Wacht ik heb dit voor u gespeeld?
Welke game heb je net gespeeld? - geen spoilers!
- Onderwerp starter OfFPiR
- Startdatum
Michster
Well-known member
Op ps4 indertijd gespeeld tot je voor het uw gratis krot opzoekt om in te slapen en ik had gewoon iets van "Oooh, dat was zeer spannend, maar waarom ik nu plots een beetje gaan rondhangen in deze ghetto tot de plot terug besluit in gang te schieten.Wacht ik heb dit voor u gespeeld?
Allerlei prul zoals "forced walking segments", cliché anime-personages, een generische open-world... Als ik iets speel zoals Elden Ring, dan kan ik "blijven gaan" als ik wil. De ene moeilijke encounter na de andere en zo een game zal me nooit tegenhouden.
Ik had dezelfde complaints in general, de slowdowns zijn echt verschrikkelijk. Love the gameplay tho en had meer fun met dingen eens te herspelen en cutscenes te skippen tussendoorOp ps4 indertijd gespeeld tot je voor het uw gratis krot opzoekt om in te slapen en ik had gewoon iets van "Oooh, dat was zeer spannend, maar waarom ik nu plots een beetje gaan rondhangen in deze ghetto tot de plot terug besluit in gang te schieten.
Allerlei prul zoals "forced walking segments", cliché anime-personages, een generische open-world... Als ik iets speel zoals Elden Ring, dan kan ik "blijven gaan" als ik wil. De ene moeilijke encounter na de andere en zo een game zal me nooit tegenhouden.
?therapy?
Well-known member
De pacing is in rebirth wel trager dan remake denk ik. Het is al even dat ik remake heb gespeeld maar daar had ik er voor zover ik mij herinner geen problemen mee.
Gelukkig is er een rebirth wel meer variatie in omgevingen dus dat helpt wel. Maar goed, je moet een beetje in de mindset komen van de gekkigheid in Rebirth en dan is het wel vermakelijk genoeg maar het blijft een hele kluif om door te raken (90u over gedaan hier).
Gelukkig is er een rebirth wel meer variatie in omgevingen dus dat helpt wel. Maar goed, je moet een beetje in de mindset komen van de gekkigheid in Rebirth en dan is het wel vermakelijk genoeg maar het blijft een hele kluif om door te raken (90u over gedaan hier).
Abiotic factor (Early acces steam - 1-6 players coop)
Leuke twist op het crafting-survival genre.
Op de graphics afgaande zou je denken dat je half life aan het spelen bent, en de sfeer en omgeving heeft ook wel wat weg van Black Mesa.
"Abiotic Factor is a survival crafting experience for 1-6 players set in the depths of an underground research facility. Caught between paranormal containment failure, a military crusade, and chaos from a dozen realms, the world’s greatest minds must survive against the universe’s biggest threats."
Overwhelming positive op steam.
Leuke twist op het crafting-survival genre.
Op de graphics afgaande zou je denken dat je half life aan het spelen bent, en de sfeer en omgeving heeft ook wel wat weg van Black Mesa.
"Abiotic Factor is a survival crafting experience for 1-6 players set in the depths of an underground research facility. Caught between paranormal containment failure, a military crusade, and chaos from a dozen realms, the world’s greatest minds must survive against the universe’s biggest threats."
Overwhelming positive op steam.
Laatst bewerkt:
Net Kingdom Come: Deliverance eindelijk eens uitgespeeld. Heb het niet lang na het uitkomen een 20 tal uur gespeeld, maar niet zo ver geraakt. Dit jaar opnieuw begonnen en nu volledig uitgespeeld, incl. DLC's.
Schitterende spel. Heb uiteindelijk wel twee mods gebruikt (save games + crosshair) na een uur of 30. Bohemen is mooi in beeld gebracht, het vechten en de RPG-elementen zijn tof en het verhaal boeide ook nog wel. Aanrader en ik hoop op deel II.
Wat de DLC's betreft:
From the Ashes: echt leuke DLC om zelf een dorpje te bouwen en te besturen
Tournament: deze heb ik maar één keer gewonnen net voor het einde van het spel. Leuk, maar qua niveau veel lastiger dan de random gevechten elders
The Amorous Adventurs of Bold Sir Hans Capon: luchtig maar wat mij betreft de minst essentiele
Band of Bastards: leuke bende huurlingen om even mee op te trekken, maar al bij al ook beperkt qua DLC, hoewel de verhaallijn wel boeiender was dan de vorige.
A Woman's Lot: de quests voor Johanka zijn echt goed gedaan en Skalitz zien door de ogen van Theresa is een passend einde van het spel, naar analogie met hoe het begon. Aanrader
Schitterende spel. Heb uiteindelijk wel twee mods gebruikt (save games + crosshair) na een uur of 30. Bohemen is mooi in beeld gebracht, het vechten en de RPG-elementen zijn tof en het verhaal boeide ook nog wel. Aanrader en ik hoop op deel II.
Wat de DLC's betreft:
From the Ashes: echt leuke DLC om zelf een dorpje te bouwen en te besturen
Tournament: deze heb ik maar één keer gewonnen net voor het einde van het spel. Leuk, maar qua niveau veel lastiger dan de random gevechten elders
The Amorous Adventurs of Bold Sir Hans Capon: luchtig maar wat mij betreft de minst essentiele
Band of Bastards: leuke bende huurlingen om even mee op te trekken, maar al bij al ook beperkt qua DLC, hoewel de verhaallijn wel boeiender was dan de vorige.
A Woman's Lot: de quests voor Johanka zijn echt goed gedaan en Skalitz zien door de ogen van Theresa is een passend einde van het spel, naar analogie met hoe het begon. Aanrader
Michster
Well-known member
Ik zit ondertussen in chapter 13 en heb volgens de app 14 uur gespeeld. Ik skip in alle eerlijkheid wel elke sidequest en hou mij gewoon aan het hoofdverhaal.
Ondanks alle prul die ik eerder vernoemde, moet ik wel zeggen dat de personages en verhaal me meer en meer overhalen om direct hierna in Rebirth te duiken. Ik zal ook wel blij zijn om eindelijk uit Midgar te zijn. Sommige locaties (waar je bloemetjes kan plukken bvb) zijn wel mooi gedaan, maar grotendeels door industriële omgevingen/ruïnes reizen, verlies zijn charmes wel na xx aantal uren.
Sir WarCry III
Well-known member
Dat stak mij ook nogal tegen in de remake. Bijvoorbeeld die lampen moeten uitzetten voordat ge in de sector 5 reactor binnen kunt. Op zich vindt ik het bestaan van die lampen heel ferm als lore. Hoe ze de ghetto's onder the plate op die manier een kunstzon geven. Maar dat had toch gewoon in een cutscene getoond kunnen worden.
Ik vond de personages ook iets minder in de remake. Barrett bijvoorbeeld is vaak meer goofy in de remake dan in het origineel en zoals ge ook vermeldt zijn alle vrouwen meteen helemaal zot van Cloud. Jessie bijvoorbeeld in die eerste missie.
Een slecht spel is die remake niet maar kan voor mij toch niet tippen aan het origineel om die redenen.
Uiteraard kwam het origineel ook uit wanneer ik veel jonger was en was dat mijn eerste RPG ooit. Kzal daardoor wel wat biased zijn ook. 
Michster
Well-known member
Dat stak mij ook nogal tegen in de remake. Bijvoorbeeld die lampen moeten uitzetten voordat ge in de sector 5 reactor binnen kunt. Op zich vindt ik het bestaan van die lampen heel ferm als lore. Hoe ze de ghetto's onder the plate op die manier een kunstzon geven. Maar dat had toch gewoon in een cutscene getoond kunnen worden.
Ik vond de personages ook iets minder in de remake. Barrett bijvoorbeeld is vaak meer goofy in de remake dan in het origineel en zoals ge ook vermeldt zijn alle vrouwen meteen helemaal zot van Cloud. Jessie bijvoorbeeld in die eerste missie.
Een slecht spel is die remake niet maar kan voor mij toch niet tippen aan het origineel om die redenen.
Mja, het origineel is een "strak geheel". Als de trilogie eindelijk klaar is en Squenix het onvermijdelijk in één pakket heruitbrengt, zal het een leuk zijn, maar de nodeloze vulling gaat niemand eruit halen omdat gamers hun maximale tijd per euro moeten hebben...
Ik snap dat het financieel waarschijnlijk ondoenbaar zou zijn om alles onder één game uit te brengen als een strak geheel, maar dan had je (in mijn ogen) een van de beste JRPG's ooit (opnieuw) gemaakt.
Allez, Dark Souls uitgespeeld.
Alle bazen na O&S vielen uiteindelijk reuze mee. Wat me opviel was dat ik veel meer moeite had met de eerste bazen (Taurus Demon, Gargoyles, Capra Demon) dan met alle bazen die erna kwamen. Alleen Gwyn was nog een serieuze uitdaging met een 25-tal pogingen. AL de rest ging neer in 2-10 pogingen. Het had denk ik vooral te maken met het gewoon worden van de controller en de 'taal' van de game leren spreken. Op den duur begin je te herkennen wat de game op een bepaald moment van je verwacht; dat je best constant je stamina in de gaten houdt, dat je maar beter je timings op orde krijgt, dat meer dan twee keer slaan na elkaar nooit een goed idee is. Er zijn weinig dingen die zo goed voelen als een geslaagde parry&riposte
Ik heb uiteindelijk alle bazen solo gedaan behalve Queelag en Ornstein & Smough. Alleen bij de Centipede demon had ik eigenlijk totaal geen idee wat de bedoeling was en heb ik geen idee of mijn tactiek de volgende keer zou lukken. Gewoon hakken en hakken terwijl het beest quasi op mij ligt.
Precies wel wat zaken gemist in het spel want ik ben niks van de DLC inhoud tegengekomen. En die bazen zijn naar 't schijnt nog een pak moeilijker. Achja, da's dan voor de volgende playthrough binnen 10 jaar.
De enige game die ik ooit speelde die wat in de buurt kwam van deze is Hollow Knight. En ik moet zeggen dat ik de bazen in die game een pak moeilijker vond. Sommige bazen echt 50-100 pogingen voor nodig gehad. Maar dat was dan ook de allereerste 'serieuze' game die ik ooit met een controller speelde. Het feit dat je al levens verloor die simpelweg een vijand aan te raken maakte de gevechten in mijn mening nog een pak uitdagender
Ik heb uiteindelijk alle bazen solo gedaan behalve Queelag en Ornstein & Smough. Alleen bij de Centipede demon had ik eigenlijk totaal geen idee wat de bedoeling was en heb ik geen idee of mijn tactiek de volgende keer zou lukken. Gewoon hakken en hakken terwijl het beest quasi op mij ligt.
Precies wel wat zaken gemist in het spel want ik ben niks van de DLC inhoud tegengekomen. En die bazen zijn naar 't schijnt nog een pak moeilijker. Achja, da's dan voor de volgende playthrough binnen 10 jaar.
De enige game die ik ooit speelde die wat in de buurt kwam van deze is Hollow Knight. En ik moet zeggen dat ik de bazen in die game een pak moeilijker vond. Sommige bazen echt 50-100 pogingen voor nodig gehad. Maar dat was dan ook de allereerste 'serieuze' game die ik ooit met een controller speelde. Het feit dat je al levens verloor die simpelweg een vijand aan te raken maakte de gevechten in mijn mening nog een pak uitdagender
Laatst bewerkt:
Visenya
Well-known member
Ah, dat doe ik dus wel. En in elk nieuw gedeelte de kaart volledig verkennen om achteraf tot het besef te komen dat dat al door de quests en sidequests gebeurd. Ik ga wel niet voor de plat, dus niet zo grondig als anders en geen hulp van een guide. Nog steeds Chapter 9, net het Colosseum achter de rug.
Hopelijk heb je bij deze de smaak te pakke en gaat het nu richting Dark Souls 3 (en ja, misschien eerst 2, nu je toch bezig bent), Bloodborne en Elden Ring
stuk voor stuk onwaarschijnlijk goeie games.
Waarom hoor je eigenlijk zo weinig over DS2? Op Metacritic krijgt die toch ook gloeiende recensies?Hopelijk heb je bij deze de smaak te pakke en gaat het nu richting Dark Souls 3 (en ja, misschien eerst 2, nu je toch bezig bent), Bloodborne en Elden Ring
Ik heb mezelf door het spelen van Dark Souls wel kunnen overtuigen dat deze games iets voor mij zijn. Ik ben niet de meest competente gamer, en had gedacht dat DS mij vooral enorme frustraties ging opleveren. Vooral de stress om zoveel vooruitgang te verliezen bij het sterven.
Maar om eerlijk te zijn, vind ik die moeilijkheidsgraad enorm meevallen in vergelijking met veel andere games. Een aantal jaar geleden Cave Story gespeeld, en daar zat ik gewoon op den duur mezelf aan het opvreten van de frustratie door de moeilijkheidsgraad, tot ik het gewoon opgaf.
Maar Bloodborne is enkel uitgegeven op PS4 als ik het goed lees? In dat geval wordt het nog enkele jaartjes wachten tot ik mezelf een tweedehands console koop.
Laatst bewerkt:
Mee bidden voor een PC port en PS5 upgrade!
Ja dat is eveneens gewoon een topper hoor. Er zitten gewoon een paar vervelende stukken in (maar eerlijk gezegd: dat is in elke FromSoftware game zo), en cheap enemy attacks, maar DS1 heeft een legendarische status omdat het een heel nieuw genre heeft uitgevonden (Demon Souls was slechts het opstapje), en DS3 is een heel stuk vloeiender waardoor het moeilijk is om van DS3 terug te keren naar 1 en 2. 2 wordt dus om verschillende redenen soms over het hoofd gezien, maar het blijft gewoon een topper.
