Boeken Welk fictieboek heb je net uitgelezen en wat vond je ervan?

[Straddle]

Philip K. Dick vind ik een moeilijke om te beoordelen, ik heb altijd moeite om mijn aandacht erbij te houden in zijn boeken (ik vind zijn schrijfstal warrig). Maar zijn content is op zich wel goed en provocerend. Onlangs The man in the High Castle nog eens herlezen, is toch knap gedaan.

 

[ns_man]

In de Letterenbijlage van De Standaard van dit weekend staat een interview met Sylvain Tesson. Zeer boeiend!

Ook gelezen, bijzondere man .

 

[Général Zantas]

Terry Goodkind - Chainfire

Had erger verwacht, maar valt nog mee. Nog altijd veel afval in het boek, maar het einde is weer van een sterker niveau.

 

[coldplayke]

Terry Goodkind - Chainfire

Had erger verwacht, maar valt nog mee. Nog altijd veel afval in het boek, maar het einde is weer van een sterker niveau.

Jij houdt precies wel van een goede dosis zelfpijniging, aan je laatste reviews te lezen.

 

[Général Zantas]

Jij houdt precies wel van een goede dosis zelfpijniging, aan je laatste reviews te lezen.

Niet speciaal, maar het is al 15 jaar geleden dat ik de boeken las en rond 2005-2010 was het toch vrij populair om Goodkind te bashen op het internet. Nadat ik vernam dat hij onlangs gestorven is, kwamen die herinneringen weer terug en had ik toch wel interesse om de boeken nog eens te herlezen om dat gevoel van nostalgie te koesteren.
Het is ook wel plezant om eindelijk eens 1* reviews te geven op Goodreads

 

[Général Zantas]

Terry Goodkind - Phantom

Slecht en overbodig. Als ik ooit deze serie nog eens zou herlezen (ik hoop dat ik nooit meer dit idee krijg), is dit naast boeken 1, 4, 5, 7 en 8 weer een boek dat genegeerd kan worden zonder iets van het verhaal te missen. Uiteindelijk wordt alles toch tot in den treure toe herhaalt...

Het volgende boek is het laatste, eindelijk... Enige pluspunt is dat ik ondanks alles toch snel doorheen de boeken vlieg, men teller loopt aardig op.

 

[GemaneDude]

Terry Goodkind - Phantom

Slecht en overbodig. Als ik ooit deze serie nog eens zou herlezen (ik hoop dat ik nooit meer dit idee krijg), is dit naast boeken 1, 4, 5, 7 en 8 weer een boek dat genegeerd kan worden zonder iets van het verhaal te missen. Uiteindelijk wordt alles toch tot in den treure toe herhaalt...

Het volgende boek is het laatste, eindelijk... Enige pluspunt is dat ik ondanks alles toch snel doorheen de boeken vlieg, men teller loopt aardig op.

Ja amai, gij leest om de 2 dagen een boek uit, straf!

 

[coldplayke]

Hundejahre - Günter Grass

Ik heb er jaren naar uitgekeken om eindelijk eens aan het slotstuk van de Gdansk-trilogie te beginnen. Vooral in het begin was het een uitdaging om het plot te volgen en het heeft een pagina of 100 geduurd vooraleer ik eindelijk de basispremise doorgrond had (hoera voor nietszeggende achterflappen). Het was even zoeken omdat ik als niet-moedertaalspreker aan paginalange fonetische weergaves van dialectale gesprekken moest zien uit te geraken,

Spoiler

"Häh, Knirscher! Häst allwedder midde Zähne jeknirscht ond jeschmissen wie neilich?"
"Häst doch jesehn, daas ech misst schmeissen, was frägs noch.
"Häst aber nech middem Zellack jeschmissen."
"Na wenn hier kain Zellack nech ist."
"Waas schmeisst denn, wenn kain Zellack nech hass?"
"Na wennech ain Zellack jehabt hädd, häddech och middem Zellack jeschmissen."
"Wenn hädst de Senta jeschickt, hädse diä och jebracht ain Zellack."
"Naachhä kann jeder sagen, häddst de Senta jeschickt. Schick du ma ain Gissert, wennä off Mäuse is."

Enzovoort enzoverder.

maar toen ik eenmaal in de flow begon te raken, ging het tamelijk vlot naar binnen.

Tot de laatste 20% van het boek waarin Grass compleet los gaat met zijn symboliek en getelefoneerde vergelijkingen tussen de hel en een totalitaire maatschappij. Te fel doorgedreven allegorie is voor mij vaak een afknapper. Zowel Die Blechtrommel als Katz und Maus (de eerste 2 delen van de Gdansk-trilogie) steken met kop en schouder boven Hundejahre uit.

Het is ook wel plezant om eindelijk eens 1* reviews te geven op Goodreads

Ik merk bij mezelf dat hoe ouder ik word, hoe strenger mijn ratings worden. Een boek dat vroeger 4 sterren van mij kreeg, zal nu sneller 3 sterren krijgen. En om 5 sterren te verdienen, moet het mij al écht omverblazen.

 

[Yurf]

Louis Van Dievel - De Onderpastoor

In deze roman brengt Louis Van Dievel het verhaal van onderpastoor Gilbert Verhaeghen eind jaren '60. Verhaeghen is jong, progressief en heel populair bij een groot deel van de parochianen, tot grote onvrede van de conservatieven (pastoor, oude parochianen, bisdom Gent). Hij dankt z'n populariteit o.a. aan z'n looks, z'n benaderbaarheid en z'n levensstijl. Het conflict komt tot een climax bij een misviering waar de onderbisschop bijna gelyncht wordt door woedende parochianen.

Louis Van Dievel geeft in dit boek op fantastische wijze de sfeer en mentaliteit van de jaren '60 weer, voornamelijk het conflict tussen jong en oud, conservatieve en progressieve katholieken, socialisten en katholieken.

Een aanrader voor wie van romans houdt die waargebeurde feiten fictionaliseren.

 

[Général Zantas]

Terry Goodkind - Confessor

Goh hoh, de laatste zeg. Amai menne frak. Gigantisch slecht einde, gewoon een karakterloze cop-out die het zwart-witte aspect van de personages extra onderstreept. De antagonisten zijn slecht omdat ze slecht zijn. Ze zijn gewelddadig, wreed, moorddadig, dom en verkrachten alles wat te verkrachten valt. De goeden zijn (hoe de auteur het tracht over te brengen) perfect. Dat die goeden uiteindelijk ook genocides en oorlogsmisdaden plegen, wordt goedgepraat onder het mom van intentie. Blijkbaar zijn er intenties die het plegen van een genocide wel rechtvaardigen. Goed om te weten.
Bon, dat einde, op een leger van een paar miljoenen soldaten zijn er uiteindelijk een paar tiental met een goede inborst, de rest was allemaal door- en doorslecht en werden heel simpel uit het verhaal gehaald.
Eigenlijk een soort van sprookje voor volwassenen.

De enige redeeming factor waren de Fantasy-rugbymatchen en de verhaallijn daarrond. De rest was kak.

Nooit meer.

 

[TsD]

Murakami - Norwegian Wood:

Ik ben wel fan van Murakami zijn schrijfsels, vooral Kafka op het strand & de 1Q84 trilogie konden me zeer bekoren. Deze is zijn bekendste en had ik ooit gekocht om dan te vergeten dat ik het had...Onlangs zag ik het staan in men boekenkast dus maar rap gelezen. Het leest (zoals meeste) Murakami's vlot en hij brengt altijd wat bizarre karakters voort, alhoewel het hier voor één keer echt goed meevalt qua mysterieuze vrouwelijke personages. Wel de typische dingen (koken, literatuur & muziek) komen hier terug vaak, en het is opnieuw een verhaal over geliefden. Leuke instapper alhoewel ik toch Kafka op het strand rapper zou aanraden.

Erwin Mortier - Marcel + De Onbevlekte:

Op (indirect) aanraden van @Avondland deze na mekaar gelezen. Zeer leuk om eens een schrijver zijn debuut en laatste boek te lezen om evolutie te merken, en dat de verhalen eigenlijk naadloos aansluiten is alleen maar meegenomen. Het éérste boek Marcel gaat over Marcel (duh) die opgroeit te lande na WWII. Zijn grootvader (ook Marcel, om het simpel te houden), stierf toen hij meevocht voor zijn ideologie. De Onbevlekte gaat hier dan verder op en zo kom je meer te weten over de grootmoeder, dit boek belicht meer de periode voor en tijdens WWII. Geschiedenis-freaks zullen er mogelijk niks aan vinden (verwacht geen rauwe data of veldslagen), maar mensen die graag lezen hoe het 'naast' het front eraan toe ging komen hier zeker aan hun trekken. Voorts viel me op dat Mortier zeker weet hoe hij een zin moet schrijven of overbrengen, in zijn debuut pende hij precies de ene frivole of ronkende zin na de andere neer, iets waar hij in De Onbevlekte iets geremder mee was, maar net daarin zaten de meeste zinnen die ik toch eens herlas. (Ik wilde weten of ze zich omdraaide in haar slaap, de melk, zoals ik, en ook of ze droomde, of ze in de zomernachten naar koele plekken zocht, net als ik, in mijn bed. Ik vroeg me af of de room van de slaap van de melk de droom was.)

Enorm van beide genoten, dringend werk maken om de rest van Mortier te lezen.

 

[Général Zantas]

David Eddings - Pawn of Prophecy (The Belgariad #1)

Echt oldschool Fantasy van 40 jaar geleden. Typische queeste, typische tiener in een agrarische omgeving die een prins/held blijkt te zijn, wat clichematig evil en enkele tovenaars/tovenaressen.
Vergeleken met de Fantasy van de laatste 10-20 jaren is het heel gedateerd en vrij simpel. Maar desondanks was het wel aangenaam om verstand op 0 te zetten en gewoon mee te gaan in het verhaal. Als je de cliches negeert (uiteindelijk waren het destijds nog geen cliches maar gewoon traditie) is het verhaal best wel oke, de personages zijn aangenaam om te volgen en in tegenstelling tot Goodkind die ik hiervoor las, is er niks dat mij echt ergert, is er niks echt dom of WTF.

Gewoon leuke popcorn Fantasy, in relatief korte boeken (300-350 pagina's). Deze eerste serie telt 5 boeken, die ik me wel zie uitlezen. Verdere series van deze auteur zal ik wel links laten liggen. Uiteindelijk is het toch rinse and repeat.

 

[JorisBlack]

@Général Zantas uw tempo ligt echt verschroeiend hoog! Of zijn dat allemaal boeken van 50 pagina's?

 

[Général Zantas]

@Général Zantas uw tempo ligt echt verschroeiend hoog! Of zijn dat allemaal boeken van 50 pagina's?

De boeken van Goodkind die ik las afgelopen 2 weken waren allemaal gemiddeld rond de 700 pagina's. De een wat langer/korter dan de andere. Eerlijkheidshalve moet ik wel herhalen dat ik de boeken voordien reeds gelezen had en dat er veel afval in de boeken zit (veel herhalingen/recaps uit vorige boeken, veel monologen waarbij irrelevante dingen in technische bewoordingen uitgelegd worden of irritant gepreek van de moralistische waardes van Goodkind die hij overbrengt op zijn hoofdpersonages) waardoor ik ze zeker niet van begin tot einde gelezen heb, maar vaak verscheidene pagina's of zelfs hoofdstukken heb overgeslagen. Laat ons zeggen dat ik gemiddeld 500 pagina's per boek heb gelezen.

Het boek van Eddings, bevat maar 300 pagina's en was ook vrij simplistisch dus 't is echt niet moeilijk om daar op een dag doorheen te komen. Als ik moeilijkere Fantasy of Literatuur in het algemeen lees, dan duurt dat ook meerdere weken soms eer ik er doorheen ben. Begin Maart was ik begonnen met China Mieville's Perdido Street Station en na 3 weken zat ik daar nog altijd maar aan pagina 200. Ik kreeg elke dag gewoon minder motivatie om verder te lezen, dus besloot om dat boek even opzij te lezen en wat meer pulp te verslinden

De Kindle die ik in Maart heb gekocht en waarop ik al deze boeken heb gelezen, heeft wel veel geholpen. Ik lees tegenwoordig veel meer omdat ik nu op plaatsen kan lezen waar ik voordien nooit kon lezen.

 

[JorisBlack]

De boeken van Goodkind die ik las afgelopen 2 weken waren allemaal gemiddeld rond de 700 pagina's. De een wat langer/korter dan de andere. Eerlijkheidshalve moet ik wel herhalen dat ik de boeken voordien reeds gelezen had en dat er veel afval in de boeken zit (veel herhalingen/recaps uit vorige boeken, veel monologen waarbij irrelevante dingen in technische bewoordingen uitgelegd worden of irritant gepreek van de moralistische waardes van Goodkind die hij overbrengt op zijn hoofdpersonages) waardoor ik ze zeker niet van begin tot einde gelezen heb, maar vaak verscheidene pagina's of zelfs hoofdstukken heb overgeslagen. Laat ons zeggen dat ik gemiddeld 500 pagina's per boek heb gelezen.

Het boek van Eddings, bevat maar 300 pagina's en was ook vrij simplistisch dus 't is echt niet moeilijk om daar op een dag doorheen te komen. Als ik moeilijkere Fantasy of Literatuur in het algemeen lees, dan duurt dat ook meerdere weken soms eer ik er doorheen ben. Begin Maart was ik begonnen met China Mieville's Perdido Street Station en na 3 weken zat ik daar nog altijd maar aan pagina 200. Ik kreeg elke dag gewoon minder motivatie om verder te lezen, dus besloot om dat boek even opzij te lezen en wat meer pulp te verslinden

De Kindle die ik in Maart heb gekocht en waarop ik al deze boeken heb gelezen, heeft wel veel geholpen. Ik lees tegenwoordig veel meer omdat ik nu op plaatsen kan lezen waar ik voordien nooit kon lezen.

Ge moet dat toch kunnen. Ik word na een half uur lezen meestal super moe... Maar misschien heb ik mezelf geconditioneerd omdat ik altijd ook 's avonds in bed lees

 

[Avondland]

In bed lezen is bij mij toch ook maximum een half uurke, meestal dommel ik eerder in. Idealiter in de zetel (chesterfield wing chair ) zonder afleiding, maar die momenten zijn schaars geworden. Vroeger was dat nog een uurke lezen voor ik ging werken, dan 's middags nog een half uurke en 's avonds meerdere uren. Ooit komen die tijden terug. But not yet ... not yet ...

 

[coldplayke]

V for Vendetta - Alan Moore & David Lloyd

Dystopische graphic novel over een fascistisch regime in de UK aan het einde van de vorige eeuw. Gepaste amuse gueule om mijn smaakpapillen op te warmen voor de mini-reeks Years And Years (vandaag aan begonnen op Netflix) dat met vergelijkbare thema's speelt.

Het was wel merkbaar dat dit een van Alan Moore's vroegere werken is. Nog steeds meer dan degelijk, maar het basis opzet is veel minder innovatief en de psychologische uitwerking ervan minder diepgaand dan de character studies die we in pakweg Watchmen of From Hell voorgeschoteld krijgen.

 

[Avondland]

Van Alan Moore heb ik Jerusalem nog liggen. Ooit een mooie paperback ervan gezien en meegepakt, maar ik heb de moed nog niet opgevat om eraan te beginnen.

 

[TheReaper73]

BLING BLING 1 van Jan Van der Cruysse.

Boeiende misdaad met zeer veel spanning en
leuke locaties. Op naar BLING BLING 2

 

[coldplayke]

In bed lezen is bij mij toch ook maximum een half uurke, meestal dommel ik eerder in. Idealiter in de zetel (chesterfield wing chair ) zonder afleiding, maar die momenten zijn schaars geworden. Vroeger was dat nog een uurke lezen voor ik ging werken, dan 's middags nog een half uurke en 's avonds meerdere uren. Ooit komen die tijden terug. But not yet ... not yet ...

Ik haal niet het leestempo van Général Zantas, maar als ik ergens minstens 10 minuten moet zien op te vullen, neem ik vaak gewoon een boek erbij en lees een paar bladzijden. Ik heb er geen moeite mee om in kortere boosts te lezen (voor sommige mensen zou dat hun immersion in de weg staan) en op die manier zorg je toch dat je altijd wel een beetje progressie maakt, ook op dagen waar je niet de tijd vond om een langer leesintermezzo in te lassen.