Boeken Welk fictieboek heb je net uitgelezen en wat vond je ervan?

[Hellsdinner]

James Clavell - Shogun
Boek gebaseerd op William Adams, de eerste Engelsman die Japan bereikte in 1600 en het begin van het Tokugawa Shogunate.

Clavell schrijft hier een boeiend verhaal neer over cultuur verschillen, dogmatisch geloof, religie, romantiek en politiek.
Hoe correct hij feodaal Japan en hun gebruiken, gewoontes beschrijft laat ik in het midden. Dat is nu eenmaal altijd een gevaar bij historische fictie, maar het verhaal is in ieder geval steengoed geschreven. Ik had een heel ander boek verwacht, met meer actievolle slagvelden, in de plaats krijgen we een verhaal dat ons de politieke machinaties toont en eindigt alvorens de ultieme slag begint.

Ik vraag me wel af waarom Clavell besloot om de namen van de historische personages te veranderen, copyrights?
De personages zijn zo duidelijk gebaseerd op deze dat ik het vreemd vond dat hij hun originele naam niet gewoon behield, vooral dan de Japanse karakters. Maakte het iets moeilijker om nadien zelf wat op te zoeken over de geschiedenis van Tokugawa Ieyasu en andere karakters die werden aangehaald.

Is de rest van Clavell's Asia saga ook de moeite?

 

[coldplayke]

Drive Your Plow Over the Bones of the Dead - Olga Tokarczuk

Qua sfeerschepping is deze roman met al haar beschrijvingen van sneeuwlandschappen beeldig, maar puur narratief is dit veel meer een traditionele roman in vergelijking met Tokarczuks meesterwerk Flights. Plotgewijs zitten er niet genoeg interessante elementen in om memorabel te zijn binnen het detectivegenre, en ook de talige speelsheid miste ik hier wel in. De boeiendste elementen waren voor mij de kruimeltjes die ze achterlaat waarmee je kan ontrafelen dat het hoofdpersonage in haar acties niet alleen door haar empathie voor dieren en dierlijk leed gedreven wordt, maar onderliggend ook vooral haar moeder en grootmoeder mist. Ze had die diepere pijnsteekjes gerust meer mogen verweven in het verhaal.

 

[Hellsdinner]

Assassins Apprentice (Farseer Trilogy) - Robin Hobb
Een eerste keer Robin Hobb en ik vond het leuk! Hobb is goed in het neerzetten van een interessant verhaal met fascinerende karakters.
Het boek heeft wel veel van de usual "1e verhaal in een fantasy reeks" problemen imo. Sommige karakters zijn te 1 dimensionaal, vooral dan de antagonisten die me echt wat te cartoonishly evil zijn bij momenten. Deels kan ik het wegzetten omdat het 1st person verteld is, waardoor je met een unreliable narrator zit.
Ik ben er ook nog niet uit wat ik van het 1st person aspect vind, normaal gezien ben ik geen fan van boeken die op deze manier geschreven zijn maar ik zie wel in dat het iets toevoegt aan het verhaal. Ik erger me er ook wel geregeld aan.

 

[Général Zantas]

Steven Erikson - Reaper's Gale (Malazan Book of the Fallen #7)

Wat mij betreft zijn beste boek uit de serie, voor mij zelfs een van de allerbeste Fantasy-boeken tout court. Af en toe moet je even niet te hard nadenken ("hoe komen die daar nu plots" etc), maar het verhaal is zo meeslepend en versmacht je zo hard met haar epische gebeurtenissen dat je meestal gewoon niet nadenkt over die kleine dingetjes die niet echt kloppen.

Ik herinner me dat de volgende boeken van een minder niveau zijn, maar dat is ook alweer een kleine 10 jaar geleden en meningen kunnen veranderen.

 

[Yulquen]

James S.A. Corey - Leviathan Wakes (The Expanse #1)

Viel goed mee, behalve een bepaald stuk, drie vierde in het verhaal, dat mijn kijk op Holden drastisch veranderde en nogal onsympathiek liet overkomen. Die gedachte blijft dus nu wel in mijn geheugen zitten en gaat mee naar de volgende boeken. Ik hoop dat het verbeterd naarmate het verhaal vordert.
Korte hoofdstukken (+/- 10 bladzijden) en afwisselend vanuit wiens standpunt het bekeken wordt. Leest vlot en was op iets meer dan een week uit. Nu reeds begonnen in boek 2 en al een derde uit.

 

[coldplayke]

Wildevrouw - Jeroen Olyslaegers

Historische roman die zich afspeelt in het 16de eeuwse Antwerpen. Dit genre staat of valt voor mij met hoe diep de auteur gaat om tot de kern van zijn personages en hun beweegredenen/psyche te komen, zonder te veel aan gratuite namedropping te doen en al te hard te leunen op een nevenstoet aan ronkende historische figuren om de lezer geboeid te houden. Dankzij het vertelperspectief van deze roman krijg je wel het gevoel dat je met een rond en mooi uitgewerkte verteller te maken hebt, maar tot de absolute top van de Vlaamse literatuur zou ik dit boek ook niet rekenen. Daarvoor is het me allemaal toch net iets te rechtlijnig en wordt er te weinig ruimte voor eigen invulling gelaten.

 

[FlyingHorseman]

Amal El-Mohtar & Max Gladstone - This Is How You Lose The Time War
Ik wil dit jaar wat meer "leuke" boeken puur voor de ontspanning lezen, dit boek blijkt heel populair te zijn en de ebook kostte slechts €1. Dit science fiction boek is opgevat als een romantische briefroman, een uitwisseling tussen twee tijdreizende soldaten van legers die tegenover elkaar staan. Ik had me verwacht aan wat pulpy plezier maar dat bleek niet het geval te zijn. Beide auteurs schreven één kant van het verhaal, alleen vond ik dat beide vertelperspectieven eigenlijk wat te dicht bij elkaar lagen, met te weinig onderscheid. Heel het boek voelt nogal abstract aan doordat veel plaatsen, tijden en omgevingen bewust vaag gehouden worden. Bij momenten kwam het allemaal ook een beetje pretentieus over, alsof El-Mohtar en Gladstone vooral elkaar probeerden te overtreffen qua bloemrijke taal.

Stephen King - Misery
Dan was dit boek veel meer geslaagd qua leesplezier. Mijn eerste roman van Stephen King, iemand die ik altijd wat links heb laten liggen omdat zijn bekendste (en beste?) romans verfilmd zijn en ik niet geneigd was om aan een boek te beginnen waarvan ik de grote plotlijnen al kende. Bij Misery was dat ook het geval maar dat bleek uiteindelijk geen obstakel te zijn. King weet heel goed hoe hij spanning kan aanhouden doorheen het boek om je te doen blijven lezen. De twee personages zijn goed uitgewerkt en tussen de lijnen voel je het morbide plezier dat King vindt in de hachelijke situatie die hij voor zijn hoofdpersonage creëert, waardoor ik ook wel wat zwarte humor in Misery terug vond.

NK Jemisin - The Fifth Season
Een interessant en origineel concept, sterke world building (voor zover ik daarover kan oordelen als fantasy leek) en goed geschreven. De manier waarop Jemisin de roman structuur geeft, hoe de afzonderlijke vertelperspectieven samen komen, is knap gedaan. Het voelde wel wat aan als een "eerste deel van een trilogie". Al bij al gebeurt er niet zo heel veel en ik mis misschien ook wel een sterke antagonist. Maar ik ben er heel vlot door gegaan en kijk uit naar hoe het verhaal verder gaat.

 

[Hellsdinner]

Royal Assassin - Robin Hobb (Farseer Trilogy #2)
Vond deze beter dan de eerste.
Er gebeurt meer en er is wat meer inzicht. Leesde ook als een trein.

Toch stoor ik me nog steeds heel vaak aan onze protagonist, Fitz, wat niet geholpen wordt door het 1st person perspectief. Soms kan ik het wel uitschreeuwen bij de idiote dingen die hij doet/denkt of niet ziet. De karakters beginnen wel wat completer te worden in vergelijking met het eerste boek.

Ik snap ook wel dat het op een bepaalde manier realistisch is dat Fitz een domme kloot is en omdat we alles dus door zijn ogen, gedachten zien en ervaren het altijd een vertekend beeld is maar amai, frustrerend met momenten.

 

[Avondland]

Begonnen in Of mice and men van John Steinbeck. Misschien toch eens een herlezing doen van The Grapes of Wrath later dit jaar. East of Eden vond ik heel indrukwekkend.

Net Anthony Beevor's relaas van de Spaanse burgeroorlog gelezen. Blijft een heel hallucinant verhaal, een bloederige voorbode op de Tweede Wereldoorlog. Het doet je ook parallellen trekken met de huidige oorlog in Oekraïne: de twijfelende houding over wel of niet tussenkomen en de leugenachtigheid van beide kampen die de waarheid verdraaiden.

 

[Saxa]

The priory of the orange tree - Samantha Shannon

Wat mij betreft een aanrader. Het verhaal had me direct mee vanaf de eerste pagina, terwijl bij de meeste boeken de interesse er bij mij pas later komt. Het is een fantasy-boek met 4 verschillende protagonisten waar naarmate het verhaal vordert je de 4 verhaallijnen mooi bij elkaar ziet komen. Ik vond het enorm spijtig toen ik het einde van het boek naderde, gewoon omdat ik nog niet deze wereld wilde verlaten. De verhaallijn van Ead sprak me het meeste aan, die van de Alchemist Roos het minste. Het einde had ze misschien iets meer mogen uitwerken, maar over het algemeen ... een heel goed boek, vond ik.

 

[JorisBlack]

Station Eleven - Emily St. John Mandel

Goed boek, zeer aangename schrijfstijl. Eigenlijk had je deze moeten lezen tijdens de allereerste covid lockdown
In ieder geval 1 van de meer realistische post-apocalyps boeken.

Ondertussen was ik begonnen aan Doctor Zhivago (opgegeven omdat ik, zoals bij al die Russische schrijvers, zeer snel niet meer kon volgen met de personages). En dan begonnen aan Humboldt's Gift (opgegeven wegens slecht oninteressant verhaal).

En nu dus bezig aan 'We' van Zamyatin, mogelijks de allereerste Russische schrijver die me echt kan boeien en die er (voorlopig) geen warboel van twintig personages met telkens 3 namen van maakt.

 

[Avondland]

Station Eleven - Emily St. John Mandel

Goed boek, zeer aangename schrijfstijl. Eigenlijk had je deze moeten lezen tijdens de allereerste covid lockdown
In ieder geval 1 van de meer realistische post-apocalyps boeken.

The Stand heb ik gelezen tijdens de eerste lockdown, dat was wel memorabel.

Ondertussen was ik begonnen aan Doctor Zhivago (opgegeven omdat ik, zoals bij al die Russische schrijvers, zeer snel niet meer kon volgen met de personages). En dan begonnen aan Humboldt's Gift (opgegeven wegens slecht oninteressant verhaal).

En nu dus bezig aan 'We' van Zamyatin, mogelijks de allereerste Russische schrijver die me echt kan boeien en die er (voorlopig) geen warboel van twintig personages met telkens 3 namen van maakt.

Dokter Zhivago is zo mooi! Misschien eerst nog eens de film van David Lean zien en dan, met die balalaikariedeltjes in het achterhoofd, het boek nog eens lezen.

Die Zamyatin is inderdaad goed!

Hier met een gebroken hart na het lezen van Of mice and men van John Steinbeck. Live on the fatta the lan' en dan dat einde ...

Nu misschien iets Japans. Het Eigen Lot van Kenzaburo Oë is een kanshebber.

 

[:unsure:]

The Odyssey - Homeros
Beter dan de Iliad vond ik. Soms heb ik wel de indruk dat ik niet begrijp wat er gebeurt of geschreven staat

 

[Dyer Hunt]

Oudste (Het Erfgoed #2) - Christopher Paolini
Het vervolg op Eragon, en je merkt duidelijk dat de schrijver al iets meer ervaring heeft dan bij het eerste boek, dat hij op erg jonge leeftijd schreef. Toch kan het lang niet altijd overtuigen, en is het verhaal nogal standaard Fantasy. Maar het leest vlot weg en ik heb er best van genoten. Op naar nummer 3, Brisingr!

Spoiler

De veldslag op het einde vond ik best goed, het is vooral de lange aanloop ernaartoe die op sommige punten nogal langdradig is. De stukjes met Roran en Nasuada vond ik wel een goede toevoeging. Minpunten: die overdreven verliefdheid op Arya wordt na een tijdje echt irritant, en de "twist" op het einde zag je ook al van mijlenver afkomen. Uiteraard waren de Tweeling en Murtagh niet dood.

 

[Kubus]

The Odyssey - Homeros
Beter dan de Iliad vond ik. Soms heb ik wel de indruk dat ik niet begrijp wat er gebeurt of geschreven staat

In vers of in proza? Was je vooraf al redelijk vertrouwd met alle personages en de meeste goden?

Ik ging eerder deze maand door Iliad (vers, vertaling door Alexander Pope), waar ik bijna niet van genoot omwille van de rijm die na een tijd gewoon mijn strot uit kwam, en Odyssey (proza, de Samuel Butler versie). Odyssey was heerlijk.

 

[Avondland]

In vers of in proza? Was je vooraf al redelijk vertrouwd met alle personages en de meeste goden?

Ik ging eerder deze maand door Iliad (vers, vertaling door Alexander Pope), waar ik bijna niet van genoot omwille van de rijm die na een tijd gewoon mijn strot uit kwam, en Odyssey (proza, de Samuel Butler versie). Odyssey was heerlijk.

Ik heb beiden toch ook gewoon in prozaversie gelezen. De vertrouwdheid met vers-epossen is me helaas wat vreemd, maar "in die tijd" was dat vrij normaal. Aeneis van Vergillius en de Metamorfosen van Ovidius vind ik echter wel vrij goed leesbaar in versvorm.

 

[Aprella]

Babel, or The Necessity of Violence - R.F. Kuang

Het boek speelt zich af tijdens de Victoriaanse periode. Engeland is een wereldmacht door colonisation en door een gekoesterde magie die afhangt van taal en zilver.
Ik heb een interesse in taal en taalfilosofie waardoor dit boek zeker iets voor mij was. Het is een van de leukste magie systemen die ik al ben tegengekomen.
Soms worden passages van het boek misschien net een beetje te academische en ik kan aannemen als je taal niet zo interessant vind, dit moeilijker kan lezen.

Het thema van het boek kan je echt niet missen. Het is alles behalve subtiel, maar ik vind dat het wel werkt hier. Ik moet wel zeggen dat ik het laatste stuk van het boek het minst boeiende vond. Er is een hele lange opbouw voor een climax. Misschien net door de lange opbouw voelt de climax haastig en simpel aan.
Helaas voelt een band en personages aan als een wandelend cliché en kon ik al van ver zien wat er met dit personage ging gebeuren.

Al bij al vond ik het een leuk boek dat me toch wat aan het denken heeft gezet.

 

[Saxa]

Babel, or The Necessity of Violence - R.F. Kuang


Het thema van het boek kan je echt niet missen. Het is alles behalve subtiel, maar ik vind dat het wel werkt hier. Ik moet wel zeggen dat ik het laatste stuk van het boek het minst boeiende vond. Er is een hele lange opbouw voor een climax. Misschien net door de lange opbouw voelt de climax haastig en simpel aan.
Helaas voelt een band en personages aan als een wandelend cliché en kon ik al van ver zien wat er met dit personage ging gebeuren.

Al bij al vond ik het een leuk boek dat me toch wat aan het denken heeft gezet.

Ik heb dit boek ook gelezen en hier in dit topic een review op gegeven. Ik vond het einde ook niet goed uitgewerkt, dat ging ineens allemaal veel te snel.

Ik ben nu bezig in The Handmaid's Tale van Margaret Atwood. Ik weet niet of ik dit boek wel ga uitlezen, tot nu toe kan het me niet echt boeien.

 

[Hellsdinner]

Assassins Quest - Robin Hobb (Farseer Trilogy #3)
Pfffffffffffff.
Ik weet niet goed hoe te beginnen aan mijn review eerlijk gezegd.
Is het boek goed geschreven? Ja, Hobb heeft meer dan degelijke schrijfkunsten.
Heb ik van dit boek genoten? Neen, absoluut niet. Dit boek was een oefening in hoe de lezer zo gefrustreerd mogelijk te maken door middel van idiote karakters en plotwendingen om dan na 800 paginas van frustratie alles af te ronden in de 2 kortste chapters van het boek.

Fitz is een idioot. Ik snap dat Hobb een realistische protagonist wilt neerzetten en in bepaalde facetten is hij ook fascinerend maar mijn god...
Er lijkt amper character development in zijn karakter geweest te zijn doorheen 1750 paginas van de trilogie. Hij doet nog steeds de meeste idiote veronderstellingen en maakt nog precies dezelfde fouten als in boek 1. Ieder chapter is het weer u afvragen "wonder how he's going to fuck up this time".

Natuurlijk wordt hij niet geholpen door andere karakters die ook constant de meest idiote veronderstellingen maken. Zeker in de laatste helft van het verhaal liep mijn frustratie bij bepaalde karakters soms zo hoog op dat ik het boek bijna wou stoppen met lezen.

Het einde vond ik maar een halfbakken deus ex machina eigenlijk.

Ik was van plan alles van Hobb te lezen maar na dit boek ben ik er eigenlijk niet zo zeker van.
Ik heb (ondanks mijn frustratie rond Fitz) toch grotendeels genoten van de eerste 2 boeken en zelfs nu kan ik niet objectief zeggen dat Assassins Quest een slecht boek is.

 

[Dyer Hunt]

Assassins Quest - Robin Hobb (Farseer Trilogy #3)
Pfffffffffffff.
Ik weet niet goed hoe te beginnen aan mijn review eerlijk gezegd.
Is het boek goed geschreven? Ja, Hobb heeft meer dan degelijke schrijfkunsten.
Heb ik van dit boek genoten? Neen, absoluut niet. Dit boek was een oefening in hoe de lezer zo gefrustreerd mogelijk te maken door middel van idiote karakters en plotwendingen om dan na 800 paginas van frustratie alles af te ronden in de 2 kortste chapters van het boek.

Fitz is een idioot. Ik snap dat Hobb een realistische protagonist wilt neerzetten en in bepaalde facetten is hij ook fascinerend maar mijn god...
Er lijkt amper character development in zijn karakter geweest te zijn doorheen 1750 paginas van de trilogie. Hij doet nog steeds de meeste idiote veronderstellingen en maakt nog precies dezelfde fouten als in boek 1. Ieder chapter is het weer u afvragen "wonder how he's going to fuck up this time".

Natuurlijk wordt hij niet geholpen door andere karakters die ook constant de meest idiote veronderstellingen maken. Zeker in de laatste helft van het verhaal liep mijn frustratie bij bepaalde karakters soms zo hoog op dat ik het boek bijna wou stoppen met lezen.

Het einde vond ik maar een halfbakken deus ex machina eigenlijk.

Ik was van plan alles van Hobb te lezen maar na dit boek ben ik er eigenlijk niet zo zeker van.
Ik heb (ondanks mijn frustratie rond Fitz) toch grotendeels genoten van de eerste 2 boeken en zelfs nu kan ik niet objectief zeggen dat Assassins Quest een slecht boek is.

Ik heb de trilogie enkele jaren geleden gelezen, en dit klinkt allemaal zéér herkenbaar!