Je staat er misschien niet direct bij stil, maar het is intussen alweer bijna vier jaar geleden dat Final Fantasy VII Remake verscheen voor PlayStation 4. Dit spel zou het eerste deel worden in een trilogie die de remake van het geliefde Final Fantasy VII zou vormen. Nadat Final Fantasy VII Remake ons een hervertelling gaf van de Midgar-episode uit het originele spel, krijgen we in Final Fantasy VII Rebirth de kans om opnieuw de wijde wereld van Gaia in te trekken en de jacht op Sephiroth verder te zetten.
Wie Final Fantasy VII Remake heeft gespeeld, ontdekte niet enkel een veel langer uitgesponnen vertelling van de Midgard-proloog, maar ook dat het verhaal in deze remake zijn eigen weg insloeg. De gebeurtenissen op het einde van het spel en de terugkeer van een bepaald personage in een korte cameo en de daaropvolgende DLC, zorgden voor heel wat vraagtekens bij de spelers over het vervolg van dit iconische verhaal. Gelukkig beloont Final Fantasy VII Rebirth
het wachten met een onvergetelijke ervaring die zal gesmaakt worden door zowel nieuwkomers als oude rotten die het origineel destijds hebben gespeeld.
Wat volgt is een avontuur dat voor de fans van het originele spel zal aanvoelen als een vertrouwd thuiskomen, maar je zal toch ook verwonderd zijn door de vele nieuwe elementen. De structuur van het spel volgt namelijk vrij getrouw het verloop van Final Fantasy VII vanaf Kalm tot en met de Forgotten Capital, waar zich een van de meest memorabele en hartverscheurende momenten uit het spel zich afspeelt. Hoe deze gebeurtenis in Rebirth zich ontplooit ga ik uiteraard niet verklappen, want elke zelf respecterende fan wil dit uiteraard voor zichzelf ontdekken.
Tussen deze twee memorabele momenten, word je meegenomen op een wilde rit langs de vele iconische locaties die het origineel zo kenmerkend maakten, zoals Junon, Costa Del Sol, de Gold Saucer, Cosmo Canyon. Voor fans van het eerste uur is het uiteraard geweldig om terug te keren naar deze momenten uit de klassieker, en de veranderingen zorgen er tegelijkertijd voor dat je voldoende verrast wordt en benieuwd bent naar wat er nog op je af zal komen. Op dit vlak brengt Rebirth het er dus beter van af dan Remake, dat een vier uur durend moment probeerde te rekken naar een ervaring van een dertigtal uren, met een gemengd resultaat als gevolg.
Naast de zijmissies en bovengenoemde activiteiten, zal je ook al snel ontdekken dat minigames een integraal onderdeel vormen van Rebirth. Het hoogtepunt hiervan ligt natuurlijk wanneer je de Golden Saucer bereikt, wat ook het geval was in het originele spel, maar daarnaast werden tal van andere momenten vertaald naar een of andere vorm van minigame. Vaak wordt je vooruitgang zelfs geblokkeerd door de verplichting om een aantal minigames te spelen. Helaas haalde dit voor mij soms toch wel een beetje ervaring van het verhaal naar beneden. Maar gelukkig zijn er toch enkele geweldige minigames waarmee ik mij kostelijk heb geamuseerd, zoals Chocobo Racing en uiteraard Queen's Blood. Dit is een volledig nieuw kaartspel dat mij onmiddellijk deed denken aan Triple Triad uit Final Fantasy VIII. Ik moet toegeven dat ik hier toch enkele uurtjes aan ben kwijtgespeeld.
Verder zijn er nog enkele andere interessante toevoegingen aan de gameplay, zoals het Item Transmuting-systeem. Hierbij verzamel je allerhande grondstoffen doorheen de spelwereld die je kan gebruiken om items te maken, gaande van potions tot nieuwe stukken uitrusting om je personages te versterken. Daarnaast heb je ook een volledig nieuw systeem om skills te verkrijgen en de personages sterker te maken, genaamd Folios. Hier kan je bijvoorbeeld niet enkel nieuwe Synergy-aanvallen kopen, maar ook kleine upgrades in de vorm van extra HP, Mana of je wapens extra schade laten doen. Er is ook een nieuwe moeilijkheidsgraad voor de spelers die een extra uitdaging zoeken, waarbij de vijanden zich afstemmen op het level van je personages. Bovendien is er ook een relatiesysteem, waarbij je de relaties tussen Cloud en de verschillende personages opbouwt door keuzes die je maakt, zijmissies te voltooien of net die Synergy-aanvallen te gebruiken. Dit relatiesysteem is vervolgens belangrijk om bijvoorbeeld op "dates" (of uitstapjes) te kunnen gaan met bepaalde personages.
Wat tot slot spijtig is, is dat de technische kant toch wat te lijden heeft onder de beperkingen van de PlayStation 5. Je wordt immers opnieuw gedwongen om te kiezen tussen twee modi voor de graphics en geen van beide is ideaal. Als je de Performance-modus en de Graphics-modus vergelijkt, merk je onmiddellijk op dat in Peformance de textures toch duidelijk minder scherp zijn. Dit zelfs met de patch van 21 februari, die de Performance-modus beloofde te verbeteren. Wanneer je dan overschakelt naar de Graphics-modus merk je wel een serieuze dip in de framerate en zijn de beelden duidelijk minder vloeiend. Uiteindelijk wennen beide modi wel, maar het is toch helaas weer een geval van kiezen is verliezen. Uiteindelijk ben ik toch gegaan voor de Graphics-modus omdat zij de pracht van dit spel beter tot zijn recht laat komen.
Wie Final Fantasy VII Remake heeft gespeeld, ontdekte niet enkel een veel langer uitgesponnen vertelling van de Midgard-proloog, maar ook dat het verhaal in deze remake zijn eigen weg insloeg. De gebeurtenissen op het einde van het spel en de terugkeer van een bepaald personage in een korte cameo en de daaropvolgende DLC, zorgden voor heel wat vraagtekens bij de spelers over het vervolg van dit iconische verhaal. Gelukkig beloont Final Fantasy VII Rebirth
Globetrotting avontuur
Het is natuurlijk wel aangeraden om op zijn minst Final Fantasy Remake Integrade gespeeld te hebben, en liefst ook Crisis Core: Final Fantasy VII - Reunion als je het onderste uit de kan wil halen. Als je om god weet welke reden in dit spel wil duiken zonder het eerste deel gespeeld te hebben, is er een filmpje beschikbaar, zowel in het spel als op YouTube, dat de gebeurtenissen kort samenvat zodat je toch wat mee bent. Rebirth gaat namelijk van start direct na het einde van Remake, waarbij Cloud, Barret, Tifa, Aerith en Red XIII de puinhoop van Midgar achter zich laten. Ze komen aan in het stadje Kalm, waar Cloud het Nibelheim-incident en zijn verleden met Sephiroth uit de doeken doet. Het leuke hierbij is dat je zelf even in de huid mag kruipen van Sephiroth.Wat volgt is een avontuur dat voor de fans van het originele spel zal aanvoelen als een vertrouwd thuiskomen, maar je zal toch ook verwonderd zijn door de vele nieuwe elementen. De structuur van het spel volgt namelijk vrij getrouw het verloop van Final Fantasy VII vanaf Kalm tot en met de Forgotten Capital, waar zich een van de meest memorabele en hartverscheurende momenten uit het spel zich afspeelt. Hoe deze gebeurtenis in Rebirth zich ontplooit ga ik uiteraard niet verklappen, want elke zelf respecterende fan wil dit uiteraard voor zichzelf ontdekken.
Een avontuur dat voor de fans van het originele spel zal aanvoelen als een vertrouwd thuiskomen.
Tussen deze twee memorabele momenten, word je meegenomen op een wilde rit langs de vele iconische locaties die het origineel zo kenmerkend maakten, zoals Junon, Costa Del Sol, de Gold Saucer, Cosmo Canyon. Voor fans van het eerste uur is het uiteraard geweldig om terug te keren naar deze momenten uit de klassieker, en de veranderingen zorgen er tegelijkertijd voor dat je voldoende verrast wordt en benieuwd bent naar wat er nog op je af zal komen. Op dit vlak brengt Rebirth het er dus beter van af dan Remake, dat een vier uur durend moment probeerde te rekken naar een ervaring van een dertigtal uren, met een gemengd resultaat als gevolg.
De wereld als speeltuin
De grootste verandering is uiteraard dat je meer vrijheid krijgt in het verkennen van de spelwereld. Toch krijg je geen grote open wereld zoals in het originele spel. De spelwereld is immers onderverdeeld in een aantal grote regio's die je op zich wel redelijk vrij kan verkennen, en wie een open wereld zegt, zegt uiteraard ook heel wat zijactiviteiten. Iedere regio heeft één centrale hub, vaak in de vorm van een stad, en het omliggende gebied kan je op bepaalde momenten vrij verkennen. Wat mij hierbij wel stoorde, is dat de makers de verkeerde lessen hebben getrokken als het gaat om het design van een open wereld. In plaats van de elegantie van Elden Ring of The Legend of Zelda; Breath of the Wild, krijgen we een benadering die dichter aanleunt bij de typische Ubisoft-formule. Dit wil zeggen dat de regio's haast checklists worden van activiteiten zoals torens activeren die andere points of interests aanduiden op de map, schatkisten verzamelen, foto's nemen op Scenic Spots, Sanctuaries gerelateerd aan de summons verkennen, Chocobo Stops herstellen enz.Naast de zijmissies en bovengenoemde activiteiten, zal je ook al snel ontdekken dat minigames een integraal onderdeel vormen van Rebirth. Het hoogtepunt hiervan ligt natuurlijk wanneer je de Golden Saucer bereikt, wat ook het geval was in het originele spel, maar daarnaast werden tal van andere momenten vertaald naar een of andere vorm van minigame. Vaak wordt je vooruitgang zelfs geblokkeerd door de verplichting om een aantal minigames te spelen. Helaas haalde dit voor mij soms toch wel een beetje ervaring van het verhaal naar beneden. Maar gelukkig zijn er toch enkele geweldige minigames waarmee ik mij kostelijk heb geamuseerd, zoals Chocobo Racing en uiteraard Queen's Blood. Dit is een volledig nieuw kaartspel dat mij onmiddellijk deed denken aan Triple Triad uit Final Fantasy VIII. Ik moet toegeven dat ik hier toch enkele uurtjes aan ben kwijtgespeeld.
Gameplay met heel wat diepgang
Rebirth schotelt je met andere woorden een heel andere ervaring voor dan Remake, en het valt meteen op dat het er af en toe heel wat luchtiger en zelfs meer bizar aan toe gaat. Toch zijn er nog heel wat ingrediënten uit Remake overeind gebleven, zoals de rustpunten doorheen de levels, de virtuele gevechtssimulatie van Chadley en uiteraard het geweldige gevechtssysteem zelf. Rebirth bouwt verder op dit real-time systeem, waarbij het spel pauzeert wanneer je kiest om een ability of magie te gebruiken. Verder werd dit systeem verrijkt met nieuwe Synergie-aanvallen waarbij twee teamleden hun krachten combineren. Dit is alvast een leuke toevoeging om de speler te laten experimenteren met verschillende samenstellingen van je team, want zeker leuk is gezien er drie extra speelbare personages zijn in Rebirth.Verder zijn er nog enkele andere interessante toevoegingen aan de gameplay, zoals het Item Transmuting-systeem. Hierbij verzamel je allerhande grondstoffen doorheen de spelwereld die je kan gebruiken om items te maken, gaande van potions tot nieuwe stukken uitrusting om je personages te versterken. Daarnaast heb je ook een volledig nieuw systeem om skills te verkrijgen en de personages sterker te maken, genaamd Folios. Hier kan je bijvoorbeeld niet enkel nieuwe Synergy-aanvallen kopen, maar ook kleine upgrades in de vorm van extra HP, Mana of je wapens extra schade laten doen. Er is ook een nieuwe moeilijkheidsgraad voor de spelers die een extra uitdaging zoeken, waarbij de vijanden zich afstemmen op het level van je personages. Bovendien is er ook een relatiesysteem, waarbij je de relaties tussen Cloud en de verschillende personages opbouwt door keuzes die je maakt, zijmissies te voltooien of net die Synergy-aanvallen te gebruiken. Dit relatiesysteem is vervolgens belangrijk om bijvoorbeeld op "dates" (of uitstapjes) te kunnen gaan met bepaalde personages.
Lust voor het oog en het oor
Hoewel openwereldgames vaak gepaard gaan met heel wat bugs en glitches, is dit in Rebirth gelukkig niet het geval. Er waren wel een tweetal momenten waar ik even vast kwam te zitten in het decor. Maar dit was ook wel deels mijn eigen schuld omdat ik ergens probeerde te geraken op een manier die misschien niet geheel correct was. Verder stond Rebirth garant voor een haast feilloze ervaring. Grafisch is het spel ook een absolute topper en het detail dat werd gestoken in de vele locaties is echt lovenswaardig. De eerste keer dat je Kalm verkent of je de Grasslands intrekt, zal je mond waarschijnlijk openvallen van verbazing. Verder staat Final Fantasy ook gekend voor haar uitstekende CGI-filmpjes en geweldige muziek, en ook hier is dit absoluut het geval. Bovendien is de voice-acting absoluut geweldig in Rebirth, zelfs in het Engels. Ik was bijvoorbeeld onmiddellijk fan van het Engelstalige stemmenwerk voor Cait Sith.Wat tot slot spijtig is, is dat de technische kant toch wat te lijden heeft onder de beperkingen van de PlayStation 5. Je wordt immers opnieuw gedwongen om te kiezen tussen twee modi voor de graphics en geen van beide is ideaal. Als je de Performance-modus en de Graphics-modus vergelijkt, merk je onmiddellijk op dat in Peformance de textures toch duidelijk minder scherp zijn. Dit zelfs met de patch van 21 februari, die de Performance-modus beloofde te verbeteren. Wanneer je dan overschakelt naar de Graphics-modus merk je wel een serieuze dip in de framerate en zijn de beelden duidelijk minder vloeiend. Uiteindelijk wennen beide modi wel, maar het is toch helaas weer een geval van kiezen is verliezen. Uiteindelijk ben ik toch gegaan voor de Graphics-modus omdat zij de pracht van dit spel beter tot zijn recht laat komen.
Conclusie
Final Fantasy VII Rebirth is duidelijk een stap vooruit ten opzichte van diens voorganger en schotelt je een avontuur voor vol verwondering en emoties. De wereld rondom Midgar is prachtig, de personages zijn onvergetelijk en het verhaal spannend tot op het einde. Vooral voor zij die het origineel hebben gespeeld, staat deze titel garant voor heel wat nostalgische alsook verrassende momenten. Voor mij was het enige minpunt dat de open wereld en de vele minigames het verhaal soms toch wat in de weg staan.
Pro
- Prachtige wereld
- Diepgaande gameplay
- Boeiend en emotioneel verhaal
- Graphics en muziek
- Veel leuke minigames...
Con
- ...Al is er ook wel een overdaad aan minigames
- Verkennen open wereld teveel geïnspireerd op Ubisoft-formule
- Zowel Performance- als Graphics-modus zijn niet ideaal
8
Over
Beschikbaar vanaf
29 februari 2024
Gespeeld op
- PlayStation 5
Beschikbaar op
- PlayStation 5
Genre
- Action
- JRPG
Ontwikkelaar
- Square Enix
Uitgever
- Square Enix
