Dame(s) en heren,
Met zeer veel genoegen stel ik jullie voor: Phobia van Breaking Benjamin.
VERRASSING! Of hopelijk voor de meerderheid toch niet helemaal, eerder voorspelbaar tot en met, maar goed.
Ik ga hier mogelijks zwaar spijt van krijgen, maar hoewel ik regelmatig lees dat een keuze maken voor de AOTW geen makkelijke keuze was voor de meerderheid, was het dat in mijn geval wel. Als er één album is dat ik graag aan jullie wil voorstellen, dan is het deze.
Fun fact n° 1: Het logo van de band (4 B’s in elkaar verweven als een Keltische knoop) is op elke albumcover te vinden.
Phobia is het 3de en tevens meest bekende album van de Amerikaanse rockband (post-grunge/alternative metal? ik duw niet graag in hokjes) Breaking Benjamin, dankzij onder andere de hitsingle “The Diary of Jane”. Het album is uitgebracht in 2006, na Saturate (2002) en We Are Not Alone (2004). Na Phobia verschenen nog Dear Agony (2009), Dark Before Dawn (2015), Ember (2018) en Aurora (2020).
Fun fact n° 2: Dit album is uitgebracht toen ik 15 jaar was, aangezien we nu eveneens 15 jaar later zijn ben ik dus reeds de helft van mijn jonge bestaan fan van deze plaat. Er zijn maar weinig andere albums die zo hun impact hebben gehad als deze. Ik heb Breaking Benjamin eveneens ontdekt in 2006, en het was liefde op het eerste zicht op de muziek en op de stem van Benjamin Burnley. Zij pieken letterlijk en figuurlijk in mijn muziekbibliotheek, op de vraag “waar luistert een BlackOccult het liefst naar?” hebt u uw antwoord inmiddels gevonden en het is niet eens metalcore! Ik hoor u een zucht slaken van opluchting tot hier. (@Lint, @Nahrtent)
Ik dénk dat er hier maar enkele mensen zijn die de band kennen, maar aangezien dit mijn favoriete band is, was de keuze om een album voor te stellen van hun snel gemaakt. Ik heb gekozen voor Phobia omdat het zelf ook gewoon mijn favoriete album is van hun, met verschillende topnummers, toegankelijk en een herkenbare, typische Breaking Benjamin-stijl. Toegegeven, als je één nummer gehoord hebt, ga je andere nummers, of ze nu eerder of later zijn uitgebracht in een andere samenstelling van de band, ook meteen herkennen. De lyrics gaan jullie zeker niet van jullie stoelen blazen, integendeel, maar mij storen ze niet.
Mijn favoriete nummers van het album zijn “Breath” en “Unknown Soldier”, die nummers zijn voor mij volledig af vanwege de tekst en de melodische muziek waarbij alles gewoon klopt. Ik vermoed dat er een aantal nummers zijn (“You”, “Evil Angel”, “Until The End”, "Dance With The Devil") die na de eerste luisterbeurt voor velen nogal sterk gelijkaardig zijn. Nummers als "Topless" en "Had Enough" typeren de iets stevigere stijl, zoals ook de overhand heeft op de eerdere albums Saturate en We Are Not Alone.
“The Diary of Jane” is een van de belangrijkste en meest succesvolle nummers geweest voor de muzikale carrière van Breaking Benjamin. Het is een mainstream rocknummer, intro die meteen te herkennen is, maar ik ben het eerlijk gezegd wat beu geraakt na al die jaren. Hoewel ik zeer goed begrijp waarom ze dit nummer gekozen hebben als single, vind ik het eigenlijk zelfs bij een van de mindere nummers geworden op dit album.
Fun fact n° 3: Ter afsluiting, de titel, cover, intro en outro van dit album zijn uiteraard niet toevallig gekozen, de zanger en oprichter van de band, Benjamin Burnley, heeft zelf verschillende fobieën waaronder vliegangst. Ben vliegt dus nooit. In 2016, en in 2017 opnieuw, is hij dan maar met de boot afgekomen. De eerste -en tot nu toe enige keer
- dat ik ze live gezien heb was in Keulen in september 2017.
Veel plezier!
Dikke kussen,
BlackOccult
Met zeer veel genoegen stel ik jullie voor: Phobia van Breaking Benjamin.
VERRASSING! Of hopelijk voor de meerderheid toch niet helemaal, eerder voorspelbaar tot en met, maar goed.
Ik ga hier mogelijks zwaar spijt van krijgen, maar hoewel ik regelmatig lees dat een keuze maken voor de AOTW geen makkelijke keuze was voor de meerderheid, was het dat in mijn geval wel. Als er één album is dat ik graag aan jullie wil voorstellen, dan is het deze.
Fun fact n° 1: Het logo van de band (4 B’s in elkaar verweven als een Keltische knoop) is op elke albumcover te vinden.
Phobia is het 3de en tevens meest bekende album van de Amerikaanse rockband (post-grunge/alternative metal? ik duw niet graag in hokjes) Breaking Benjamin, dankzij onder andere de hitsingle “The Diary of Jane”. Het album is uitgebracht in 2006, na Saturate (2002) en We Are Not Alone (2004). Na Phobia verschenen nog Dear Agony (2009), Dark Before Dawn (2015), Ember (2018) en Aurora (2020).
Fun fact n° 2: Dit album is uitgebracht toen ik 15 jaar was, aangezien we nu eveneens 15 jaar later zijn ben ik dus reeds de helft van mijn jonge bestaan fan van deze plaat. Er zijn maar weinig andere albums die zo hun impact hebben gehad als deze. Ik heb Breaking Benjamin eveneens ontdekt in 2006, en het was liefde op het eerste zicht op de muziek en op de stem van Benjamin Burnley. Zij pieken letterlijk en figuurlijk in mijn muziekbibliotheek, op de vraag “waar luistert een BlackOccult het liefst naar?” hebt u uw antwoord inmiddels gevonden en het is niet eens metalcore! Ik hoor u een zucht slaken van opluchting tot hier. (@Lint, @Nahrtent)
Ik dénk dat er hier maar enkele mensen zijn die de band kennen, maar aangezien dit mijn favoriete band is, was de keuze om een album voor te stellen van hun snel gemaakt. Ik heb gekozen voor Phobia omdat het zelf ook gewoon mijn favoriete album is van hun, met verschillende topnummers, toegankelijk en een herkenbare, typische Breaking Benjamin-stijl. Toegegeven, als je één nummer gehoord hebt, ga je andere nummers, of ze nu eerder of later zijn uitgebracht in een andere samenstelling van de band, ook meteen herkennen. De lyrics gaan jullie zeker niet van jullie stoelen blazen, integendeel, maar mij storen ze niet.
Mijn favoriete nummers van het album zijn “Breath” en “Unknown Soldier”, die nummers zijn voor mij volledig af vanwege de tekst en de melodische muziek waarbij alles gewoon klopt. Ik vermoed dat er een aantal nummers zijn (“You”, “Evil Angel”, “Until The End”, "Dance With The Devil") die na de eerste luisterbeurt voor velen nogal sterk gelijkaardig zijn. Nummers als "Topless" en "Had Enough" typeren de iets stevigere stijl, zoals ook de overhand heeft op de eerdere albums Saturate en We Are Not Alone.
“The Diary of Jane” is een van de belangrijkste en meest succesvolle nummers geweest voor de muzikale carrière van Breaking Benjamin. Het is een mainstream rocknummer, intro die meteen te herkennen is, maar ik ben het eerlijk gezegd wat beu geraakt na al die jaren. Hoewel ik zeer goed begrijp waarom ze dit nummer gekozen hebben als single, vind ik het eigenlijk zelfs bij een van de mindere nummers geworden op dit album.
Fun fact n° 3: Ter afsluiting, de titel, cover, intro en outro van dit album zijn uiteraard niet toevallig gekozen, de zanger en oprichter van de band, Benjamin Burnley, heeft zelf verschillende fobieën waaronder vliegangst. Ben vliegt dus nooit. In 2016, en in 2017 opnieuw, is hij dan maar met de boot afgekomen. De eerste -en tot nu toe enige keer
- dat ik ze live gezien heb was in Keulen in september 2017.Veel plezier!
Dikke kussen,
BlackOccult
.
), Evil Angel, Topless en Dance With The Devil om er een paar op te noemen. 
.
zwaar zwaar zwaar..
.
