Voor de vijfde keer doen we al mee. Zes, als je de corona-zelfloop-editie meetelt. Dat betekent dat het een jubileumeditie is, maar ook dat we gezamenlijk al 15.000€ hebben ingezameld voor Kom op Tegen Kanker. En als je daar staat en alle deelnemers en supporters ziet, weet je dat het onze mooiste besteding is. Een verslag.
Aan de start is het drummen, het is duidelijk een extra druk jaar! De eventsite zit uitstekend in elkaar en er is meer dan plaats genoeg, alleen horen we wel erg weinig van de beginceremonie en staan we ver van onze starters … De valse noot rond het gesloten hek vergeten we graag, en om 10u15 merken we dat het stil gemaakt wordt. Een moment om te denken aan iedereen voor wie we het doen. Aan iedereen voor wie we weten dat jullie weer gestort hebben. 2,1 miljoen euro in totaal zelfs. We dragen iedereen de hele dag mee.
Veel tijd heb ik niet, want daar is onze komeet, en ik moet zien aan te klampen! En dat lukt me 5 kilometer. Dat lukt me 7 kilometer. En dan merk ik twee dingen: Halle is een mooie stad. Maar niet om te lopen. En ik ben al bekaf en heb al te veel kruit verschoten, dus ik kies voor m’n eigen tempo en hoop dat er nog net voldoende in het vaatje zit. Vanaf dan begint voor mij de sfeerloop.
Want de KOTK-loop blijft onvergelijkbaar met elke andere loopwedstrijd. De supporters langs de kant zijn even talrijk als enthousiast en meelevend. En daar hebben de lopers ook een taak in, die ik graag opneem. Elk handje getikt dat ik tegenkwam, nog best lang liggen grappen met zowel supporters als medelopers. En elke keer gejuich als ik langs een groepje kwam. De finish en de speakerbox lagen in de laatste rechte lijn, en bij de eerste doortocht zag ik meteen de speaker kijken en naar z’n dj lopen. Het liet zich raden wat er bij de volgende doortocht zou gebeuren.
En dan lus 4, vanaf dan m'n langste loop ooit. Een kleine tien kilometer eindelijk weer wat vlak, al voelt het al aan als de tien kilometer te veel. En net voor het kanaal wacht een cowboy me op. Wegkapitein @Booka Shade had agent @vishnusixclix met z'n frisse benen bij komeet @Strijkijzer gezet, en wou mij nog proberen zo dicht mogelijk bij de anderen te trekken. Dat zat er echter niet meer in, de eindmeet was het hoogst haalbare. En dat heeft hij met verve gedaan. Elk groepje supporters hielp onze cowboy om me naar voor te duwen, elk stukje bergop sneed me de benen af. En ik moest stukjes wandelen. Op het einde omdat echt alles op was. Maar echt alles.
(en volgende keer verkleden we ons als Olympische atleten)
Het begin
Omdat het niet onze eerste is, hebben we al een beetje een routine: Vervoer bekijken, lopers oppikken om te carpoolen, en onderweg plannen uitwerken en de geesten scherp zetten (Texas Hold 'em en natuurlijk Danger Zone). Maar het gesprekspunt van dit jaar was toch wel de kostuums. We werden verwelkomd door allerlei sfeermakers, clowns, steltlopers … en het enige wat we konden denken: die vallen in het niets tegenover ons. Onze districtscoördinator wist nog van het gouden jurkje van vorig jaar, en vroeg vol medelijden of we dit jaar het wat normaler zouden houden, maar ik moest haar teleurstellen. Het zou nog erger worden.Klaarmaken
In de turnzaal waar @Strijkijzer zaalvoetbalt konden we ons dan klaarmaken. Die voelde zijn sportbenen al! Tassen afgooien bij de vele vrijwilligers en in vol ornaat door naar de start! En jawel, de eerste “Village People’s” en “YMCA’s” waren al te horen. @vishnusixclix mocht zelfs al zijn eerste selfie maken met zijn collega’s van de Federale Gerechtelijke Politie. En mijn leren broek begon me toen al tegen te steken.Jawel, de eerste “Village People’s” en “YMCA’s” waren al te horen.
Aan de start is het drummen, het is duidelijk een extra druk jaar! De eventsite zit uitstekend in elkaar en er is meer dan plaats genoeg, alleen horen we wel erg weinig van de beginceremonie en staan we ver van onze starters … De valse noot rond het gesloten hek vergeten we graag, en om 10u15 merken we dat het stil gemaakt wordt. Een moment om te denken aan iedereen voor wie we het doen. Aan iedereen voor wie we weten dat jullie weer gestort hebben. 2,1 miljoen euro in totaal zelfs. We dragen iedereen de hele dag mee.
Van start
En dan vertrekt @Strijkijzer. Als een komeet. Eentje die honger heeft en de weg naar de frituur weet. Ik heb nog net tijd voor een plasje en een opwarmrondje. En opnieuw twee selfies, waarvan eentje aan de Dixie (dat doen we straks, meneer), en misschien onze leukste foto, met onze nieuwste fans (zie hieronder).Veel tijd heb ik niet, want daar is onze komeet, en ik moet zien aan te klampen! En dat lukt me 5 kilometer. Dat lukt me 7 kilometer. En dan merk ik twee dingen: Halle is een mooie stad. Maar niet om te lopen. En ik ben al bekaf en heb al te veel kruit verschoten, dus ik kies voor m’n eigen tempo en hoop dat er nog net voldoende in het vaatje zit. Vanaf dan begint voor mij de sfeerloop.
Veel tijd heb ik niet, want daar is onze komeet.
Want de KOTK-loop blijft onvergelijkbaar met elke andere loopwedstrijd. De supporters langs de kant zijn even talrijk als enthousiast en meelevend. En daar hebben de lopers ook een taak in, die ik graag opneem. Elk handje getikt dat ik tegenkwam, nog best lang liggen grappen met zowel supporters als medelopers. En elke keer gejuich als ik langs een groepje kwam. De finish en de speakerbox lagen in de laatste rechte lijn, en bij de eerste doortocht zag ik meteen de speaker kijken en naar z’n dj lopen. Het liet zich raden wat er bij de volgende doortocht zou gebeuren.
De anderen oppikken
Eerst zou ik @Booka Shade oppikken, maar die was natuurlijk mee met @Strijkijzer. Die konden niet weten dat ik al een achterstandje had, dat toen trouwens alleen nog maar groter werd. Lus 3 (de tweede voor mij) en ik merk weer twee dingen: Halle is een mooie stad. Maar niet om te lopen. En de supporters aan deze lus zijn even enthousiast. Een paar lopers slepen me nog wat mee en proberen me naar mijn loopmaten te trekken. De Leuvense Sleepdienst deed z’n naam eer aan. En aan de streep weer die aanmoedigingen en de herkenning op het podium. En YMCA galmde door de speakers bij onze doortochten.En dan lus 4, vanaf dan m'n langste loop ooit. Een kleine tien kilometer eindelijk weer wat vlak, al voelt het al aan als de tien kilometer te veel. En net voor het kanaal wacht een cowboy me op. Wegkapitein @Booka Shade had agent @vishnusixclix met z'n frisse benen bij komeet @Strijkijzer gezet, en wou mij nog proberen zo dicht mogelijk bij de anderen te trekken. Dat zat er echter niet meer in, de eindmeet was het hoogst haalbare. En dat heeft hij met verve gedaan. Elk groepje supporters hielp onze cowboy om me naar voor te duwen, elk stukje bergop sneed me de benen af. En ik moest stukjes wandelen. Op het einde omdat echt alles op was. Maar echt alles.
Elk groepje supporters hielp onze cowboy om me naar voor te duwen.
Aankomst
Maar dan lonkte de streep. De glorie. En vooral de stoeltjes. Een eindspurt door de erehaag op het einde waarbij ik per ongeluk nog onze wegkapitein los, en daar wacht de rest. Met vier samen over de streep. En na dat ongelofelijke afzien overheerst alweer het gevoel dat we met alle teams samen weer iets moois hebben bereikt. Iets wat alleen maar mogelijk is door deze Kom Op Tegen Kanker-organisatie. De tijden zijn totaal onbelangrijk hier, maar misschien wel leuk om mee te geven: 3:55:49 voor BeyondGaming, en 4:10 als we de tijdritregels toepassen en de laatste Loser telt.(en volgende keer verkleden we ons als Olympische atleten)
