Sporten of niet

[Visenya]

Van m'n 8 jaar tot m'n 28 heb ik volleybal gespeeld bij verschillende clubs, oa veranderd van club als student om het toch te kunnen blijven doen zonder de verplaatsing door de week. Het is niet dat ik goed was (provincial niveau), maar ik deed het graag en in ons gezin was het gespreksonderwerp nummer 1. Maar dan de liefde tegen gekomen en ben ik zo'n 100km verhuisd plus ook wat uitgekeken op de verplichtingen en het plannen rond de matchen in't weekend. Dan kwam corona, et voila, ik heb geen hol meer aan sport gedaan.

Lopen vind ik saai, fitness ook (ik zat rekensommen te maken met de tijd dat ik een oefening nog moest doen). Er staat hier nu een hometrainer, maar ik heb na de werkdag, een actieve peuter van bijna 2 en een slecht slaapritme gewoon de puf niet meer. Als ik niet oplet, val ik gewoon om 20u in slaap op de zetel.

 

[Zane]

Ik moest als kind iets van sport doen, zo heb ik voor lange tijd gevoetbald tegen mijn zin. Rond mijn 16e een schouderblessure opgelopen en sindsdien mijn kat gestuurd. Ik had ook niet veel aanleg voor voetbal en was mede daarom niet de populairste van den hoop.

Fast-forward naar mijn 1e job. Door de collega's ben ik begonnen met lopen, ondertussen ongeveer 7 jaar. Tot anderhalf jaar terug was dat altijd dezelfde route. Sinds ik daar variatie in heb genomen is de motivatie veel hoger en is de afstand vanzelf gegroeid. Sinds kort een nieuwe Garmin horloge gekocht waarin ik de parcours op voorhand kan uploaden en dat is voor mij een zaligheid. Zo leer je wegen/wegels kennen die je niet weet liggen of die je anders nooit zou nemen. In de zomer bij goed weer is het voor mij zalig genieten van de omgeving en natuur. In de lente/herfst is gaan lopen bij rukwinden of lichte regen ook enorm tof. Enkel pas ik nu toch meer op bij harde wind sinds de grote eikenboom van de buren ei zo na op mij neer kwam. Ik hoorde de krak, ik keek achterom en die lag er al. De winter is minder leuk gezien mogelijkheid tot sneeuw/ijs en de kortere dagen maar op een mooie volle maan gaan lopen in het donker is ook leuk om zien. 't zijn dus dikwijls eerder de kleine dingen die je onderweg meepikt.

Buiten de gezondheid primeert voor mij eerder het mentale aspect. Met muziek lopen heb ik ondertussen achterwege gelaten, enerzijds voor de veiligheid op de baan en anderzijds omdat muziek geen motivatiefactor mag zijn. Batterij plat, oortjes kapot, etc, wat dan? De motivatie moet vanuit jezelf komen. Bij het lopen heb je inderdaad veel tijd om na te denken, tijd die ik gebruik als algemeen verwerkingsproces voor alles wat er gebeurt in het leven. Ik wil ook enkele wedstrijden per jaar lopen dus telkens een trainingsdoel met daarna een periode van recup/doe je eigen ding geeft veel voldoening. Ik zou niet meer zonder kunnen denk ik.

 

[eniac]

Het concept eten wat je wilt en de calorieën er af sporten bestaat niet.
Als je elke dag ongezonde brol naar binnen werkt, word je dik. Ongeacht hoeveel je sport.

Ik heb "eten wat ik wil" ook aangevinkt. Niet omdat dat DE reden is waarom ik sport, maar omdat het nog een leuke bijkomstigheid is.

Ik loop in de basis 40-50km per week en in piekperiodes 80-90km. Ik kan je verzekeren: dat gaat de 2 Prinncekoeken ver voorbij hoor
Vanmorgen al 1000 actieve kcal verbrand hier in Spanje, dat is al een leuk surplus binnen te spelen.

 

[eniac]

Soit ook even mijn verhaal: nooit sport gedaan in mijn leven buiten LO op school, altijd veel overgewicht gehad, BMI ging uiteindelijk richting 35. Dan 40kg afgevallen en beginnen lopen om wat in vorm te raken (motivatie 1). In het lopen iets gevonden wat ik echt graag doe (motivatie 2) en nu een drietal jaar bezig. Dit jaar zal ik vlot boven de 2000km gaan en hopelijk 2 marathons afwerken (de eerste is achter de rug voor dit jaar, de vorige 2 jaar 1 per jaar gedaan).

Dus omdat ik het graag doe, en om gezond/fit te zijn. En ja, lekker eten is een leuke bijkomstigheid.

Maar ik mis nog een tweetal redenen: ik wil ook een beter voorbeeld zijn voor mijn kinderen, en (en daar komen die marathons ook bij kijken) ook het gevoel hebben voor mezelf dat wanneer ik ergens voor ga, ik mooie dingen kan verwezenlijken. Dat gevoel is fantastisch. Het boost mijn zelfbeeld en zelfvertrouwen.

 

[Mulan]

Maar ik mis nog een tweetal redenen: ik wil ook een beter voorbeeld zijn voor mijn kinderen

Hier speelt dat ook wel mee. Wij verwachten ergens wel dat ze een sport doet en hopelijk zal ze dat als tiener ook nog willen doen. Maar zowel haar papa als ik doen redelijk wat te voet met haar, als het weer meezit breng ik haar met de fiets naar school, ze laat zowel bij papa als bij mij de hond mee uit, ze weet dat mama gaat sporten want blijkbaar heeft ze mij al eens in mijn fitnesskleren gezien,...
Het moet echt niet veel zijn om een goed voorbeeld te kunnen zijn maar de ouders die voor de minste scheet de auto uithalen gaan idd veel moeilijker sportieve tieners kunnen grootbrengen dan de ouders die hun kind hebben getoond dat bewegen bij het dagelijkse leven hoort.

 

[Wilcao]

Ben nu 35 jaar en voetbal al onafgebroken vanaf mijn 6de. Doe het nog steeds graag. Doe ook zaalvoetbal sinds mijn 18de ofzo (geen idee eigenlijk) met een paar jaar pauze. En doe soms nog mee met de veteranenploeg in het dorp. Het is eigenlijk allemaal zonder te trainen, dus vaak is het 1x zaalvoetbal en 1x veldvoetbal per week. Ik blijf het ook doen omdat het gezond is en ik geen leuk alternatief heb. Ik heb een bloedhekel aan joggen of fitnessen. Moest ik ooit stoppen met voetballen, hoop ik wel iets anders te vinden, maar ik denk dan eerder aan iets zoals badminton ofzo.

 

[ugar]

Het concept eten wat je wilt en de calorieën er af sporten bestaat niet.
Als je elke dag ongezonde brol naar binnen werkt, word je dik. Ongeacht hoeveel je sport.

Als 'eten wat ik wil' voor jou twee prince-koeken per dag betekent is dat iets anders. Maar dat is niet echt wat geïmpliceerd wordt met die stelling.

Dat bestaat dus wel. Ik verbrand, wanneer ik niet geblesseerd bent, 25000-30000 kcal per week. Dat is dubbel zo veel als een normale volwassene. Indien ik geblesseerd ben en de porties niet onmiddellijk aanpas,, kom ik > 1 kg per week bij

 

[ugar]

Ook mijn geschiedenis even.
Ik ben van jongsaf aan begonnen met tennis, en heb dat tot mijn 20ste erg actief gedaan. Daarna heb ik vrij lang stilgelegen, buiten wat recreatief fietsen.
Op mijn 38ste gestart met zwemmen, en dan echt wel intensief (6-10 u trainen per week), met het doel aan open water wedstrijden deel te nemen.
Op mijn 40ste gestart met fietsen, als bijkomende ondersteuning van de fysieke conditie. In die periode mijn gewicht onder controle gekregen

Op mijn 43ste een verkeerde beweging gemaakt met mijn arm, waardoor mijn schouder naar de kloten is. Zwemmen lukt niet meer (na 30 min onuitstaanbare pijn). Ik ben dan intensiever gaan fietsen, en ook gestart met woon-werk verkeer ten dele met fiets te doen (2 x 50 km per dag). In 't begin met de racefiets, maar 6 jaar geleden overgestapt op een speedpedelec, waarbij ik de ondersteuning zo aanpassen dat de hele rit sporten is. Ik probeer iedere week voldoende uren te sporten, ik moet wel oppassen dat het geen obsessie wordt (dat is zo'n beetje een rode draad in mijn leven).

 

[Topgear]

Het concept eten wat je wilt en de calorieën er af sporten bestaat niet.
Als je elke dag ongezonde brol naar binnen werkt, word je dik. Ongeacht hoeveel je sport.

Als 'eten wat ik wil' voor jou twee prince-koeken per dag betekent is dat iets anders. Maar dat is niet echt wat geïmpliceerd wordt met die stelling.

In het weekend komt het voor dat ik >8u intensief sport. Dan kan ik echt wel eten wat ik wil en niets bijkomen. Geregeld grote bestelling in de frituur na het sporten.
En met intensief sporten bedoel ik dat ik in het zweet sta.

In de week +-1u intensief sporten in de avond. Dan kom ik op >13u sport per week. Dan kan je al eens wat meer calorieën binnenspelen ;-)

Ps. Uiteraard zijn er ook weken bij waar het wat minder is, maar dan pas ik mijn eetpatroon wat aan. Ik ben iemand die snel afvalt, maar ook weer bijkomt indien ik niet oplet.

 

[Nineshots]

edit: 'naar het werk met de fiets' valt bij mij niet onder sporten, maar onder beweging. Je moet toch al minstens 45 minuten onderweg zijn met de fiets aan een degelijk tempo (lees: hartslag) om te kunnen spreken van sporten ipv bewegen.

Je onderschat het effect van een halfuurtje fietsen. En misschien zelfs nog minder.
Ik fietste vroeger elke dag 30 min enkele rit naar school. Door omstandigheden een half jaartje niet gedaan en mijn conditie heeft dat serieus gemerkt. Ondanks dat ik nog andere sporten deed.

Het concept eten wat je wilt en de calorieën er af sporten bestaat niet.
Als je elke dag ongezonde brol naar binnen werkt, word je dik. Ongeacht hoeveel je sport.

Als 'eten wat ik wil' voor jou twee prince-koeken per dag betekent is dat iets anders. Maar dat is niet echt wat geïmpliceerd wordt met die stelling.

Hoe werkt dat dan? Waar blijft die ongezonde brol dan in je lichaam als je het er niet af kunt sporten? Dan zouden echt gigantisch veel meer mensen dik zijn.

 

[Topgear]

Ik sport graag en veel en ben in veel sporten goed. Ik heb er wel aanleg voor. Het komt vaak voor dat ik iets nieuw probeer en al meteen voor een beginner een goed niveau haal.

Sporten dat ik vaak heb gedaan of nog steeds doe en ik een goed recreatief niveau in haal: voetbal, tennis, padel, squash, badminton, paardrijden, snowboarden, tafeltennis, judo, zeilen, windsurfen, skateboarden, basketbal, volleybal,...

Waar ben ik niet goed in?

• Sporten waar enige lenigheid vereist is zoals bv. turnen
• Duursporten: lange afstanden zwemmen, fietsen, lopen, etc. is echt niets voor mij.
• Atletiek: zowat alle disciplines liggen me niet echt

Geef me dus maar gewoon een raket, bal of plank en ik trek mijn plan

 

[ugar]

edit: 'naar het werk met de fiets' valt bij mij niet onder sporten, maar onder beweging. Je moet toch al minstens 45 minuten onderweg zijn met de fiets aan een degelijk tempo (lees: hartslag) om te kunnen spreken van sporten ipv bewegen.

2 x 1h20min met de speed pedelec aan een hartslagritme van 135 bpm of 3h30 min met de koersfiets aan een hartslagritme van 145 bpm (maar met de koersfiets doe ik dat dus echt niet elke dag, dat neemt teveel tijd in beslag, doe ik alleen als ik weet dat ik maar 1 of 2 keer met de fiets naar 't werk kan
Je kan dus perfect sporten voor w/w verkeer, als ge maar ver genoeg woont. Ik heb nog een collega die al 20 jaar lang iedere dag 2 x 45 km aflegt met de fiets. Iedere dag, als het sneeuwt of vriest is dat een mountainbike (hij heeft zelfs geen auto).

 

[Chelark007]

Als kind voetbal gedaan tot aan mijn 16.
Altijd blijven fietsen en lopen op traag niveau.
Corona was plezant omdat ik dan tijd had om te fietsen.

Hoe dat straight aan 12u per week kan komen. Jaloers op.
Beperk me voorlopig tot 1x lopen en 1x fietsen in de week na blessures en stress door de privé sfeer.

Gestemd :
Omdat ik het graag doe en omdat ik graag snoep om de kgs te beperken.

 

[Mefke]

Ik heb het niet in mij. Lessen LO waren een ramp, hoewel ik het wel graag deed afhankelijk van wat er op het programma stond. Ik was ook niet echt goed in de meeste zaken waar techniek en lenigheid vereist was. Duursporten waren wel mijn ding. Voetbal zou ik wel graag gedaan hebben, ben een grote fan van het spelletje maar dat mocht ik, ondanks dat mijn pa altijd gevoetbald heeft, niet van thuis uit. Gezien ze niet wouden dat ik iets van sport deed, dus nooit wat gedaan.
In mijn puberteit ben ik beginnen fietsen, maar dat was gewoon op mijn citybike waar ik ook mee naar school reed. Dat ging mij wel af, ik was vrij goed daarin. Ik reed ook gewoon met die Citybike toeren van 100-150km. Was ik heel de dag weg. Fysiek was ik toen echt wel top. Ooit toen ik van school naar huis reed een profwielrenner tegengekomen op training die dat gastje met zijn boekentas op de rug maar niet kon losrijden, die vroeg zich toch af of ik koerste en kon mij enkel aanraden er mee te beginnen.

Dan gaan studeren, mijn vrouw leren kennen, werken, kleine kinderen nu. En dat sporten is gewoon heel weinig geworden. Deels uit weinig tijd, deels uit er geen tijd voor willen maken en in de vrije tijd dan andere dingen te willen doen, deels ook door de gezondheidsperikelen die ik heb waarbij combinatie werk/gezin/gezondheid een zeer afmattende combinatie is en sport dus niet onmiddellijk prioriteit is. Het fietsen doe ik nog wel maar dat is heel onregelmatig geworden: kleine afstanden voor boodschappen, van/naar het werk in vakantieperiodes als ik geen kinderen naar school moet doen en soms langere ritten van 2, soms eens 3 uur. Lopen heb ik geprobeerd omdat dat net wat minder tijd vergt, maar dat spreekt mij niet aan. Wandelen doen we geregeld, ook met het hele gezin, kwestie van wat in beweging te blijven en om ook in de natuur te zijn. Dat is iets dat ik ook wel meer wil gaan doen en tijd voor maken. Wandelen en in de natuur zijn geeft mij wel een ontspannen, bevrijdend gevoel.

 

[Arkaine]

Ik heb "eten wat ik wil" ook aangevinkt. Niet omdat dat DE reden is waarom ik sport, maar omdat het nog een leuke bijkomstigheid is.

Ik loop in de basis 40-50km per week en in piekperiodes 80-90km. Ik kan je verzekeren: dat gaat de 2 Prinncekoeken ver voorbij hoor
Vanmorgen al 1000 actieve kcal verbrand hier in Spanje, dat is al een leuk surplus binnen te spelen.

De meeste mensen die zeggen dat ze sporten om te kunnen eten wat ze willen, sporten totaal niet intensief genoeg en overschatten hoeveel calorieën worden verbrand. En dan beperkt het zich vaak tto twee keer in de week een half uurtje lopen ofzo.

Verder wil ik er niet op ingaan. Het 'gewichtstopic' heeft dit ook al genoeg behandeld.

You can't outrun your fork is een cliché dat er is voor een reden

 

[Arkaine]

Hoe werkt dat dan? Waar blijft die ongezonde brol dan in je lichaam als je het er niet af kunt sporten? Dan zouden echt gigantisch veel meer mensen dik zijn.

De meeste mensen (of toch veel) die zeggen dat ze sporten om te kunnen eten wat ze willen hebben ook gewoon overgewicht.

50% blijkbaar in België.

 

[pardal]

Van thuis uit gestimuleerd om aan sport te doen. Iets het maakt niet uit wat.

Ik heb ondertussen gevoetbald, Hap-Ki-Do, tafeltennis, badminton gedaan.

Op mijn 17de begonnen met capoeira en dit blijven doen, een aantal jaren zeer intensief, nu eerder sporadisch. Als ondersteuning ook gaan fitnessen en lopen.

Door omstandigheden, kinderen, leraar die ergens anders ging lesgeven,... Blijft er eigenlijk enkel fitness en lopen over. Het zijn voor sporten die ik op elk moment kan doen als het past.

Sporten zorgt ervoor dat ik mijn kopje kan leegmaken, maar ook de stress fysiek uit mijn lichaam kan krijgen. En nu met de drukte in huis ook me-time.

 

[Topgear]

Ik begrijp @Arkaine zijn punt ook wel. Ik zie vaak zo'n mensen op de sportclub 'sporten'. Maar echt sporten is dat niet. Dat is eerder rustig wat bewegen, sociaal contact hebben, lachen, buiten zijn, etc. Daar is niets mis mee, maar wanneer die mensen enkel dat doen als 'sport' en verder veel en ongezond eten, dan is de kans groot dat ze idd overgewicht zullen hebben.

Als ik ga sporten, dan is dat zo goed als altijd intensief. Een tennis/padel wedstrijd spelen tegen mensen waar het veel te eenvoudig is, beschouw ik niet meteen als sporten. Ja, ik heb wat bewogen, maar zal niet veel calorieën verbrand hebben.
Daarom probeer ik altijd te spelen tegen mensen die ook competitief ingesteld zijn en hetzelfde of een hoger niveau hebben. Als je dit meerdere keren per week doet, dan kan je echt wel wat eten zonder meteen te verdikken.

 

[Sylverscythe]

Mensen die zeggen dat het niet "in hen zit" maar geen echte lichamelijke problemen hebben, dat vind ik wat vreemd. Het is te zeggen, dat is nooit "van de grond geraakt" volgens mij.

Wat ik bedoel: ik was verre van een sportief kind of tiener. Mijn ouders hebben dat niet gepusht, en ik zat dan thuis in hun sigarettenrook. Zeker in het middelbaar begon dat op te vallen door een ramp te zijn in LO. Niet enkel een slechte conditie trouwens, ook geen techniek voor balsporten (want nooit geoefend) en niet de durf of wil om het serieus te proberen aangezien je dan (denkt dat je) jezelf belachelijk maakt. Op mijn 14-15de begon ik er dik uit te zien en ben ik beginnen vermageren door een pak minder te eten. Ook enktge kracht was toen verdwenen.

Als stom toeval dan met een vriend een gym ingerold, en dat bleek wel iets voor mij. Die vriend is na enkele jaren gestopt, en kijk, ik ben er nog mee bezig. Natuurlijk is het toeval dat alles klikte, als ik nu met een baby die gewoonte niet al jaren had gekweekt had ik het zeker opgegeven.

Anderen, ook hier, zijn als kind beginnen sporten en er nooit mee gestopt. Ik hoop dan ook mijn dochter toch kunnen aan te zetten om iets van sport te doen.

 

[|nfected]

Echt sporten doe ik eigenlijk niet. De dichtste gym is klein uurtje rijden. Tennis is nog verder. Golf, cricket en rugby is wel een stuk dichter maar nu eens 3 sporten die mij niet kunnen boeien. Al ga ik wel soms eens gaan golfen maar echt sporten is dat wel niet bij mij.

Ik wandel wel redelijk veel en sprintjes lopen. Ff eens geleken en laaste 3 dagen 31,6 km gewandeld. Zijn wel hectische dagen geweest met heel lange nachtelijke patrouilles en 1 gunfight met contact met poachers.