Sporten of niet

[coldvinc]

Ik voel me mentaal veel minder als ik niet IETS van sport doe. Sinds de geboorte van onze dochter sport ik een pak minder en dat uit zich toch echt wel in mijn geluksgevoel. Er ontbreekt iets. Daarom hebben we ook een home gym op onze zolder geïnstalleerd met crosstrainer, powercage, dumbbell rack, EZ-bar en rubbervloer. Daar komt wss een pulldown bij. Daarnaast ook vanaf September terug lesgeven en volgen in Taekwondo (zwarte gordel). Ook wil ik terug richting sub 20-min op mijn 5K run. Snowboarden heb ik ook al even niet meer gedaan.

Als kind was ik altijd vrij sportief en lenig. Dit uit zich zelfs nu nog in een redelijke lenigheid ook al stretch ik niet meer zoveel.

Voor mij is het dan ook belangrijk dat mijn dochter mee beweegt en mij en mijn vrouw zoveel mogelijk ziet bewegen.

 

[arevee]

Heel men leven gesport, op de topperiode toch bijna twintig uur per week denk ik (als tiener) vanaf 3-4 jaar oud heel wat verschillende sporten gedaan ook, turnen, atletiek, jaar of twee gekoerst, hapkido was ik op men 11de zowat de jongste met nen blauwe band denk ik, ... . Vanaf het kotleven begon is dat plots geminderd, ook omdat ik wel goed was in twee sporten, voor de leeftijd zeker bij de betere, maar niet goed genoeg om ooit echt er een voltijdse job van te maken en dan was de zin om er volledig voor te gaan toch ook wel over. Ik ben ook echt niet de persoon om topsporter te zijn denk ik, daarvoor is het leven veel te schoon op andere vlakken.

Altijd en in alles wel echt competitief, dat gaat er nooit uitgaan. Er zijn verschillende mensen die liever niet meer met mij kaarten, gezelschapsspellen spelen, ... . Omdat ik ze, het is wat het is, uitmaak als ze iets stom doen als ze met mij meegaan in het wiezen (of ik met hen) etc... . Ik doe ook absoluut het liefst een individuele sport, ik denk dat ik 90% van alle mensen die mij vragen voor een dubbeltornooi afwijs. Ik wil kunnen kwaad zijn op mezelf en trots, een ander die iets stoms doet heb ik het lastig mee. Is dat een geweldige eigenschap? Waarschijnlijk niet maar ik kan echt niet anders. Ik begrijp het ook slecht dat mensen dan iets doen van sport/spel maar dan totaal geen probleem hebben om dat onbelangrijk te vinden. Als ik aan het sporten ben moet al de rest kapot, en als dat niet lukt toch zoveel mogelijk volk.

Momenteel sport ik wel terug meer, probeer toch tussen de vier en de acht uur per week te tennissen ongeveer. Durf al is gaan lopen terug of een fietstochtje doen.

Denk in ieder geval niet dat ik na men pakweg 3,5 jaar nog ooit een maand zonder sporten gedaan heb. Echt diep gaan tijdens het sporten en voelen dat ge diep kunt gaan, en dan ne warme douche is ook gewoon goddelijk, ik krijg net geen kippenvel als ik er maar al aan denk gewoon.

 

[byter]

In het middelbaar even gebasket. Dat was leuk (laag niveau/casual).

Dan jaren (10+) niks gedaan... uiteindelijk in ploegen beginnen werken met een lange verplaatsing (100km enkel) en ik voelde me lui/futloos. Ik ben toen begonnen met start 2 run en dat was een goede beslissing. Veel meer energie, slapen ging een pak beter en een uurtje lopen met wat muziek is ook rustgevend.

Ik kijk wel niet naar afstand, snelheid of tijd. Gewoon om de dag ongeveer een uur joggen. Ik beschouw het ook niet zo zeer als sporten maar voldoende beweging is belangrijk.

Sinds een jaar is mijn huidige afstand naar het werk 10km dus probeer ik zoveel als mogelijk met de fiets te gaan (enigste vereiste is eigenlijk dat het droog moet zijn).

 

[Strijkijzer]

Ik heb het eigenlijk wel nodig ja. Als ik enkele weken niet sport ofzo dan begin ik daar fysiek ook last van te krijgen heb ik soms de indruk. Het liefste doe ik eigenlijk wel iets in team (of tenminste tegen iemand anders). Heb wel graag een beetje competitie. Denk dat ik nu 5 tot 6u per week sport. Ik vind het wel belangrijk dat ik het ook gewoon plezant vind, anders hou ik het niet vol.

Gemiddeld is dat 2u padel en 1u zaalvoetbal per week, opgevuld met lopen (2-3x per week). Toen ik terug begonnen was met lopen (2 maand terug) had ik het daar mentaal wel lastig mee, vooral gewoon beginnen was moeilijk. Na die eerste weken is het wel een pak beter beginnen gaan en nu heb ik ook een pak minder moeite nodig om er mij aan te zetten, zeker nu ik de resultaten begin te voelen.

 

[Avondland]

Ik doe het veel te weinig. Enkele jaren geleden nog geschermd (niet olympisch, wel HEMA) en dat hield me wel fit, maar de laatste jaren is het stilgevallen omdat het in Antwerpen te doen is en vanuit Mol is dat toch lang heen- en weerrijden. Bij goed weer probeer ik wel met de fiets naar het werk te gaan (speed pedelec, 20 km enkel) en we gaan ook af en toe recreatief fietsen en wandelen.

's Avonds is de keuze wel snel gemaakt: filmpje/serie/boek in de zetel met een lekker biertje en snackje erbij. Elke dag een half uurtje joggen zou nochtans perfect kunnen. Dit jaar ben ik wel een aantal keer gaan lopen en dat deed achteraf altijd wel deugd en ik voelde de energie in mij stromen.

Ik denk wel dat ik meer ga bewegen als onze dochter ouder wordt en we ze kunnen meepakken op langere wandeltochten tot zelfs trektochten. En ook bij goed weer spelen in de tuin of naar het zwembad gaan om écht te gaan zwemmen in plaats van gewoon te liggen in het kleuterzwembad. Dat zijn natuurlijk allemaal excuses om nu niet veel te gaan doen.

Sporten in clubverband zou ook wel goed zijn voor sociale contacten, maar ik zou niet weten welke sport.

 

[Zubrowka]

Als kind gevoetbalt/basketbal gedaan, dan in de tienerjaren even gestopt met sport om dan op mijn 16e terug begonnen met basketbal en tegelijkertijd ook beginnen lopen, eerst om conditie te kweken, daarna om ook eens mee te doen aan de jaarlijkse lokale halve marathon. Ondertussen ga ik die halve marathon dit jaar voor de 14e keer lopen, en zonder corona, dat ik nu aan mijn 16e deelname. Met basketballen ben ik op mjn 18e gestopt, geen talent plus beginnen studeren in Leuven, doe het wel nog graag, maar nu passief. Lopen doe ik vanaf mijn 16e dus wel al 18 jaar consistent (+50 halve marathon, +6 marathons, etc) De laatste twee jaar probeer ik het lopen wat competitiever te doen, meer aandacht voor training, kwantiteit en kwaliteisvoller, letten op mijn voeding.., zo heb ik dit jaar nog mijn besttijd op de halve marathon verbroken en dit najaar wil ik dat ook op de marathon doen.

 

[LittlePinkBunny]

Ik sport bewust tussen de 8 - 10u per week omdat ik: (1.) mij er mentaal en fysiek een stuk beter door voel, (2.) de wetenschappelijke consensus is dat dat mij statistisch de grootste kans biedt om mijn "healthspan" (wat is daar het juiste Ned. woord voor? ) te maximaliseren, wat essentieel is aangezien ik pas op mijn 40ste vader geworden ben.

Ik maak dan ook bewust de keuze om prioriteit te geven aan sport en daar andere dingen voor te laten, of te veranderen, indien nodig.

 

[Green Mamba]

Ik probeer toch een drietal keer in de week naar de gym te gaan om daar wat aan krachttraining te doen en een beetje cardio. Niet dat het altijd met evenveel goesting is, maar eens daar loopt dat wel los. Idem dito voor mijn partner. Beetje afstemmen met elkaar en dat lukt wel met de dochter.

 

[Archaos]

Van thuis uit niet meegekregen. Ouders deden niet aan sport, en eigenlijk niemand echt in de nabije familie die noemenswaardigs sportief was. In de lagere school wel een paar zaken geprobeerd, maar nooit echt lang. In het middelbaar zelfs helemaal niets.

Er is ook niets van talent te bespeuren, vrees ik. Je hebt van die kinderen in de L.O. les die in quasi alles goed zijn, ik was zo'n kind dat in alles suckte

Vanaf de hogeschool wel meer aan sport beginnen doen. Altijd wel recreatief en ook niet altijd op constante basis. De sport hangt telkens ook van periode tot periode af. Momenteel (terug) aan het lopen. Verder ga ik ook altijd met de fiets naar het werk, dus mijn beweging heb ik wel.

Ambitie voor de toekomst is dus vooral in beweging blijven. Nu de kinderen wat ouder worden, zullen we wel zien wat er voor de rest nog mogelijk is. Hen wil het van jongs af aan toch vooral proberen meegeven, en ik hoop dat ze in hun jeugd toch een sport vinden die ze graag willen doen en blijven doen.

 

[CerumenCrevice]

Toch echt weinig mensen die niets doen, maar ik kan Tonerider wel volgens in dat het niks voor mij is.
Er zijn echt te veel nadelen mee gepaard:
- slow start-up: het is nooit onmiddellijk plezant, dat neemt tijd in om leuk te worden
- pijnlijk: zeker in het begin doet elke spier pijn na een half uur, dat betert zogezegd, maar niet bij mij
- saai: repetitief, ongemakkelijk bewegen
- sociaal: voor veel sporten moet je met mensen overweg kunnen

als kind veel gedwongen geweest, dat hielp niet. had veel balgevoel, goed evenwicht en soepel/lenig. nu totaal het omgekeerde.
squash, badminton, pin pong, basketbal etc allemaal gedaan. nooit echt tof gevonden.

 

[C43]

Ik zit in 2 sporten bij de 100 beste van België maar heb in al die jaren 2 chronische blessures. Mijn collega’s die ook al 40 jaar zijn (en ouder) hebben hetzelfde voor.

Sport is gezond maar na 20-30 jaar is het lichaam van een niet-sporter in veel betere staat.

Wat is dat voor nonsens.

 

[exCite]

Vroeger gevoetbald (van m'n 7/8 tot 18), maar gestopt door aanhoudende knieproblemen. Dan 10 jaar niks gedaan en te veel "van het leven genoten" en dus redelijk wat kilo's erbij. Dan cardio in de gym beginnen doen om af te vallen en ondertussen doe ik voornamelijk krachttraining (gemiddeld 3u per week).

 

[Arkaine]

Ik zit in 2 sporten bij de 100 beste van België maar heb in al die jaren 2 chronische blessures. Mijn collega’s die ook al 40 jaar zijn (en ouder) hebben hetzelfde voor.

Sport is gezond maar na 20-30 jaar is het lichaam van een niet-sporter in veel betere staat.

Welke sporten?

 

[Sond]

Wat is dat voor nonsens.

Ik denk dat er sport op hoog niveau mee wordt bedoeld.
En in dat geval kan het wel eens kloppen... Topsport vergt dingen van je lichaam dat zich achteraf altijd wreekt.

Recreatief sporten zal uiteraard beter zijn voor je lichaam dan niks doen maar topsport is roofbouw op u lijf, dat weet iedereen.

 

[Waelvis]

Ik ben sportief aangelegd, en doe het ook wel graag. Als kind elke zondag een hele namiddag voetballen met de neven, elke dag met de fiets naar school en over het algemeen overal naartoe fietsen. Ook jarenlang in een zwemclub en voetbalclub gezeten.
Abrupt gestopt met alles toen ik naar de hogeschool ging en sindsdien bijna niet meer gesport.

Uitgezonderd af en toe een opstootje dat ik begin te lopen of met de koersfiets ga rijden.


Maar ik ben de laatste jaren mentaal een wrak en heb nu gewoon geen fut en tijd om te beginnen sporten.

Ik hoop dat ik er naartoe aan het groeien ben om er tijd voor te kunnen maken, maar dat is een werk van lange adem vrees ik.

Nu ben ik over het algemeen wel constant "bezig".
Ik denk dat ik maar een uur per dag in mijne zetel zit. Alhoewel m'n dokter gezegd heeft dat ik veel moet rusten kan ik dit gewoon niet.

 

[Sylverscythe]

Ik denk dat er sport op hoog niveau mee wordt bedoeld.
En in dat geval kan het wel eens kloppen... Topsport vergt dingen van je lichaam dat zich achteraf altijd wreekt.

Recreatief sporten zal uiteraard beter zijn voor je lichaam dan niks doen maar topsport is roofbouw op u lijf, dat weet iedereen.

Maar als breed statement is het volgens mij wel niet helemaal correct. Topsport ís roofbouw hé (zie andere opmerkingen hier over competitiesport), maar als je echt top bent zou je er ook de nodige ondersteuning bij moeten krijgen om zo lang mogelijk "productief" te zijn, wat betekent zo weinig mogelijk blessures zodat je kan blijven presteren.

Maar die blessures zijn vaak wel zaken die je niet "kapotmaken". Waarmee ik bedoel dat je waarschijnlijk wel de nodige slijtage zal hebben aan bepaalde gewrichten, maar cardiovasculair (pulmonair?) zal je er volgens mij beter voorstaan dan iemand die niet gesport heeft of maar op het gemak. Ik bedoel maar, voor de meeste sporten (zaken zoals boks of zwaar gedopeerde atleten daargelaten) denk ik niet dat mensen vroeger sterven.

 

[arevee]

Vroeger sterven niet maar meer last aan gewrichten of andere lichaamsonderdelen, dat is toch schering en inslag... . Topsport is wat mij betreft van het geweldigste dat er is om naar te kijken maar om het te doen ga je in bijna alle gevalen ooit lichamelijk de rekening gepresenteerd krijgen... . Ga je er vroeger van sterven, t zal wel niet neem ik aan. Maar gaat je levenskwaliteit er op achteruit op latere leeftijd? Toch vaak echt wel. Zeker de laatste decennia waarin zowat alle sporten nog enorm geprofessionaliseerd zijn.

 

[Sylverscythe]

Vroeger sterven niet maar meer last aan gewrichten of andere lichaamsonderdelen, dat is toch schering en inslag... . Topsport is wat mij betreft van het geweldigste dat er is om naar te kijken maar om het te doen ga je in bijna alle gevalen ooit lichamelijk de rekening gepresenteerd krijgen... . Ga je er vroeger van sterven, t zal wel niet neem ik aan. Maar gaat je levenskwaliteit er op achteruit op latere leeftijd? Toch vaak echt wel. Zeker de laatste decennia waarin zowat alle sporten nog enorm geprofessionaliseerd zijn.

Maar de uitspraak was "na 20-30 jaar is het lichaam van een niet-sporter in veel betere staat". Dat betwijfel ik gewoon, omdat ik denk dat zo'n topsporter ondanks allerhande slijtage wel nog mobieler zal zijn en in betere conditie zal verkeren op hoge leeftijd, vergeleken met iemand die niets heeft gedaan. Ja, iemand die nooit door een blessure moest trainen en ongezond moest pieken, maar verder ook serieus sportte zal er nog het best vanaf komen natuurlijk.

 

[Nineshots]

maar als je echt top bent zou je er ook de nodige ondersteuning bij moeten krijgen om zo lang mogelijk "productief" te zijn, wat betekent zo weinig mogelijk blessures zodat je kan blijven presteren.

Dat hoeft maar voor enkele jaren, die ondersteuning zijn er op gericht dat je het maximale uit die jaren kunt halen. Niet het maximale uit de rest van je leven.
Beetje zoals de formule 1, die auto’s hoeven maar 1 seizoen mee te gaan. Die worden niet gebouwd om 20j mee te gaan.

 

[ugar]

Maar als breed statement is het volgens mij wel niet helemaal correct. Topsport ís roofbouw hé (zie andere opmerkingen hier over competitiesport), maar als je echt top bent zou je er ook de nodige ondersteuning bij moeten krijgen om zo lang mogelijk "productief" te zijn, wat betekent zo weinig mogelijk blessures zodat je kan blijven presteren.

Maar die blessures zijn vaak wel zaken die je niet "kapotmaken". Waarmee ik bedoel dat je waarschijnlijk wel de nodige slijtage zal hebben aan bepaalde gewrichten, maar cardiovasculair (pulmonair?) zal je er volgens mij beter voorstaan dan iemand die niet gesport heeft of maar op het gemak. Ik bedoel maar, voor de meeste sporten (zaken zoals boks of zwaar gedopeerde atleten daargelaten) denk ik niet dat mensen vroeger sterven.

Ik heb met mijn antwoord absoluut niet willen zeggen dat "topsport" ongezonder is dan "niet sporten", maar eerder wat jij aangeeft