Voor diegenen die zich afvragen of ze wel kinderen willen, een klein stukje uit een doodnormale dag:
Gisteren namiddag zat ik te werken in de bureau terwijl de kinderen buiten waren. Opeens komt de jongste met een stuk van de poppenbuggy naar binnen. Ik begon het al raar te vinden hoe ze dat kon demonteren, want dat is niet simpel. Ze legt het op tafel en gaat weer naar buiten.
10 seconden later komt ze naar binnen met een wiel van de poppenbuggy. Nog altijd geen idee wat ze gedaan heeft, maar ik kan dus een poppenbuggy herstellen vandaag.
Enfin, ze is weer naar buiten, en komt 5 minuten later weer naar binnen. Ze roept iets wat op "papa" lijkt, maar het klinkt wat anders dan normaal. Toen ze dichter kwam kon ik haar beter verstaan, en blijkbaar lijkt het woord "papa" op "kaka". Ze was dus met haar hand in haar pamper gegaan om te voelen of ze wel degelijk kaka had gedaan.
Toch maar iets raar van de natuur hoe we zo'n sadistische lomperiken toch zo graag zien.