Vorige week de preview, deze week de review en volgende week de release. Fans van Final Fantasy hebben alvast reden genoeg om in hun nopjes te zijn, want net voor het doek over 2022 valt mogen zij nog eens hun favoriete universum induiken. In dit geval meer bepaald de wereld van Midgard, het strijdtoneel van een van de meest legendarische JRPG-verhalen ooit, dat in 1997 het levenslicht zag met de release van Final Fantasy VII.
Doorheen de jaren heeft Square Enix dit verhaal levendig gehouden, onder andere met spin-offs, een animatiefilm, een remaster en een langverwachte remake die in 2020 eindelijk werd uitgebracht. Deze remake was slechts een eerste stap in het herbezoeken van dit iconische verhaal, want de volledige remake zal uiteindelijk drie spellen beslaan. Een aantal zijprojecten werden hieraan toegevoegd, voornamelijk in de vorm van mobile games zoals Ever Crisis en The First Soldier, waarbij die laatste als live service-game intussen alweer werd opgedoekt. Maar belangrijker voor de Final Fantasy VII-remake, is dat ook de PlayStation Portable-klassieker Crisis Core: Final Fantasy VII uit 2007 een grondige makeover kreeg met Crisis Core: Final Fantasy VII - Reunion. Net zoals bij Final Fantasy VII, was ook hier de vraag naar een remake groot en die vraag groeide enkel nadat spelers het einde van Final Fantasy VII Remake en de Intergrade-DLC konden ontdekken.
Zaadjes planten
Het één en het ander heeft natuurlijk te maken met het personage Zack Fair en het feit dat Crisis Core een belangrijke prequel vormt op het verhaal van Final Fantasy VII. Crisis Core: Final Fantasy VII - Reunion speelt zich af zo'n zeven jaar voor de gebeurtenissen van het hoofdspel en volgt een jonge Zack Fair die ambities heeft om een SOLDIER 1st Class te worden, net zoals zijn mentor Angeal. Het spel gaat van start wanneer Zack en Angeal op missie worden gestuurd naar Wutai en ontdekken dat SOLDIER 1st Class Genesis deserteerde samen met een heleboel andere soldaten. Wanneer plots ook Angeal verdwijnt tijdens deze missie en zich mogelijks heeft aangesloten bij zijn jeugdvriend Genesis, wordt Zack uitgestuurd om te ontdekken wat er aan de hand is, waarbij alles gerelateerd lijkt te zijn aan een zekere Dr. Hollander en een geheim project van Shinra genaamd Project G.
Het verhaal van Crisis Core vormt een belangrijke aanloop naar de gebeurtenissen in Final Fantasy VII. Het spelen van het spel nadat je Final Fantasy VII Remake hebt gespeeld, voelt eigenlijk een beetje aan alsof je de Star Wars-prequeltrilogie bekijkt na A New Hope en voor The Empire Strikes Back en Revenge of the Jedi. Het verhaal van dit spel staat natuurlijk perfect op zichzelf, maar het krijgt pas echt een meerwaarde in verhouding tot zijn grotere broer. Dit vooral omdat Crisis Core op aangrijpende wijze schetst waarom bepaalde personages zijn geworden wie ze zijn in Final Fantasy VII, met als meest opmerkelijke de val van Sephiroth natuurlijk, die in het begin van Crisis Core nog de geroemde held en legendarische SOLDIER 1st Class is. Bovendien zijn er tal van momenten waarnaar er wordt verwezen in Final Fantasy VII die je hier daadwerkelijk zal beleven, denk maar aan de ontmoeting tussen Zack en Aerith, Cloud die het Buster Sword krijgt van Zack en het Nibelheim Incident. Verder is het natuurlijk leuk om bekende personages in een ander daglicht te zien, waaronder Cloud, Sephiroth, Aerith, Tifa en de Turks.
Erop loshakken
Het verhaal van Crisis Core: Final Fantasy VII - Reunion is dus zeker een van de sterke punten van het spel en als je de PSP-versie destijds niet hebt gespeeld, dan staat er je een boeiende ervaring te wachten. Zelfs als je het verhaal al kent, zal deze remaster/remake verfrissend aanvoelen dankzij de vele verbeteringen die werden doorgevoerd. Zo werd het gevechtssysteem onder handen genomen om het vechten vlotter te laten aanvoelen en de controls meer in lijn met Final Fantasy VII Remake te brengen. Dit wilt zeggen dat de basisaanval met je zwaard een aparte knop heeft gekregen en je vlotter combo's uit je mouw kan schudden. Magische en speciale aanvallen kies je uit een klein menu dat je oproept via de linker schouderknop (L1). De kleine bar rechts onderaan toont enkel nog de items waaruit je kan kiezen met de triggerknoppen en die je gebruikt de rechter actieknop (O). De nieuwe controls zorgen alvast voor een soepele ervaring, alleen vergat ik soms al eens om L1 in te drukken om een magische aanval uit te voeren en enkel de O-knop indrukte waardoor ik per ongeluk een potion gebruikte. Wat ook nieuw is, is de Ability Gauge voor baasgevechten waarbij hun ultieme aanvallen moeten opladen en je door correct aan te vallen deze aanvallen kunt afzwakken, wat een extra dimensie toevoegt aan deze gevechten.
Verder blijven de vertrouwde ingrediënten van het systeem aanwezig, waaronder het gebruik van Materia en de mogelijkheid om ze te fusioneren om nieuwe Materia te ontdekken, alsook de Digital Mind Wave (DMV), het limit break-systeem dat Crisis Core introduceerde. Limit breaks zijn bijzonder krachtige aanvallen en in Crisis Core krijg je toegang tot deze aanvallen door middel van een gokautomaat die steeds werkzaam is tijdens de gevechten. Afhankelijk van het resultaat krijg je verschillende bonussen of de mogelijkheid om een summon of limit break te gebruiken. Het is complexer dan het klinkt, maar het zorgt alvast voor het nodige dynamische tijdens de gevechten. Soms krijg je bijvoorbeeld effecten die ervoor zorgen dat aanvallen geen MP of AP kosten en dan kan je je natuurlijk helemaal laten gaan. Wat wel wat vreemd is, is dat het levelen in dit spel ook gerelateerd is aan de DMV. Zo verzamel je wel ervaringspunten, maar laat het spel je dit niet zien. Hoe meer ervaringspunten je vervolgens verzamelt, hoe meer kans je hebt om 7-7-7 te krijgen op de DMV, waardoor Zack een level stijgt. Het zorgt anderzijds natuurlijk wel voor een verrassingseffect wanneer die plots ziet dat je een level stijgt op deze manier.
Mooier en epischer dan ooit
De gameplay is natuurlijk niet het enige aspect dat onder handen werd genomen. De grootste merkbare veranderingen zijn natuurlijk de verbeterde visuele aspecten. Zo draait deze remaster niet enkel aan 4K en zestig frames per seconde op PlayStation 5, ook de textures kregen een serieuze upgrade. Hoewel Reunion net niet de grafische pracht haalt van de de Final Fantasy VII-remake, komt het vaak toch aardig in de buurt. Al merk je soms wel aan de animaties of de gezichtsuitdrukkingen dat Square Enix hier geopteerd heeft om de originele animaties te behouden, iets dat vooral merkbaar is tijdens de cutscenes. De hoofdpersonages zien verder ook geweldig uit, maar andere NPC's hebben dan weer niet diezelfde aandacht gekregen. Bovendien lijken de meeste CGI-filmpjes rechtstreeks uit de PSP-versie te komen, maar dan aan een hogere resolutie. Desondanks zien zij er nog steeds wat korrelig uit. De filmpjes voor de summons in het spel werden wel volledig opnieuw ontworpen en deze zien er dan ook geweldig uit.
De nieuwe visuele pracht gaat vergezeld met een nieuwe orkestrale muziekscore waardoor het spel beter klinkt dan ooit. Bovendien is het geweldig om klassieke nummers zoals One Winged Angel en Aerith's Theme opnieuw te horen, maar ook de originele nummers van Takeharu Ishimoto mogen gerust naast de iconische deuntjes van Nobuo Uematsu staan. Naast nieuwe opgenomen muziek, werden ook de ingesproken dialogen opnieuw opgenomen, deels met dezelfde acteurs van Final Fantasy Remake, waaronder Superman & Lois-acteur Tyler Hoechlin opnieuw de rol van Sephiroth voor zijn rekening neemt. Dankzij dit alles lijkt Crisis Core eindelijk volledig tot zijn recht te komen op de nieuwe generatie consoles. Al komt dit wel met een kanttekening, want het spel kan natuurlijk zijn PSP-origines niet volledig verbergen. Dit komt vooral tot uiting in de structuur van het spel waarbij er een grote hoeveelheid zijmissies schuilt achter een simpel menu. Deze missies voltooi je meestal in enkele minuten en zijn eigenlijk weinig interessant, maar geheel onmisbaar zijn ze niet want ze laten je toe om bijvoorbeeld summons of Materia vrij te spelen. Deze missiestructuur was duidelijk op maat gemaakt van een handheld-console, maar ze komt minder tot zijn recht op een thuisconsole. Gelukkig voelt de rest van het avontuur wel episch en memorabel aan.
Doorheen de jaren heeft Square Enix dit verhaal levendig gehouden, onder andere met spin-offs, een animatiefilm, een remaster en een langverwachte remake die in 2020 eindelijk werd uitgebracht. Deze remake was slechts een eerste stap in het herbezoeken van dit iconische verhaal, want de volledige remake zal uiteindelijk drie spellen beslaan. Een aantal zijprojecten werden hieraan toegevoegd, voornamelijk in de vorm van mobile games zoals Ever Crisis en The First Soldier, waarbij die laatste als live service-game intussen alweer werd opgedoekt. Maar belangrijker voor de Final Fantasy VII-remake, is dat ook de PlayStation Portable-klassieker Crisis Core: Final Fantasy VII uit 2007 een grondige makeover kreeg met Crisis Core: Final Fantasy VII - Reunion. Net zoals bij Final Fantasy VII, was ook hier de vraag naar een remake groot en die vraag groeide enkel nadat spelers het einde van Final Fantasy VII Remake en de Intergrade-DLC konden ontdekken.
Zaadjes planten
Het één en het ander heeft natuurlijk te maken met het personage Zack Fair en het feit dat Crisis Core een belangrijke prequel vormt op het verhaal van Final Fantasy VII. Crisis Core: Final Fantasy VII - Reunion speelt zich af zo'n zeven jaar voor de gebeurtenissen van het hoofdspel en volgt een jonge Zack Fair die ambities heeft om een SOLDIER 1st Class te worden, net zoals zijn mentor Angeal. Het spel gaat van start wanneer Zack en Angeal op missie worden gestuurd naar Wutai en ontdekken dat SOLDIER 1st Class Genesis deserteerde samen met een heleboel andere soldaten. Wanneer plots ook Angeal verdwijnt tijdens deze missie en zich mogelijks heeft aangesloten bij zijn jeugdvriend Genesis, wordt Zack uitgestuurd om te ontdekken wat er aan de hand is, waarbij alles gerelateerd lijkt te zijn aan een zekere Dr. Hollander en een geheim project van Shinra genaamd Project G.
Crisis Core schetst op aangrijpende wijze waarom bepaalde personages zijn geworden wie ze zijn in Final Fantasy VII.
Het verhaal van Crisis Core vormt een belangrijke aanloop naar de gebeurtenissen in Final Fantasy VII. Het spelen van het spel nadat je Final Fantasy VII Remake hebt gespeeld, voelt eigenlijk een beetje aan alsof je de Star Wars-prequeltrilogie bekijkt na A New Hope en voor The Empire Strikes Back en Revenge of the Jedi. Het verhaal van dit spel staat natuurlijk perfect op zichzelf, maar het krijgt pas echt een meerwaarde in verhouding tot zijn grotere broer. Dit vooral omdat Crisis Core op aangrijpende wijze schetst waarom bepaalde personages zijn geworden wie ze zijn in Final Fantasy VII, met als meest opmerkelijke de val van Sephiroth natuurlijk, die in het begin van Crisis Core nog de geroemde held en legendarische SOLDIER 1st Class is. Bovendien zijn er tal van momenten waarnaar er wordt verwezen in Final Fantasy VII die je hier daadwerkelijk zal beleven, denk maar aan de ontmoeting tussen Zack en Aerith, Cloud die het Buster Sword krijgt van Zack en het Nibelheim Incident. Verder is het natuurlijk leuk om bekende personages in een ander daglicht te zien, waaronder Cloud, Sephiroth, Aerith, Tifa en de Turks.
Erop loshakken
Het verhaal van Crisis Core: Final Fantasy VII - Reunion is dus zeker een van de sterke punten van het spel en als je de PSP-versie destijds niet hebt gespeeld, dan staat er je een boeiende ervaring te wachten. Zelfs als je het verhaal al kent, zal deze remaster/remake verfrissend aanvoelen dankzij de vele verbeteringen die werden doorgevoerd. Zo werd het gevechtssysteem onder handen genomen om het vechten vlotter te laten aanvoelen en de controls meer in lijn met Final Fantasy VII Remake te brengen. Dit wilt zeggen dat de basisaanval met je zwaard een aparte knop heeft gekregen en je vlotter combo's uit je mouw kan schudden. Magische en speciale aanvallen kies je uit een klein menu dat je oproept via de linker schouderknop (L1). De kleine bar rechts onderaan toont enkel nog de items waaruit je kan kiezen met de triggerknoppen en die je gebruikt de rechter actieknop (O). De nieuwe controls zorgen alvast voor een soepele ervaring, alleen vergat ik soms al eens om L1 in te drukken om een magische aanval uit te voeren en enkel de O-knop indrukte waardoor ik per ongeluk een potion gebruikte. Wat ook nieuw is, is de Ability Gauge voor baasgevechten waarbij hun ultieme aanvallen moeten opladen en je door correct aan te vallen deze aanvallen kunt afzwakken, wat een extra dimensie toevoegt aan deze gevechten.
Verder blijven de vertrouwde ingrediënten van het systeem aanwezig, waaronder het gebruik van Materia en de mogelijkheid om ze te fusioneren om nieuwe Materia te ontdekken, alsook de Digital Mind Wave (DMV), het limit break-systeem dat Crisis Core introduceerde. Limit breaks zijn bijzonder krachtige aanvallen en in Crisis Core krijg je toegang tot deze aanvallen door middel van een gokautomaat die steeds werkzaam is tijdens de gevechten. Afhankelijk van het resultaat krijg je verschillende bonussen of de mogelijkheid om een summon of limit break te gebruiken. Het is complexer dan het klinkt, maar het zorgt alvast voor het nodige dynamische tijdens de gevechten. Soms krijg je bijvoorbeeld effecten die ervoor zorgen dat aanvallen geen MP of AP kosten en dan kan je je natuurlijk helemaal laten gaan. Wat wel wat vreemd is, is dat het levelen in dit spel ook gerelateerd is aan de DMV. Zo verzamel je wel ervaringspunten, maar laat het spel je dit niet zien. Hoe meer ervaringspunten je vervolgens verzamelt, hoe meer kans je hebt om 7-7-7 te krijgen op de DMV, waardoor Zack een level stijgt. Het zorgt anderzijds natuurlijk wel voor een verrassingseffect wanneer die plots ziet dat je een level stijgt op deze manier.
Mooier en epischer dan ooit
De gameplay is natuurlijk niet het enige aspect dat onder handen werd genomen. De grootste merkbare veranderingen zijn natuurlijk de verbeterde visuele aspecten. Zo draait deze remaster niet enkel aan 4K en zestig frames per seconde op PlayStation 5, ook de textures kregen een serieuze upgrade. Hoewel Reunion net niet de grafische pracht haalt van de de Final Fantasy VII-remake, komt het vaak toch aardig in de buurt. Al merk je soms wel aan de animaties of de gezichtsuitdrukkingen dat Square Enix hier geopteerd heeft om de originele animaties te behouden, iets dat vooral merkbaar is tijdens de cutscenes. De hoofdpersonages zien verder ook geweldig uit, maar andere NPC's hebben dan weer niet diezelfde aandacht gekregen. Bovendien lijken de meeste CGI-filmpjes rechtstreeks uit de PSP-versie te komen, maar dan aan een hogere resolutie. Desondanks zien zij er nog steeds wat korrelig uit. De filmpjes voor de summons in het spel werden wel volledig opnieuw ontworpen en deze zien er dan ook geweldig uit.
De nieuwe visuele pracht gaat vergezeld met een nieuwe orkestrale muziekscore waardoor het spel beter klinkt dan ooit. Bovendien is het geweldig om klassieke nummers zoals One Winged Angel en Aerith's Theme opnieuw te horen, maar ook de originele nummers van Takeharu Ishimoto mogen gerust naast de iconische deuntjes van Nobuo Uematsu staan. Naast nieuwe opgenomen muziek, werden ook de ingesproken dialogen opnieuw opgenomen, deels met dezelfde acteurs van Final Fantasy Remake, waaronder Superman & Lois-acteur Tyler Hoechlin opnieuw de rol van Sephiroth voor zijn rekening neemt. Dankzij dit alles lijkt Crisis Core eindelijk volledig tot zijn recht te komen op de nieuwe generatie consoles. Al komt dit wel met een kanttekening, want het spel kan natuurlijk zijn PSP-origines niet volledig verbergen. Dit komt vooral tot uiting in de structuur van het spel waarbij er een grote hoeveelheid zijmissies schuilt achter een simpel menu. Deze missies voltooi je meestal in enkele minuten en zijn eigenlijk weinig interessant, maar geheel onmisbaar zijn ze niet want ze laten je toe om bijvoorbeeld summons of Materia vrij te spelen. Deze missiestructuur was duidelijk op maat gemaakt van een handheld-console, maar ze komt minder tot zijn recht op een thuisconsole. Gelukkig voelt de rest van het avontuur wel episch en memorabel aan.
Conclusie
Met Crisis Core: Final Fantasy VII - Reunion krijgt een van de beste PSP-spellen een waardige remaster met gemoderniseerde gameplay, opgepoetste graphics en tal van andere verbeteringen. Het spel laat op een aantal vlakken natuurlijk wel zijn leeftijd en handheld-roots zien, mede doordat het geen volwaardige remake is, maar gelukkig is dit niet echt storend. Wie na het spelen van Final Fantasy VII Remake het verhaal van Zack Fair wilt (her)ontdekken, haalt dus met een gerust hart deze remaster in huis.
Pro
- Grafisch opnieuw zeer knap, maar...
- Uitstekend verhaal
- Dynamische gevechten
- Heerlijk om de geliefde FF7-soundtrack te horen
Con
- ...niet even gepolijst als FF7-remake
- Structuur van het spel
8.5
Over
Beschikbaar vanaf
13 december 2022
Gespeeld op
- PlayStation 5
Beschikbaar op
- Nintendo Switch
- PC
- PlayStation 4
- PlayStation 5
- Xbox One
- Xbox Series X|S
Genre
- JRPG
Ontwikkelaar
- Square Enix
Uitgever
- Square Enix
