Wanneer je discussies opzoekt omtrent remasters, dan zul je op fora, sociale media en dergelijke vaak tegenspraak lezen. Velen beschouwen zulke releases als goedkope cash grabs, of uiten hun teleurstelling als de betrokken firma’s achter zo’n product amper tijd opzij hadden gezet voor behulpzame features. In de ergste gevallen kan ik zulke opinies volledig begrijpen: kijk eens hoe de eerste Red Dead Redemption werd overgedragen naar de PS4 en de Switch bijvoorbeeld, of erbarmelijke ‘definitieve’ versies zoals The Batman Arkham Collection. Veel instanties waar heel wat aan schort jammer genoeg, of zelfs immense schade hebben verricht aan de perceptie rondom een gegeven spel. Toch vind ik dat remasters een terechte plaats op de markt hebben, want er zijn zoveel games die door bepaalde platformen werden gegijzeld, of te redden zijn met enkele slimme aanpassingen. Ik ben dus altijd nieuwsgierig wat x of y ontwikkelaar in deze context ervan kan bakken, dus ik wou sowieso het recente Rise of the Triad: Ludicrous Edition even naderbij bekijken.
Laat me meteen met de deur in huis vallen: de oorspronkelijke Rise of the Triad heb ik tot voor kort nooit kunnen spelen. Als jonge knul bezat ik slechts één console per generatie, dus tenzij ik bij een kennis terecht kon, miste ik meermaals de aanbiedingen van concurrerende hardware. Rise of the Triad liep me met andere woorden voorbij ten tijde van diens oorspronkelijke publicatie en het is (volgens mijn vluchtig onderzoek) tegelijk een oudere release die stoornissen ervaart op moderne computers. Net daarom dat deze uitgave van Nightdive Studios essentieel is voor mensen zoals mij. Zij zorgen telkens voor alle arrangementen zodat jij niet moet uitpluizen hoe je een antieke game aan de praat krijgt, en ze gooien er meestal extraatjes bovenop. Een modus operandi waarop hun hele handelswijze om draait, en zoals verwacht stellen ze ook deze keer niet teleur.
Een heruitgave van een oudere game die alles intact houdt, zonder een noemenswaardige component te verwijderen zoals bijvoorbeeld The Last of Us Part I dat enigszins deed? Maak dat eens mee, zeg! Dit is iets waar Nightdive Studios telkens veel belang aan hecht, terwijl ze op dit gebied ook nog eens hun armen uit de mouwen staken. Zo zochten ze elementen op die destijds in 1994 de eindstreep niet haalden (zoals onder andere vijanden) terwijl ze kleinschalige nieuwigheden erbij gooiden, gaande van alternatieve HUD’s tot optionele geluidseffecten. Daarnaast kun je de diverse modi van de multiplayer zowel via online sessies als LAN-verbindingen herbeleven, 33 achievements verdienen en het spel met een gamepad uitspelen, indien de traditionele ‘toetsenbord en muis’ besturing je niet aanstaat. Bovendien heb je de keuze uit twee verschillende soundtracks, laat staan dat de originele graphics werden opgedoft met hogere resoluties, snellere framerates, betere belichting, enzovoort. Men wil overigens meer van dat soort goeds aanbieden via toekomstige updates, want v1.1 zou onder andere meer functies toevoegen, en zelfs de 2013-remake gratis weggeven. We zijn zulke vrijgevigheid ondertussen gewoon van Nightdive Studios, mede dankzij de kneedbare vorm van hun KEX Engine.
Desalniettemin is het in mijn bescheiden mening een titel die vandaag de dag een beetje moet onderdoen tegenover games die op een meer gracieuze manier verouderden, zoals het erg vermakelijke PowerSlave: Exhumed. Rise of the Triad weet ten minste wat het juist is: een heerlijk onnozele shooter waar je sekteleden tot een onherkenbare vleeshoop reduceert, waar jij je levenspunten hervult door pap op te peuzelen, waar je met een power-up in een hond kunt veranderen, en nog veel meer van zulke anekdotes. Tegelijkertijd is het ook een game waar het ontwerp van sommige levels lijdt aan vage of obscure layouts – ook al kun je een leeskaart openen – en waar de uitdaging soms oneerlijk uit de hoek kan komen. Het overhoop knallen van de oppositie is volgens geëvolueerde gameplaynormen eveneens aan de simplistische kant, want je kan bijvoorbeeld slechts twee wapens dragen, met weinig nuances daaromtrent. Zwakke pistolen of een SMG met oneindige munitie zijn noch boeiend noch effectief, dus je moet herhaaldelijk iets krachtigers opsporen, zoals een raketwerper die een vlammenmuur kan loslaten. Zulke toffe ‘weapons of mass destruction’ liggen gelukkig quasi overal, maar voor mij miste de gameplay wel een x-factor, ondanks dat ik het verre van slecht vond.
Laat me meteen met de deur in huis vallen: de oorspronkelijke Rise of the Triad heb ik tot voor kort nooit kunnen spelen. Als jonge knul bezat ik slechts één console per generatie, dus tenzij ik bij een kennis terecht kon, miste ik meermaals de aanbiedingen van concurrerende hardware. Rise of the Triad liep me met andere woorden voorbij ten tijde van diens oorspronkelijke publicatie en het is (volgens mijn vluchtig onderzoek) tegelijk een oudere release die stoornissen ervaart op moderne computers. Net daarom dat deze uitgave van Nightdive Studios essentieel is voor mensen zoals mij. Zij zorgen telkens voor alle arrangementen zodat jij niet moet uitpluizen hoe je een antieke game aan de praat krijgt, en ze gooien er meestal extraatjes bovenop. Een modus operandi waarop hun hele handelswijze om draait, en zoals verwacht stellen ze ook deze keer niet teleur.
“Eat lead!”
Verlangt je hart naar zoveel mogelijk Rise of the Triad-content, dan ben je met de Ludicrous Edition sowieso aan het juiste adres. The Hunt Begins, Dark War en Extreme RotT zijn allemaal standaard aanwezig, want Nightdive wou klaarblijkelijk opnieuw elk van de oudere campagnes (inclusief uitbreidingen) voorschotelen. Net als bij hun andere FPS-remasters bereidde men ook hier een kers op de taart voor, samen met een paar veteranen van het vak. Nightdive werkte namelijk samen met ontwikkelaars bij New Blood Interactive en Apogee Software om zo een extra campagne (The Hunt Continues) op poten te zetten, als een eerste stap om de Ludicrous Edition met voldoende nieuwe features te differentiëren. Wanneer je alles bij elkaar rekent, dan staat deze versie van het spel in feite garant voor meer dan honderd individuele levels, verspreid over veertien episodes en verschillende niveaus qua moeilijkheid. Zo’n totaal was volgens hen echter nog altijd niet genoeg, want het spel ondersteunt daarbovenop custom campagnes, zodat gepassioneerde fans binnen de community ook een bijdrage kunnen leveren via de splinternieuwe Level Editor. Lang niet zo slecht!Een heruitgave van een oudere game die alles intact houdt, zonder een noemenswaardige component te verwijderen? Maak dat eens mee, zeg!
Een heruitgave van een oudere game die alles intact houdt, zonder een noemenswaardige component te verwijderen zoals bijvoorbeeld The Last of Us Part I dat enigszins deed? Maak dat eens mee, zeg! Dit is iets waar Nightdive Studios telkens veel belang aan hecht, terwijl ze op dit gebied ook nog eens hun armen uit de mouwen staken. Zo zochten ze elementen op die destijds in 1994 de eindstreep niet haalden (zoals onder andere vijanden) terwijl ze kleinschalige nieuwigheden erbij gooiden, gaande van alternatieve HUD’s tot optionele geluidseffecten. Daarnaast kun je de diverse modi van de multiplayer zowel via online sessies als LAN-verbindingen herbeleven, 33 achievements verdienen en het spel met een gamepad uitspelen, indien de traditionele ‘toetsenbord en muis’ besturing je niet aanstaat. Bovendien heb je de keuze uit twee verschillende soundtracks, laat staan dat de originele graphics werden opgedoft met hogere resoluties, snellere framerates, betere belichting, enzovoort. Men wil overigens meer van dat soort goeds aanbieden via toekomstige updates, want v1.1 zou onder andere meer functies toevoegen, en zelfs de 2013-remake gratis weggeven. We zijn zulke vrijgevigheid ondertussen gewoon van Nightdive Studios, mede dankzij de kneedbare vorm van hun KEX Engine.
“They'll bury you in a lunchbox!”
Door bedachtzaam na te denken over het assortiment van features geraak je echter enkel zo ver wat betreft het eindresultaat van het eigenlijke spel, dus er resteert een prangende vraag. Is Rise of the Triad iets waar je nog plezier uit kunt persen, gezien de huidige vloedgolf van kwalitatieve retro first-person shooters en moderne pogingen om deze stijl te recreëren? Ja … mits jij je verwachtingen in bedwang kunt houden. Na gemodificeerde releases zoals DOOM 64, QUAKE en consoorten, plus moderne klassiekers zoals DUSK, is het makkelijk om het correcte perspectief uit het oog te verliezen. Rise of the Triad is namelijk gebaseerd op Wolfenstein 3D en met als gevolg zullen sommige gameplay-innovaties (waar fanaten inmiddels aan gewend zijn) hier niet aan de orde komen. Hiermee wil ik echter niet beweren dat Rise of the Triad even primitief is als de grootvader der FPS-games, want het beschikt om te beginnen over meer verticaliteit in diens levels, laat staan dat de speelbare personages (gemiddeld) aanzienlijk sneller kunnen lopen.Het overhoop knallen van de oppositie is volgens geëvolueerde gameplaynormen eveneens aan de simplistische kant ...
Desalniettemin is het in mijn bescheiden mening een titel die vandaag de dag een beetje moet onderdoen tegenover games die op een meer gracieuze manier verouderden, zoals het erg vermakelijke PowerSlave: Exhumed. Rise of the Triad weet ten minste wat het juist is: een heerlijk onnozele shooter waar je sekteleden tot een onherkenbare vleeshoop reduceert, waar jij je levenspunten hervult door pap op te peuzelen, waar je met een power-up in een hond kunt veranderen, en nog veel meer van zulke anekdotes. Tegelijkertijd is het ook een game waar het ontwerp van sommige levels lijdt aan vage of obscure layouts – ook al kun je een leeskaart openen – en waar de uitdaging soms oneerlijk uit de hoek kan komen. Het overhoop knallen van de oppositie is volgens geëvolueerde gameplaynormen eveneens aan de simplistische kant, want je kan bijvoorbeeld slechts twee wapens dragen, met weinig nuances daaromtrent. Zwakke pistolen of een SMG met oneindige munitie zijn noch boeiend noch effectief, dus je moet herhaaldelijk iets krachtigers opsporen, zoals een raketwerper die een vlammenmuur kan loslaten. Zulke toffe ‘weapons of mass destruction’ liggen gelukkig quasi overal, maar voor mij miste de gameplay wel een x-factor, ondanks dat ik het verre van slecht vond.
Conclusie
Wat is dus mijn besluit betreffende Rise of the Triad: Ludicrous Edition? Een uitstekende en betaalbare remaster voor een vermakelijke game die helaas niet (op overtuigende wijze) kan opboksen tegen de overvloedige concurrentie. Als je net met het genre zou beginnen, dan heb je (wegens meerdere redenen) tal van betere keuzes op de hedendaagse markt. Heb je de smaak echter te pakken, overweeg deze game dan gerust, omdat het een aardig pakket is met een acceptabele dosis plezier. De zoveelste aanwinst voor Nightdive Studios’ steeds groeiende catalogus …
Pro
- Opnieuw een prima remaster tegen een lage prijs
- Onnozele attitude
- Massa's content
Con
- Gameplay is niet opgewassen tegen sterke concurrentie
- Helaas geen coöp
- Soms oneerlijk en onduidelijk
7.5
Over
Beschikbaar vanaf
31 juli 2023
Gespeeld op
- PC
Beschikbaar op
- PC
Genre
- Retro
- Shooter
Ontwikkelaar
- Apogee Software
- Nightdive Studios
Uitgever
- Apogee Entertainment
- New Blood Interactive
