit voor langere instrumentale secties met wat uitgesponnen heen-en-weer solo's, of wat meer muzikale vrijheid tout court, en ik ben 100% mee, maar gij misschien niet meer.
De productie is heel commercieel en inderdaad ook niet hoe ik het zelf graag hoor, maar op dat vlak is de plaat wellicht een kind van zijn tijd.
Laat het mij zo zeggen: dit hele album zou zijn plaats gehad hadden op NFS Most Wanted en iedereen die toen jong was vond die soundtrack geweldig - mezelf incluis. Maar nu ben ik oud en elitair en speel ik GT Sport, al is die ook maar voor het plebs onder de sim racers uiteindelijk.
Maar tussen die refreinen wel een verrassende hoeveelheid leuke riffs, breakdowns, intro's en (goed uitgevoerde!) vocals gehoord, prima hoor. Niets dat meteen is blijven hangen maar absoluut easy listening op een stralende zondagmorgen, en dat had ik echt niet verwacht eigenlijk (sorry
).Behalve de zanger springen de individuele muzikanten er wel wat te weinig uit naar mijn smaak, en de meeste (alle?) songs zijn zeer formulaïsch opgebouwd. Smijt de refreinen eruit voor langere instrumentale secties met wat uitgesponnen heen-en-weer solo's, of wat meer muzikale vrijheid tout court, en ik ben 100% mee, maar gij misschien niet meer.
De productie is heel commercieel en inderdaad ook niet hoe ik het zelf graag hoor, maar op dat vlak is de plaat wellicht een kind van zijn tijd.
Laat het mij zo zeggen: dit hele album zou zijn plaats gehad hadden op NFS Most Wanted en iedereen die toen jong was vond die soundtrack geweldig - mezelf incluis. Maar nu ben ik oud en elitair en speel ik GT Sport, al is die ook maar voor het plebs onder de sim racers uiteindelijk.
Laatst bewerkt door een moderator:
Dit is feedback waar ik iets mee ben.
Ik ga zeker niet ontkennen dat ze een commerciële sound hebben. Nickelback heeft dat inderdaad ook maar ik hoor de gelijkenis niet echt. Ik ga niet bashen want ik vind die niet bepaald slecht, toen Dark Horse uitkwam heb ik die ook regelmatig (te regelmatig) opgelegd. Nickelback is voor mij meer rechttoe rechtaan rock en in Breaking Benjamin zit voor mij een laagje extra en de muziek vind ik iets melodieuzer. Ik kan het slecht benoemen.Mijn excuses voor het leed.
Gaat het een beetje?Alter Bridge vind ik ook dik oké, trouwens.
Dit is feedback waar ik iets mee ben.
jeugdsentiment en nostalgie
