‘Immersive sim’ is een abstracte term om uit te leggen. Hiermee willen ontwikkelaars vaak zeggen dat allerlei systemen tegelijkertijd actief zijn en gezamenlijk potentiële kettingreacties kunnen veroorzaken, of gewoonweg invloed hebben op de manier waarop je kunt spelen. In games zoals Deus Ex merk je zelfs verschillen in de wereld rondom je personage op, waardoor het gedrag van bijvoorbeeld NPC’s of hele missies verandert, op basis van je keuzes of geselecteerde specialisaties. Titels zoals de recente Hitman-trilogie daarentegen concentreren zich voornamelijk op hun kenmerkende stealth-fixatie, maar juist omdat men zich liet inspireren door immersive sims - zoals onder andere diens onafhankelijke A.I. routines - vallen die spellen niet te vergelijken met hun concurrentie. Het genre nodigt dus veel conceptuele verbeelding uit, en WolfEye Studios wilt met Weird West (oftewel hun debuut) een ervaring op poten zetten waar een "oorzaak en gevolg" filosofie centraal staat.
Weird West verduidelijkt bij aanvang van haar introductiefilmpje dat je hier niet in een banale interpretatie van het wilde westen zult ronddwalen. Tuurlijk, herkenbare stereotypes zoals dorre woestijnen, cowboys en wetteloze bandieten duiken hier ongetwijfeld op, maar het brede motief bekleedde men met duistere versieringen. Gruwelijke monsters die graag mensenvlees opvreten, sektes met bovennatuurlijke meesters en andere individuen met dubieuze moraliteiten komen meteen in opspraak. Ook de eerste protagonist, een ex-premiejager genaamd Jane Bell, heeft betere dagen gekend: een bende dringt haar boerderij binnen, om prompt haar minderjarige zoon te vermoorden én haar man te ontvoeren. Waar deze meute schorem hem naartoe sleepte is onbekend, maar na het opgraven van haar vroegere uitrusting (inclusief haar ouwe getrouwe revolver) is het meteen tijd om antwoorden te eisen!
Wild Wild West
Wegens de intrinsieke gameplaystructuur van een immersive sim mag je dus een situatie met eender welke aanpak benaderen. Kom je een handelaar met interessante items tegen, maar heb je je kapitaal reeds ergens anders besteed? Overval hem dan, of knal hem neer wanneer hij z’n rug keert! Zie je een gegeerd hebbedingetje in iemands opbergkast wanneer je diens huis bezoekt? In-game diefstal is niet verboten! Weigert een meedogenloze delinquent om informatie te overhandigen? Ruw die deugniet een beetje op en bekijk of hij daarna meer behulpzaam wordt! Uiteraard beweer ik hiermee niet dat Weird West louter interesse toont in het simuleren van sociopatisch gedrag, want het spel geeft eveneens voldoende opties om legaal of beschaafd aan de slag te gaan. Wat ik met mijn uitleg wél zeg, is dat spelers naar hartenlust hun eigen traject mogen bepalen zonder dat de game hen regelmatig op het matje roept. Positieve of negatieve consequenties lopen je logischerwijze achterna, maar dit zijn systematische obstakels om al dan niet met scherpzinnig vernuft te behandelen. Breek je eerst de vinger van een gevangene crimineel bijvoorbeeld, dan zal hij daarna niet luisteren naar pogingen tot beleefdheid, hoewel dit misschien juist van begins af aan doeltreffender kon zijn …
“Oorzaak en gevolg,” zoals ik dat eerder zei, een gedachtegang die de ontwikkelaars overigens doortrokken naar de interactieve momenten van Weird West. Instanties zoals hetgeen wat ik in de vorige alinea schreef, staan meestal synoniem met één of meerdere reacties die mogelijk zelfs een sneeuwbal effect tot stand brengen. Je reputatie verandert afhankelijk van wat je voordien deed, waardoor het eenvoudiger wordt om geallieerden te rekruteren… of in de penarie te belanden door de prijs die op je hoofd staat. De dag- en nachtcyclus vergemakkelijkt (of bemoeilijkt) bepaalde acties, wat ik eveneens kan zeggen over weersomstandigheden zoals regen. Lichtbronnen zoals lantaarnpalen kun je kapot schieten om daarna de tegenstanders in de fik te steken, waardoor ze daarna misschien panisch in de buurt van ontvlambare stoffen lopen, wat desnoods enkele nabije collega’s uit de weg kan ruimen. Geniepig een locatie infiltreren doe je niet zozeer wegens oppervlakkige preferenties: geweren maken veel lawaai, en wie weet kun je het niet permitteren om veel aandacht te wekken, of om daarna geld aan munitie uit te geven.
The Good, the Bad and the Ugly
Dit is maar het tipje van de ijsberg wat betreft de complexiteit van Weird West, want tijdens de gevechten denk je ook over ettelijke nuances na. Een hele waslijst ga ik nu niet opsommen, maar het is zelden een foute zet om strategische lagen aan explosieve tonnen te geven en een duiksprong à la Max Payne (compleet met slow motion) te includeren! Daarnaast schakelt het spel ook periodiek over naar verschillende karakters, wat niet alleen in nieuwe kleinschalige verhaallijnen resulteert. Ieder personage werd namelijk uitgerust met hun eigen vaardigheden, talenten waarmee je (onder meer) in een weerwolf kunt transformeren of een elementaire wervelwind kunt oproepen. Deze abilities verbeter je stuk voor stuk zonder dat je de inmiddels typische XP-balken hoeft op te vullen: in plaats daarvan moet je relevante collectibles verdienen die op hun beurt als upgrade-relikwieën fungeren, waarmee spelers nogmaals worden aangespoord om attent te exploreren.
Relatief ambitieus voor het debuut van een pas opgestarte team bestaande uit ervaren werknemers; misschien net iets té, want Weird West’s algemene afwerking lijdt aan opeenstapelende akkefietjes. Immersive sims waren altijd delicaat vanwege hun abundante hoeveelheid spontane factoren, en hier ontdek je dat al gauw in levende lijve. Mijn spel crashte met een ‘Fatal Error’ nadat ik in een winkel een doodgewoon voorwerp verkocht, ik zag dat een NPC in een muur vast zat nadat zij me uit de nood hielp, de artificiële intelligentie wijzigt soms lukraak tussen verschillende houdingen los van wat ik in feite deed, et cetera. Dankzij een instructief tekstdoosje was ik ook even verward waarom een functie betreffende het verwisselen van wapens überhaupt niet werkte, totdat ik las dat men die functie inmiddels compleet verwijderde zonder dat men die tutorial corrigeerde. Oeps!
Git along, little dogies
Je moet zulke ruwe kanten er maar bij nemen wat betreft de doorsnee immersive sim, hoewel WolfEye Studios op korte tijd uiterst responsief was met het rechtzetten van allerlei tekortkomingen. Extra patches zijn eveneens in aantocht, want er is momenteel nog meer aan de winkel. Weird West voelt verre van onspeelbaar aan in haar huidige conditie, maar in mijn opinie is dit een titel die met klungelige besturing kampt ongeacht het soort controller of toetsenbordconfiguratie dat je gebruikt. Ik wijs hiermee concreet de vinger naar zowel de User Interface, als ondermaatse benutting van de PC-muis. Meermaals kon ik specifieke acties uitvoeren in menu #1, maar niet in het gelijkaardige menu #3. Het confirmeren van iets gebeurt vaak enkel via de knoppen dat een menu opdraagt, in plaats van tegelijkertijd ook de muis hiervoor toe te laten. Er ontbreken alsook enkele simpele opties omtrent het organiseren van je inventaris en bijvoorbeeld twee kisten naast elkaar inspecteren verloopt moeilijker dan verwacht, omdat je deze niet onderling met je muis kunt selecteren. Als laatste hangt het mikken van je arsenaal deels af van de richting waar het lichaam van je personage naar kijkt, wat snel voor problemen zorgt tijdens chaotische confrontaties.
Weird West verduidelijkt bij aanvang van haar introductiefilmpje dat je hier niet in een banale interpretatie van het wilde westen zult ronddwalen. Tuurlijk, herkenbare stereotypes zoals dorre woestijnen, cowboys en wetteloze bandieten duiken hier ongetwijfeld op, maar het brede motief bekleedde men met duistere versieringen. Gruwelijke monsters die graag mensenvlees opvreten, sektes met bovennatuurlijke meesters en andere individuen met dubieuze moraliteiten komen meteen in opspraak. Ook de eerste protagonist, een ex-premiejager genaamd Jane Bell, heeft betere dagen gekend: een bende dringt haar boerderij binnen, om prompt haar minderjarige zoon te vermoorden én haar man te ontvoeren. Waar deze meute schorem hem naartoe sleepte is onbekend, maar na het opgraven van haar vroegere uitrusting (inclusief haar ouwe getrouwe revolver) is het meteen tijd om antwoorden te eisen!
Wild Wild West
Wegens de intrinsieke gameplaystructuur van een immersive sim mag je dus een situatie met eender welke aanpak benaderen. Kom je een handelaar met interessante items tegen, maar heb je je kapitaal reeds ergens anders besteed? Overval hem dan, of knal hem neer wanneer hij z’n rug keert! Zie je een gegeerd hebbedingetje in iemands opbergkast wanneer je diens huis bezoekt? In-game diefstal is niet verboten! Weigert een meedogenloze delinquent om informatie te overhandigen? Ruw die deugniet een beetje op en bekijk of hij daarna meer behulpzaam wordt! Uiteraard beweer ik hiermee niet dat Weird West louter interesse toont in het simuleren van sociopatisch gedrag, want het spel geeft eveneens voldoende opties om legaal of beschaafd aan de slag te gaan. Wat ik met mijn uitleg wél zeg, is dat spelers naar hartenlust hun eigen traject mogen bepalen zonder dat de game hen regelmatig op het matje roept. Positieve of negatieve consequenties lopen je logischerwijze achterna, maar dit zijn systematische obstakels om al dan niet met scherpzinnig vernuft te behandelen. Breek je eerst de vinger van een gevangene crimineel bijvoorbeeld, dan zal hij daarna niet luisteren naar pogingen tot beleefdheid, hoewel dit misschien juist van begins af aan doeltreffender kon zijn …
Spelers mogen naar hartenlust hun eigen traject mogen bepalen zonder dat de game hen regelmatig op het matje roept.
“Oorzaak en gevolg,” zoals ik dat eerder zei, een gedachtegang die de ontwikkelaars overigens doortrokken naar de interactieve momenten van Weird West. Instanties zoals hetgeen wat ik in de vorige alinea schreef, staan meestal synoniem met één of meerdere reacties die mogelijk zelfs een sneeuwbal effect tot stand brengen. Je reputatie verandert afhankelijk van wat je voordien deed, waardoor het eenvoudiger wordt om geallieerden te rekruteren… of in de penarie te belanden door de prijs die op je hoofd staat. De dag- en nachtcyclus vergemakkelijkt (of bemoeilijkt) bepaalde acties, wat ik eveneens kan zeggen over weersomstandigheden zoals regen. Lichtbronnen zoals lantaarnpalen kun je kapot schieten om daarna de tegenstanders in de fik te steken, waardoor ze daarna misschien panisch in de buurt van ontvlambare stoffen lopen, wat desnoods enkele nabije collega’s uit de weg kan ruimen. Geniepig een locatie infiltreren doe je niet zozeer wegens oppervlakkige preferenties: geweren maken veel lawaai, en wie weet kun je het niet permitteren om veel aandacht te wekken, of om daarna geld aan munitie uit te geven.
The Good, the Bad and the Ugly
Dit is maar het tipje van de ijsberg wat betreft de complexiteit van Weird West, want tijdens de gevechten denk je ook over ettelijke nuances na. Een hele waslijst ga ik nu niet opsommen, maar het is zelden een foute zet om strategische lagen aan explosieve tonnen te geven en een duiksprong à la Max Payne (compleet met slow motion) te includeren! Daarnaast schakelt het spel ook periodiek over naar verschillende karakters, wat niet alleen in nieuwe kleinschalige verhaallijnen resulteert. Ieder personage werd namelijk uitgerust met hun eigen vaardigheden, talenten waarmee je (onder meer) in een weerwolf kunt transformeren of een elementaire wervelwind kunt oproepen. Deze abilities verbeter je stuk voor stuk zonder dat je de inmiddels typische XP-balken hoeft op te vullen: in plaats daarvan moet je relevante collectibles verdienen die op hun beurt als upgrade-relikwieën fungeren, waarmee spelers nogmaals worden aangespoord om attent te exploreren.
Dit is een titel die met klungelige besturing kampt ongeacht het soort controller of toetsenbordconfiguratie dat je gebruikt.
Relatief ambitieus voor het debuut van een pas opgestarte team bestaande uit ervaren werknemers; misschien net iets té, want Weird West’s algemene afwerking lijdt aan opeenstapelende akkefietjes. Immersive sims waren altijd delicaat vanwege hun abundante hoeveelheid spontane factoren, en hier ontdek je dat al gauw in levende lijve. Mijn spel crashte met een ‘Fatal Error’ nadat ik in een winkel een doodgewoon voorwerp verkocht, ik zag dat een NPC in een muur vast zat nadat zij me uit de nood hielp, de artificiële intelligentie wijzigt soms lukraak tussen verschillende houdingen los van wat ik in feite deed, et cetera. Dankzij een instructief tekstdoosje was ik ook even verward waarom een functie betreffende het verwisselen van wapens überhaupt niet werkte, totdat ik las dat men die functie inmiddels compleet verwijderde zonder dat men die tutorial corrigeerde. Oeps!
Git along, little dogies
Je moet zulke ruwe kanten er maar bij nemen wat betreft de doorsnee immersive sim, hoewel WolfEye Studios op korte tijd uiterst responsief was met het rechtzetten van allerlei tekortkomingen. Extra patches zijn eveneens in aantocht, want er is momenteel nog meer aan de winkel. Weird West voelt verre van onspeelbaar aan in haar huidige conditie, maar in mijn opinie is dit een titel die met klungelige besturing kampt ongeacht het soort controller of toetsenbordconfiguratie dat je gebruikt. Ik wijs hiermee concreet de vinger naar zowel de User Interface, als ondermaatse benutting van de PC-muis. Meermaals kon ik specifieke acties uitvoeren in menu #1, maar niet in het gelijkaardige menu #3. Het confirmeren van iets gebeurt vaak enkel via de knoppen dat een menu opdraagt, in plaats van tegelijkertijd ook de muis hiervoor toe te laten. Er ontbreken alsook enkele simpele opties omtrent het organiseren van je inventaris en bijvoorbeeld twee kisten naast elkaar inspecteren verloopt moeilijker dan verwacht, omdat je deze niet onderling met je muis kunt selecteren. Als laatste hangt het mikken van je arsenaal deels af van de richting waar het lichaam van je personage naar kijkt, wat snel voor problemen zorgt tijdens chaotische confrontaties.
Conclusie
WolfEye Studios nam misschien te veel hooi op haar vork, maar desondanks blijft Weird West een vermakelijke belevenis. Het universum (plus de kleinere details daarin) werd competent geschreven, de presentatie oogt fatsoenlijk en men ontwierp de gameplay met meer vrijheid dan grotere projecten zoals Deathloop. Fundamenteel een charmante immersive sim, om m’n verdict kort samen te vatten! En toch moet ik in dit geval erbij zeggen dat diens uitvoering op het moment van schrijven aanzienlijk meer verfijning nodig heeft, ongeacht dat de ontwikkelaars reeds meer updates gedurende de volgende maanden plannen. Zeker het proberen waard indien je jezelf als een enthousiaste liefhebber van dit genre beschouwt of over Game Pass beschikt, maar voor de twijfelachtige zielen onder jullie is het voorlopig slimmer om nog even af te wachten ...
Pro
- Een groezelige wereld met persoonlijkheid
- Veel dynamische systemen die simultaan actief zijn
- Gameplay-formaat permitteert tal van mogelijkheden
Con
- Best buggy, ondanks de prima post-launch patches
- Besturing en User Interface zijn soms contraproductief
- Weinig voice-acting, voor zij die dit belangrijk vinden
7
Over
Beschikbaar vanaf
31 maart 2022
Gespeeld op
- PC
Beschikbaar op
- PC
- PlayStation 4
- Xbox One
Genre
- Action
- Simulator
Ontwikkelaar
- WolfEye Studios
Uitgever
- Devolver Digital
Website
Laatst bewerkt:
