Gedurende de jaren ‘90 was de pc-consument al lang gewend aan first-person shooters, terwijl console-eigenaars pas rond de vijfde hardwaregeneratie regelmatig aan dit genre werden blootgesteld. Vooral de Nintendo 64 beschikte over enkele memorabele titels die zelfs vandaag nog herdacht worden, los van het feit dat de PlayStation 1 destijds ook dit soort titels ontving. GoldenEye 007 en Perfect Dark zullen velen meteen herinneren, net als de verrassend competente conversies van (onder meer) DOOM en Duke Nukem 3D. Turok: Dinosaur Hunter behoort eveneens tot de lijst van gekoesterde games, om nog maar te zwijgen over de sequel die relatief snel daarna volgde. Ondanks dat (het inmiddels failliete) Acclaim hiermee veel succes boekte, ging de serie uiteindelijk samen met hen ten onder, deels nadat het povere Turok: Evolution op de markt verscheen. Natuurlijk wekte Disney de franchise terug tot leven met een eenmalige poging, maar de reputatie van Turok kelderde hoe dan ook na het laatst opgenoemde spel …
Turok: Evolution is nochtans niet het derde spel, indien ik dit onterecht deed vermoeden. Gezien de late aankomst ervan waren velen eigenlijk onbewust over het bestaan van Turok 3: Shadow of Oblivion, laat staan dat het tegelijkertijd geen goede reputatie behaalde. Waarom is dit in feite het geval? Ten eerste wegens de technische ambities ten opzichte van de hardware in kwestie, ten tweede vanwege de release timing en ten derde omdat het (in tegenstelling tot diens voorgangers) nooit naar de pc werd geconverteerd. Het verliezen van de source code, de essentiële basis voor eender welke game, begroef eveneens alle vooruitzichten om dit deel ooit te herbouwen … Te veel factoren die het terugkeer van dit deel jarenlang zouden verhinderen, totdat Nightdive Studios deze overweldigende taak voor zich wou nemen.
Zoals gewoonlijk ging het team ook dit keer een extra stap verder om een oudere titel met mooier virtueel behangpapier te decoreren. Men bleef trouw aan het oorspronkelijke voorkomen van het spel, maar Nightdive Studios plakte nieuwe textures op alle relevante onderdelen: de speelbare personages, de wapens, de omgevingen, enzovoort. Dit soort versieringen werd bovendien gecombineerd met meer geavanceerde rendering, waardoor deze remaster alsook dynamische schaduwen, superieure anti-aliasing et cetera ontving. Extra objecten in ruimtes (zodat ze minder leeg lijken), slimmere A.I. en geschrapte zaken uit oudere builds behoren eveneens tot de inclusies waar de firma aan dacht, zonder weg te stappen van de originele visie van Iguana Entertainment.
Vanuit een objectief standpunt kunnen we deze remaster als een robuust totaalpakket beschouwen, maar belangrijker is dat het gehele aanbod in feite de negatieve reputatie van de gameplay enigszins rechtzet. De actie verloopt nu vloeiender dan ooit tevoren en de verwante technologie kan nu volledig tot z’n recht komen. Het kwalitatieve gehalte van de game staat echter niet op gelijke voet met diens voorgangers, maar het was conceptueel gesproken nooit afschuwelijk. Ik apprecieerde zelfs in welke mate de oorspronkelijke ontwikkelaars de formule trachtten te veranderen, al dan niet via (weliswaar kleinschalige) invloeden van concurrenten zoals Half-Life. Zo verschilt het derde deel vanwege de aanwezigheid van meer scripted evenementen en een hogere hoeveelheid industriële / science-fiction locaties, laat staan dat de campagne zich nu aan twee speelbare personages toewijdt.
Een unieke wending voor de serie, al slaagt de uitwerking ervan niet altijd in diens doel. De doorsnee vuurgevechten hebben nog altijd hun traditionele Turok-charme, maar de baasgevechten komen vaak een beetje gimmicky over. Soms verstopte men ook de volgende stap qua progressie op een onduidelijke manier; zoiets uitpluizen stoort me normaliter niet, maar hier waren bepaalde momenten te obscuur voor mij. De meer expliciete nadruk op het narratief is ten slotte ook niets om over naar huis te schrijven, omdat de inhoud ervan zo goed als nooit overtuigt. Allemaal goed en wel dat Iguana Entertainment destijds een rijker universum wou voorschotelen, maar het appeal van Turok schuilde altijd in de heftige gunplay in plaats van diens lore.
Turok: Evolution is nochtans niet het derde spel, indien ik dit onterecht deed vermoeden. Gezien de late aankomst ervan waren velen eigenlijk onbewust over het bestaan van Turok 3: Shadow of Oblivion, laat staan dat het tegelijkertijd geen goede reputatie behaalde. Waarom is dit in feite het geval? Ten eerste wegens de technische ambities ten opzichte van de hardware in kwestie, ten tweede vanwege de release timing en ten derde omdat het (in tegenstelling tot diens voorgangers) nooit naar de pc werd geconverteerd. Het verliezen van de source code, de essentiële basis voor eender welke game, begroef eveneens alle vooruitzichten om dit deel ooit te herbouwen … Te veel factoren die het terugkeer van dit deel jarenlang zouden verhinderen, totdat Nightdive Studios deze overweldigende taak voor zich wou nemen.
“Enhance! Enhance!”
Deze inleiding was noodzakelijk om zo de correcte context te voorzien. Ja, de nieuwste versie van Turok 3 is zonder meer een remaster, maar ditmaal kroop er veel meer werk in de voltooiing ervan, ondanks de ervaren specialisatie van de firma. Op basis van de bovenstaande omstandigheden is het eindresultaat praktisch miraculeus voor Turok-fanaten, iets dat tegelijkertijd de kwaliteit van het spel aanzienlijk naar omhoog krikte. Vroeger schommelde de framerate rond de 10 frames per seconde; een beeldfrequentie die Nightdive Studios tot in het oneindige vermenigvuldigde. Scherpere resoluties (inclusief 4K) staan eveneens ter beschikking, samen met geverifieerde Steam Deck-ondersteuning, plus een resem KEX Engine-gerelateerde features. De mogelijkheid om het spel met zowel controller als toetsenbord en muis te spelen, een CRT-filter met allerlei instellingen en meer van dit soort handige Quality-of-Life opties, kort samengevat. Oh, en we kunnen natuurlijk de level editor niet vergeten; niet de eerste keer dat de serie hiermee werd uitgerust!Op basis van de omstandigheden is het eindresultaat praktisch miraculeus voor Turok-fanaten ...
Zoals gewoonlijk ging het team ook dit keer een extra stap verder om een oudere titel met mooier virtueel behangpapier te decoreren. Men bleef trouw aan het oorspronkelijke voorkomen van het spel, maar Nightdive Studios plakte nieuwe textures op alle relevante onderdelen: de speelbare personages, de wapens, de omgevingen, enzovoort. Dit soort versieringen werd bovendien gecombineerd met meer geavanceerde rendering, waardoor deze remaster alsook dynamische schaduwen, superieure anti-aliasing et cetera ontving. Extra objecten in ruimtes (zodat ze minder leeg lijken), slimmere A.I. en geschrapte zaken uit oudere builds behoren eveneens tot de inclusies waar de firma aan dacht, zonder weg te stappen van de originele visie van Iguana Entertainment.
Freaks, space monsters and dinosaurs
Hoe we het ook bekijken, de inspanningen voor deze remaster bevinden zich ruim boven de middelmaat, wat we inmiddels bijna altijd van Nightdive Studios mogen verwachten. Toch miste het team her en der een opportuniteit wanneer we Turok 3 met hun vorig werk vergelijken, ongeacht dat ik nu luxes zal bespreken. De magnifieke update die ze vorig jaar voor Quake II klaarstoomden, bevatte een interactieve ‘kompas’ die de juiste weg aanduidt, mits je deze manueel activeerde. Ik vermoedde dat dit een standaard feature zou worden voor hun volgende projecten, maar deze optie ontbreekt hier dus. Een groter verlies is echter het uitgebreide multiplayer-component die reeds in de N64-versie bestond. Voor Turok 2: Seeds of Evil (plus andere titels uit hun catalogus) bouwde men dit aspect verder op met online-functies, maar helaas liet Nightdive Studios zoiets ditmaal achterwege. Misschien moest men wegens budgettaire redenen of deadlines noodgedwongen de knoop doorhakken, maar hierdoor is de remaster net niet 100% compleet. Hopelijk kan men dit met een toekomstige update alsnog leveren, of eventueel aan een hypothetische Turok: Rage Wars-remaster verbinden …Hoe we het ook bekijken, de inspanningen voor deze remaster bevinden zich ruim boven de middelmaat.
Vanuit een objectief standpunt kunnen we deze remaster als een robuust totaalpakket beschouwen, maar belangrijker is dat het gehele aanbod in feite de negatieve reputatie van de gameplay enigszins rechtzet. De actie verloopt nu vloeiender dan ooit tevoren en de verwante technologie kan nu volledig tot z’n recht komen. Het kwalitatieve gehalte van de game staat echter niet op gelijke voet met diens voorgangers, maar het was conceptueel gesproken nooit afschuwelijk. Ik apprecieerde zelfs in welke mate de oorspronkelijke ontwikkelaars de formule trachtten te veranderen, al dan niet via (weliswaar kleinschalige) invloeden van concurrenten zoals Half-Life. Zo verschilt het derde deel vanwege de aanwezigheid van meer scripted evenementen en een hogere hoeveelheid industriële / science-fiction locaties, laat staan dat de campagne zich nu aan twee speelbare personages toewijdt.
Double the Turok
Dit punt is veruit de grootste poging tot innovatie, aangezien de karakters in kwestie ook verschillende mechanics introduceren. Danielle en Joseph Fireseed vervangen in dit geval de voormalige protagonist (Joshua Fireseed), elk met hun eigen wapens, specialisaties en trajecten binnenin een level. Joseph kan door nauwe plekken (zoals luchtschachten) kruipen en nachtkijkers benutten, waardoor je af en toe stealth kunt benutten. De vijftienjarige knul draagt alsook precisiewapens met zich mee zoals sniper rifles, maar hij is niet even behendig als zijn oudere zus Danielle. Zij kan namelijk makkelijker hogere plaatsen dan hem bereiken, deels met behulp van haar grappling pistol, terwijl haar geweren gemiddeld meer vuurkracht aanbieden. Nog meer van zulke nuances zijn van toepassing als je beide familieleden uitprobeert, en elke helft van de campagne zorgt ten minste voor een perspectief met voldoende afwisseling.Elke helft van de campagne zorgt ten minste voor een perspectief met voldoende afwisseling.
Een unieke wending voor de serie, al slaagt de uitwerking ervan niet altijd in diens doel. De doorsnee vuurgevechten hebben nog altijd hun traditionele Turok-charme, maar de baasgevechten komen vaak een beetje gimmicky over. Soms verstopte men ook de volgende stap qua progressie op een onduidelijke manier; zoiets uitpluizen stoort me normaliter niet, maar hier waren bepaalde momenten te obscuur voor mij. De meer expliciete nadruk op het narratief is ten slotte ook niets om over naar huis te schrijven, omdat de inhoud ervan zo goed als nooit overtuigt. Allemaal goed en wel dat Iguana Entertainment destijds een rijker universum wou voorschotelen, maar het appeal van Turok schuilde altijd in de heftige gunplay in plaats van diens lore.
Conclusie
Nightdive Studios stak hun handen uit de mouwen om het schaamloze werk van grotere bedrijven (zie bijvoorbeeld Rockstar Games) alweer te overtreffen. Ze hebben opnieuw een definitieve port tjokvol extra features in elkaar gezet, wat in verscheidene opzichten broodnodig was voor Turok 3: Shadow of Oblivion. Ongetwijfeld een indrukwekkende prestatie die veel lof verdient, vooral als je onthoudt dat we (in principe) hiervoor twee decennia moesten wachten. De multiplayer van de N64-versie is echter een noemenswaardige omissie en voorlopig weten we niet eens of dit eventueel op komst is. Verder begaat de gameplay enkele misstappen, afhankelijk van wat jou het meeste aansprak in een Turok-game, maar voor zijn tijd was dit spel nochtans een respectabele poging tot vernieuwing. Zeker het overwegen waard voor liefhebbers van retro-shooters met een console-achtergrond, met of zonder korting op de huidige prijs.
Pro
- Alweer een uitstekende remaster
- Level editor en veel nieuwe features
- Acceptabele performantie, na meer dan 20 jaar!
Con
- Multiplayer-component is zoek
- Niet even goed als de vorige twee games
8
Over
Beschikbaar vanaf
30 november 2023
Gespeeld op
- PC
Beschikbaar op
- Nintendo Switch
- PC
- PlayStation 4
- PlayStation 5
- Xbox One
- Xbox Series X|S
Genre
- Retro
- Shooter
Ontwikkelaar
- Nightdive Studios
Uitgever
- Nightdive Studios
