Hoe vaak spreken jullie af met vrienden en/of familie?

Hoe vaak spreek jij af met vrienden en/of familie.

  • Elke week

    Stemmen: 32 41,0%
  • Elke twee weken

    Stemmen: 11 14,1%
  • Elke maand

    Stemmen: 10 12,8%
  • Minder dan één keer per maand

    Stemmen: 22 28,2%
  • Nooit

    Stemmen: 3 3,8%

  • Totaal aantal stemmers
    78
M'n ma zie ik 3-4 per jaar want die woont nu in Spanje. M'n tante zie ik 1x per maad ofzo, voor bezoek aan het graf van m'n pa.
Vrienden... 2 a 3x per jaar. Iedereen woont ondertussen verspreid en heeft een eigen gezin, dusja.
Vroeger was dat nog wel te overzien maar nu ik terug alleen ben voelt het soms wel eenzaam ofzo.
 
Laatst bewerkt:
ik heb een vrij grote familie die goed aan elkaar hangt,dus is in gradaties.Ouders bijna dagelijks.
Mijn broer en zus meerdere keren per week.
Nonkels/tantes en neven/nichten toch zeker een keer per maand vaak meer.

Vrienen is wekelijks.
We hebben een vast stamcafé de vrijdag en spreken wekelijks af.
Niet iedereen is er, maar is wel een leuk moment.
Soms zijn we met 5, soms met 20.
Is wel tof dat dat wat onderhouden wordt.
 
Schoonouders meermaals per week omdat die dicht wonen en vaak even op de kinderen passen, ouders bijna elk weekend, (schoon)broers/zussen pakweg maandelijks. Rest van de familie 1x/jaar of zo bij een jubileum, communie, etc.

Vrienden: minder en minder sinds iedereen kleine kinderen heeft. Eén keer per maand maximum, één/enkele van de vrienden. Nu de zomer op haar laatste benen loopt zal het weer wat minder frequent zijn. In onze studentenjaren was dat meerdere malen per week met een ruime vriendenkring, zoals lammeken soms met vijf en soms met twintig. Ik mis dat ergens wel, maar ja, anderzijds heb ik er ook de energie echt niet voor op dit moment. Dertiger jaren zeker?
Ik hoop dat toch wat te kunnen aanhalen naarmate we de kleine kinderen ontgroeien. Het zijn toch vriendschappen die al 15-20+ jaar duren en naar mijn aanvoelen zijn dat diepe banden, of dat (nog) wederzijds is is niet altijd duidelijk natuurlijk. Sommige van die mensen zie ik nog 1x/jaar maar die gezamenlijke geschiedenis zorgt wel vaak snel voor een "goede klik". Dus als het van mij afhangt zie ik dat wel terug bloeien binnen x jaar.
 
Focus is hier gezin (en alles wat daarvoor nodig is om het samen goed te hebben en goed te doen draaien) en werk als enabler voor gezin.

We hebben goede vrienden, niet veel omdat er ook niet veel tijd is om daar veel banden goed te onderhouden - die vrienden zien we ook niet enorm vaak, enkele keren per maand. Dit ook omdat de dochters samen dansen, maar daarbuiten gaan we ook wel eens eten of samen iets doen.

Familie hebben we ECHT weinig tijd voor. Krijg ik regelmatig wel eens wat over te horen, er is wel wat misnoeging bij mijn vader en grootmoeder, maar die mensen hebben tijd voor alles (pensioen) en vanuit hun standpunt is het precies moeilijker te begrijpen dat niet iedereen zomaar tijd heeft. Dat er dan andere neven en nichten van mij wel veel tijd hebben om elke week een paar keer bij de grootmoeder binnen te springen helpt daar dan ook niet aan.

Maar bon, ik moet wel een bedrijf draaiende houden en ik heb daarnaast ook nog een sterk huwelijk en gezin dat mij heilig is. En dan moet ik keuzes maken.
 
Hier is de focus ook echt het gezin. Door de week wordt er 's avonds met niemand afgesproken omdat het anders echt te hectisch wordt om nog te genieten van elkaar.

De ouders/schoonouders zien we wekelijks. Schoonpapa komt 1x per week eten maken, schoonmama heeft vrij op woensdag en komt dan langs, mijn ouders springen een uurtje binnen in het weekend. De rest van de familie blijft beperkt tot de grote familiefeesten (kerst, Pasen, soms nog 1x in de zomer). Zoals bij @eniac is daar hier ook wel onbegrip voor, al vergeten zij volgens mij wel dat wij al een extra generatie hebben met onze kinderen. Iets wat bij hun niet het geval was.

Qua vrienden hebben we zo'n rotatie van koppels waar we 's avonds regelmatig mee afspreken en een aantal koppels (ook met kinderen) waar we sneller overdag mee afspreken in een speeltuin of activiteit.
Op zich zien we onze vrienden niet zo heel veel minder dan vroeger, alleen is de manier waarop wel drastisch verandert. Rustige avonden, uitstappen met de kinderen of eens uitzonderlijk iets gaan eten (want dan moet er weer opvang gezocht worden) is nu de standaard.

Ik klaag er alleszins niet over. Het enige wat wij als koppel wel missen is de spontaniteit om iets te gaan doen (eigenlijk hoeft dat zelfs niet met andere mensen te zijn), maar ik besef ook wel dat zoiets terugkomt als de kinderen wat ouder zijn.
 
Op leeftijd 28 serieuze split met vrienden die een gezin begonnen, random afspreken ging praktisch gewoon minder gemakkelijk.
 
Familie (ouders, zus) op zijn minst 1 keer om de 2 weken, meeste weken 1x per week.
Kwa familie vind ik het spijtigst (en ik weet dat dat mijn eigen fout is) dat ik mijn grootmoeder bijna niet meer opzoek sinds corona. Dat is er toen ingekropen uit schrik haar te besmetten en dat is nooit meer uitgegaan. Eerder dit jaar op haar verjaardag zag het er zelfs heel slecht uit en hebben we zelfs afscheid genomen, maar ze is er dan toch doorgekomen. Toen gezegd dat ik meer ging komen (home) en toch komt het er niet van.

Vrienden dat hangt er vanaf. 1x per maand met mene cafémaat op café maar dan lukt ook niet altijd. Met mijn vaste vriendengroep waar ik mee ben opgegroeid is het moeilijk afspreken. Meestal met verjaardagen proberen we en in de zomer maar ik zou zeggen 6x per jaar ofzo.. Meesten hebben een gezin en/of druk werk dus het is wat het is.
 
Interessante discussie dit, was wel benieuwd naar hoe Beyondgaming zich verhoudt qua familie en sociale contacten.
Ik woon nog thuis dus ik zie gelukkig m'n ouders nog iedere dag en m'n zus, al is die nu wel op uitwisseling voor 3 maanden.
Familie van m'n moeder komt al iets vaker over de vloer dan familie van m'n vader, al woont eigenlijk iedereen binnen de straal van 30KM met een uitschieter die 70KM of dergelijke verder woont.

M'n vrienden zie ik enkel tijdens het weekend, met name vrijdag en/of zaterdag. Ergens mis ik toch een diepere connectie gezien het toch veelal blijft bij oppervlakkige praat zoals de voetbal, wat ze zien op Netflix of eender welke streamingdienst. Dat is ook nog eens op café vooral, met het nodige bier erbij wat uiteraard weer wat kost...

Ik voel wel een zekere nood om nieuwe mensen te ontmoeten, wat toch wel niet meer zo makkelijk is. Vorig jaar nog een avondcursus gevolgd van 1 dag per week. Er zaten zeker wat toffe mensen bij, al blijft dat contact ook gewoon oppervlakkig en hangt vriendschap van veel factoren af.
Hoe vaak ik niet het (goedbedoelde) advies om gewoon een vriendin te zoeken :shutup:...
 
Ouders dood, grootouders dood dus da’s niks, ook kerkhof/columbarium nooit. Heb nog wel een oom, tante een week of drie terug dood, maar die heb ik niet meer gezien sinds begrafenis vader, nu negen jaar en daarvoor was het van geboorte oudste zoon (en dat stond niet op mijn bingo kaart) dus nog eens drie jaar daarvoor. Vrienden heb ik niet.
 
dat ik mijn grootmoeder bijna niet meer opzoek sinds corona. Dat is er toen ingekropen uit schrik haar te besmetten en dat is nooit meer uitgegaan. Eerder dit jaar op haar verjaardag zag het er zelfs heel slecht uit en hebben we zelfs afscheid genomen, maar ze is er dan toch doorgekomen. Toen gezegd dat ik meer ging komen (home) en toch komt het er niet van.
Kan je niet afspreken en vragen aan de verzorgers - bij aangename dagen voor haar - om ze te zien in open lucht, met genoeg afstand ertussen?
Of een openraam-gesprek, zoals we wel eens zagen enkele jaren terug. Zij binnen en jij buiten?
 
Kan je niet afspreken en vragen aan de verzorgers - bij aangename dagen voor haar - om ze te zien in open lucht, met genoeg afstand ertussen?
Of een openraam-gesprek, zoals we wel eens zagen enkele jaren terug. Zij binnen en jij buiten?
Ja en dat kunnen we ook. Daar is een terras waar we kunnen zitten en dat lukt wel. Maar ik ga gewoon te weinig, maak er geen tijd voor. Ligt vooral aan mezelf maar het is er ingeslopen de laatste jaren. Kinderen, huis, werk, wat tijd voor mezelf,…
 
Vrienden: 1x per jaar of zo. Allemaal kinderen (buiten ik), wonen vrij ver, onregelmatige agenda’s, dat maakt “gewoon binnenspringen” niet echt mogelijk.

Familie: moeder probeer ik toch iedere week of toch op z’n minst om de 10/11 dagen. Ik heb daar een kleine thuiswerkbureau staan dus ik kan het nuttige aan het nuttige koppelen (en ‘t is goed van catering!)
Rest van de familie: bij begrafenissen.

Is dat genoeg: kan wel meer, maar ik heb al gemerkt dat mijn sociale batterij van het formaat AAA is, dus het is ook OK voor mij.
 
Vrienden: 1x per jaar of zo. Allemaal kinderen (buiten ik), wonen vrij ver, onregelmatige agenda’s, dat maakt “gewoon binnenspringen” niet echt mogelijk.

Familie: moeder probeer ik toch iedere week of toch op z’n minst om de 10/11 dagen. Ik heb daar een kleine thuiswerkbureau staan dus ik kan het nuttige aan het nuttige koppelen (en ‘t is goed van catering!)
Rest van de familie: bij begrafenissen.

Is dat genoeg: kan wel meer, maar ik heb al gemerkt dat mijn sociale batterij van het formaat AAA is, dus het is ook OK voor mij.

Mensen die je 1x per jaar ziet kun je toch geen vrienden meer noemen?
 
Jawel, want wij gaan al heel lang mee, en telkens wij elkaar zien is dan wordt die draad direct terug opgepikt waar we hem vorige keer hebben neergelegd. En we horen elkaar wel veel regelmatiger via Whatsapp en van die zaken.

Plus ik heb zeer leuke collega’s. Dat zijn geen vrienden maar dat gaat er wel gewoon heel gezellig aan toe. Zo gezellig zelfs dat op het einde van de dag ik ook gewoon echt verlang naar stilte en rust.
 
Contact met collega's is wel een belangrijke vind ik. Het moeten niet per sé mijn vrienden zijn maar als daar iemand bij komt met wie het helemaal goed klikt en met wie je een vriendschapsband kan opbouwen: waarom niet? Bij ons op kantoor ligt dat iets moeilijker aangezien ze allemaal minstens 17 jaar ouder zijn (en vrouwelijk), maar het gaat er ook wel aangenaam aan toe. Bij het aanwerven van nieuwe collega's probeer ik wel de druk te leggen op verjonging. Anders is er over een jaar of 10 een tsunami aan pensioenfeestjes en begin dan maar eens al die ervaring te vervangen ...

De dochter is begonnen met gymnastieklessen en daar zitten een aantal kinderen bij die ze kent. Hopelijk kan ik via die weg nog mensen leren kennen.

Eigenlijk zoek ik iemand om aan een toog te hangen en op intellectueel niveau te leuteren over de ondergang van het Avondland. :unsure:
 
Mijn moeder hoor ik quasi dagelijks via whatsapp en probeer ik wel om de 2 weken te bezoeken.
Mijn vader ga ik ongeveer om de 2 weken een avond bij eten.
Mijn grootmoeder (de enige vd 4 grootouders die nog in leven is) probeer ik ook om de 2 weken te bezoeken.
Dat is het gemiddelde trouwens... soms is het elke week, soms is het 1 keer per maand.

Qua vrienden heb ik best een grote vriendenkring en de meesten daarvan zitten allemaal samen in 1 messenger groep dus wij lullen wel wat af door de week. Ik probeer om de 2 weekends wel met een deel van die groep af te spreken. Dat gaat makkelijker met de ene dan met de andere (kinderen, weekendwerk, ambetante partners,...)
Met een goeie vriendin die wat verder woont probeer ik 1 keer per maand iets te gaan eten als we onze agenda's kunnen afstemmen op elkaar. De rest is meer random qua afspreken. Het kan zijn dat ik bepaalde personen 4 weken na elkaar zie en dan 3 maand niet.

De hele groep samen is misschien 2 keer per jaar (Graspop en de "pre-party") tenzij er daar een trouw of babyborrel tussen gegooid wordt.
 
tijdens de week heb ik geen behoefte om te socializen.
1 avond per week bezoek ik wel mijn moeder eventjes.

het weekend is altijd volgepland met sociale activiteiten en dan zie ik veel vrienden.
heb verschillende groepen vrienden en er is altijd wel wat te doen.
 
Contact met collega's is wel een belangrijke vind ik. Het moeten niet per sé mijn vrienden zijn maar als daar iemand bij komt met wie het helemaal goed klikt en met wie je een vriendschapsband kan opbouwen: waarom niet? Bij ons op kantoor ligt dat iets moeilijker aangezien ze allemaal minstens 17 jaar ouder zijn (en vrouwelijk), maar het gaat er ook wel aangenaam aan toe. Bij het aanwerven van nieuwe collega's probeer ik wel de druk te leggen op verjonging. Anders is er over een jaar of 10 een tsunami aan pensioenfeestjes en begin dan maar eens al die ervaring te vervangen ...

De dochter is begonnen met gymnastieklessen en daar zitten een aantal kinderen bij die ze kent. Hopelijk kan ik via die weg nog mensen leren kennen.

Eigenlijk zoek ik iemand om aan een toog te hangen en op intellectueel niveau te leuteren over de ondergang van het Avondland. :unsure:

Ik heb in ieder geval de bijpassende muziek. Waarschuwing: geen easy listening Bumba muziek :LOL: Maar ik denk niet dat dat voor jou een probleem is gezien je aanwezigheid in de metal / doom /stoner threads:
https://solicide.bandcamp.com/album/der-untergang-des-abendlandes

On-topic: tijdens de week weinig tijd of noem het gerust energie; in het weekend ongeveer 1 keer per maand afspreken met familie, met vrienden is dat de laatste paar jaren ook maar ongeveer 1 keer per maand, daarvoor was dat wel een stuk frequenter.
Afspreken met vrienden gebeurt wel een stuk meer wanneer er interessante optredens zijn, dat is altijd een goeie trigger om mij uit huis te krijgen, en dan zie ik wel of er iemand interesse heeft om mee te gaan.
 
Nooit.

Familie:
Mijn familie woont niet in Polen, dus ik zie mijn ouders 1x of 2x per jaar met de verjaardagen van mijn kinderen. Mijn vrouw haat Belgie en gaat er niet mee akkoord om op vakantie te gaan naar Belgie, dus de rest van de familie zie ik nooit.
Haar ouders wonen op 10 minuten rijden, die zien we bijna elke week.

Vrienden:
Ik woon sinds 2015 in het Noorden van Polen en heb altijd in hetzelfde bedrijf gewerkt. Mijn vriendenkring bestond enkel uit collega's van het werk. Dat waren net zoals mij allemaal expats. Sinds covid en de work from home cultuur, zijn de meesten echter verhuisd naar andere steden/landen en gezien ik nooit meer op kantoor kom, heb ik geen nieuwe contacten meer opgebouwd.
Af en toe eens wat gaan sporten in clubverband, maar wegens een kind dat einde 2015 geboren is, was dat moeilijk om actief vol te houden en op die manier een vriendenkring op te bouwen.
Komt daar nog eens bovenop dat mijn vrouw het niet leuk vind als ik wegga en haar met de kinderen achterlaat. Ze vindt dat een teken dat ik geen familieman ben, en kan daar uren en dagen over doorzeiken. Gezamenlijke vrienden vinden, is evenzeer moeilijk want mijn vrouw is een rabiate conservatieve religieuze mentaal instabiele persoon die aan BPD lijdt. Ik heb al een aantal keer haar meegenomen naar een diner of een huisbezoek bij een collega van het werk, maar die zit daar dan eigenlijk gewoon heel ostentatief stil en antwoordt enkel als er haar iets gevraagd wordt, en dan zo kortaf mogelijk. Om dan thuis te zagen dat die mensen niet religieus genoeg zijn, of te liberaal, of te oud, of teveel drinken, of wat dan ook.
 
Terug
Bovenaan