Ik heb altijd het idee van Thaise vrouwen dat die naar hier komen om een beter leven te hebben en om hun familie te helpen ginder, en niet omdat ze u echt graag zien, of ben ik daar volledig verkeerd in?
Want dat is toch iets dat ik wel belangrijk zou vinden dat ze hier is omdat ze mij graag ziet en niet om andere redenen.
Uiteraard heb je ook wel zulke. Maar dat heb je toch even goed bij Belgische vrouwen , die bij je komen,omdat ze financiele zekerheid hebben bij je, een dak boven hun hoofd etc.....
Maar dat is al bij al vrij makkelijk te weten te komen hoor.
Mijn eerste thaise kreeg geen fancy presents van mij, duidelijk gemaakt dat als ze bij me kwam wonen, ze nooit ging moeten bijdragen bij de hypotheek, MAAR dat ze wel degelijk (part time) ging moeten werken. voor oa reizen, kledij , etc....
Dat wou ze dan niet doen, en dan heb ik ook meteen haar de deur gewezen. Ze wou idd liever in thailand wonen als ze hier zou moeten werken
ook al was het maar part time.... korte metten mee gemaakt dus. de profiteurs haal je er zowiezo uit hoor.
Mijn 2e vrouw bijvoorbeeld, ook weer dezelfde condities met haar gesteld. Dat het huis zowiezo op mijn naam blijft, dat ze zelf zou moeten werken voor haar deel van de reizen, kledij, eventueel auto als ze ene wil....
Die had daar dan weer geen problemen mee. betaalde zelfs met plezier haar deel van de translations en legalisatie van de papieren voor het visum.
Familie helpen ginder? tja daar heeft ze nog met geen woord van gerept, maar dat zal dan ook wel met haar deel van de centen zijn. al moet ik zeggen dat ze geen arme familie heeft, en die hebben er niets te kort. Dusja zoals je ziet, het is een 50/50 avontuur . maar je kan dat allemaal op voorhand al goed af toetsen , nog voor je ze ziet zelfs. die condities stellen, en kijken hoe ze reageren. uiteraard doe je dat nog niet bij het eerste gesprek
Dus tenslotte, als ze hier werken, hun deel van de kosten afstaan, en hun familie niet extreem in de watten leggen, zie ik niet meteen in dat ze bij u blijven enkel voor de centen.
