Boeken Welk fictieboek heb je net uitgelezen en wat vond je ervan?

Hoeveel boeken lees je gemiddeld per jaar?

  • Ik lees nooit

    Stemmen: 22 11,1%
  • 1-5 boeken

    Stemmen: 57 28,6%
  • 6-10 boeken

    Stemmen: 33 16,6%
  • 11-20 boeken

    Stemmen: 44 22,1%
  • 21-30 boeken

    Stemmen: 22 11,1%
  • 31-40 boeken

    Stemmen: 8 4,0%
  • 41-50 boeken

    Stemmen: 4 2,0%
  • 50-75 boeken

    Stemmen: 5 2,5%
  • 75-100 boeken

    Stemmen: 1 0,5%
  • 100+ boeken

    Stemmen: 3 1,5%

  • Totaal aantal stemmers
    199
Er is ooit een boekenclubje geweest op het forum, de "9lives leescirkel". Iedereen las dan hetzelfde boek en dan werd er een thread gestart om het boek te bespreken. Maar na 2 boeken is dat weer een stille dood gestorven. Veel mensen die het boek wel lazen (of begonnen te lezen), maar weinig animo in de thread zelf. Je zat ook met te veel verschillende leestempo's om van een echt momentum te kunnen spreken. Ik geloof dat ze toen Anna Karenina & 1984 hadden gekozen als eerste 2 boeken.

Als er voldoende interesse is om een soortgelijk initiatief eens opnieuw een kans te geven, dan heb ik daar wel oren naar. :)
Ik vind dat online toch niet zo evident om te organiseren, het engagement is nogal vrijblijvend. Zou nochtans iets voor mij zijn, maar zo'n leescirkel werkt voor mij het best in een of andere gezellige bar of boekhandel waar je in een rustig hoekje zit en het boek bespreekt tussen pot en pint. Ik zou zelf eens op zoek moeten gaan naar gelijkaardige initiatieven. Ooit wel eens meegedaan bij een boekbespreking van Il Principe van Machiavelli in De Groene Waterman in Antwerpen, maar dat was omdat een prof van wie ik les kreeg de bespreking begeleidde.
 
De Stad Der Zienden - José Saramago

Het 'vervolg' op Stad Der Blinden. Het verhaal speelt zich 4 jaar na 'de witte ziekte' af en alles lijkt terug normaal. De verkiezingen beginnen en er is een ongekende lage opkomst, amper 20% van de mensen kwam stemmen, al de rest stemde blanco. Een week later houden ze opnieuw verkiezingen met een slechter resultaat als gevolg, de regering grijpt zich opnieuw bij de haren en besluit om de stad te isoleren en alle instanties terug te trekken. Als ze nadien zien dat de stad zichzelf draaiende houdt zoeken ze via geheime missies uit wat er aan het gebeuren is.

Ik ga eerlijk zijn dat ik niet goed weet wat ervan te denken, het verhaal leest opnieuw vlot maar kon me toch minder boeien dan Stad Der Blinden. Dat Saramago dezelfde stijl hanteert is hier wat storender, geen gebruik van eigennamen en ook geen gebruik van leestekens, zodat je soms niet weet wie wat zegt. Bij Stad Der Blinden stoorde me dat niet maar hier wel, omdat ik hier geen achterliggende reden kon bedenken waarom je dit zo zou neerpennen voor dit boek. Naar het einde toe wist ik ook niet goed waar Saramago naar toe ging met dit verhaal, maar het einde is er dan plots boenk op en maakt veel goed... Al bij al me er toch wel mee geamuseerd.
 
Ik weet dat het hier een boekentopic is, dus dit is (lichtjes) off-topic, maar ik wil het toch even neerschrijven:

The Goldfinch van Donna Tartt. De eerste keer dat ik dat boek las, was ik er echt niet goed van. Ik heb nooit in mijn leven zoveel compassie gevoeld met een personage uit een boek. Heb het toen op enkele dagen verslonden omdat ik het verhaal niet kon loslaten.

Nu heb ik afgelopen weekend ontdekt dat men dat boek verfilmd heeft (in 2019)!
Blijkbaar een complete flop in de 'box office', vandaar dat ik er niks over opgevangen had waarschijnlijk. Gisteren de film gezien op netflix, en ik kan deze toch wel aanbevelen :) Ik begrijp dat het, voor mensen die het boek niet gelezen hebben, misschien geen goede film is. Rare tijdlijn (verspringt veel te dikwijls), waardoor de personages precies geen achtergrond hebben, en de film duurt ook superlang. Maar ik werd er weer helemaal ingezogen... en dan enkele prachtige scènes met muziek van Radiohead erbij, man man, hoe een verhaal/film dat gevoel kan overbrengen van eenzaamheid en vervreemding o.w.v. dingen die ons allen kunnen overkomen in het leven... Ik ben er weer niet goed van.

Dus ja, dat boek is een aanrader :unsure: Ik zet het alvast klaar voor een herleesbeurt zodra ik door Moby Dick ben geworsteld :)

 
  • Leuk
Waarderingen: Pion
Onlangs twee boeken gelezen.

Becoming - Michelle Obama
Ik lees niet veel memoires maar deze wilde ik al een tijd lezen. Het leest heel aangenaam en vlotjes en er wordt gelukkig niet te veel stilgestaan bij de politiek. Ze verteld er net genoeg over om haar plaats en hoe het haar leven heeft beïnvloed te kaderen. Ze heeft toch veel moeten opgeven voor de ambitie van haar man, maar heeft ook zo goed mogelijk gebruik gemaakt van haar platform om goed te doen.

The Perfect Wife - JP Delaney
Een psychologische thriller over hoe een man zijn verdwenen vrouw namaakt door middel van een robot en AI technologie. In het begin even moeite gehad met het ongewone perspectief. In plaats van eerste persoon of derde persoon, wordt het verhaal verteld via tweede persoon. Uiteindelijk was het een goede keuze en niet gewoon een 'speciale' stijl.
Helaas, hoe dichter ik tegen het einde van het boek kwam, hoe meer ik mij ergerde aan de stereotypes en ook de conclusie vond ik een beetje mager. Het ging plots heel snel en dan was het boek ineens gedaan.

Ik denk dat de volgende A Time of Blood gaat worden van John Gwynne. Het eerste boek in de serie vond ik heel goed en zijn andere serie heb ik ook verslonden.
Er is ooit een boekenclubje geweest op het forum, de "9lives leescirkel". Iedereen las dan hetzelfde boek en dan werd er een thread gestart om het boek te bespreken. Maar na 2 boeken is dat weer een stille dood gestorven. Veel mensen die het boek wel lazen (of begonnen te lezen), maar weinig animo in de thread zelf. Je zat ook met te veel verschillende leestempo's om van een echt momentum te kunnen spreken. Ik geloof dat ze toen Anna Karenina & 1984 hadden gekozen als eerste 2 boeken.

Als er voldoende interesse is om een soortgelijk initiatief eens opnieuw een kans te geven, dan heb ik daar wel oren naar. :)

Ooh dit is niets voor mij. Ik ben een echte 'mood' lezer. En bovendien lees ik liefst op mijn eigen tempo. Al vind ik over boeken discussiëren wel leuk.
 
Sapiens-Yuval Noah Harari.Zeer leerrijk boek.Vlot leesbaar.

De buitenstaander-Stephen King.Middelmatig verhaal maar leest vlot weg.
 
Tijd gemaakt voor een oerklassieker van de chicklit: Pride and prejudice van Jane Austen. Eerst even de intro lezen en dan eens ervaren of deze classic mijn ding is of niet.
 
The People in the Trees - Hanya Yanagihara

Ik kende Yanagihara al van haar bestseller A Little Life en was daardoor geprikkeld om nog eens een andere roman van haar op te pikken.

Neem de tragische ontwikkelingen van Flowers for Algernon, zet deze tegen de achtergrond van een culturele clash als in Things Fall Apart, en overgiet dit alles met een flinke scheut Frankensteiniaanse horror, en je hebt het recept voor een verrassend sterke debuut roman. Als eindredacteur had ik hier wel het slothoofdstuk uit weggelaten, waarin de laatste puzzelstukjes in mekaar vallen. Soms heeft een boek meer impact als het niet alle losse eindjes aan mekaar knoopt, en zeker gezien het hoofdthema van deze roman de culturele relativiteit van ethiek en moraal is, zou het nog wat meer impact op de uiteindelijke leeservaring hebben gehad als het die ambigue lijn helemaal tot op het einde had doorgetrokken.
 
  • Robert Carver - Leveraged Trading (redelijk goed, wel droog geschreven, maar hij gaat redelijk snel to the point en legt de beperkingen van elke leverage strategie goed toe).
  • Ralph Vince - The Leverage Space Trading Model (slecht, zijn eerdere boek "The mathematics of money management" was veel beter.
  • Dean Koontz - The Taking (ik wou Koontz nog eens een kans geven nadat ik 'm al 10 jaar niet meer heb gelezen. De boek is ok, maar niets bijzonders.
 
The Splendid and the Vile Erik Larson, over Churchill tijdens de oorlog. Het leest lekker weg, er zullen wel hoogstaandere werken over Winston zijn maar ik heb deze met plezier gelezen. Net als The Devil in the White City.
Devil in the White City staat al jaren op mijn to read lijst, maar het is er nog nooit van gekomen. Denk dat er ook een serie van in ontwikkeling is. Was je al wat geïnteresseerd in Churchill of er als relatieve leek aan begonnen?

The People in the Trees - Hanya Yanagihara

Ik kende Yanagihara al van haar bestseller A Little Life en was daardoor geprikkeld om nog eens een andere roman van haar op te pikken.

Neem de tragische ontwikkelingen van Flowers for Algernon, zet deze tegen de achtergrond van een culturele clash als in Things Fall Apart, en overgiet dit alles met een flinke scheut Frankensteiniaanse horror, en je hebt het recept voor een verrassend sterke debuut roman. Als eindredacteur had ik hier wel het slothoofdstuk uit weggelaten, waarin de laatste puzzelstukjes in mekaar vallen. Soms heeft een boek meer impact als het niet alle losse eindjes aan mekaar knoopt, en zeker gezien het hoofdthema van deze roman de culturele relativiteit van ethiek en moraal is, zou het nog wat meer impact op de uiteindelijke leeservaring hebben gehad als het die ambigue lijn helemaal tot op het einde had doorgetrokken.
Met A Little Life ben ik ongeveer halverwege gestopt... Niet het ideale boek om te lezen als je in een mindere periode zit. Misschien dat ik het binnen een paar jaar nog eens probeer, maar nu geen zin om 300+ pagina’s te herlezen. Begin volgend jaar zou haar nieuwe boek uitkomen.

Een beetje aansluitend aan het boekenkast topic, maar ik ben toevallig onlangs op een artikel over het apartement en de boekenkasten van Yanagihara gestoten.
https://www.smh.com.au/lifestyle/in...-author-hanya-yanagihara-20170525-gwczrj.html
 
Met A Little Life ben ik ongeveer halverwege gestopt... Niet het ideale boek om te lezen als je in een mindere periode zit.
Ik snap helemaal wat je bedoelt, en ik heb al van meerdere mensen gehoord die zeiden dat dat boek als een trigger in hun depressie werkte. Maar ik vond het wel de moeite waard.

The People in the Trees gaat ook over seksueel trauma, maar dan bekeken vanuit de blik van de dader. Gezien het gevoelige thema klinkt het raar als ik zeg dat ik deze makkelijker verteerbaar vond, maar dat ligt vooral aan het feit dat het misbruik meer voor de hand liggend is en je het beter ziet aankomen dan sommige wtf-scenes in A Little Life.

Een beetje aansluitend aan het boekenkast topic, maar ik ben toevallig onlangs op een artikel over het apartement en de boekenkasten van Yanagihara gestoten.
https://www.smh.com.au/lifestyle/in...-author-hanya-yanagihara-20170525-gwczrj.html
Op de laatste vraag ("welk boek wil je herlezen") verbaast het me niet dat ze The Remains of the Day antwoordt. In mijn eerdere post trok ik een aantal parallellen met andere boeken, maar tijdens het lezen kon ik hier en daar ook invloeden van Ishiguro zien doorschemeren, en dan vooral in de sobere schrijfstijl waarbij wat niet gezegd wordt betekenisvoller is dan wat je als lezer wel hapklaar meekrijgt, en ogenschijnlijk onschuldige woordkeuzes vanuit hun verdere context extra beladen worden.
 
Laatst bewerkt:
Brandon Sanderson - Rhythm of War

Teleurstelling. De eerste twee delen uit de reeks vond ik heel goed. Het derde wat minder, maar nu zakt deze vierde toch nog een paar niveaus dieper.
Cosmere superfans zullen het waarschijnlijk beter vinden, maar voor mij te langdradig en totaal niet op hetzelfde niveau als de vorige. Mijn enthousiasme over de reeks is jammer genoeg gedaald nu.
(Ik kan natuurlijk niet op de ontwikkelingen zelf ingaan, spoilers...)
 
Alexandre Dumas - Les Trois Mousquetaires

Jeugdsentiment dat weer naar boven komt drijven, net als de herinneringen naar de klassieke films uit de jaren '70. Sommige hoofdstukken konden achterwege gelaten worden (die van Milady's gevangenschap in Engeland), maar ze gaven wel extra diepgang en dan had ik maar niet de volledige, onverkorte versie moeten lezen. ;)
Het heeft ook een totaal ander (donkerder) einde dat je zou verwachten van een al bij al speelse roman.
 
Edward Rutherfurd - London

Hehe, eindelijk. 1300 pagina's.

Hier blijft "New York" van hem toch één van mijn all time favourites. Ook een ferme turf van 800 blz of zo (weet het niet zo goed, want als ebook gelezen), die het verhaal van NY vertelt vanaf de indiaanse settlement tot aan 9-11, aan de hand van een aantal families die onderweg raakpunten hebben.
 
Hier blijft "New York" van hem toch één van mijn all time favourites. Ook een ferme turf van 800 blz of zo (weet het niet zo goed, want als ebook gelezen), die het verhaal van NY vertelt vanaf de indiaanse settlement tot aan 9-11, aan de hand van een aantal families die onderweg raakpunten hebben.

Staat ook op de leeslijst. Vorig jaar aant twijfelen tussen London en New York, toch gekozen voor London omdat ik dacht dat er meer pre-Middeleeuwen te vinden zou zijn, maar helaas pindakaas. Heel beperkt.
 
Ik heb het gelezen vlak na een weekje vakantie in NYC, en dan kun je de locaties die hij beschrijft heel goed voor de geest halen. Ideaal. Ook om het verschil te zien tussen hoe Rutherford een bepaalde zone beschrijft in het verleden, en hoe het vandaag is. Bv hoe Broadway destijds nog buiten de stad lag, tussen de moerassen.
 
Ik heb het gelezen vlak na een weekje vakantie in NYC, en dan kun je de locaties die hij beschrijft heel goed voor de geest halen. Ideaal. Ook om het verschil te zien tussen hoe Rutherford een bepaalde zone beschrijft in het verleden, en hoe het vandaag is. Bv hoe Broadway destijds nog buiten de stad lag, tussen de moerassen.

Ja, dat was met London ook. Bekende gebouwen en locaties die destijds echt buiten de stad lagen en soms een dagtrip waren voor de mensen. Aangenaam om over te lezen.
 
De Ontdekking van Urk - Matthias M.R. Declecq

Urk is een kleine oer-protestantse gemeente gelegen aan het Ijselmeer in Nederland. Ooit was het een eiland maar de inpoldering heeft daar verandering in gebracht, nu is het verbonden met het vasteland. Dat de inpoldering een grote verandering teweeg heeft gebracht viel aan veel dingen te merken, maar niet aan de mensen. De Urker houd vast aan wat hij kent, zijn geloof, de visvangst en traditie, of dat lijkt althans zo. Matthias Declerq probeert binnen te dringen in het echte Urk en dan komt plots veel viezigheid naar boven, het traditionele Urk en de oerconservatieve gemeenschap blijkt plots veel meer gemeen te hebben met de rest van Nederland dan ze zelf willen toegeven. Kunnen ze nog vasthouden aan wat ze denken te zijn, of is die boot al lang gaan varen?

Matthias Declercq is een reporter en dit boek is ook zo geschreven, toch pent hij af en toe mooie en rake zinnen neer. De Ontdekking van Urk gaat natuurlijk over Urk, over het harde vissersleven, de 'bible-belt' en het alles verstikkende geloof die er heerst, hoe de jeugd ermee omgaat en ontspoort, hoe de moderne samenleving zijn intrede doet in wat een traditioneel dorp lijkt, drugs, racisme, fraude en misdaad. Er komt meer aan bod dan je zou verwachten van een gemeente waar de kerk op het eerste zicht de hoogste macht is...

Al bij al wel een interessant boek, had er zelf interesse door omdat het de Confituurprijs gewonnen had en het me toelachte aan de kassa in de boekenwinkel. Het is geen echte 'must-read' maar wel aangenaam leesvoer voor de geïnteresseerden.
 
Weer even een lees dipje gehad: ik lees veel in bed, voor het slapen gaan.
De jongste dochter ligt nog altijd op de kamer en die kan sinds kort niet meer zo goed tegen het licht. Als ik dat aan doe, is ze gegarandeerd na een paar minuten wakker. Uiteindelijk heb ik m'n toevlucht gezocht in m'n bureau waar ik me in m'n leesstoel zet voor ik in bed kruip.

Eindelijk (en al een paar weken ondertussen) A Gentlemen in Moscow van Amor Towles uit.
In het kort: Graaf Alexander Rostov wordt in 1922 door de Russische revolutionairen veroordeeld tot huis arrest in het Metropol Hotel in Moskou.
Je volgt Rostov voor een dikke 30 jaar en maakt zo de hoogte- en dieptepunten mee die zijn leven kleur geven.
Enorm vlot geschreven, vol leuke details/persoonlijkheidstrekjes. Mooie mix van emoties: leuke en serieuze momenten wisselen elkaar, voldoende humor. Het enige minpuntje is dat Rostov een ietwat te perfect personage is, er zitten heel weinig kleine kantjes aan.
Maar dat kon de pret imo niet bederven.
 
Terug
Bovenaan