Sporten of niet

[Tonerider]

Mensen die zeggen dat het niet "in hen zit" maar geen echte lichamelijke problemen hebben, dat vind ik wat vreemd. Het is te zeggen, dat is nooit "van de grond geraakt" volgens mij.

Tgoh toch niet: ik heb echt wel verschillende dingen geprobeerd, maar het zegt me gewoon niets. Ik kijk ook niet naar sport of zo, het boeit me langs geen kanten.
Roeien deed ik nog redelijk graag van cardio daarmee dat ik dat later nog gekocht heb voor thuis, maar redelijk graag bleek dus ook niet genoeg te zijn om het geen stof te laten happen. Nee, ik heb er gewoon geen plezier aan om het te doen.

 

[LSDsmurf]

Het concept eten wat je wilt en de calorieën er af sporten bestaat niet.
Als je elke dag ongezonde brol naar binnen werkt, word je dik. Ongeacht hoeveel je sport.

Als 'eten wat ik wil' voor jou twee prince-koeken per dag betekent is dat iets anders. Maar dat is niet echt wat geïmpliceerd wordt met die stelling.

Goh uit eigen ervaring ga ik daar toch niet met akkoord, is te kort door de bocht. Als je wil afvallen gaat cardio helpen om ofwel sneller af te vallen of er voor zorgen dat het diet haalbaarder is omdat je meer kcal mag opeten (of een combinatie van de twee). Ik ga er dan wel van uit dat je alles nauwgezet aan het bijhouden bent, dat je weet hoeveel kcal je binnen hebt en met een calculator berekent hoeveel kcal een loopsessie verbrandt heeft. En dat je niet denkt van "ik heb vijf minuten op de loopband gestaan, dan kan die zak chips er wel vanaf".

Een jaar of zes geleden ben ik al mijn extra kilo's afgevallen door een combinatie van minder eten en 4-5x per week te lopen. Ondertussen doe ik vier jaar intensieve krachtraining in de fitness. Het resultaat daarvan is dat ik quasi kan eten wat ik wil, ik eet nu vermoedelijk meer kcal per dag (gemiddeld 3200kcal de afgelopen maanden) dan toen ik dik was.

 

[Sylverscythe]

Tgoh toch niet: ik heb echt wel verschillende dingen geprobeerd, maar het zegt me gewoon niets. Ik kijk ook niet naar sport of zo, het boeit me langs geen kanten.
Roeien deed ik nog redelijk graag van cardio daarmee dat ik dat later nog gekocht heb voor thuis, maar redelijk graag bleek dus ook niet genoeg te zijn om het geen stof te laten happen. Nee, ik heb er gewoon geen plezier aan om het te doen.

Ik kijk ook naar niets van sport, ik denk gewoon dat moest ik niet per toeval iets hebben gevonden dat me interesseerde ik evengoed nu zou zeggen dat sport niets voor mij was. Het is een veronderstelling natuurlijk.

 

[willydrama]

Op latere leeftijd nieuwe sport gestart in een post-corona crisis. Toch serieus wat minpunten moeten slikken: ik heb er geen waanzinnig talent voor en kans op een respectabel niveau halen is klein hoewel er vooruitgang is. Sociale interactie met de clubleden is beperkt, jongeren zien mij als midlife crisis has-been, lockerroom talk bij de ouderen is Vlaamse gemeentepraat. 't Is echt uzelf pushen uit de comfortzone maar na driekwart van de trainingen is er voldoening.

 

[makila]

Ik had en heb eerlijkheidshalve zero talent. Op school was ik altijd bij de allerlaatsten in zo goed als elke sport. Toch heb ik heel mijn leven aan sport gedaan. Eerst judo en ijsschaatsen. Nadien veel lopen. Terwijl 99% van de mensen waar ik toen tegen sportte, eigenlijk nog 0% aan sport doen. (letterlijk te nemen), blijf ik wél gewoon sporten.

En *big smile* als 48 jarige is mijn conditie zeker niet minder dan in mijn jeugd. Hier heeft MrKendl wél gelijk als hij (voor de 20ste keer) zegt: Je maakt al jaren geen vorderingen meer Makila! Ja inderdaad maar op jeugdige leeftijd was mijn conditie niet beter dan nu. Ik liep toen tijdens een testwedstrijd de veste in Lier (4.5km) in 22 minuten (dat herinner ik nog goed want ik was tot mijn eigen schande voorlaatste waardoor ik de eigenlijke schoolwedstrijd niet meer heb willen gelopen)

Vorig jaar liep ik mijn slechste 10 miles ooit - maar toen liep ik de eerste 4.5km nog wel in ... 1x raden.
(Om nadien in te storten)

En ja OK mijn PR is wel veel sneller op die afstand (dat is net onder de 18 minuten op diezelfde veste in Lier). Maar die tijd heb ik gelopen toen ik absurd weinig woog (amper 57kg voor 1m84,5) en ik full time orderpicker was als job (in het jaar 2002 - toen was ik 25 jaar).


---

Waarom ik sport (vooral lopen)? Om fit te blijven, om niet te hoeven dieten en omdat ik het ook wel leuk vind. Ik heb dus 3 vakskes aangevinkt.

De meeste mensen die zeggen dat ze sporten om te kunnen eten wat ze willen, sporten totaal niet intensief genoeg en overschatten hoeveel calorieën worden verbrand. En dan beperkt het zich vaak tto twee keer in de week een half uurtje lopen ofzo.

Ik heb dat oa aangevinkt. Om op gewicht te blijven en gewoon te drinken, te eten en zelfs te snoepen wat ik wil is voor mij persoonlijk 30km "lopen" per week voldoende.

Maar ja de meeste mensen als die vragen hoeveel ik loop zeggen daarna: 30km per week? WTF! Dat is wel heel veel he Makila!
En dan denk ik: 30km is peanuts. (allé ja ik ben weer aan het opbouwen dus momenteel zit ik aan 20+km maar normaal gezien is dat peanuts voor mij)

Dus ja het is maar wat je bedoelt met 'weinig sporten' En ja 2x een half uurke lopen of iets dergelijk is echt niet voldoende.

 

[ugar]

En *big smile* als 48 jarige is mijn conditie zeker niet minder dan in mijn jeugd. Hier heeft MrKendl wél gelijk als hij (voor de 20ste keer) zegt: Je maakt al jaren geen vorderingen meer Makila! Ja inderdaad maar op jeugdige leeftijd was mijn conditie niet beter dan nu. Ik liep toen tijdens een testwedstrijd de veste in Lier (4.5km) in 22 minuten (dat herinner ik nog goed want ik was tot mijn eigen schande voorlaatste waardoor ik de eigenlijke schoolwedstrijd niet meer heb willen gelopen)

Ik fiets al > 10 jaar één keer per jaar een vast toerke van 100 km. Mijn record over die afstand haalde ik op 52-jarige leeftijd. Dat is het voordeel van laat te starten met intensiever sporten (of gewoon meer te fietsen).

 

[Voidski]

Ik sport buiten omdat het een leuke bezigheid is, vooral om mijn hoofd leeg te maken. Ik kan er echt van genieten als ik 2 uur op de fiets zit om gewoon effe alles te vergeten en te genieten van buiten te zijn. Zelfde voor een grote wandeling in de Ardennen of bergen, heerlijk genieten en effe alles vergeten.

Nu met een tweede kleine op komst begint dat precies allemaal wat moeilijker in de planning te worden, maar ik hoop toch op korte termijn alles terug wat op te kunnen pakken.

 

[Zane]

Ik wandel wel redelijk veel en sprintjes lopen. Ff eens geleken en laaste 3 dagen 31,6 km gewandeld. Zijn wel hectische dagen geweest met heel lange nachtelijke patrouilles en 1 gunfight met contact met poachers.

Sorry dat ik hier een beetje off-topic ga maar wat the hell doe jij van sportief beroep?

 

[Aprella]

Ik vind sporten vreselijk. Ik denk dat het een beetje door school is gekomen dat niemand mij ooit in het team wij omdat ik er slecht in was.

Ik heb tot 10 jaar geleden ofzo altijd paardgereden. Ik had mijn eigen paar dus buiten enkel rijden, kwam hier ook bij het het uitmesten van de stal, de weide proper houden, sleuren met water en voeding/hooi en de kruiwagen. Als ik niet ging rijden, ging ik soms met mijn paard wandelen (niet op het paard, maar er naast). Sinds ik mijn paard heb moeten laten inslapen is dat allemaal stilgevallen en ben ik eigenlijk bijgekomen.

Tot zo ver heb ik nog geen sport gevonden die ik kan volhouden. Ik wou naar het werk fietsen, maar mijn knieën doen direct pijn met fietsen :/ . Geprobeerd om te zwemmen maar de drempel om naar het zwembad te gaan is best hoog. En de drukte is ook echt niet fijn. Ik heb vroeger ook al fitness geprobeerd maar ook weer mee gestopt.

Ik wandel graag maar buiten af en toe in het weekend eens een 6km (meer zorgt voor pijn )loop ik hier ook vast. Ik probeer onder de middag wel eens te gaan wandelen maar dat is misschien een half uurtje?

Ik wil eigenlijk wel meer sporten voor mijn gezondheid maar ik weet niet wat. Ik ben helemaal niet sociaal tegenover vreemden (soms zelf angst) dus dit zorgt wel voor een groot struikel blok. Zeker omdat mijn vrienden geen tijd hebben/niet in de buurt wonen en mijn man eigenlijk ook niet zoveel tijd heeft (maar hij heeft tegenover mij wel een actieve job).

 

[Chelark007]

Sorry dat ik hier een beetje off-topic ga maar wat the hell doe jij van sportief beroep?

Ranger in ZA

 

[Str8_6]

Als kind voetbal gedaan tot aan mijn 16.
Altijd blijven fietsen en lopen op traag niveau.
Corona was plezant omdat ik dan tijd had om te fietsen.

Hoe dat straight aan 12u per week kan komen. Jaloers op.
Beperk me voorlopig tot 1x lopen en 1x fietsen in de week na blessures en stress door de privé sfeer.

Gestemd :
Omdat ik het graag doe en omdat ik graag snoep om de kgs te beperken.

Mja mijn kinderen zijn ook op een leeftijd dat ze al eens een uur of 2 alleen kunnen zijn. En het is vooral lange uren maken.
De zondagvoormiddag een 4tal uur, meestal ben ik tijdens de week ook wel een dag thuis met rust van mijn werk dus dan nog eens een 4tal uur, de zaterdag 2u en dan nog eens in de week na het werk een 2tal uur.

Vooral na op reis te gaan moet ik me wel eens terug op gang trekken, maar het is eigenlijk een gewoonte geworden.

De uren wandelen met de hond tel ik hier dan nog niet bij, maar ik doe dagelijks ook nog eens een wandeling van een 5tal km.

Op mijn vorig werk deed ik ook wel zoveel uren, maar dan was het toch wel vaak stress om op tijd nog op de fiets te geraken, dus ik besef wel dat ik geluk heb met mijn werk nu op dat vlak en dat niet iedereen het ziet zitten om er nog aan te beginnen.
Maar eens ik 5 minuten weg was dan was ik toch altijd blij dat ik aangezet was.

 

[Str8_6]

Sorry dat ik hier een beetje off-topic ga maar wat the hell doe jij van sportief beroep?

De BG crocodile dundee

 

[Chelark007]

Bijna tieners dan? Vroeger dan toch effectief minder sporten als die klein waren? Maakt uw madam daar geen probleem van? Hier soms gezaag dat ik 3u weg ben

Mja mijn kinderen zijn ook op een leeftijd dat ze al eens een uur of 2 alleen kunnen zijn. En het is vooral lange uren maken.
De zondagvoormiddag een 4tal uur, meestal ben ik tijdens de week ook wel een dag thuis met rust van mijn werk dus dan nog eens een 4tal uur, de zaterdag 2u en dan nog eens in de week na het werk een 2tal uur.

Vooral na op reis te gaan moet ik me wel eens terug op gang trekken, maar het is eigenlijk een gewoonte geworden.

De uren wandelen met de hond tel ik hier dan nog niet bij, maar ik doe dagelijks ook nog eens een wandeling van een 5tal km.

Op mijn vorig werk deed ik ook wel zoveel uren, maar dan was het toch wel vaak stress om op tijd nog op de fiets te geraken, dus ik besef wel dat ik geluk heb met mijn werk nu op dat vlak en dat niet iedereen het ziet zitten om er nog aan te beginnen.
Maar eens ik 5 minuten weg was dan was ik toch altijd blij dat ik aangezet was.

Maar

 

[Lint]

De meeste mensen die zeggen dat ze sporten om te kunnen eten wat ze willen, sporten totaal niet intensief genoeg en overschatten hoeveel calorieën worden verbrand. En dan beperkt het zich vaak tto twee keer in de week een half uurtje lopen ofzo.

Verder wil ik er niet op ingaan. Het 'gewichtstopic' heeft dit ook al genoeg behandeld.

You can't outrun your fork is een cliché dat er is voor een reden

Sorry maar hoe belachelijk is dit... basically zegt ge "ja die stelling klopt niet hé, want ik ken veel mensen die dat zeggen en die voeren 50% van die stelling (het sporten gedeelte) niet goed uit" ...
No shit sherlock, zo kan ik elke stelling niet doen kloppen hé.

 

[Str8_6]

Bijna tieners dan? Vroeger dan toch effectief minder sporten als die klein waren? Maakt uw madam daar geen probleem van? Hier soms gezaag dat ik 3u weg ben

Maar

Ja de oudste is 14 en de kleinste 10. Als ze kleiner waren deed ik krachttraining en dat deed ik hier thuis in de garage.

Lastigste periode op sportief vlak was toen ik nog in ploegen werkte en de oudste nog klein was. Want dan kon ik echt niet weg aangezien mijn vrouw dagdienst doet.

Nee, maakt ze geen probleem van. Genoeg op haar zenuwen werken als ik thuis ben en ze is blij dat je eens weg bent.
Serieus: ik ben weg op momenten dat er toch niet veel te beleven is. Tijdens mijn dag rust van het werk is zij toch gaan werken, de zondagvoormiddag is er hier toch niet veel te beleven, die 2x tijdens de week ga ik dan rechtstreeks na mijn werk en ben ik om 18u al thuis.

 

[yode92]

Het komt er op dit moment qua tijd niet van. Ik wil graag terug wat meer toerkes gaan fietsen om toch iets van beweging en sport te hebben, maar vind er moeilijk te tijd voor (of het weer zit dan tegen of... insert andere excuses).

 

[Sylverscythe]

Het komt er op dit moment qua tijd niet van. Ik wil graag terug wat meer toerkes gaan fietsen om toch iets van beweging en sport te hebben, maar vind er moeilijk te tijd voor (of het weer zit dan tegen of... insert andere excuses).

Persoonlijk al vaak gemerkt dat het een gewoonte is. Je doet het omdat je het altijd op die dag/dat moment doet, en achteraf ben je blij dat je het hebt gedaan. Maar als je dat dan een paar keer overslaat wordt die gigantische potentiaalput van de zetel enkel maar dieper.

Bezig blijven is makkelijker dan er (opnieuw) aan te beginnen.

 

[Lint]

De TLDR versie:

Ik doe/deed veel sport en doe het graag. Ik heb gestemd dat ik sport (in volgorde van belangrijkheid voor mij):​

1. Omdat ik het graag doe
2. Zodat ik meer kan eten
3. Omdat het gezond is

Ik mis mijn echte #1 reden in de opties, "omdat het mentaal een enorme uitlaatklep is voor mij", al valt dat misschien onder "omdat ik het graag doe"?​

Ik heb ook nog "ik sport niet wegens de ongemakken" gestemd, wegens mijn vele blessures .​

Sport is goed, maar teveel sport niet.​

Ik vind het ook belangrijk als voorbeeld voor mijn dochter om "actief" te zijn. Maar ik raad iedereen aan om uw kind weg te houden uit het "top"niveau.​

​

​

De LDCIYR (Long Don't Care If You Read) versie:
Ik heb altijd veel gesport, en veel verschillende zaken. Ik heb ook aanleg voor vele sporten. Hierdoor heb ik veel verschillende zaken gedaan, maar mijn "core" sporten zijn:

• Jeugd (<18j): Ik deed 6 tot 7 dagen per week sport, en op sommige dagen 2 trainingen of wedstrijden.
  Dat was een mengeling van zaken op heel hoog (atletiek en boogschieten), hoog (taekwondo en zwemmen), of gewoon recreatief en ondersteunend niveau (basket en krachttraining).
  Ik heb veel verschillende sporten gedaan in deze periode. Bij een aantal werd ik dan snel "gespot" waardoor er extra aandacht op mij werd gelegd en ik in een apart traject zat. Dit haatte ik dan weer, want ik heb een inherente afkeer van iets "moeten" doen, en wou eigenlijk gewoon met mijn vriendjes spelen en beter dan hun zijn (ik ben zeer competitief t.o.v. de mensen die voor mij staan, klassementen en statistieken kunnen me minder boeien).
  Ik raad iedereen ook af om, zeker als kind, op dit niveau mee te draaien. Ge wordt dan geleefd, het is niet goed voor uw lichaam, en de verwachting / druk van de mensen rondom u is nergens goed voor. Die omgeving / club geeft echt gene fuck om uw kind als persoon, het is grotendeels heel toxisch gedoe. De enige uitzondering was mijn atletiek club, omdat die echt een goede trainer hadden. En dat was dan nog enkel de trainer van mijn top disciplines (krachtnummers).
  
  
• Studies (18j-22j): Tijdens mijn studies sportte ik wat minder (4 a 5 dagen).
  Het beperkte zich tot atletiek in club/wedstrijdverband, en basket + krachttraining recreatief / ondersteunend. Basket was vooral seizoensgebonden. Op zonnige dagen was ik elke dag bezig, en in juli-augustus was dat non-stop streetbasket toenooikes spelen.
  
  
• Na mijn studies (22j-32j):
  Hier heb ik mijn fysieke piek bereikt. Op mijn 23e heb ik ook snowboarden ontdekt (daarvoor nooit wintersport gedaan), en dat is nog steeds mijn grootste liefde . Ik heb meerdere jaren gehad dat ik bijna 40 dagen op mijn bord in de bergen stond.
  In deze periode was ik eigenlijk non stop actief bezig. Niets meer in wedstrijdverband, maar elke week 2-4 keren squash, 3 keren krachttraining, 2-4 keren basket, veel wandelingen, en in het seizoen veel dagen snowboard. Ik word nog steeds gelukkig als ik terug denk aan die periode. Fysiek was ik ook tip top in orde. Ik heb nog nooit zo scherp gestaan .
  
  
• Ergens tussen mijn 32j en 35j ben ik fysiek beginnen sukkelen. Niets gigantisch, maar veel kleine zaken (rug, knieën, schouder) en vooral non stop blessures (enkel omslaan, hielspoor, tenniselleboog, beursontstekingen).
  Ik sport nog wel (squash, snowboard, roeitrainer, krachttraining), maar in veel lagere frequentie (2a3 keer per week), minder intensief, en regelmatig onderbroken door blessures. I fucking hate it. Bvb:
  • Ik had deze ochtend gepland om te sporten. Maar ik ben opgestaan met rugpijn, dus dan maar niet. Ik weet dat als ik nu ga sporten, mijne rug weer voor 3 dagen vast zit.
  • Squash is max 2X per week (en dan minstens 2 rustdagen ertussen) of ik zak door mijn knieën. Basket op tarmac is al helemaal uit den boze.
  • Snowboard doe ik geen funpark meer, en ook niet te veel kilometers.
  • ...

Ik heb ook veel last van 2 zaken:​

• Extreme platvoeten, wat uitstraalt naar mijn knieën en rug. Veel van mijn problemen komen eigenlijk gewoon hier van. Steunzolen helpen, maar eigenlijk heb ik dit gewoon verwaarloosd in mijn jeugd, en daar draag ik nu de gevolgen van.
• Op mijn 23e heb ik een zware val met mijn snowboard gemaakt (schouder uit kom, bloed overal, paar maand mijn laptop tas niet kunnen opheffen, blijvend littekenweefsel en aanhoudende pijn). Als ik nu een "schok" op mijn schouder krijg (bvb ik schiet een basketbal en iemand blokkeert me, of ik val en zet mijn arm), heb ik weer een week last.

Ik zou dringend een minder impactvolle sport moeten zoeken, maar ik amuseer mij echt niet met duursporten .​

Ik heb ook moeite met niet "ten volle" te gaan bij iets. Ik ben competitief in gesteld, zelfs nu nog. Ik heb het wat kunnen loslaten, zeker bij zaken die ik alleen doe (snowboard en krachttraining). Maar zet mij direct tegenover iemand (bvb squash), en mijn competitief gen kickt in overdrive, en ik ben getriggered om elke pijn die ik had te negeren.​

Hierbuiten heb ik nog een heel aantal andere sporten gedaan, o.a. voetbal, rugby, judo, badminton, tennis, ping pong, turnen, dansen (waar ik sleeeeeeecht in was), surfen, wakeboard, skateboarden, rollerbladen, fietsen, mountainbiken, you name it, ik heb wel iets vergelijkbaars gedaan.

Soit ook even mijn verhaal: nooit sport gedaan in mijn leven buiten LO op school, altijd veel overgewicht gehad, BMI ging uiteindelijk richting 35. Dan 40kg afgevallen en beginnen lopen om wat in vorm te raken (motivatie 1). In het lopen iets gevonden wat ik echt graag doe (motivatie 2) en nu een drietal jaar bezig. Dit jaar zal ik vlot boven de 2000km gaan en hopelijk 2 marathons afwerken (de eerste is achter de rug voor dit jaar, de vorige 2 jaar 1 per jaar gedaan).

Dus omdat ik het graag doe, en om gezond/fit te zijn. En ja, lekker eten is een leuke bijkomstigheid.

Maar ik mis nog een tweetal redenen: ik wil ook een beter voorbeeld zijn voor mijn kinderen, en (en daar komen die marathons ook bij kijken) ook het gevoel hebben voor mezelf dat wanneer ik ergens voor ga, ik mooie dingen kan verwezenlijken. Dat gevoel is fantastisch. Het boost mijn zelfbeeld en zelfvertrouwen.

Ik ken uw verhaal, en respect daarvoor. Maar marathons vind ik geen goed streefdoel noch voorbeeld voor mijn kinderen. Dat is al een niveau dat de meeste mensen niet behoeven te halen.

Tgoh toch niet: ik heb echt wel verschillende dingen geprobeerd, maar het zegt me gewoon niets. Ik kijk ook niet naar sport of zo, het boeit me langs geen kanten.

Ik kijk ook niks van sport hoor. Toen ik jong was volgde ik sporadisch NBA en NHL, maar eigenlijk interesseerde me dat ook niet. Dus dat is zeker geen voorwaarde om zelf graag te sporten. Sport spelen en sport kijken zijn 2 aparte zaken voor mij.

Op latere leeftijd nieuwe sport gestart in een post-corona crisis. Toch serieus wat minpunten moeten slikken: ik heb er geen waanzinnig talent voor en kans op een respectabel niveau halen is klein hoewel er vooruitgang is. Sociale interactie met de clubleden is beperkt, jongeren zien mij als midlife crisis has-been, lockerroom talk bij de ouderen is Vlaamse gemeentepraat. 't Is echt uzelf pushen uit de comfortzone maar na driekwart van de trainingen is er voldoening.

Welke sport?

 

[Sylverscythe]

@Lint Zeer indrukwekkend verhaal, en compleet akkoord eigenlijk met de achterliggende boodschap van "overdaad schaadt". Ik heb, for the record, bijlange niet jouw parcours afgelegd, maar ook ik heb een paar keer tijdens wedstrijden of de aanloop ervan gedacht "maar waarom toch". Dat ging dan over een plastieken beker winnen op een regionaal of nationaal niveau waarvoor mensen zich ongeloofelijk lieten pushen door hun trainer en door overduidelijke pijn doortrainden. Dit dan eventueel gemengd met wat verboden middelen of een zware "cut" om toch maar gewicht te halen. Dat is inderdaad die toxische atmosfeer die je beschrijft.

Uiteindelijk is sport als hobby gezond, maar begint het een beetje te keren wanneer er obsessief mee wordt omgegaan. Ik heb nog een ex gehad die toen op haar 26ste serieuze rugklachten had van als kind/tiener gymnastiek te doen. Ik heb een oudere collega met een gevaarlijk lage hartslag omdat die, vanaf hij een jonge tiener was, ongeloofelijk veel waterpolo en zwemmen heeft gedaan.

Daarom dat ik mijn dochter wil laten sporten, maar liefst niet meer dan dat. (En vooral goed studeren, om helemaal de boomer uit te hangen.)

 

[pardal]

Bijna tieners dan? Vroeger dan toch effectief minder sporten als die klein waren? Maakt uw madam daar geen probleem van? Hier soms gezaag dat ik 3u weg ben

Herkenbaar, ook het gezaagd van de madam.

Opgelost door tijdens de uren de trainen dat de kinderen slapen, maar ook een sport te kiezen dat je op elk moment kan doen. Voor mij dus lopen en krachttraining.

Ik wil op termijn echt wel terug capoeira oppikken, maar dit gaat nog even duren tot de kinderen ouder zijn.

Maar ook ik heb geen enkel grote ambitie om ook maar iets te bereiken in sport. De resultaten zijn ondergeschikt voor mij aan het plezier/ training.