Welke game heb je net gespeeld? - geen spoilers!

Dave the diver.
Ik had er hier op ´t forum enkele positieve reacties over gezien. Eens getest dus.
Leuke, rustige game. Storywise triggert het telkens net genoeg om nieuwsgierig te zijn naar de volgende stap/dag waardoor ik toch maar rustig verder doe.
Overdag wat duiken, ´s avonds wat kokkerellen of wat extra stuf.
Yep, fun!
 
"Is em daar weer met zijn Dark Souls gezever?"Geen idee of ik zo overkom, maar ik heb irl niemand om over Dark Souls te praten, dus het is wat leuk om mijn avonturen hier neer te tikken.
Ongelofelijk hoe deze game mij in zijn klauwen vastheeft.

Ik zat dus vast op die boogschutters in Anor Londo. Mijn boogschutterstactiek was gedoemd om te falen, mijn Black Bow of Pharis was gewoon te traag om consistent die boogschutters te raken zonder zelf geraakt te worden. En schieten van achter een hoek is enorm frustrerend, want je pijlen blijven meestal vaststeken, zwevend in de lucht, zo'n 30cm naast de muur van waar achter je probeert te schieten.

(Dat, en het feit dat vijanden je kunnen aanvallen doorheen muren en doorheen elkaar, is zowat mijn grootste ergernis van deze game. Je positioneren achter een melee vijand zodat de boogschutter je niet kan raken werkt niet want de boogschieter schiet los door de andere vijand)

Nu goed, bleef voor mij over: melee. Geen idee hoe dit aan te pakken. Ik kon wel aan de ene boogschutter raken, maar dan was ik een vogel voor de kat. Uiteindelijk ben ik gezwicht en heb ik het online opgezocht: Oplossing, gewoon naar boogschutter 1 lopen tot die zijn zwaard trekt, en dan terug lopen. De pathfinding is primitief genoeg dat die elke keer gewoon de dieperik in valt. Herhaal voor tweede boogschutter.

Zeer makkelijk, maar het doet me wel de vraag stellen of From Soft een soort 'canon' manier in gedachten had om met deze encounter om te gaan als niet-magie-gebruiker.

Dan kwam ik aan in een paleis, en heb ik doorgevochten tot er een grote poort met witte mist voor me opdook... Ik voelde het al aankomen. De twee meest beruchte figuren van deze game wachtten me daar op, en ik was er al snel aan voor de moeite. Waarschijnlijk Ornstein 4 keer geraakt voor ik de eerste keer stierf.

Een tweede poging probeerde ik te gebruiken om de aanvalspatronen wat beter te leren kennen. Ik was vastberaden om NPC-hulp in te roepen maar ik wilde mijn Humanity niet opofferen voor 20 pogingen, dus wou ik het gevecht eerst wat beter leren kennen. Ook weer redelijk snel neergegaan.

Na mijn tweede poging onthield ik wat advies dat ik op dit forum kreeg over een wapen genaamd een 'scythe', en dacht ik: weet je wat, misschien moet ik eerst wat souls verzamelen om wapens te upgraden. De Silver Knights in het paleis waren een goeie cashkoe. Ik heb ze enorm zitten farmen, en heb ook eens deftig leren parryen. één parry die 1000-1300 souls oplevert, dat was een vette winst. Daarmee al het materiaal gekocht om te upgraden, een stevige terugtocht door Lordran gemaakt om goeie dex wapens te verzamelen: oa Uchigatana, Claymore, Scythe, Great Scythe, en die allemaal tot +10 te upgraden en zien wat dat geeft.

Voor de great scythe ben ik dus de catacombs gaan verkennen, wat een verhaal op zich is. Ik deed het zonder gids, waardoor ik aanvankelijk de great scythe niet vond, maar wel de eerste boss die ik tot nu toe ge-one-shot heb in de hele game: nml Pinwheel.

Uiteindelijk gisteravond laat met Great Scythe in de hand besloten om toch eens één poginkje te wagen om O&S te verslaan. NPC gesummoned, door de mist gegaan en vechten maar. Mijn NPC vriend had Smough helemaal afgeleid zodat ik me op Ornstein kon focussen, en die bleek solo eigenlijk redelijk voorspelbaar. Ornstein ging dankzij mijn extreem sterke Great Scythe en een ondertussen goed getrainde rolbeweging makkelijk neer.

Maar dan, elektrische Smough... Die sloeg hard. Gelukkig had ie het vooral op mijn NPC vriend gemunt. Op een bepaald moment had ik hem tot een flinterdun stukje health gekregen, en ik besloot het conservatief aan te pakken en wat terug te trekken om op adem te komen... Maar dan had ik een idee voor iets wat ik nog nooit bij een bossfight deed: Boog uithalen, en schieten maar. Twee pijlen later, en Smough lag tegen de grond.

Oef. Ornstein en Smough, neergehaald in 3 pogingen. Da's evenveel als ik gespendeerd had aan de Gaping Dragon en de Mothwing butterfly.
Ter vergelijking, Taurus Demon zeker 10 pogingen, Gargoyles waarschijnlijk 25, en Capra Demon 50.

Dat voelde dus wel goed.
Game direct afgesloten en tevreden gaan slapen. Ik kijk al uit naar wat de volgende avonturen brengen.

Jongens, wat een game. De frustratie is soms groot, maar de ontlading na zoiets is enorm. :D
 
"Is em daar weer met zijn Dark Souls gezever?"Geen idee of ik zo overkom, maar ik heb irl niemand om over Dark Souls te praten, dus het is wat leuk om mijn avonturen hier neer te tikken.
Ongelofelijk hoe deze game mij in zijn klauwen vastheeft.

Ik zat dus vast op die boogschutters in Anor Londo. Mijn boogschutterstactiek was gedoemd om te falen, mijn Black Bow of Pharis was gewoon te traag om consistent die boogschutters te raken zonder zelf geraakt te worden. En schieten van achter een hoek is enorm frustrerend, want je pijlen blijven meestal vaststeken, zwevend in de lucht, zo'n 30cm naast de muur van waar achter je probeert te schieten.

(Dat, en het feit dat vijanden je kunnen aanvallen doorheen muren en doorheen elkaar, is zowat mijn grootste ergernis van deze game. Je positioneren achter een melee vijand zodat de boogschutter je niet kan raken werkt niet want de boogschieter schiet los door de andere vijand)

Nu goed, bleef voor mij over: melee. Geen idee hoe dit aan te pakken. Ik kon wel aan de ene boogschutter raken, maar dan was ik een vogel voor de kat. Uiteindelijk ben ik gezwicht en heb ik het online opgezocht: Oplossing, gewoon naar boogschutter 1 lopen tot die zijn zwaard trekt, en dan terug lopen. De pathfinding is primitief genoeg dat die elke keer gewoon de dieperik in valt. Herhaal voor tweede boogschutter.

Zeer makkelijk, maar het doet me wel de vraag stellen of From Soft een soort 'canon' manier in gedachten had om met deze encounter om te gaan als niet-magie-gebruiker.

Dan kwam ik aan in een paleis, en heb ik doorgevochten tot er een grote poort met witte mist voor me opdook... Ik voelde het al aankomen. De twee meest beruchte figuren van deze game wachtten me daar op, en ik was er al snel aan voor de moeite. Waarschijnlijk Ornstein 4 keer geraakt voor ik de eerste keer stierf.

Een tweede poging probeerde ik te gebruiken om de aanvalspatronen wat beter te leren kennen. Ik was vastberaden om NPC-hulp in te roepen maar ik wilde mijn Humanity niet opofferen voor 20 pogingen, dus wou ik het gevecht eerst wat beter leren kennen. Ook weer redelijk snel neergegaan.

Na mijn tweede poging onthield ik wat advies dat ik op dit forum kreeg over een wapen genaamd een 'scythe', en dacht ik: weet je wat, misschien moet ik eerst wat souls verzamelen om wapens te upgraden. De Silver Knights in het paleis waren een goeie cashkoe. Ik heb ze enorm zitten farmen, en heb ook eens deftig leren parryen. één parry die 1000-1300 souls oplevert, dat was een vette winst. Daarmee al het materiaal gekocht om te upgraden, een stevige terugtocht door Lordran gemaakt om goeie dex wapens te verzamelen: oa Uchigatana, Claymore, Scythe, Great Scythe, en die allemaal tot +10 te upgraden en zien wat dat geeft.

Voor de great scythe ben ik dus de catacombs gaan verkennen, wat een verhaal op zich is. Ik deed het zonder gids, waardoor ik aanvankelijk de great scythe niet vond, maar wel de eerste boss die ik tot nu toe ge-one-shot heb in de hele game: nml Pinwheel.

Uiteindelijk gisteravond laat met Great Scythe in de hand besloten om toch eens één poginkje te wagen om O&S te verslaan. NPC gesummoned, door de mist gegaan en vechten maar. Mijn NPC vriend had Smough helemaal afgeleid zodat ik me op Ornstein kon focussen, en die bleek solo eigenlijk redelijk voorspelbaar. Ornstein ging dankzij mijn extreem sterke Great Scythe en een ondertussen goed getrainde rolbeweging makkelijk neer.

Maar dan, elektrische Smough... Die sloeg hard. Gelukkig had ie het vooral op mijn NPC vriend gemunt. Op een bepaald moment had ik hem tot een flinterdun stukje health gekregen, en ik besloot het conservatief aan te pakken en wat terug te trekken om op adem te komen... Maar dan had ik een idee voor iets wat ik nog nooit bij een bossfight deed: Boog uithalen, en schieten maar. Twee pijlen later, en Smough lag tegen de grond.

Oef. Ornstein en Smough, neergehaald in 3 pogingen. Da's evenveel als ik gespendeerd had aan de Gaping Dragon en de Mothwing butterfly.
Ter vergelijking, Taurus Demon zeker 10 pogingen, Gargoyles waarschijnlijk 25, en Capra Demon 50.

Dat voelde dus wel goed.
Game direct afgesloten en tevreden gaan slapen. Ik kijk al uit naar wat de volgende avonturen brengen.

Jongens, wat een game. De frustratie is soms groot, maar de ontlading na zoiets is enorm. :D
Dark Souls gezever bestaat niet, enkel lyrische Souls poezie.

Ik heb die archers ook ale melee gedaan, en niet op die manier, dus er zijn zeker alternatieven (wel geen idee meer hoe juist :/)
Voor de great scythe ben ik dus de catacombs gaan verkennen, wat een verhaal op zich is. Ik deed het zonder gids (De enige goeie manier, is zonder gids te spelen de eerste keer imo)
 
Inkbound. (turnbased rogue-like)
Beetje Hades stijl maar dan met turnbased combat.

Death must die.
Rogue-like hack and slash. (zoals Vampire survivors, maar ook met equipment ipv enkel skills/spells + keuze auto/manual shooter)
 
Death’s door uitgespeeld, damn wat een spel. Met 2 kinderen in huis kan ik me tegenwoordig niet meer zetten aan games van 50+ uur. Dan is een titel als deze ideaal. Ben er nog eens aan begonnen voor de “Umbrella run”, dan is de platinum binnen.
Vond dat ook een geweldig spel. Tunic al gespeeld? Is in hetzelfde genre, al vond ik de gameplay minder vloeiend dan in DD, maar het verhaal en mysterie-gevoel maakte dat meer dan goed.
 
Pools, een pas uitgebrachte game. Zeer leuk, maar ik zit nog maar aan level 1 en raak al niet verder. :unsure:
EDIT: vriend heeft het opgelost. Ik ben nog steeds geen held in gamen. :')
 
Laatst bewerkt:
Chained Echoes is een kans gegeven. Leuke RPG met boeiende fighting mechanics.
Net de Kracken verslaan. Had wel ff nodig om die te kloppen. Had totaal niet door dat die een healende arm had en die best eerst zou verslaan #dumbass
 
Pools, een pas uitgebrachte game. Zeer leuk, maar ik zit nog maar aan level 1 en raak al niet verder. :unsure:
EDIT: vriend heeft het opgelost. Ik ben nog steeds geen held in gamen. :')
Ik heb het zien spelen via twitch en zag er heel speciaal uit maar wel heeeeel kort.
Streamer bekeken (Lirik) die vanaf begin tot einde er 1.5 - 2 uur over gedaan heeft om de 6 chapters uit te spelen.
Tis nu wel niet duur ook maar komt me meer over als een stevige tech demo dan een spel waar je veel uit haalt.
 
Ik heb het zien spelen via twitch en zag er heel speciaal uit maar wel heeeeel kort.
Streamer bekeken (Lirik) die vanaf begin tot einde er 1.5 - 2 uur over gedaan heeft om de 6 chapters uit te spelen.
Tis nu wel niet duur ook maar komt me meer over als een stevige tech demo dan een spel waar je veel uit haalt.
Voor ervaren gamers zal dit inderdaad erg kort zijn, maar iemand als ik heeft daar volgens mij geen last van. 😅
 
"Is em daar weer met zijn Dark Souls gezever?"Geen idee of ik zo overkom, maar ik heb irl niemand om over Dark Souls te praten, dus het is wat leuk om mijn avonturen hier neer te tikken.
Ongelofelijk hoe deze game mij in zijn klauwen vastheeft.

Ik zat dus vast op die boogschutters in Anor Londo. Mijn boogschutterstactiek was gedoemd om te falen, mijn Black Bow of Pharis was gewoon te traag om consistent die boogschutters te raken zonder zelf geraakt te worden. En schieten van achter een hoek is enorm frustrerend, want je pijlen blijven meestal vaststeken, zwevend in de lucht, zo'n 30cm naast de muur van waar achter je probeert te schieten.

(Dat, en het feit dat vijanden je kunnen aanvallen doorheen muren en doorheen elkaar, is zowat mijn grootste ergernis van deze game. Je positioneren achter een melee vijand zodat de boogschutter je niet kan raken werkt niet want de boogschieter schiet los door de andere vijand)

Nu goed, bleef voor mij over: melee. Geen idee hoe dit aan te pakken. Ik kon wel aan de ene boogschutter raken, maar dan was ik een vogel voor de kat. Uiteindelijk ben ik gezwicht en heb ik het online opgezocht: Oplossing, gewoon naar boogschutter 1 lopen tot die zijn zwaard trekt, en dan terug lopen. De pathfinding is primitief genoeg dat die elke keer gewoon de dieperik in valt. Herhaal voor tweede boogschutter.

Zeer makkelijk, maar het doet me wel de vraag stellen of From Soft een soort 'canon' manier in gedachten had om met deze encounter om te gaan als niet-magie-gebruiker.

Dan kwam ik aan in een paleis, en heb ik doorgevochten tot er een grote poort met witte mist voor me opdook... Ik voelde het al aankomen. De twee meest beruchte figuren van deze game wachtten me daar op, en ik was er al snel aan voor de moeite. Waarschijnlijk Ornstein 4 keer geraakt voor ik de eerste keer stierf.

Een tweede poging probeerde ik te gebruiken om de aanvalspatronen wat beter te leren kennen. Ik was vastberaden om NPC-hulp in te roepen maar ik wilde mijn Humanity niet opofferen voor 20 pogingen, dus wou ik het gevecht eerst wat beter leren kennen. Ook weer redelijk snel neergegaan.

Na mijn tweede poging onthield ik wat advies dat ik op dit forum kreeg over een wapen genaamd een 'scythe', en dacht ik: weet je wat, misschien moet ik eerst wat souls verzamelen om wapens te upgraden. De Silver Knights in het paleis waren een goeie cashkoe. Ik heb ze enorm zitten farmen, en heb ook eens deftig leren parryen. één parry die 1000-1300 souls oplevert, dat was een vette winst. Daarmee al het materiaal gekocht om te upgraden, een stevige terugtocht door Lordran gemaakt om goeie dex wapens te verzamelen: oa Uchigatana, Claymore, Scythe, Great Scythe, en die allemaal tot +10 te upgraden en zien wat dat geeft.

Voor de great scythe ben ik dus de catacombs gaan verkennen, wat een verhaal op zich is. Ik deed het zonder gids, waardoor ik aanvankelijk de great scythe niet vond, maar wel de eerste boss die ik tot nu toe ge-one-shot heb in de hele game: nml Pinwheel.

Uiteindelijk gisteravond laat met Great Scythe in de hand besloten om toch eens één poginkje te wagen om O&S te verslaan. NPC gesummoned, door de mist gegaan en vechten maar. Mijn NPC vriend had Smough helemaal afgeleid zodat ik me op Ornstein kon focussen, en die bleek solo eigenlijk redelijk voorspelbaar. Ornstein ging dankzij mijn extreem sterke Great Scythe en een ondertussen goed getrainde rolbeweging makkelijk neer.

Maar dan, elektrische Smough... Die sloeg hard. Gelukkig had ie het vooral op mijn NPC vriend gemunt. Op een bepaald moment had ik hem tot een flinterdun stukje health gekregen, en ik besloot het conservatief aan te pakken en wat terug te trekken om op adem te komen... Maar dan had ik een idee voor iets wat ik nog nooit bij een bossfight deed: Boog uithalen, en schieten maar. Twee pijlen later, en Smough lag tegen de grond.

Oef. Ornstein en Smough, neergehaald in 3 pogingen. Da's evenveel als ik gespendeerd had aan de Gaping Dragon en de Mothwing butterfly.
Ter vergelijking, Taurus Demon zeker 10 pogingen, Gargoyles waarschijnlijk 25, en Capra Demon 50.

Dat voelde dus wel goed.
Game direct afgesloten en tevreden gaan slapen. Ik kijk al uit naar wat de volgende avonturen brengen.

Jongens, wat een game. De frustratie is soms groot, maar de ontlading na zoiets is enorm. :D

Al een geluk dat ge the catacombs pas induikte NA dat ge Anor Londo had bereikt. :D Catacombs zijn echt onvergeeflijk als ge nog niet echt gekend zijt met de mechanics of nog geen deftig level/wapen hebt.
 
Vond dat ook een geweldig spel. Tunic al gespeeld? Is in hetzelfde genre, al vond ik de gameplay minder vloeiend dan in DD, maar het verhaal en mysterie-gevoel maakte dat meer dan goed.

Die staat ook nog op mijn “to do lijst”. Als ik hem ergens voor een prijsje fysiek kan kopen.
 
The witness
Zelf al ten tijde van release uitgespeeld, maar nu wat zijn kijken hoe mijn zoon (13) dit spel gespeeld heeft, én ook Platinum haalde. Maar wtf, die beruchte Challenge had hij al bij zijn 3de poging, terwijl ik er destijds uren over gedaan had.
Maar wat is/was dit toch een geweldig puzzel-spel qua design. Ongelooflijk hoe dat heel simpel idee van een lijn tekenen op een paneeltje tot in het extreme uitgewerkt werd in een gigantisch diverse waaier van puzzels met steeds toenemende moeilijkheidsgraad. Eigenlijk lijkt het ook 1 gigantische IQ-test, want volgens mij moet je toch een bovengemiddelde intelligentie hebben om dit spel uit te spelen zonder te gaan spieken.
Grootste keerzijde van het spel is dat er bijster weinig verhaal in zit en het anderzijds vol met pretentieuze audiologs en filmpjes zit, maar die kun je gewoon negeren. Maar voor mij nog altijd het beste game in het genre ever.

Heb hem nu The Talos Principle aanbevolen en is hij begonnen. Ook een geweldig spel. Puzzels wel minder van kwaliteit, maar het verhaal en atmosfeer is fantastisch en boordevol easter eggs en knipogen naar andere technology en games (Portal, Minecraft, Linux, IRC, etc... etc...).


Die staat ook nog op mijn “to do lijst”. Als ik hem ergens voor een prijsje fysiek kan kopen.

Wat een toeval. Hij is vandaag aangekondigd als een van de maandelijkse games in mei van PlayStation Plus Essential.
 
The Witness is de inderdaad een meesterwerk. Moeilijkste puzzel was die in het schip voor mij. Voor de challenge heb ik toch ook meer dan 3 pogingen nodig gehad!

Talos Principle nog zo een pareltje! Zitten toch ook wel stevige doordenkers in, zeker ook de DLC spelen btw. Talos Principle 2 was goed maar vond 1 beter.

Riven hoort voor mij ook tot dat rijtje van sublieme puzzelgames. (Ze zijn trouwens bezig aan een remake)
 
Tales of Kenzera: Zau

Leuke metroidvania maar wel vrij lineair. Zo zie je bijvoorbeeld op de map meteen de hele regio om door te gaan en dat neemt wel wat weg van het ontdekkingsgevoel, iets wat toch wel belangrijk is in een metroidvania.
Sommige platform stukjes voelden verder ook aan als filler. Het is wel begrijpelijk dat niet alle stukken steeds iets nieuw moeten zijn maar soms voelde het aan dat je gewoon een paar keer de hele basis jumps na elkaar moest doen om in de volgende zone te geraken.

De combat voelde ook goed aan. Het is zeker niet zo vloeiend als een Prince Of Persia: The lost crown maar werkt goed en het wisselen tussen je zon & maan masker zorgde voor afwisseling in plaats van gewoon dezelfde strategie te gebruiken bij elk gevecht.
De abilities krijg je ook snel genoeg in je skilltree en dat voelde goed aan.

Grootste minpunt voor mij is dat ik eigenlijk net voor het einde vast zit. Na een baas te verslaan moet ik nog door een zone geraken voor de tijd om is. Ik gebruik mijn ability om door een steen te geraken en dat zou moeten werken maar na enkele uren te proberen breekt die gewoon niet. Terwijl dat wel gewoon zou moeten werken als ik andere playthroughs zag. Heb het dan maar na enkele uren te proberen ook opgegeven want het is de frustratie niet waard. Best jammer want dat is net voor het einde... maar heb dan maar het einde bekeken via een playthrough.

Het verhaal is wel hartverwarmend, ook al zie je het einde al van in het begin aankomen.
De Afrikaanse invloeden waren fijn om te zien en te horen. Het is toch wel iets dat niet genoeg aan bod komt in games en volgens mij kunnen games daar nog veel meer ideeen opdoen.

De game via Playstation Plus kunnen spelen zonder extra geld aan te moeten uitgeven maar anders is het 20eu volle prijs. Dat lijkt mij wel een goede prijs voor deze game. Een solide 7/10 om eens tussen andere grotere titels te spelen
 
Na veel uitstelgedrag eindelijk deftig begonnen aan FF7 remake en ondertussen in chapter 8. Combat steekt goed in elkaar, soundtrack is top tier en de personages zijn (bijna) allemaal likeable (al is het een beetje komisch hoe zeer elke vrouw haarzelf gooit naar Cloud :p )

Het is leuk om met personages zoals Barret en Tifa rond te hangen, maar het tempo van de game stoort me soms wat. Om de zoveel tijd krijgt ge wat busy-work toegegooid tot de plot terug op gang komt. Op andere momenten voelt het nogal "videogamey" aan hoe ge met puzzels/hendels moet klooien om door een level te geraken of hoe je kleine gauntlets hebt waar je door heen moet vechten...

Misschien is het omdat ik ouder word, maar dergelijke prul voelt meer en meer aan als "padding" om mijn €60-70 aankoop te verantwoorden of technische beperkingen wanneer Cloud voor de tiende keer door een smalle opening moet knijpen zodat de rest van het level kan geladen worden. Midgar is natuurlijk heel mooi hermaakt. Ik hoop wel dat er naar het einde van de game toe wat meer visuele variatie te zien is.

Ik heb Rebirth al klaar liggen. Al wat ik wil voor die game is meer variatie in de omgevingen en een verhaal dat vlotter beweegt.
 
Terug
Bovenaan