Ebel
Active member
Mja, maar hoop geeft ergens toch ook een beter gevoel.
Ik zou het verschrikkelijk vinden moesten ze zeggen dat er niets meer mogelijk is en dat ik moet wachten op de dood ofzo.
Mja, maar hoop geeft ergens toch ook een beter gevoel.
Ik zou het verschrikkelijk vinden moesten ze zeggen dat er niets meer mogelijk is en dat ik moet wachten op de dood ofzo.
Mijn vader had dezelfde kanker als een goeie collega van hem - allebei in een vergevorderd stadium.
Bij mijn vader hebben ze nog verschillende chemo's opgestart, bij die collega hebben ze niks meer gedaan.
Mijn vader heeft nog enkele maanden geleeft (en hoe) die collega nog 9 (!) jaar.
Mijn vader zag er nog 'ok' uit voor zijn eerste chemosessie, sind hij chemo's kreeg is hij afgetakeld tot en met en is hij nooit meer nog echt goed geweest.
Ik ben geen dokter, maar naar mijn mening is chemo in uitzonderlijk gevallen (zoals bij mijn vader) zelfs ironisch genoeg levensverkortend ipv levensverlengend.
Ik geloof wel in chemo en als je lichaam nog erg 'sterk' is en het kan vechten tegen de chemo (95+% van alle gevallen ??), dan is het wél nuttig.
Dus ik ben de laatste om chemo echt af te raden.
MAAR als je mij vraagt:
- Helpt het ALTIJD? Neen (dat lijkt mij evident soms helpt het gewoon niet maar je kan dit op voorhand niet voorspellen)
- Kan chemo soms net levensverkortend zijn ipv levensverlengend? Ja helaas kan dat ook gebeuren
Allé dit is mijn mening -na eigen ervaringen- want ik ben dus geen arts.
In het geval van mijn vader hadden ze vermoedelijk beter immuuntherapie gegeven en voor het overige 'niets'.
Idem met mijn vader. Ik denk dat er ook zoiets is als: Hij of zij is een vogel voor de kat maar we starten de behandeling nog op want dan verdienen wij nog geld. (de artsen, specialisten en het ziekenhuis he)
Dat klinkt cru maar .. daar zit "soms" volgens mij enige waarheid in.
Ja dat is natuurlijk wél waar. Maar daar reken ze net op he. Het is gewoon menselijk om die laatste strohalm te grijpen. En als leek is het zeer moeilijk of zelfs onmogelijk om dat zelf te bepalen of er toch nog die kans bestaat op genezing of niet.
Laatst bewerkt:
Renegadexxripxx
Well-known member
Chemo is een vergif in uw lichaam spuiten. Hopende dat het de kanker sneller dood of aanvalt dan de andere gezonde cellen.
Desondanks gaan uw gezonde cellen er ook aan. Toch zeker de kwetsbaardere. Bij mij zijn vb mijn slijmen in de mond, ogen en mijn zenuwcelzakjes naar de fillistijnen gegaan door de chemo. Alsook had ik last van braakneigingen (al viel dat met litocan dacht ik wel mee) en bomvol acné. En niet gewoon een beetje acné, neen elke vierkante centimer van mijn rug en borstkast stond vol (hoeveelheid lotion dat ik gesmeerd heb of dat de verpleegster gesmeerd heeft...) alsook acné in de mond wat het eten bemoeilijkte (lidocaine mondspoeling was echter top als smaakte het niet echt denderend...)
Men schiet uiteindelijk met een kanon op een muis. Omdat men op dit moment niets beter heeft. Het is niet alsof het een vaccin is waarmee men die specifieke kanker kan neutraliseren. Eigenlijk zoals elk ander medicijn. Elk medicijn heeft echter nevenwerkingen.
Werkt die specifieke cocktail niet, dan moeten ze een andere proberen. Al dacht ik wel verstaan te hebben dat immunotherapie evengoed gewoon chemo is, maar dan chemo die zich expliciet focust op die specifieke cellen. Bij mij was het namelijk een mengeling van chemo tegen specifieke cellen en daarbij nog een chemo stof die zich ook inzette op de rest.
Iedereen moet voor zijn eigen uitmaken of ze bereid zijn om dat risico te pakken. Sowieso is de levenskwaliteit gedurende chemo (al is niet elke chemo hetzelfde) niet ideaal. Maar als je dood bent dan is de levenskwaliteit nog slechter.
Ik geloof er niet echt in dat dokters chemo gaan opstarten omdat ze aan het geld denken. Ik denk nog altijd dat ze eerder in de hoop leven dat het kan helpen en dat het voor hen gewoon logischer is om alles te proberen wat ze er naartoe kunnen gooien.
Uiteindelijk kan een dokter de toekomst niet voorspellen, en hangt alles ook een beetje af van geluk.
Desondanks gaan uw gezonde cellen er ook aan. Toch zeker de kwetsbaardere. Bij mij zijn vb mijn slijmen in de mond, ogen en mijn zenuwcelzakjes naar de fillistijnen gegaan door de chemo. Alsook had ik last van braakneigingen (al viel dat met litocan dacht ik wel mee) en bomvol acné. En niet gewoon een beetje acné, neen elke vierkante centimer van mijn rug en borstkast stond vol (hoeveelheid lotion dat ik gesmeerd heb of dat de verpleegster gesmeerd heeft...) alsook acné in de mond wat het eten bemoeilijkte (lidocaine mondspoeling was echter top als smaakte het niet echt denderend...)
Men schiet uiteindelijk met een kanon op een muis. Omdat men op dit moment niets beter heeft. Het is niet alsof het een vaccin is waarmee men die specifieke kanker kan neutraliseren. Eigenlijk zoals elk ander medicijn. Elk medicijn heeft echter nevenwerkingen.
Werkt die specifieke cocktail niet, dan moeten ze een andere proberen. Al dacht ik wel verstaan te hebben dat immunotherapie evengoed gewoon chemo is, maar dan chemo die zich expliciet focust op die specifieke cellen. Bij mij was het namelijk een mengeling van chemo tegen specifieke cellen en daarbij nog een chemo stof die zich ook inzette op de rest.
Iedereen moet voor zijn eigen uitmaken of ze bereid zijn om dat risico te pakken. Sowieso is de levenskwaliteit gedurende chemo (al is niet elke chemo hetzelfde) niet ideaal. Maar als je dood bent dan is de levenskwaliteit nog slechter.
Ik geloof er niet echt in dat dokters chemo gaan opstarten omdat ze aan het geld denken. Ik denk nog altijd dat ze eerder in de hoop leven dat het kan helpen en dat het voor hen gewoon logischer is om alles te proberen wat ze er naartoe kunnen gooien.
Uiteindelijk kan een dokter de toekomst niet voorspellen, en hangt alles ook een beetje af van geluk.
D
Deleted member 3056
Guest
Wat je ook doet, blijf ver weg van Google.
De grootste fout die ik keer op keer maakte was om uren door te brengen door het internet en alle mogelijke kanalen af te schuimen, op zoek naar informatie over die ene bepaalde vorm van kanker.
Werd er ziek van.
Wat je moet proberen te doen is afleiding zoeken wat overdag prima kan/zal lukken maar dan komt de avond en nacht en krijgt het piekeren helaas alweer de overhand.
Laatst bewerkt door een moderator:
gamer5
Well-known member
Chemo blijft inderdaad vergif. Mijn moeder heeft van de chemo die ze voor borstkanker heeft gekregen leukemie opgelopen 5 jaar later. Is bevestigd geweest door de dokters.
Ze is er helemaal doorgeraakt gelukkig maar zeker die leukemie was een harde noot. Erna zei ze ook dat als het nu nog eens terugkomt ze er niet meer tegen zal vechten.
Ze is er helemaal doorgeraakt gelukkig maar zeker die leukemie was een harde noot. Erna zei ze ook dat als het nu nog eens terugkomt ze er niet meer tegen zal vechten.
Renegadexxripxx
Well-known member
Ik heb mij er persoonlijk niet echt druk om gemaakt. Ik kon de analyse toch niet veranderen.
En heb dan ook eerder de knop omgedraaid van het is wat het is naar dit is het helingsproces en dat zullen we dan wel volgen.
En de 5 keer dat het pla´ is misgegaan gewoon ok, dan doen we hetgeen ze nu voorstellen.
Opnieuw onder de noemer van de rationaliteit of 0 emotie. Ik zag geen enkel nut in het overpeinzen van hypotheses.
Het is wat het is en voorruit met de geit.
En als het mijn laatste dagen, maanden waren geweest. Shrug... dan was het maar zo.
En heb dan ook eerder de knop omgedraaid van het is wat het is naar dit is het helingsproces en dat zullen we dan wel volgen.
En de 5 keer dat het pla´ is misgegaan gewoon ok, dan doen we hetgeen ze nu voorstellen.
Opnieuw onder de noemer van de rationaliteit of 0 emotie. Ik zag geen enkel nut in het overpeinzen van hypotheses.
Het is wat het is en voorruit met de geit.
En als het mijn laatste dagen, maanden waren geweest. Shrug... dan was het maar zo.
Mr.Anderson
Well-known member
Ik heb er geen vertrouwen in. Hij moet stoppen met roken en drinken. Specialist zei: 50% hangt af van jezelf, 50% hangt af van behandeling. Dat stoppen met drinken lukt hem niet.
Behandeling zit er op nu na 7 weken continu. Hij ziet er plots 80 jaar uit. Ik herken hem niet meer.
Mijne rookt ook nog, weliswaar veel minder dan vroeger, maar ik kan er toch enorm kwaad om worden. Hij is een aantal keer gestopt geweest dus hij kan het wel. Hier is de chemotherapie van wekelijks naar tweewekelijks aangepast omdat hij het te zwaar vond: misselijkheid, soms overgeven, krampen, soms diarree, veranderd smaakpatroon en vooral, geen eetlust. Hij eet omdat het 12u of 18u is maar niet omdat hij honger heeft of goesting heeft in iets. Door de pijnen van 3 maanden geleden en de chemo die nu 2 maanden loopt (5 van de 9 sessies gehad, normaal in een cyclus van 3 keer 3), is hij dus al zeer veel kg’s kwijt. Deze week staat een CT-scan gepland om al voorlopig te bekijken of de chemo effect heeft. Op hoop van zegen, zegt men dan…
Altijd wel een gevoelig onderwerp waar iedereen wel eens mee te maken heeft gehad.
Wall of text:
Dat was een beetje mijn verhaal wat betreft kanker in de directe omgeving. Heb het op de gsm getypt. Dus mijn excuses als het wat chaotisch is en voor de eventuele schrijffouten.
Wall of text:
Aan mijn moeders kant hebben we veel te maken gehad met kanker. Allereerst is mijn opa door longkanker gestorven. Mijn moeder was nog vrij jong, dus heb hem helaas nooit gekend. Haar nieuwe man, die overigens niet de beste echtgenoot/stiefvader was is later ook gestorven aan kanker. Weer even niet meer welke, maar dacht ook longkanker.
Een 30 jaar geleden ongeveer is mijn moeder 2 zussen verloren aan borstkanker, dit op 6 maanden tijd. Ik weet als jong mannetje van 5/6 jaar dat dat wel een heftige periode was uiteraard. Een paar jaar later had mijn moeder het ook zitten, borstkanker. Als ik het goed herinner hebben ze haar toen geopereerd en ook haar eierstokken weggenomen. Gelukkig is ze erbovenop geraakt. Jaren later hadden ze opnieuw iets gevonden. Ik weet niet meer precies hoe of wat, maar dit was vrij "makkelijk" en snel onschadelijk gemaakt. In tussen tijd had mijn moeder een medisch programma op de tv gezien waar ze het hadden over gen-mutaties. Zodra ze veel kanker in de familie voorkomt, kun je dus een onderzoek laten doen of dit genetisch bepaald is. Zodoende, met de voorgeschiedenis van mijn tantes, heeft ze dus bloed laten nemen om te zien of ze een gen-mutatie had. Helaas had ze niet 1, maar 2 gen-mutaties (BRCA2 en ATM). Toen ze uiteindelijk weer iets gevonden hadden en met het gen-verhaal in het achterhoofd, heeft ze gekozen om de borsten te laten weghalen en een reconstructie te laten doen. Gelukkig maar. Met die gen-mutaties had ze 60-80% meer kans op borstkanker en was de vraag maar of er geen agressieve variant haar de das zou omdoen.
Mijn nicht, de dochter van één van mijn overleden tantes, heeft ook haar eierstokken laten weghalen. Zijn had idem die mutaties. Ikzelf heb ook het onderzoek laten doen en ook ik heb beide mutaties. Voor mij, als man, houdt dat in dat ik vanaf mijn 40ste best elk jaar bloed laat trekken voor de prostaat en om de 5 jaar een coloscopie laat doen.
Bij mijn vrouw is er ook een gen-onderzoek geweest, wegens de vele gevallen van borstkanker, maar dit was niet genetisch. Dat is een geruststelling. Door mijn gen-mutaties zijn we begonnen met IVF, toen we aan kinderen wouden beginnen. Hierdoor kijken ze of het vruchtje het gen heeft en zullen ze het niet gebruiken indien wel (ze kijken alleen naar het BRCA2 gen). Helaas lukte het totaal niet via IVF en door de enorme kinderwens (van mijn vrouw vooral) zijn we op de normale manier zwanger geworden. Uiteraard hoop je op een zoon, omdat het dan allemaal wat minder schadelijk is, maar het is toch een dochter geworden. Uiteraard heeft dat soms met mijn geweten gespeeld, maar ze kunnen het goed opvolgen, als ze op haar 18de beslist om een onderzoek naar dat gen te doen en we hopen dat de wetenschap weer wat stappen heeft gezet tegen dat zij iets ouder is.
Daarnaast heb ik ook nog een aangetrouwde nonkel verloren aan longkanker. Was aan vader zijde en rookte ook wel veel. Mijn nonkel, van één van de gestorven tantes aan moederzijde, is ook nog hertrouwd en heeft ook die vrouw moeten afgeven aan borstkanker.
Een 30 jaar geleden ongeveer is mijn moeder 2 zussen verloren aan borstkanker, dit op 6 maanden tijd. Ik weet als jong mannetje van 5/6 jaar dat dat wel een heftige periode was uiteraard. Een paar jaar later had mijn moeder het ook zitten, borstkanker. Als ik het goed herinner hebben ze haar toen geopereerd en ook haar eierstokken weggenomen. Gelukkig is ze erbovenop geraakt. Jaren later hadden ze opnieuw iets gevonden. Ik weet niet meer precies hoe of wat, maar dit was vrij "makkelijk" en snel onschadelijk gemaakt. In tussen tijd had mijn moeder een medisch programma op de tv gezien waar ze het hadden over gen-mutaties. Zodra ze veel kanker in de familie voorkomt, kun je dus een onderzoek laten doen of dit genetisch bepaald is. Zodoende, met de voorgeschiedenis van mijn tantes, heeft ze dus bloed laten nemen om te zien of ze een gen-mutatie had. Helaas had ze niet 1, maar 2 gen-mutaties (BRCA2 en ATM). Toen ze uiteindelijk weer iets gevonden hadden en met het gen-verhaal in het achterhoofd, heeft ze gekozen om de borsten te laten weghalen en een reconstructie te laten doen. Gelukkig maar. Met die gen-mutaties had ze 60-80% meer kans op borstkanker en was de vraag maar of er geen agressieve variant haar de das zou omdoen.
Mijn nicht, de dochter van één van mijn overleden tantes, heeft ook haar eierstokken laten weghalen. Zijn had idem die mutaties. Ikzelf heb ook het onderzoek laten doen en ook ik heb beide mutaties. Voor mij, als man, houdt dat in dat ik vanaf mijn 40ste best elk jaar bloed laat trekken voor de prostaat en om de 5 jaar een coloscopie laat doen.
Bij mijn vrouw is er ook een gen-onderzoek geweest, wegens de vele gevallen van borstkanker, maar dit was niet genetisch. Dat is een geruststelling. Door mijn gen-mutaties zijn we begonnen met IVF, toen we aan kinderen wouden beginnen. Hierdoor kijken ze of het vruchtje het gen heeft en zullen ze het niet gebruiken indien wel (ze kijken alleen naar het BRCA2 gen). Helaas lukte het totaal niet via IVF en door de enorme kinderwens (van mijn vrouw vooral) zijn we op de normale manier zwanger geworden. Uiteraard hoop je op een zoon, omdat het dan allemaal wat minder schadelijk is, maar het is toch een dochter geworden. Uiteraard heeft dat soms met mijn geweten gespeeld, maar ze kunnen het goed opvolgen, als ze op haar 18de beslist om een onderzoek naar dat gen te doen en we hopen dat de wetenschap weer wat stappen heeft gezet tegen dat zij iets ouder is.
Daarnaast heb ik ook nog een aangetrouwde nonkel verloren aan longkanker. Was aan vader zijde en rookte ook wel veel. Mijn nonkel, van één van de gestorven tantes aan moederzijde, is ook nog hertrouwd en heeft ook die vrouw moeten afgeven aan borstkanker.
Naast het verhaal dat ik hier vorige week reeds heb getypt, begin deze week gehoord dat mijn grootmoeder een tumor heeft in de endeldarm. Ze had al meerdere maanden last van moeilijke stoelgang. De tumor is gisteren operatief verwijderd en er is een stoma gestoken. Vanmiddag op bezoek geweest en ze stelt het relatief goed.
Maar er waren ook uitzaaiingen naar longen,lever en klieren. Er is niet gesproken over chemo, dus geen goed nieuws en de volgende weken/maanden zijn een grote onbekende. Maar men vermoed dat ze volgende zomer niet zal halen
Ze is deze zomer 90j geworden. Altijd een heel gezonde vrouw geweest, gezonde levensstijl, ze woonde zelfs nog steeds thuis (maar zal nu wsl ergens in kortverblijf gaan en daarna wsl in een rusthuis)
Bij mijn grootmoeder waren ze met 9 (!) thuis, waarvan zij de oudste is, en wat ik nu dus ben te weten gekomen dat er een broer en een zus van haar ook reeds overleden zijn aan darmkanker, beiden waren ze wel +60j. Mijn tante heeft reeds borstkanker gehad en mijn grootvader is op zijn 80ste overleden aan pancreaskanker.
Langs mijn vaders kant is er geen historie van kanker, behalve dan mijn vader zelf die aan longkanker overleden is, door absoluut te veel te roken, maar ook een factor was dat ie zijn hele leven lang op een fabriek in de chemie industrie heeft gewerkt.
Nu ik de historiek van langs mijn grootmoeders kant ken, maak ik mij daar ook wel enigszins wat ongerust over.
Ga volgende keer bij de huisdokter ook eens polsen naar een bloedonderzoek op mutaties en/of een test.
Maar er waren ook uitzaaiingen naar longen,lever en klieren. Er is niet gesproken over chemo, dus geen goed nieuws en de volgende weken/maanden zijn een grote onbekende. Maar men vermoed dat ze volgende zomer niet zal halen
Ze is deze zomer 90j geworden. Altijd een heel gezonde vrouw geweest, gezonde levensstijl, ze woonde zelfs nog steeds thuis (maar zal nu wsl ergens in kortverblijf gaan en daarna wsl in een rusthuis)
Bij mijn grootmoeder waren ze met 9 (!) thuis, waarvan zij de oudste is, en wat ik nu dus ben te weten gekomen dat er een broer en een zus van haar ook reeds overleden zijn aan darmkanker, beiden waren ze wel +60j. Mijn tante heeft reeds borstkanker gehad en mijn grootvader is op zijn 80ste overleden aan pancreaskanker.
Langs mijn vaders kant is er geen historie van kanker, behalve dan mijn vader zelf die aan longkanker overleden is, door absoluut te veel te roken, maar ook een factor was dat ie zijn hele leven lang op een fabriek in de chemie industrie heeft gewerkt.
Nu ik de historiek van langs mijn grootmoeders kant ken, maak ik mij daar ook wel enigszins wat ongerust over.
Ga volgende keer bij de huisdokter ook eens polsen naar een bloedonderzoek op mutaties en/of een test.
Ter info, voor anderen misschien ook interessant , de richtlijnen rond screeningNaast het verhaal dat ik hier vorige week reeds heb getypt, begin deze week gehoord dat mijn grootmoeder een tumor heeft in de endeldarm. Ze had al meerdere maanden last van moeilijke stoelgang. De tumor is gisteren operatief verwijderd en er is een stoma gestoken. Vanmiddag op bezoek geweest en ze stelt het relatief goed.
Maar er waren ook uitzaaiingen naar longen,lever en klieren. Er is niet gesproken over chemo, dus geen goed nieuws en de volgende weken/maanden zijn een grote onbekende. Maar men vermoed dat ze volgende zomer niet zal halen
Ze is deze zomer 90j geworden. Altijd een heel gezonde vrouw geweest, gezonde levensstijl, ze woonde zelfs nog steeds thuis (maar zal nu wsl ergens in kortverblijf gaan en daarna wsl in een rusthuis)
Bij mijn grootmoeder waren ze met 9 (!) thuis, waarvan zij de oudste is, en wat ik nu dus ben te weten gekomen dat er een broer en een zus van haar ook reeds overleden zijn aan darmkanker, beiden waren ze wel +60j. Mijn tante heeft reeds borstkanker gehad en mijn grootvader is op zijn 80ste overleden aan pancreaskanker.
Langs mijn vaders kant is er geen historie van kanker, behalve dan mijn vader zelf die aan longkanker overleden is, door absoluut te veel te roken, maar ook een factor was dat ie zijn hele leven lang op een fabriek in de chemie industrie heeft gewerkt.
Nu ik de historiek van langs mijn grootmoeders kant ken, maak ik mij daar ook wel enigszins wat ongerust over.
Ga volgende keer bij de huisdokter ook eens polsen naar een bloedonderzoek op mutaties en/of een test.
Darmkanker
https://www.domusmedica.be/richtlijnen/dikkedarmkankerscreening
Darmkanker screening 55-74 jaar. Eerder bij familiale belasting : 2 eerste graadswanten met darmkanker OF 2 eerstegraadverwant op jongere leeftijd
Borstkanker
Borstkankerscreening | Domus Medica
Prostaatkanker
Themadossier prostaatkankerscreening | Domus Medica
Hier deze week ook ff een spannend moment weer. Mijn vrouw had woensdag de periodieke controle, dokter was toch niet zeker over een verharding dus echo en mammo moeten laten doen. Ze kon gelukkig al vrijdagochtend terecht maar toch weer een hele onzekere periode en heel veel emoties* die terugkomen.
Vrijdagavond redelijk laat nog telefoontje vd arts dat alles in orde was en het "maar" littekenweefsel vd operatie is. De dokter vond dat toch te belangrijk nieuws om tot maandag te laten.
*zie verslavingentopics om te weten hoe goed ik daar int verleden mee omging
Vrijdagavond redelijk laat nog telefoontje vd arts dat alles in orde was en het "maar" littekenweefsel vd operatie is. De dokter vond dat toch te belangrijk nieuws om tot maandag te laten.
*zie verslavingentopics om te weten hoe goed ik daar int verleden mee omging
Bernie.be
Well-known member
Kan er iemand het volledige artikel lezen?
Sinds mijn vrouw geconfronteerd is geweest met borstkanker, blijf ik toch stiekem hopen op nieuwe, verbeterde technieken voor het geval dat …
Guido (69) kankervrij dankzij nieuwe behandeling: “Mijn begrafenis was geregeld, mijn huis verkocht en plots ging ik niet meer dood”
https://www.hln.be/medisch/guido-69...cht-en-plots-ging-ik-niet-meer-dood~aff444ee/
Sinds mijn vrouw geconfronteerd is geweest met borstkanker, blijf ik toch stiekem hopen op nieuwe, verbeterde technieken voor het geval dat …
Guido (69) kankervrij dankzij nieuwe behandeling: “Mijn begrafenis was geregeld, mijn huis verkocht en plots ging ik niet meer dood”
https://www.hln.be/medisch/guido-69...cht-en-plots-ging-ik-niet-meer-dood~aff444ee/
Gelezen voor het geblokkeerd werd, het ging over CAR T cell therapie
Splitr
Active member
Mijn vader (55j) vorig jaar begonnen met bloed plassen. Reguliere huisarts geweest en die zei dat het wss een infectie was die wel zou overgaan. Ging niet over, andere huisarts en die zei onmiddellijk bij een specialist langsgaan. Daar vernomen blaaskanker.
Wat later vastgesteld dat het tot in de longen zit, niet meer te genezen. Wel nog chemo opgestart om de levensduur te verlengen en de groei af te remmen. In september 2022 dan vernomen dat de gemiddelde levensduur van zo iemand 1 jaar is. Eind september werd vastgesteld dat de chemo niet heeft gewerkt. Immuumtherapie opgestart maar dat was ook niet gelukt. Dan hebben ze iets "nieuw" getest en dat zou wel de groei afremmen. Ondertussen zijn we de gemiddelde levensduur datum al voorbij. Doordat de gezwellen de ruggenwervels hebben aangetast heeft hij een verlamming in zijn benen. Hij zit dus ofwel in een rolstoel of ligt de ganse dag in een ziekenhuisbed beneden. Er komt 2x per dag een verpleegster langs en mijn mama moet hem helpen om naar het toilet te gaan etc.
Onlangs zei hij tegen mijn moeder (tegen mijn zus en ik zou hij nooit zon afspraken doen): ik voel vanbinnen dat ik langzaam aan het sterven ben. Iets wat mij enorm heeft geraakt.
Ik weet soms niet hoe ik mij moet voelen. Aan de ene kant gelukkig dat mijn vader er nog is (ook al is hij niet meer dezelfde) maar aan de andere kant zie ik ook hoe lastig het leven voor mijn moeder is sindsdien. Soms denk ik het zou makkelijker zijn als hij er niet meer is maar dan denk ik direct erna hoe durf je zo iets zelf te denken.
Wat later vastgesteld dat het tot in de longen zit, niet meer te genezen. Wel nog chemo opgestart om de levensduur te verlengen en de groei af te remmen. In september 2022 dan vernomen dat de gemiddelde levensduur van zo iemand 1 jaar is. Eind september werd vastgesteld dat de chemo niet heeft gewerkt. Immuumtherapie opgestart maar dat was ook niet gelukt. Dan hebben ze iets "nieuw" getest en dat zou wel de groei afremmen. Ondertussen zijn we de gemiddelde levensduur datum al voorbij. Doordat de gezwellen de ruggenwervels hebben aangetast heeft hij een verlamming in zijn benen. Hij zit dus ofwel in een rolstoel of ligt de ganse dag in een ziekenhuisbed beneden. Er komt 2x per dag een verpleegster langs en mijn mama moet hem helpen om naar het toilet te gaan etc.
Onlangs zei hij tegen mijn moeder (tegen mijn zus en ik zou hij nooit zon afspraken doen): ik voel vanbinnen dat ik langzaam aan het sterven ben. Iets wat mij enorm heeft geraakt.
Ik weet soms niet hoe ik mij moet voelen. Aan de ene kant gelukkig dat mijn vader er nog is (ook al is hij niet meer dezelfde) maar aan de andere kant zie ik ook hoe lastig het leven voor mijn moeder is sindsdien. Soms denk ik het zou makkelijker zijn als hij er niet meer is maar dan denk ik direct erna hoe durf je zo iets zelf te denken.
