Nieuw samengesteld gezin

[Event]

Er is een dating topic maar geen "nieuw samengesteld gezin" topic? (gezocht en niet gevonden toch)

In mijn directe omgeving zit niemand in een nieuw samengesteld gezin. Zijn er hier mensen met ervaring? Voor mij is het nog te vroeg, maar ik zou wel graag ervaringen willen lezen.

-Hoe gaan jullie om met de afstand?
-Hoe omgaan met kinderen die naar verschillende scholen gaan?
-Stel partner x heeft kinderen voltijds bij haar en bij partner y is er een co-ouderschap? Zorgt dat voor extra conflicten of juist niet?

Post gerust jullie ervaringen!

 

[Mulan]

Ook geen ervaring mee, maar zie het vaak stranden enkele maanden na het samenwonen met als hoofdreden "verschillende opvoedingsstijlen" bij mensen rondom mij...

Veelal partner 1 die gewend is extreem veel toe te geven en partner 2 die strikter is waardoor kind 1 bij het ontbijt chips en cola mag en kind 2 eerst boterham met beleg op moet eten vooraleer die een brikje chocomelk op zondag mag.
Eens samen op gezinsvakantie gaan lijkt me een goeie oefening om te zien of samenwonen met 2 gezinnen kans op slagen heeft of niet!

 

[Pikachu]

Er is een dating topic maar geen "nieuw samengesteld gezin" topic? (gezocht en niet gevonden toch)

In mijn directe omgeving zit niemand in een nieuw samengesteld gezin. Zijn er hier mensen met ervaring? Voor mij is het nog te vroeg, maar ik zou wel graag ervaringen willen lezen.

-Hoe gaan jullie om met de afstand?
-Hoe omgaan met kinderen die naar verschillende scholen gaan?
-Stel partner x heeft kinderen voltijds bij haar en bij partner y is er een co-ouderschap? Zorgt dat voor extra conflicten of juist niet?

Post gerust jullie ervaringen!

Enkel ervaring met afstand.
Kan u zeggen dat is bijna niet vol te houden dat we denken over nieuwe regeling.

Momenteel ben ik dagelijks 3u onderweg om mijn zoontje naar school te doen. (35min enkel rit zonder file) ben vrij in week van men zoon dus 4x enkele rit.

 

[June]

Ook geen ervaring mee, maar zie het vaak stranden enkele maanden na het samenwonen met als hoofdreden "verschillende opvoedingsstijlen" bij mensen rondom mij...

Veelal partner 1 die gewend is extreem veel toe te geven en partner 2 die strikter is waardoor kind 1 bij het ontbijt chips en cola mag en kind 2 eerst boterham met beleg op moet eten vooraleer die een brikje chocomelk op zondag mag.
Eens samen op gezinsvakantie gaan lijkt me een goeie oefening om te zien of samenwonen met 2 gezinnen kans op slagen heeft of niet!

Ook geen eigen ervaring maar in mijn omgeving is eea gestrand vanwege kritiek op de opvoeding dan wel kritiek op kind(eren). En hoe jonger de kinderen en hoe dichter in leeftijd, hoe makkelijker het ging.
Hoe oud zijn de kinderen?

 

[ThomasMore]

Vanuit mijn eigen ervaring: er is geen standaard oplossing maar de zekerheid is wel dat het niet eenvoudig is.

In mijn geval gaat het dan om mijn eigen dochter die deeltijds bij mij woont en de zoon van mijn vriendin die maar kort deeltijds bij ons heeft gewoond. Hij zat ook op kot en woont ondertussen alleen. Beide kinderen waren tieners van zodra ze in de nieuwe samenstelling terecht kwamen.

Dat lijkt me nog het makkelijkere scenario en toch is dat ook niet zonder slag of stoot gelopen. Immers, jij kiest voor een nieuwe partner en de eventuele kinderen maar die kinderen krijgen de extra volwassenen en diens kinderen opgedrongen. Dat is een fundamenteel verschil in de aanvaarding en moet zich wat zetten.

Los van de praktische zaken die wel 's heel moeilijk kunnen worden. Ik ken iemand met drie kinderen die een nieuwe partner had met ook drie kinderen. Op vakantie was het met twee auto's, kids moesten ineens slaapkamers delen, ... niet zo eenvoudig.

Ik denk dat inderdaad leeftijd veel bepaalt, heel kleine kindjes en zij die al met één been de woning hebben verlaten lijken me het makkelijkst. En hoeveelheid kinderen. Hoe meer kinderen, hoe meer onderlinge interactie dus hoe groter de kans dat er wrijvingen ontstaan. Ik heb een vriend wiens 15-jarige dochter absoluut niet overeenkomt met de 15-jarige dochter van zijn vriendin... Begin daar maar 's aan.

Maar dat mag je niet laten afschrikken. That's life

 

[MrCipo]

Financieel toch wat vraagtekens bij mij...

Situatie:
8 jaar samen met partner die gescheiden is en 3 kinderen heeft (17-19-21 jaar).
Nog steeds week-week regeling!
Sinds de kinderen ouder worden en studeren nemen de kosten wel fors toe.
Mijn partner komt eigenlijk niet meer rond, wij hebben gescheiden rekeningen.
Ik betaal meeste zelf in huis/reizen/rekeningen...

De vader van de kinderen dringt steeds meer aan op meer bijdrage in de kindrekening etc ( zo goed als 50/50 bijdrage).
Maar mijn partner heeft daar de middelen gewoon niet meer voor.
Bij mijzelf vaak de vraag/dilemma in hoeverre ik hierin wel gaan bijspringen of niet.
Ten slotte heb ik de voorbije 8 jaar de opvoeding van de kinderen ook wel meegemaakt, maar het zijn mijn echte kinderen ook niet...
Ik vind het dan eigenlijk de taak van de ex-man hierin (aangezien hij ook meer verdient dan mijn partner)...

Niet eenvoudig...

 

[Coolguy]

Financieel toch wat vraagtekens bij mij...

Situatie:
8 jaar samen met partner die gescheiden is en 3 kinderen heeft (17-19-21 jaar).
Nog steeds week-week regeling!
Sinds de kinderen ouder worden en studeren nemen de kosten wel fors toe.
Mijn partner komt eigenlijk niet meer rond, wij hebben gescheiden rekeningen.
Ik betaal meeste zelf in huis/reizen/rekeningen...

De vader van de kinderen dringt steeds meer aan op meer bijdrage in de kindrekening etc ( zo goed als 50/50 bijdrage).
Maar mijn partner heeft daar de middelen gewoon niet meer voor.
Bij mijzelf vaak de vraag/dilemma in hoeverre ik hierin wel gaan bijspringen of niet.
Ten slotte heb ik de voorbije 8 jaar de opvoeding van de kinderen ook wel meegemaakt, maar het zijn mijn echte kinderen ook niet...
Ik vind het dan eigenlijk de taak van de ex-man hierin (aangezien hij ook meer verdient dan mijn partner)...

Niet eenvoudig...

Indien 50/50 verdeling zijn de ouders verplicht elk 50% bij te dragen aan de kosten voor het levensonderhoud totdat het kind niet meer ten laste is of 25 jaar wordt tenzij het door vb. een handicap nooit zelfredzaam kan worden.

De 50% bijdrage is afhankelijk van het inkomen van elke partner want men draagt bij naar zijn eigen kunnen om op zijn minst de levensstandaard die ze hadden voor de scheiding te onderhouden.

Indien er onenigheid is kan een van beide partijen altijd de andere voor de familierechtbank dagen en een vonnis eisen waarin de rechter de bijdrage van beide partijen bepaalt en in een vonnis giet.

Maar als uw partner 2.000 verdient en de ex 3.000 is het wiedes dat hij proportioneel meer betaalt voor het levensonderhoud.

 

[MrCipo]

Indien 50/50 verdeling zijn de ouders verplicht elk 50% bij te dragen aan de kosten voor het levensonderhoud totdat het kind niet meer ten laste is of 25 jaar wordt tenzij het door vb. een handicap nooit zelfredzaam kan worden.

De 50% bijdrage is afhankelijk van het inkomen van elke partner want men draagt bij naar zijn eigen kunnen om op zijn minst de levensstandaard die ze hadden voor de scheiding te onderhouden.

Indien er onenigheid is kan een van beide partijen altijd de andere voor de familierechtbank dagen en een vonnis eisen waarin de rechter de bijdrage van beide partijen bepaalt en in een vonnis giet.

Maar als uw partner 2.000 verdient en de ex 3.000 is het wiedes dat hij proportioneel meer betaalt voor het levensonderhoud.

Inderdaad allemaal duidelijk.

Om nu een concreet voorbeeld te geven:
Het ene jaar gaan ze skiën met de papa, het jaar nadien met de mama.
Dus het ene jaar betaalt de papa de skireis, het jaar nadien de mama.

De 2 zonen gaan nu zelf skiën met vrienden, en enkel de dochter zou nog met de mama willen gaan skiën.
Ik ski niet graag en kan ook niet mee volgend jaar in krokusvakantie.
(voorgaande jaren heb ik zelf die reizen grotendeels betaald toen ik meeging)

De papa verwacht dat de mama een deel bijdraagt in de kosten van de skireis van de 2 zonen (omdat hij vorig jaar met hen ging skiën en dat toen nog zelf betaalde). Gaan skiën in de Krokusvakantie wordt eigenlijk wel duur momenteel en de mama heeft er het budget niet voor...

Daar komt bij dat wij wel veel reizen en luxueus leven, en dat de papa dan reageert "Ah dat kunt ge wel allemaal doen, maar voor dit of voor dat hebt ge geen geld".
Maar ik betaal allemaal die reizen en luxe hé...
En zowel partner als ik vinden dat kinderen zeker niet te veel bedorven moeten worden.

Kijk: ik zou nu weer perfect kunnen zeggen, kom ik betaal hier alles wel en dan is iedereen tevreden, maar het wringt toch...

 

[Tin_Cricket]

Het meest constructieve lijkt mij om de kostenverdeling te laten herrekenen door een bemiddelaar, gezien er globaal probleem is om nog toe te komen. De rechtbank zal altijd een herziening uitvoeren als 1 van de partijen erom vraagt. Besef wel dat moeder 'kostendelend samenwoont' en daardoor de inkomenskloof met ex (als die niet samenwoont) minstens een stuk wordt dichtgereden. Overigens kan je daar ook bijkomende kostenregelingen vorderen. Aangezien de kinderen nu tieners zijn en het aantoonbaar is dat de huidige regeling daarop kennelijk niet is afgesteld.

Voor de reis:
Ofwel betalen de jongens het zelf, ofwel betaalt de ouder in wiens jaar ze gaan, ofwel wordt de kosten door beide ouders jaarlijks gedragen volgens inkomen. Mss kan er in het laatste geval voorgesteld worden er jaarlijks reiszakgeld naar elk kind gaat van X euro, waarvan Y wordt gefinancierd door moeder en Z door vader. Dat hoeft geen hoog bedrag te zijn. Alternatief moeten beide partijen instemmen met de reis, vooraleer ze kunnen verwacht worden bij te dragen. Overigens had ik ouders die het konden betalen, maar moest ik principieel het zelf betalen als ik niet meeging met mijn ouders.

Ik heb ook een partner die vaak voor de goede vrede voorstelt om de kosten te dragen, gezien ik een ex heb die een veelvoud van mij verdient maar het een doorn in het oog vindt dat hij meer moet bijdragen in de kosten en mij kinderalimentatie moet (nochtans in beide financieel toegegeven). Altijd die boot afgehouden, dat is mijn partner zijn taak niet. De familierechter kent geen genade voor vaders die vinden dat de nieuwe partners kunnen bijpassen en daarom moeilijk doen over het betalen van kosten. Mijn ex kreeg de volle laag in de rechtbank. Evenwel raad ik de rechtbank niet aan, het is niet bevorderlijk voor de co-ouderschap relatie. Ik heb het toch gedaan omdat die toch al onder vriespunt zat, én omdat mijn 5-jarige ooit wel eens een tiener wordt en het dan financieel toch onmogelijk zou worden met hoe het toen liep.

 

[Charon]

Inderdaad allemaal duidelijk.

Om nu een concreet voorbeeld te geven:
Het ene jaar gaan ze skiën met de papa, het jaar nadien met de mama.
Dus het ene jaar betaalt de papa de skireis, het jaar nadien de mama.

Waarom kan uw partner niet tegen haar zonen en dochter vertellen dat ze die 3 skireizen niet kan betalen?

 

[MrCipo]

Waarom kan uw partner niet tegen haar zonen en dochter vertellen dat ze die 3 skireizen niet kan betalen?

Dit wordt inderdaad wel gecommuniceerd naar de kinderen.
Maar de partner heeft snel het gevoel dan tekort te doen aan de kinderen en zou zich in bochten wringen om het toch voor elkaar te krijgen. Zodanig dat er op einde van de maand niets overblijft…

 

[MrCipo]

Ik heb ook een partner die vaak voor de goede vrede voorstelt om de kosten te dragen, gezien ik een ex heb die een veelvoud van mij verdient maar het een doorn in het oog vindt dat hij meer moet bijdragen in de kosten en mij kinderalimentatie moet (nochtans in beide financieel toegegeven). Altijd die boot afgehouden, dat is mijn partner zijn taak niet.

Hier is het idem, mijn partner wil ook vaak niet dat ik hierin bijdraag.
Ze wil toch financieel onafhankelijk blijven.
Maar het is dubbel voor mij.
Ik heb die kinderen al 8 jaar zien opgroeien en ik zal er zelf nooit hebben.
We hebben een goede relatie en toch voelt het dan steeds dat we niet "één geheel" vormen.
Ik heb voldoende vermogen en wil dus enerzijds graag mijn bijdrage wel leveren...
Moeilijke evenwichtsoefening.

 

[glashelder]

17, 19 en 21 kunnen toch al eens een vakantiejob doen om hun reis te bekostigen hé.

 

[MrCipo]

17, 19 en 21 kunnen toch al eens een vakantiejob doen om hun reis te bekostigen hé.

De mama had inderdaad gezegd, zoveel kan ik bijdragen voor de reis en de rest doe je zelf maar via vakantiejobs.

Waarop een van de zonen dan tegen de papa ging zeggen dat hij niet kan gaan skiën want andere prioriteiten met zijn geld.
Papa dan klagen bij de mama dat ze te weinig bijdraagt en dat het toch allemaal duurder is geworden en dat hij vorig jaar meer betaald had voor de reis.

Houding van de papa vind ik niet helemaal ok hierin, maar ben wel partijdig natuurlijk.

 

[Bugsy]

Houding van de zoon lijkt mij ook niet ok. Papa en mama tegen elkaar uitspelen?

 

[June]

Er is een dating topic maar geen "nieuw samengesteld gezin" topic? (gezocht en niet gevonden toch)

In mijn directe omgeving zit niemand in een nieuw samengesteld gezin. Zijn er hier mensen met ervaring? Voor mij is het nog te vroeg, maar ik zou wel graag ervaringen willen lezen.

Vroeg me iets af. In een ander topic las ik dat je op zoek was naar tips om de collega die je zo leuk vindt, op date te vragen. Nu klinkt dat voor mij wat tegenstrijdig bij een onderwerp als een samengesteld gezin te smeden tot een werkzaam geheel. In principe mijn zaak niet en aan mij of willekeurig ander hoef je geen verantwoording af te leggen behalve in die zin dat ik me dan afvraag in hoeverre deze vraag dan oprecht is.
Elke oprechte vraag verdient natuurlijk ook een oprecht antwoord.

 

[June]

De mama had inderdaad gezegd, zoveel kan ik bijdragen voor de reis en de rest doe je zelf maar via vakantiejobs.

Waarop een van de zonen dan tegen de papa ging zeggen dat hij niet kan gaan skiën want andere prioriteiten met zijn geld.
Papa dan klagen bij de mama dat ze te weinig bijdraagt en dat het toch allemaal duurder is geworden en dat hij vorig jaar meer betaald had voor de reis.

Houding van de papa vind ik niet helemaal ok hierin, maar ben wel partijdig natuurlijk.

Kinderen nestelen zich graag in de gaten en scheuren die vallen tussen ouders. Dit is echt iets dat tussen de ouders besproken moet worden. Als dat niet goed kan, kan het handig zijn om bij oudere kinderen wat duidelijker de verantwoording bij henzelf te leggen: als jij zoveel bijlegt dan leg ik deel x erbij. Helaas werkt het vaak zo dat je iets pas echt belangrijk vindt op het moment dat je je bloed, zweet en tranen er in hebt gelegd. Dan ben je vaak pas echt betrokken bij iets.

 

[ThomasMore]

Waarop een van de zonen dan tegen de papa ging zeggen dat hij niet kan gaan skiën want andere prioriteiten met zijn geld.
Papa dan klagen bij de mama dat ze te weinig bijdraagt en dat het toch allemaal duurder is geworden en dat hij vorig jaar meer betaald had voor de reis.

Ik vind eigenlijk dat de ex-partner zich niet te moeien heeft in het vakantiebeleid van je partner. Het is te zeggen, afspraken over wie wanneer de kinderen meeneemt op vakantie moeten uiteraard duidelijk zijn. Wat de ex in die vakantie doet met de kinderen beslist zij/hij toch zelf en financiert dat zelf.

Dat is hier ook zo en werkt prima.

 

[Polle32]

Ik vind eigenlijk dat de ex-partner zich niet te moeien heeft in het vakantiebeleid van je partner. Het is te zeggen, afspraken over wie wanneer de kinderen meeneemt op vakantie moeten uiteraard duidelijk zijn. Wat de ex in die vakantie doet met de kinderen beslist zij/hij toch zelf en financiert dat zelf.

Dat is hier ook zo en werkt prima.

Idd, een skireis valt niet onder "levensonderhoud". Dat is puur een persoonlijke keuze.

 

[JPV]

Inderdaad allemaal duidelijk.

Om nu een concreet voorbeeld te geven:
Het ene jaar gaan ze skiën met de papa, het jaar nadien met de mama.
Dus het ene jaar betaalt de papa de skireis, het jaar nadien de mama.

De 2 zonen gaan nu zelf skiën met vrienden, en enkel de dochter zou nog met de mama willen gaan skiën.
Ik ski niet graag en kan ook niet mee volgend jaar in krokusvakantie.
(voorgaande jaren heb ik zelf die reizen grotendeels betaald toen ik meeging)

Puur juridisch zal geen enkel rechter een probleem van maken dat je vriendin en ook jij niet willen bijdragen in een skireis die de zonen zelf maken. Maar wss was dat je vraag niet

Daar komt bij dat wij wel veel reizen en luxueus leven, en dat de papa dan reageert "Ah dat kunt ge wel allemaal doen, maar voor dit of voor dat hebt ge geen geld".
Maar ik betaal allemaal die reizen en luxe hé...
En zowel partner als ik vinden dat kinderen zeker niet te veel bedorven moeten worden.

Het enige antwoord dat je hier kan op geven lijkt me: iedereen bepaalt zelf wat hij/zij met zijn geld doet, zolang de kinderen maar een deftige opvoeding krijgen. En een skireis is écht niet noodzakelijk als je voor de rest je kind genoeg voorziet in vrije tijd en studiemogelijkheden.

En ja, dat "piekt" als jij er financieel ruim bij zit en je vriendin minder middelen heeft en ook niet wil dat je bijdraagt.

Nu, ik versta wel één zaak: indien haar ex ruim de middelen heeft, jij ook financieel sterk staat en je vriendin regelmatig dure cadeautjes doet (reizen, kledij, ..), dan versta ik dat de ex het moeilijk heeft als de kinderen (extreem gezegd) hun kleren in de kringloopwinkel moeten kopen en behalve één weekje zomervakantie nooit op reis gaan. Maar ik verondestel dat het niet van die aard is?

Misschien kan je een tussenweg vinden in het volgende:
kom met je vriendin overeen dat je niet tussenkomt financieel, maar dat je na al die jaren haar kinderen wel een beetje als eigen kinderen beschouwt en dat je ze financieel wil steunen. Je kan dan met de bank afspreken dat je een spaarplan opstart met hen als bestemmeling (maar waarbij je nog tot op het einde kan bestemming wijzigen) voor het moment dat ze alleen gaan wonen.

Op die manier steun je indirect haar en de kinderen, maar krijgen ze "nu" nog niets. Je wordt dan een beetje een soort van peter die hen een "nieuwjaar' geeft.