Devolver Digital

Met de komst van titels zoals Ghost of Tsushima en Sekiro: Shadows Die Twice, kunnen we gerust stellen dat spellen die zich afspelen in het land van de rijzende zon in populariteit toenemen. De wereld van de samoerai en daimyō, ninja's en geisha's spreekt dan ook tot de verbeelding. Maar zelfs spellen zoals de Yakuza-reeks, die zich in het hedendaagse Japan afspelen, waren ooit nichespellen en zijn nu populairder dan ooit. Wanneer Trek to Yomi werd aangekondigd, kwam het spel al snel op de radar van vele gamers, waaronder die van mij, omdat het spel ons recht in een klassieke Chanbarafilm leek te plaatsen.

‘Immersive sim’ is een abstracte term om uit te leggen. Hiermee willen ontwikkelaars vaak zeggen dat allerlei systemen tegelijkertijd actief zijn en gezamenlijk potentiële kettingreacties kunnen veroorzaken, of gewoonweg invloed hebben op de manier waarop je kunt spelen. In games zoals Deus Ex merk je zelfs verschillen in de wereld rondom je personage op, waardoor het gedrag van bijvoorbeeld NPC’s of hele missies verandert, op basis van je keuzes of geselecteerde specialisaties. Titels zoals de recente Hitman-trilogie daarentegen concentreren zich voornamelijk op hun kenmerkende stealth-fixatie, maar juist omdat men zich liet inspireren door immersive sims - zoals onder andere diens onafhankelijke A.I. routines - vallen die spellen niet te vergelijken met hun concurrentie. Het genre nodigt dus veel conceptuele verbeelding uit, en WolfEye Studios wilt met Weird West (oftewel hun debuut) een ervaring op poten zetten waar een "oorzaak en gevolg" filosofie centraal...

Het gaat niet zo goed met Lo Wang. Wang, dit keer met haar en een baardje, blijkt enorm gefrustreerd te zijn omdat hij drie maanden geleden een gigantische draak, die de ganse wereld bedreigde, niet kon verslaan. Daardoor voelt hij zich alsof hij enorm gefaald heeft. Naar eigen zeggen is hij hierdoor ook zijn mojo kwijt. Zelfs zijn onsterfelijke vriend Hoji, die tot een masker omgetoverd werd, kan hem echt niet troosten. Niemand minder dan Zilla zelf, de baas van Zilla Corporation en Wangs aartsvijand uit de eerste Shadow Warrior-game, komt hem dan maar helpen om de reusachtige draak te verslaan.

Creatieveling Daniel Mullins toonde met Pony Island en The Hex dat hij graag trends negeert die normaliter synoniem staan voor uitverkoren genres, een bewuste keuze die nogmaals opduikt via z’n allernieuwste project. Zijn bericht dat gekoppeld werd aan een officiële e-mail bij ontvangst van onze reviewcode, confirmeert dat hij z’n excentrieke gewoontes blijft bestendigen: “Ik hoop dat de trailers en de cryptische marketing het duidelijk maakten dat er hier veel onder de oppervlakte schuilt. Het spel eindigt niet wanneer je dit denkt, dus verwacht een extra wending of twee als je de credits vooralsnog niet bereikte!” Met opmerkingen zoals deze is het uiteraard onmiddellijk opletten geblazen, en zodra je de game opstart, verspilt Inscryption geen tijd om haar onconventionele kenmerken op tafel te leggen!

Developer Acid Nerve was voorheen verantwoordelijk voor Titan Souls, maar barsten van de creativiteit deed het echter niet. Lang geen belabberde titel, maar hun debuut zette de kritische of publieke consensus niet bepaald in vuur en vlam. Toch oogstte het spel voldoende succes om als een figuratieve voet tussen de deur voor toekomstige opportuniteiten te dienen, om zo zes jaar later alsnog een poging te wagen met een geheel andere titel. Death’s Door is het eindresultaat, maar kunnen we deze keer spreken van een schot in de roos?