Die moet ik ooit nog eens lezen. Boek anders dan de film?
Boeken Welk fictieboek heb je net uitgelezen en wat vond je ervan?
- Onderwerp starter coldplayke
- Startdatum
Die heb ik een paar jaar geleden gelezen, maar vond hem ook niet zo goed. Tot welk deel was je geraakt? Ik heb al veel gehoord dat mensen definitief afhaken bij het middenste verhaal (Sloosha’s Crossin’ An’ Ev’rythin’ After) omwille van het doorgedreven gebruik van ellipses.
Vele van de iconische filmscènes komen quasi rechtstreeks uit het boek. Maar het boek is vele uitgebreider en een paar personages zijn anders; het loopt met sommigen ook anders af dan in de film.
Ben daar voor in deel 3 al afghaakt. Ik weet niet wat het is, 't ging moeizaam en keek nooit uit naar wat kwam.
Dus maar in iets begonnen dat dat wel had
Nu begonnen in "A gentleman in Moscow". Nog niet ver, een dertigtal bladzijden maar een goeie start en ik kijk al uit naar het vervolg.
Général Zantas
Well-known member
Terry Goodkind - Stone of Tears
Terry Goodkind - Blood of the Fold
Beetje oldschool Fantasy met 1 superhero tegen het Kwaad, dat slecht is omdat het slecht is. Superhero is compleet volmaakt, maar maakt toch continue domme beslissingen die achteraf gerationaliseerd worden omdat ze NOG dommere beslissingen voorkomen hebben. Uiteindelijk dienen die domme beslissingen puur om het verhaal verder te brengen en kan de schrijver dit helaas niet op een meer natuurlijke wijze.
Wat de schrijver wel kan, is een goeie atmosfeer creeeren en spannende actie-scenes schrijven die je de paginas doen omdraaien. Jammer dat deze keer op keer afgewisseld worden met infantiele dialogen van ongeloofwaardige karakters die teveel typische trekken uit ons hedendaags leven vertonen (bv een 175-jarige religeuze tovenaarster die al 150 jaar lang studeert, maar niet verder komt dan dogmatische stellingen over religie en simpele oneliners "Lying is a sin, there is never any justification for it.", "Because it's written down in a book." etc.).
Gelukkig had ik de boeken al gelezen in een ver verleden, en wist ik dus wanneer ik veilig alinea's, passages en hoofdstukken kon overslaan. De serie telt 11 boeken, sommige boeken zijn zo slecht dat ik heel het boek zal overslaan. Maar er zijn er nog een paar waarbij de goeie actie-scenes het wel waard maken om doorheen de rest van de onzin te bladeren, dus dat zal ik dan ook gaan doen de komende dagen.
Terry Goodkind - Blood of the Fold
Beetje oldschool Fantasy met 1 superhero tegen het Kwaad, dat slecht is omdat het slecht is. Superhero is compleet volmaakt, maar maakt toch continue domme beslissingen die achteraf gerationaliseerd worden omdat ze NOG dommere beslissingen voorkomen hebben. Uiteindelijk dienen die domme beslissingen puur om het verhaal verder te brengen en kan de schrijver dit helaas niet op een meer natuurlijke wijze.
Wat de schrijver wel kan, is een goeie atmosfeer creeeren en spannende actie-scenes schrijven die je de paginas doen omdraaien. Jammer dat deze keer op keer afgewisseld worden met infantiele dialogen van ongeloofwaardige karakters die teveel typische trekken uit ons hedendaags leven vertonen (bv een 175-jarige religeuze tovenaarster die al 150 jaar lang studeert, maar niet verder komt dan dogmatische stellingen over religie en simpele oneliners "Lying is a sin, there is never any justification for it.", "Because it's written down in a book." etc.).
Gelukkig had ik de boeken al gelezen in een ver verleden, en wist ik dus wanneer ik veilig alinea's, passages en hoofdstukken kon overslaan. De serie telt 11 boeken, sommige boeken zijn zo slecht dat ik heel het boek zal overslaan. Maar er zijn er nog een paar waarbij de goeie actie-scenes het wel waard maken om doorheen de rest van de onzin te bladeren, dus dat zal ik dan ook gaan doen de komende dagen.
Laatst bewerkt:
Général Zantas
Well-known member
Ik ga die specifiek om die reden herlezen, omdat ik me herinner dat een geweldig boek gevonden te hebben als tiener. Ik ben benieuwd hoe ik er nu, 15 jaar later, tegen aan kijk.
Ik heb zowat de omgekeerde beweging gedaan. Rand gelezen als (rebellerende) tiener/puber en dat was toen Wow, mind=blown. Op latere leeftijd bij Goodkind uitgekomen (en mede daardoor Rand herlezen) en tja,laten we zeggen dat ik toch duidelijk verandert ben in de loop der jaren
JorisBlack
Well-known member
Neverwhere - Neil Gaiman
Niet slecht! Het genre noemt 'urban fantasy' en dat is een heel goede beschrijving voor dit boek. Het leest heel vlot, met boeiende personages en ook een dosis humor. Ik vond deze alvast beter dan American Gods.
Aangezien er zoveel Stephen King fans zijn hier: jullie moeten Neil Gaiman ook eens proberen, ik vind dat het soms iets weg heeft van een King (vlotte stijl, goede verhalen).
Niet slecht! Het genre noemt 'urban fantasy' en dat is een heel goede beschrijving voor dit boek. Het leest heel vlot, met boeiende personages en ook een dosis humor. Ik vond deze alvast beter dan American Gods.
Aangezien er zoveel Stephen King fans zijn hier: jullie moeten Neil Gaiman ook eens proberen, ik vind dat het soms iets weg heeft van een King (vlotte stijl, goede verhalen).
Avondland
Well-known member
American Gods vond ik wel goed en zijn Norse Mythology was ook wel geinig om te lezen, een mooie compagnon met de laatste God Of War.
JorisBlack
Well-known member
Ja ik herinner me American Gods niet meer zo goed precies. Ik denk dat ik het toen wat warrig geschreven vond allemaal, wat absoluut niet het geval is voor Neverwhere. Ik heb alvast Anansi Boys bij op de to-read lijst gezet (een soort sequel op American Gods blijkbaar).
Général Zantas
Well-known member
Terry Goodkind - Temple of the Winds
Echt verschrikkelijk slecht. Ongezien. Ik kon me niet herinneren dat deze zo slecht was, maar dat is waarschijnlijk omdat ik het bewust heb geblokkeerd.
Ten eerste zijn de vrouwen heel slecht geschreven en beschreven. Van begin tot einde ervaren ze geweld, al dan niet seksueel. De zogenaamde sterke vrouwelijke karakters behoeven ook continue goedkeuring en assistentie van hun mannelijke partners. Zonder mannelijke hulp wordt er niets klaargespeeld. En ze zijn blij achteraf dat de man het de moeite vond om hun te helpen. Diezelfde sterke vrouwelijke personages zijn ook continue mekander aan het afbreken, kleineren en beledigen. Ze noemen (beledigen?) elkaar ook frequent "hoeren".
Ten tweede is 25% van het boek gewoon pure herhaling van wat in de vorige boeken gebeurd is. Wie de personages zijn, wat ze gedaan hebben voor de eerste boeken er kwamen, wat ze gedaan hebben in de vorige boeken, hoe hun dat gevormd heeft, welke consequenties ze meedragen uit het verleden, etc. ALLES wordt herhaald. En op een zeer onnatuurlijke manier wordt dit dan in een dialoog gezet, maar het komt eerder over alsof een van de personages een biografie of encyclopedie voorleest aan het nieuwe personage.
Ten derde zijn de dialogen van belabberde kwaliteit, niet enkel in de expositie, maar in het algemeen gewoon. Alsof de schrijver geen ervaring heeft met conversaties in real life. Meerdere malen per hoofdstuk frons je de wenkbrauwen en vraag je jezelf af wie er nu feitelijk zo spreekt met een andere persoon.
Ten vierde is het plot heel zwak en komt het enkel tot stand wegens onlogische beslissingen van de personages. We spreken hier niet over slechte, maar begrijpelijke, beslissingen genomen in vlagen van bepaalde emoties. We spreken hier over onzinnige dingen die normale mensen niet doen/zeggen of nemen. We hebben het hier over de hoofdpersonages, een soort van ubermenschen in de boeken van Goodkind, maar ze gedragen zich met momenten als de Kelly en de Ronny van het caravanpark. Het is enkel omwille van die onlogische beslissingen, dat het plot verder kan en men weer andere problemen tegenkomt. En zo gaat het verder.
De personages spreken zich doorheen het boek heel vaak uit over dingen die zeker NIET gedaan mogen worden. Uiteindelijk zijn het net die personages zelf die die dingen WEL doen en enkel de auteur weet waarom, want voor de lezer zijn het gewoon belachelijke beslissingen.
last but not least, Nadine. Nadine is de naam van een nieuw personage. Gewoon WTF. Slechtste personage ooit. Niet omdat ze niet leuk is, of onethisch. Ze is gewoon extreem slecht geschreven. Niks van wat ze zegt of doet, is normaal, logisch of acceptabel. WTF.
Kutboek. Serieus.
Echt verschrikkelijk slecht. Ongezien. Ik kon me niet herinneren dat deze zo slecht was, maar dat is waarschijnlijk omdat ik het bewust heb geblokkeerd.
Ten eerste zijn de vrouwen heel slecht geschreven en beschreven. Van begin tot einde ervaren ze geweld, al dan niet seksueel. De zogenaamde sterke vrouwelijke karakters behoeven ook continue goedkeuring en assistentie van hun mannelijke partners. Zonder mannelijke hulp wordt er niets klaargespeeld. En ze zijn blij achteraf dat de man het de moeite vond om hun te helpen. Diezelfde sterke vrouwelijke personages zijn ook continue mekander aan het afbreken, kleineren en beledigen. Ze noemen (beledigen?) elkaar ook frequent "hoeren".
Ten tweede is 25% van het boek gewoon pure herhaling van wat in de vorige boeken gebeurd is. Wie de personages zijn, wat ze gedaan hebben voor de eerste boeken er kwamen, wat ze gedaan hebben in de vorige boeken, hoe hun dat gevormd heeft, welke consequenties ze meedragen uit het verleden, etc. ALLES wordt herhaald. En op een zeer onnatuurlijke manier wordt dit dan in een dialoog gezet, maar het komt eerder over alsof een van de personages een biografie of encyclopedie voorleest aan het nieuwe personage.
Ten derde zijn de dialogen van belabberde kwaliteit, niet enkel in de expositie, maar in het algemeen gewoon. Alsof de schrijver geen ervaring heeft met conversaties in real life. Meerdere malen per hoofdstuk frons je de wenkbrauwen en vraag je jezelf af wie er nu feitelijk zo spreekt met een andere persoon.
Ten vierde is het plot heel zwak en komt het enkel tot stand wegens onlogische beslissingen van de personages. We spreken hier niet over slechte, maar begrijpelijke, beslissingen genomen in vlagen van bepaalde emoties. We spreken hier over onzinnige dingen die normale mensen niet doen/zeggen of nemen. We hebben het hier over de hoofdpersonages, een soort van ubermenschen in de boeken van Goodkind, maar ze gedragen zich met momenten als de Kelly en de Ronny van het caravanpark. Het is enkel omwille van die onlogische beslissingen, dat het plot verder kan en men weer andere problemen tegenkomt. En zo gaat het verder.
De personages spreken zich doorheen het boek heel vaak uit over dingen die zeker NIET gedaan mogen worden. Uiteindelijk zijn het net die personages zelf die die dingen WEL doen en enkel de auteur weet waarom, want voor de lezer zijn het gewoon belachelijke beslissingen.
last but not least, Nadine. Nadine is de naam van een nieuw personage. Gewoon WTF. Slechtste personage ooit. Niet omdat ze niet leuk is, of onethisch. Ze is gewoon extreem slecht geschreven. Niks van wat ze zegt of doet, is normaal, logisch of acceptabel. WTF.
Kutboek. Serieus.
Laatst bewerkt:
ns_man
Well-known member
Die ligt hier op mij te wachten, ik kijk er naar uit!
Mij eerst nog door De Gebroeders Karamazov worstelen.
Ik ben inmiddels bezweken en dan toch maar De Sneeuwpanter in quasi één ruk uitgelezen (als tussendoortje voor de Gebroeders). Wat een prachtig boek. Echt zo'n boek waarvan je weet dat er ongetwijfeld nog herlezingen zullen volgen.
Later - Stephen King
Een kort verhaal waarin de verteller overledenen kan zien en spreken. Het zijn vooral de personages en de verteller die het verhaal boeiend houden. Wat me wel opvalt (al is het gebaseerd op slechts enkele voorbeelden) is dat in zijn recenter werk King de nood heeft om naar het einde van een verhaal toe een extra wending toe te voegen. Die hebben naar mijn aanvoelen geen echte meerwaarde.
Een kort verhaal waarin de verteller overledenen kan zien en spreken. Het zijn vooral de personages en de verteller die het verhaal boeiend houden. Wat me wel opvalt (al is het gebaseerd op slechts enkele voorbeelden) is dat in zijn recenter werk King de nood heeft om naar het einde van een verhaal toe een extra wending toe te voegen. Die hebben naar mijn aanvoelen geen echte meerwaarde.
Avondland
Well-known member
In de Letterenbijlage van De Standaard van dit weekend staat een interview met Sylvain Tesson. Zeer boeiend!
Général Zantas
Well-known member
Terry Goodkind - Faith of the Fallen
Nog altijd zijn beste boek, maar gezien het niveau van de rest zo dramatisch is, wil dat op zich niet zoveel zeggen. De rating op goodreads wel verlaagt van 4 naar 3, want bij een herleesbeurt vielen me ditmaal de vele flaws wel op. Zoals zo vaak hangt het plot echt met haken en ogen aan mekaar en als je het even neerschrijft, bemerk je pas hoe belachelijk sommige plotwendingen zijn. Het zou me niet verbazen als Weiss en Benioff de mosterd voor hun belachelijke plotwendingen in Game of Thrones bij Goodkind zijn gaan halen.
En hoewel ik een boontje heb voor het systeem dat Goodkind hier idealiseert, steekt het wel tegen dat het zo zwart-wit voorgesteld wordt. Alles van de tegenpartij is slecht, zowel het systeem als haar leiders. Er is werkelijk niets goed aan. En alles wat het hoofdpersonage doet, is perfect.
Dat het tweede hoofdpersonage oorlogsmisdaden pleegt (kampvolgers van de vijand vermoorden wordt aangespoord, of het nu kinderen, vrouwen of neutrale beroepsuitoefenaren zijn (dokters, bakkers, hoeren, wasvrouwen, etc)) en een hele natie ter dood veroordeeld omdat de koningin haar afvallig is, wordt allemaal netjes gerechtvaardigd en voorgesteld alsof het niet enkel normaal maar ook gewoon logisch is.
Komende twee boeken in de serie staan gekend als ongeevenaarde bagger, dus die worden overgeslagen. Ik heb ze uiteindelijk al eens gelezen en aangezien Goodkind toch elk boek volsteekt met tientallen pagina's aan recaps uit de vorige boeken, zal ik niet echt veel missen. Nu de afsluitende trilogie lezen en ik kan het hoofdstuk Goodkind voor eens en altijd links laten liggen.
Nog altijd zijn beste boek, maar gezien het niveau van de rest zo dramatisch is, wil dat op zich niet zoveel zeggen. De rating op goodreads wel verlaagt van 4 naar 3, want bij een herleesbeurt vielen me ditmaal de vele flaws wel op. Zoals zo vaak hangt het plot echt met haken en ogen aan mekaar en als je het even neerschrijft, bemerk je pas hoe belachelijk sommige plotwendingen zijn. Het zou me niet verbazen als Weiss en Benioff de mosterd voor hun belachelijke plotwendingen in Game of Thrones bij Goodkind zijn gaan halen.
En hoewel ik een boontje heb voor het systeem dat Goodkind hier idealiseert, steekt het wel tegen dat het zo zwart-wit voorgesteld wordt. Alles van de tegenpartij is slecht, zowel het systeem als haar leiders. Er is werkelijk niets goed aan. En alles wat het hoofdpersonage doet, is perfect.
Dat het tweede hoofdpersonage oorlogsmisdaden pleegt (kampvolgers van de vijand vermoorden wordt aangespoord, of het nu kinderen, vrouwen of neutrale beroepsuitoefenaren zijn (dokters, bakkers, hoeren, wasvrouwen, etc)) en een hele natie ter dood veroordeeld omdat de koningin haar afvallig is, wordt allemaal netjes gerechtvaardigd en voorgesteld alsof het niet enkel normaal maar ook gewoon logisch is.
Komende twee boeken in de serie staan gekend als ongeevenaarde bagger, dus die worden overgeslagen. Ik heb ze uiteindelijk al eens gelezen en aangezien Goodkind toch elk boek volsteekt met tientallen pagina's aan recaps uit de vorige boeken, zal ik niet echt veel missen. Nu de afsluitende trilogie lezen en ik kan het hoofdstuk Goodkind voor eens en altijd links laten liggen.
Nrt
Well-known member
Echt een aanrader voor wie eens van een grove stijl houdt. Ik heb mij een breuk gelachen tot nu toe. Hij is een schrijver uit Genk en heeft al eerder het boek 'Relatief ongeschonden' geschreven.
Ranke Kuiten - Anthony Palaia.
‘Vertel me eens, Franco, wat is de zin van het leven?’ Ze blaast de rook uit. ‘De punten en komma’s,’ antwoord ik. ‘De punten en komma’s.’ Chésus Francesco is een prille dertiger en een bovengemiddeld intelligente filmfanaat. Toch – of misschien net daarom – kampt hij met alcoholproblemen. Chésus heeft niets om voor te leven, maar aanvaardt dit. Vrienden heeft hij niet en hij woont in een armzalige flat. Op een dag solliciteert hij bij multimediawinkel The Media Executioner. Ondanks de stroeve sollicitatie wordt hij aangenomen en bouwt een onverwacht innige band op met zijn collega’s. Vooral met Billy, de enige vrouw van het team, klikt het. Wanneer Chésus op een dag bovendien Billy’s ranke kuiten opmerkt, moet hij wel aan zichzelf toegeven dat hij meer voor haar voelt dan vriendschap. Dit zet hem aan om haar te betrekken bij een ambitieus en gevaarlijk plan dat hun leven voorgoed zal veranderen. Met 'Ranke kuiten' is auteur Anthony Palaia (1982) niet aan zijn proefstuk toe. Eerder debuteerde hij met het rauwe en veelgeprezen 'Relatief ongeschonden', waarin hij zijn lezer in het hoofd van een genadeloze psychopaat laat kruipen. ‘Lees dit zwijn!’ – Marnix Peeters ‘Gitzwarte humor en visceraal geweld: laat dat nu even mijn favoriete combinatie zijn! Niemand komt hier ongeschonden uit.’ – Alex Agnew (Comedian / Welcome To The AA Podcast) ‘Anthony Palaia combineert moeiteloos een punk-attitude met kwaliteit, wat alleen maar doet vermoeden dat het beste nog moet komen!’ – Andries Beckers (DJ Radio Willy / Welcome To The AA Podcast)
Ranke Kuiten - Anthony Palaia.
‘Vertel me eens, Franco, wat is de zin van het leven?’ Ze blaast de rook uit. ‘De punten en komma’s,’ antwoord ik. ‘De punten en komma’s.’ Chésus Francesco is een prille dertiger en een bovengemiddeld intelligente filmfanaat. Toch – of misschien net daarom – kampt hij met alcoholproblemen. Chésus heeft niets om voor te leven, maar aanvaardt dit. Vrienden heeft hij niet en hij woont in een armzalige flat. Op een dag solliciteert hij bij multimediawinkel The Media Executioner. Ondanks de stroeve sollicitatie wordt hij aangenomen en bouwt een onverwacht innige band op met zijn collega’s. Vooral met Billy, de enige vrouw van het team, klikt het. Wanneer Chésus op een dag bovendien Billy’s ranke kuiten opmerkt, moet hij wel aan zichzelf toegeven dat hij meer voor haar voelt dan vriendschap. Dit zet hem aan om haar te betrekken bij een ambitieus en gevaarlijk plan dat hun leven voorgoed zal veranderen. Met 'Ranke kuiten' is auteur Anthony Palaia (1982) niet aan zijn proefstuk toe. Eerder debuteerde hij met het rauwe en veelgeprezen 'Relatief ongeschonden', waarin hij zijn lezer in het hoofd van een genadeloze psychopaat laat kruipen. ‘Lees dit zwijn!’ – Marnix Peeters ‘Gitzwarte humor en visceraal geweld: laat dat nu even mijn favoriete combinatie zijn! Niemand komt hier ongeschonden uit.’ – Alex Agnew (Comedian / Welcome To The AA Podcast) ‘Anthony Palaia combineert moeiteloos een punk-attitude met kwaliteit, wat alleen maar doet vermoeden dat het beste nog moet komen!’ – Andries Beckers (DJ Radio Willy / Welcome To The AA Podcast)
Flow My Tears, the Policeman Said
A 1974 science fiction novel by American writer Philip K. Dick. The novel is set in a futuristic dystopia where the United States has become a police state in the aftermath of a Second Civil War. The story follows genetically enhanced pop singer and television star Jason Taverner who wakes up in a world where he has never existed. The book was nominated for a Nebula Award in 1974 and a Hugo Award in 1975,and was awarded the John W. Campbell Memorial Award for Best Science Fiction Novel in 1975.Boek leesde wel vlotjes, ik had er echter meer van verwacht en had wat moeite met het einde: 6,5/10
Niet gelezen, maar puur de titel is al lange tijd een van mijn favorieten.
