Doom guy haat demonen en wilt (volgens het tweede deel) de dood van zijn konijn wreken. Duke Nukem is de meest geschikte man die een invasie van vijandelijke, buitenaardse wezens kan tegenhouden en ontvoerde strippers kan redden. Ik overdrijf natuurlijk een beetje, maar oudere first-person shooters gingen zelden verder dan zulke simplistische ideeën wat betreft hun narratief. Dit is net hetgeen waar de LucasArts van weleer een verschil wou maken, want zij blonken geregeld uit in het schrijven van meer diepgaande concepten. De evenementen die je als speler in hun projecten zou beleven, hadden (om het zacht uit te drukken) een hogere dosis flair en die aanpak paste ongetwijfeld voor een gelicenseerde game in het teken van Star Wars. Vandaag de dag is het vanzelfsprekend dat zoiets verbonden zou zijn met de continuïteit van de films (of dergelijke media), maar circa 1995 was dit quasi ongehoord.
Kyle Katarn is verre van een naam die (à la Luke Skywalker) onmiddellijk synoniem staat met Star Wars, maar LucasArts deed nochtans een poging om een noemenswaardig traject voor deze protagonist te verzinnen. Zo werkte hij vroeger voor de Galactic Empire, totdat hij naar de Rebel Alliance overliep en hen vervolgens hielp om de plannen van de Death Star te jatten. Vanwege z’n vaardigheid werd hij later opnieuw door de rebellen ingehuurd, ditmaal om uit te pluizen hoe de Empire een aantal van hun basissen wist op te sporen. Erger is dat deze militaire vestigingen werden belaagd door Dark Troopers, geavanceerde (en zeer dodelijke) machines, zonder dat iemand wist waar deze uitvinding vandaan kwam.
Het perfecte excuus om allerlei planeten te bezoeken, wat ‘toevallig’ een wederkerend probleem van oudere shooters oploste. DOOM en consoorten genoten geregeld van interessante levels betreffende het pad dat spelers moesten afleggen, maar zelfs in de beste gevallen leden deze aan repetitieve omgevingen. Het gebrek van thematische cohesie was iets dat LucasArts wou aanpakken, waardoor de levels van Dark Forces voor mij op een andere manier dan gewoonlijk opvielen. De veertien unieke missies hadden meestal een plausibele aard – voor een spel uit 1995 – en ze gaven ten minste een indruk dat men telkens een specifieke logica bedacht. Een fabriek, een gevangenis, een verwoeste dorp, enzovoort zorgden op esthetisch vlak voor voldoende afwisseling, met bovendien een lagere hoeveelheid ‘samey’ gangen. In tegenstelling tot de concurrentie verdwaalde ik minder in deze game, hoewel er hier nog altijd sprake is van complexe doolhoven.
Desalniettemin amuseerde ik me met de campagne. Op basis van diens oorspronkelijke kwaliteit begrijp ik nu ook waarom Nightdive Studios belang hechtte aan een officiële remaster, al hielden fans deze game voordien in leven door middel van competent gemaakte mods. De features van dit pakket zal ik dadelijk bespreken, maar ik wou nog even kwijt dat Nightdive Studios de oudere Steam-versie met rust liet en zelfs gratis aanbiedt mits je de remaster koopt. Teleurstellend dat dit niet de standaard norm is, als je pakweg naar de inspanningen van onder meer Rockstar Games of Bandai Namco kijkt. Zulke bedrijven verwijderden immers de originele versies die je via digitale winkels kon bemachtigen, net na de uitgave van hun minder ideale re-releases …
Daarnaast schuilt er meer content in de Vault-gallerij, zoals een speelbare prototype die tot nu toe enkel toegankelijk was als je de CES-beurs van toen bezocht. Behind-the-scenes afbeeldingen die onderdelen van Dark Forces individueel benadrukken, behoren hier ook tot deze sectie van het spel. Toffe inclusies, hoewel ze wel op een steriele en minimalistische wijze in beeld werden gebracht. Graag had ik enige ‘developer commentary’ (met ex-LucasArts leden) gezien, maar vermoedelijk lagen de middelen hiervoor niet voorhanden … Ook kan ik het goed begrijpen indien iemand het nut van deze editie zou betwisten, omdat initiatieven zoals The Force Engine reeds bestonden. Die source port is echter een relevante anekdote, omdat Nightdive Studios trouwens met dezelfde personen tezamen werkte om zo deze commerciële editie in goede banen te leiden. Men realiseerde met andere woorden een instapklare versie, én diens verkrijgbaarheid kluisterde men deze keer aan niet alleen de pc.
Kyle Katarn is verre van een naam die (à la Luke Skywalker) onmiddellijk synoniem staat met Star Wars, maar LucasArts deed nochtans een poging om een noemenswaardig traject voor deze protagonist te verzinnen. Zo werkte hij vroeger voor de Galactic Empire, totdat hij naar de Rebel Alliance overliep en hen vervolgens hielp om de plannen van de Death Star te jatten. Vanwege z’n vaardigheid werd hij later opnieuw door de rebellen ingehuurd, ditmaal om uit te pluizen hoe de Empire een aantal van hun basissen wist op te sporen. Erger is dat deze militaire vestigingen werden belaagd door Dark Troopers, geavanceerde (en zeer dodelijke) machines, zonder dat iemand wist waar deze uitvinding vandaan kwam.
Het perfecte excuus om allerlei planeten te bezoeken, wat ‘toevallig’ een wederkerend probleem van oudere shooters oploste. DOOM en consoorten genoten geregeld van interessante levels betreffende het pad dat spelers moesten afleggen, maar zelfs in de beste gevallen leden deze aan repetitieve omgevingen. Het gebrek van thematische cohesie was iets dat LucasArts wou aanpakken, waardoor de levels van Dark Forces voor mij op een andere manier dan gewoonlijk opvielen. De veertien unieke missies hadden meestal een plausibele aard – voor een spel uit 1995 – en ze gaven ten minste een indruk dat men telkens een specifieke logica bedacht. Een fabriek, een gevangenis, een verwoeste dorp, enzovoort zorgden op esthetisch vlak voor voldoende afwisseling, met bovendien een lagere hoeveelheid ‘samey’ gangen. In tegenstelling tot de concurrentie verdwaalde ik minder in deze game, hoewel er hier nog altijd sprake is van complexe doolhoven.
The Force not required
Dit is tevens het volgende punt waar het spel me verraste, als iemand die Dark Forces nog nooit eerder had uitgeprobeerd. Ja, af en toe moet je de alom bekende key cards vergaren, maar het einde van een level bereik je pas na het voltooien van objectieven die wat denkwerk vereisen. Zo vergde in Mission III meer aandacht dan gemiddeld omdat het waterpeil van de riolen quasi als een puzzel fungeerde, laat staan dat velen eventjes in Mission VI vast zullen zitten wegens de beruchte lift. Wat voor effect schakelaars hebben, welke richting je in feite moet gaan en hoe je met de locaties kunt omgaan, vormt een groot onderdeel van Dark Forces; iets wat me eigenlijk vaker boeide dan het algemene schieten. Dit aspect werd alles behalve pover uitgevoerd, maar tegenover de beste exemplaren van het vak, mist de actie een zekere genuanceerde methodiek. Verschillende types vijanden die te gelijkaardig gedragen, of wapens die nauwelijks ergens in specialiseren, bijvoorbeeld.Hoe je met de locaties kunt omgaan, vormt een groot onderdeel van Dark Forces; iets wat me eigenlijk vaker boeide dan het algemene schieten.
Desalniettemin amuseerde ik me met de campagne. Op basis van diens oorspronkelijke kwaliteit begrijp ik nu ook waarom Nightdive Studios belang hechtte aan een officiële remaster, al hielden fans deze game voordien in leven door middel van competent gemaakte mods. De features van dit pakket zal ik dadelijk bespreken, maar ik wou nog even kwijt dat Nightdive Studios de oudere Steam-versie met rust liet en zelfs gratis aanbiedt mits je de remaster koopt. Teleurstellend dat dit niet de standaard norm is, als je pakweg naar de inspanningen van onder meer Rockstar Games of Bandai Namco kijkt. Zulke bedrijven verwijderden immers de originele versies die je via digitale winkels kon bemachtigen, net na de uitgave van hun minder ideale re-releases …
New upgrade, but same result
Het verdict omtrent de features luidt overigens een beetje anders, vanwege een eerder vermeld punt. Wees gerust: Dark Forces Remaster bevat nog steeds een resem wijzigingen of verbeteringen, zonder dat men het bronmateriaal bedierf. Kleine innovaties zoals een weapon wheel zijn present, wat uiteraard praktisch is voor zij die shooters liever met een controller willen beleven, al dan niet met behulp van gyro-besturing. Door middel van de KEX Engine kan je nu ook hogere resoluties en snellere framerates selecteren, waardoor de bijgewerkte visuals beter tot hun recht komen. Hiermee bedoel ik vooral de superieure sprites en scherpere textures, met als pronkstuk de CGI-tussenfilmpjes die Nightdive Studios van nul af aan opnieuw liet renderen, in plaats van slechts een upscale-algoritme te gebruiken. Een graphics toggle staat eveneens ter beschikking, voor zij die graag (met de druk van een knop) de oude vs de nieuwe presentatie willen vergelijken.Het einde van een level bereik je pas na het voltooien van objectieven die wat denkwerk vereisen.
Daarnaast schuilt er meer content in de Vault-gallerij, zoals een speelbare prototype die tot nu toe enkel toegankelijk was als je de CES-beurs van toen bezocht. Behind-the-scenes afbeeldingen die onderdelen van Dark Forces individueel benadrukken, behoren hier ook tot deze sectie van het spel. Toffe inclusies, hoewel ze wel op een steriele en minimalistische wijze in beeld werden gebracht. Graag had ik enige ‘developer commentary’ (met ex-LucasArts leden) gezien, maar vermoedelijk lagen de middelen hiervoor niet voorhanden … Ook kan ik het goed begrijpen indien iemand het nut van deze editie zou betwisten, omdat initiatieven zoals The Force Engine reeds bestonden. Die source port is echter een relevante anekdote, omdat Nightdive Studios trouwens met dezelfde personen tezamen werkte om zo deze commerciële editie in goede banen te leiden. Men realiseerde met andere woorden een instapklare versie, én diens verkrijgbaarheid kluisterde men deze keer aan niet alleen de pc.
Conclusie
Nadat Star Wars-fanaten helaas ontdekten dat Aspyr de remasters van de klassieke Battlefront-games op de grond liet vallen, toonde Nightdive Studios gelukkig hoe je een geliefde gelicenseerde titel voorzichtig uit de opbergkast haalt. Deze editie van Star Wars: Dark Forces is een geslaagde renovatie (met handige nieuwigheden) en het spel zelve houdt ook op kwalitatief niveau nog stand. In isolatie kan ik weinig negativiteit erover schrijven, maar tegenover de concurrentie – inclusief Nightdive’s producten – kon het wat meer luxe features gebruiken. Een prima aanwinst voor de retro gamer en in mijn ogen mag men in de toekomst overstappen naar zowel Jedi Outcast als Jedi Academy!
Pro
- Creativiteit in het level design
- De old-school gameplay
- Nightdive heeft de remaster goed in elkaar gestoken ...
Con
- Het knallen is matig
- Een beetje duur
- ... maar sommige van hun vorige projecten hadden meer features
8
Over
Beschikbaar vanaf
28 februari 2024
Gespeeld op
- PC
Beschikbaar op
- Nintendo Switch
- PC
- PlayStation 4
- PlayStation 5
- Xbox One
- Xbox Series X|S
Genre
- Retro
- Shooter
Ontwikkelaar
- Nightdive Studios
Uitgever
- Nightdive Studios
