Ik ben eigenlijk aan het wachten tot hij er zelf nog eens over begint. Hij heeft al een paar keer iets laten vallen van 'ik denk dat jullie dat zijn' maar overtuigt zichzelf altijd weer. Maar dat was typisch ook op een moment dat zijn jongere broer er bij zat, anders had ik er de laatste keer wel eerlijk over geweest. (Ik lieg niet, ik vraag hem gewoon 'waarom denk je dat?' en dat is al genoeg om weer om te slaan :') ).Hier komen we op het punt om de oudste te vertellen dat de paashaas, kerstman en sint eigenlijk niet bestaan.
Tegen deze babbel kijk ik nog meer op dan de toekomstige bloemetjes-en-bijtjes-babbel.
Hoe hebben jullie dat aangepakt?
Mijn zus heeft dat indertijd een beetje uitgelokt toen haar zoon op school leerde over feit en fictie, en toen heeft hij zelf geredeneerd. (Mijn oudste leert nu over sprookjes dus ik verwacht mogelijks iets soortgelijks).