ÉÉN Het verhaal van Vlaanderen
- Onderwerp starter Jules 'ezechiel 25:17' Winnfield
- Startdatum
808 State
Well-known member
Ik denk dat er in Vlaanderen ook niet zo veel problemen waren met Italianen. De gebruikelijke baldadigheden en rivaliteit onder de jongeren ja, maar echt problematiek toch niet. Van mijn familie die in Koersel woont hoorde ik toch altijd dat die Italiaanse jongeren thuis toch een deftige opvoeding kregen en zich gedroegen.
Blijft natuurlijk een feit dat Vlaanderen zich economisch wel veel sneller heeft kunnen herstellen en heeft kunnen vernieuwen terwijl ze in Wallonië met verouderde fabrieken en installaties bleven zitten waardoor de rendabiliteit sowieso ging kelderen. Vandaar dat er in Vlaanderen onder impuls van partijen zoals het nieuw opkomende Vlaams Blok sneller een wij-zij gevoel ontstaan is. In Wallonië zat iedereen in de shit na de sluiting van de mijnen en de teloorgang van de grote industrieën, tel daar nog eens een PS beleid bij zonder echt een conservatief rechts alternatief en je krijgt een totaal ander verhaal.
Tgoh ik denk dat de kritiek vooral opgeschoven is, er was inderdaad wat schrik dat het een soort verfilmde versie van de N-VA canon zou worden maar de achilleshiel van de reeks bleek toch niet geforceerd nationalisme te zijn maar oppervlakkigheid en beperkte focus op de microstoria.
Nu de reeks heeft zeker zijn plaats in het kader van een breed publiek te bereiken. Enkel mensen met een basiskennis bleven wat op hun honger zitten denk ik. Ik alvast wel maar tegelijkertijd besef ik ook dat het zondagavond tv was op één en geen docu op Canvas om 22:30
Met die laatste zin zeg je bijna dat racisme tegen de groep de schuld is van de groep zelf...
Geen problematiek, want die kregen een deftige opvoeding. Aka: wel problematiek = geen deftige opvoeding van thuis uit.
De "problematiek" bij die groep was gewoon een moderne versie van die beluiken in Gent: Getto's, slechtere omstandigheden, weinig tot geen kans om op te werken, en het was assimileren of creperen. En weer naar huis gaan, wat velen ook gedaan hebben.
Avondland
Well-known member
Hoewel het stuk over migratie noodzakelijk was om te vertellen, vond ik het wat geforceerd en eenzijdig voorgesteld: er was sprake van frustratie bij autochtonen en allochtonen, maar het werd voorgesteld als een tegenstelling tussen crypto-Vlaams Blokkers en brave arbeidsmigranten die door het systeem gekloot werden. Die Panorama-documentaire van de Seefhoek zal dan wel een impact hebben gehad, maar dat hadden ze toch wat beter mogen omkaderen.
Dat Waes zijn eigen familie koos als houvast om zijn verhaal te vertellen vond ik wel goed gevonden en stoorde eigenlijk niet.
Toch wel wat belangrijke hiaten, maar misschien hadden ze de ruimte er niet voor om er deftig mee weg te kunnen: de nasleep van WOII en de crisis van Leopold III, de ontzuiling, de vele staatshervormingen, politiek geweld in de jaren '70 en '80, ... Maar misschien ook weer eerder een Belgisch dan Vlaams verhaal. Je moet ergens gaan kiezen, maar het is ook wat verliezen en deze laatste aflevering viel mij een beetje te mager uit.
Dat Waes zijn eigen familie koos als houvast om zijn verhaal te vertellen vond ik wel goed gevonden en stoorde eigenlijk niet.
Toch wel wat belangrijke hiaten, maar misschien hadden ze de ruimte er niet voor om er deftig mee weg te kunnen: de nasleep van WOII en de crisis van Leopold III, de ontzuiling, de vele staatshervormingen, politiek geweld in de jaren '70 en '80, ... Maar misschien ook weer eerder een Belgisch dan Vlaams verhaal. Je moet ergens gaan kiezen, maar het is ook wat verliezen en deze laatste aflevering viel mij een beetje te mager uit.
JorisBlack
Well-known member
Heerlijk ergerlijke aflevering 
'We hebben veel te weinig tijd om alles wat er gebeurd is te bespreken.'
En vervolgens minutenlang praten & grapjes maken over Waes zijn familie, schoolverleden, flauwe mopjes...
Wat wel vreemd is, is dat ik op voorhand schrik had dat deze reeks iets voor flaminganten ging worden, maar eigenlijk kreeg we volledig het tegenovergestelde. Bv. gisteren niks over mei '68, maar wel 'diversiteit' als rode draad.
Ze hebben hun best gedaan, en het was al bij al OK, maar het blijft toch een reeks vol gemiste kansen.
'We hebben veel te weinig tijd om alles wat er gebeurd is te bespreken.'
En vervolgens minutenlang praten & grapjes maken over Waes zijn familie, schoolverleden, flauwe mopjes...
Wat wel vreemd is, is dat ik op voorhand schrik had dat deze reeks iets voor flaminganten ging worden, maar eigenlijk kreeg we volledig het tegenovergestelde. Bv. gisteren niks over mei '68, maar wel 'diversiteit' als rode draad.
Ze hebben hun best gedaan, en het was al bij al OK, maar het blijft toch een reeks vol gemiste kansen.
Avondland
Well-known member
Mei '68 waren dan ook witte boomers met first world problems.Heerlijk ergerlijke aflevering
'We hebben veel te weinig tijd om alles wat er gebeurd is te bespreken.'
En vervolgens minutenlang praten & grapjes maken over Waes zijn familie, schoolverleden, flauwe mopjes...
Wat wel vreemd is, is dat ik op voorhand schrik had dat deze reeks iets voor flaminganten ging worden, maar eigenlijk kreeg we volledig het tegenovergestelde. Bv. gisteren niks over mei '68, maar wel 'diversiteit' als rode draad.
Ze hebben hun best gedaan, en het was al bij al OK, maar het blijft toch een reeks vol gemiste kansen.
Avondland
Well-known member
Vogelen met hippiegrietjes en genieten van de economische welvaart?
808 State
Well-known member
Zeker da. Ook qua muziek en media zeer interessant omdat je dan echt alles van bij het begin meegemaakt hebt.
Gezien die generatie opgevoed werd door mensen met oorlogstrauma's heb ik daar toch wel mijn twijfels bij. Ja, de economie ging recht omhoog tot de crisis ergens in de jaren '70, maar of die mensen nu zoveel gelukkiger waren dan wij met hun "werken sparen pensioen" mindset, ik weet het niet.
Lijkt me dat in zo'n typische gemeente ergens in Vlaanderen er toch weinig vogelen met hippiegrietjes bij was, want je kon ook gewoon werken.
Muñoz
Well-known member
Viel dat in België niet heel goed mee? Buiten pakweg Denemarken enzo zijn de Belgen relatief weinig geconfronteerd geweest met de oorlog. Zowel de verovering als de herovering verliepen tamelijk snel en 1% van de bevolking stierf over die 5 jaar (waarvan dan nog voor een groot deel joden, zigeuners en openlijk communisten waar de gemiddelde Belg mss sowieso weinig mee had).
Mss dat de (Duitse) mensen in de Oostkantons/Oost-Wallonië wel een zwaar trauma hebben opgelopen, maar het lijkt me toch sterk dat pakweg een toenmalige Bruggeling echt (objectief) zwaar getekend voor het leven uit die oorlog is gekomen. Wrs grotendeels 'Allo 'Allo situaties.
En wat met de 'allochtoon' die op NVA stemt?
Goh, het zal wel sterk afhangen van waar je woonde en ook gewoon persoonlijk zijn, je moet geen 5 jaar ontbering hebben gekend om iets over te houden aan de bezetting. Zo las ik onlangs dat de Duitsers hier in het dorp de kerkklokken in beslag zijn komen nemen, wat voor onze generatie bijna grappig is, maar voor de diepgelovige mensen toen waarschijnlijk toch wel een schok zal geweest zijn.
Mijn grootouders langs moederskant (eigenlijk vooral mijn grootvader) waren ziekelijk gierig, wat altijd werd verklaard door de oorlog. Of dat nu de enige reden is, geen idee. Maar dat spaarzame, noeste werken voor later, om dan de rijkste op het kerkhof te zijn, lijkt me wel een beetje de babyboomers te typeren.
Avondland
Well-known member
Impact van collaboratie en repressie op de bevolking mag je niet vergeten, dat heeft ook heel wat families uit elkaar gescheurd. Dat is natuurlijk niet te vergelijken met de zware trauma's die miljoenen mensen kregen aan het Oostfront, maar niet te minimaliseren.
Stockholmsyndroom.En wat met de 'allochtoon' die op NVA stemt?
JorisBlack
Well-known member
Waar ik eigenlijk nog nooit echt bij stilgestaan heb, en nu wel, is dat onze consumptiemaatschappij pas in de jaren '60 of '70 begonnen is.
Hopelijk kunnen we daar minstens even snel terug van afstappen, die drang om onze eigenwaarde en geluk te laten afhangen van welke producten we kunnen kopen (en daar tegelijkertijd de planeet mee om zeep helpen).
Hopelijk kunnen we daar minstens even snel terug van afstappen, die drang om onze eigenwaarde en geluk te laten afhangen van welke producten we kunnen kopen (en daar tegelijkertijd de planeet mee om zeep helpen).
808 State
Well-known member
Vanaf toen is het inderdaad razendsnel beginnen gaan, zeker na Expo 58 toen veel nieuwe producten (zoals Tupperware) hier werden geïntroduceerd. Ook de vliegtuigreizen kwamen toen op en mensen begonnen naar Benidorm te gaan. Uiteindelijk heeft die oorlog ook wel voor een enorme technologische boost gezorgd, hoeveel van die nieuwe producten zouden hun oorsprong niet gekend hebben in militaire context?
Ik denk dat met deze aflevering de meeste mensen een beetje het gevoel hebben wat (oa) historici met al de andere afleveringen hadden. Doordat het hier om het recente verleden gaat, heb je een vrij goed idee van de grote gebeurtenissen en evoluties, en valt het op dat er een selectie van een selectie van een selectie wordt gemaakt in wat Het verhaal van Vlaanderen vertelt. Als historicus valt dat dus bij elke aflevering heel erg hard op.
Ik sta ook nog altijd achter mijn kritiek op bijvoorbeeld de afleveringen over de middeleeuwen. Daar werd een teleologisch verhaal van Vlaanderen verteld. Alleen is het nu inderdaad nog veel meer duidelijk dat daar vanuit de makers geen bewuste politieke strategie achter zat. In het geheel beschouwd is de reeks een enorme cadeau: het heeft een enorme groep mensen (minstens voor de duurtijd van de reeks) geïnteresseerd gemaakt in geschiedenis. We hebben weken over geschiedenis gepraat. Wat kan een historicus nog meer willen? Ik maak me natuurlijk nog altijd zorgen over bepaalde zaken die verteld zijn, of net niet verteld zijn geweest. De kijkers die nu gebeten zijn door de microbe zullen de nodige contexten, nuances en aanvullingen wel nog opzoeken en zo meekrijgen. Maar voor wie dat nu doet zijn er nu wel zaken die in de collectie beeldvorming gaan terechtkomen, waar die echt wel context en nuance missen. En zo ontstaat er weer een beetje mythevorming.
Ik kan alleen maar hopen dat deze reeks verder de weg plaveit (want we hebben bijvoorbeeld ook al heel populaire podcasts over geschiedenis gehad de laatste jaren) voor historische reeksen. Er valt nog héél veel te vertellen. Het stukje hieronder bewijst dat ook, onze beeldvorming van de Tweede Wereldoorlog is vaak waanzinnig beperkt. Zeker als je het vergelijkt met de Eerste.
Je had bij ons minder de grote verwoestingen van de steden die je elders zag, of die je nu bijvoorbeeld in Oekraïne ziet, maar er waren bij ons toch ook enkele steden met zeer grote schade. Antwerpen heeft bijvoorbeeld ook enkele V2-bommen over zich gekregen, en is ook zwaar getroffen geweest door geallieerde bombardementen. Het bombardement van Mortsel bijvoorbeeld, waarbij 4 scholen getroffen werden en waar meer dan 200 schoolkinderen het leven gelaten hebben. Het oorlogsgeweld was in onze streek relatief kort, maar van kort oorlogsgeweld kan je ook trauma's overhouden hoor.
Na de vlucht kwamen we onder militaire bezetting, met al de terreur, repressie en angst die daarmee gepaard ging, werd er gerantsoeneerd, werd onze bevolking letterlijk geconfronteerd door een Nieuwe Orde. Kinderen zagen hoe op de daken van hun school witte kruisen werden geschilderd, in de hoop dat bommenwerpers hen niet als doelwit zouden aanzien. Vrouwen werden lastig gevallen door Duitse soldaten. Veel jonge mannen bleven gedurende de oorlog op de vlucht of leefden minstens ondergedoken om niet ingelijfd te worden als dwangarbeider. Het lot van minderheidsgroepen is vrij wel bekend, maar dat waren ook vrienden, familieleden, buren van de 'gewone' Vlamingen die je zag opgepakt worden in razzia's, om vaak nooit meer weer te zien.
Neen, niet elke Belg zal PTSD hebben gehad na de oorlog, maar doen alsof we, zelfs relatief, weinig geconfronteerd zijn geweest met de oorlog is gebakken lucht. Insinueren alsof het hier grotendeels 'Allo 'Allo toestanden waren is eigenlijk degoutant, en toont aan hoe verdomd belangrijk geschiedenisonderwijs toch eigenlijk is.
Ik sta ook nog altijd achter mijn kritiek op bijvoorbeeld de afleveringen over de middeleeuwen. Daar werd een teleologisch verhaal van Vlaanderen verteld. Alleen is het nu inderdaad nog veel meer duidelijk dat daar vanuit de makers geen bewuste politieke strategie achter zat. In het geheel beschouwd is de reeks een enorme cadeau: het heeft een enorme groep mensen (minstens voor de duurtijd van de reeks) geïnteresseerd gemaakt in geschiedenis. We hebben weken over geschiedenis gepraat. Wat kan een historicus nog meer willen? Ik maak me natuurlijk nog altijd zorgen over bepaalde zaken die verteld zijn, of net niet verteld zijn geweest. De kijkers die nu gebeten zijn door de microbe zullen de nodige contexten, nuances en aanvullingen wel nog opzoeken en zo meekrijgen. Maar voor wie dat nu doet zijn er nu wel zaken die in de collectie beeldvorming gaan terechtkomen, waar die echt wel context en nuance missen. En zo ontstaat er weer een beetje mythevorming.
Ik kan alleen maar hopen dat deze reeks verder de weg plaveit (want we hebben bijvoorbeeld ook al heel populaire podcasts over geschiedenis gehad de laatste jaren) voor historische reeksen. Er valt nog héél veel te vertellen. Het stukje hieronder bewijst dat ook, onze beeldvorming van de Tweede Wereldoorlog is vaak waanzinnig beperkt. Zeker als je het vergelijkt met de Eerste.
Da's toch een ongelofelijke onderschatting. De Eerste Wereldoorlog, met al haar gruwelen, lag nog vers in het geheugen van de Belgen. De nieuwe inval van de Duitsers zorgde voor grote paniek. Twee miljoen Belgen, da's 25% (!) van onze toenmalige bevolking, sloeg meteen op de vlucht. De Duitsers rukten echter zo snel op dat velen vrij snel naar huis keerden. Wie naar Frankrijk probeerde te vluchten, moest bij aankomst constateren dat de Duitsers daar ook al zaten. Tijdens die vlucht werden velen geconfronteerd met het snel opschuivende front, werd er vaak gevochten en gebombardeerd in de buurt van de vluchtelingen, ... Gewoon al het feit dat je je huis moet verlaten is iets dat je wel even meedraagt, het feit dat je dat moet doen terwijl ontploffingen en wapengekletter je dagenlang begeleidt zorgt er voor dat je dat tot het eind van je dagen op je netvlies gebrand hebt.
Je had bij ons minder de grote verwoestingen van de steden die je elders zag, of die je nu bijvoorbeeld in Oekraïne ziet, maar er waren bij ons toch ook enkele steden met zeer grote schade. Antwerpen heeft bijvoorbeeld ook enkele V2-bommen over zich gekregen, en is ook zwaar getroffen geweest door geallieerde bombardementen. Het bombardement van Mortsel bijvoorbeeld, waarbij 4 scholen getroffen werden en waar meer dan 200 schoolkinderen het leven gelaten hebben. Het oorlogsgeweld was in onze streek relatief kort, maar van kort oorlogsgeweld kan je ook trauma's overhouden hoor.
Na de vlucht kwamen we onder militaire bezetting, met al de terreur, repressie en angst die daarmee gepaard ging, werd er gerantsoeneerd, werd onze bevolking letterlijk geconfronteerd door een Nieuwe Orde. Kinderen zagen hoe op de daken van hun school witte kruisen werden geschilderd, in de hoop dat bommenwerpers hen niet als doelwit zouden aanzien. Vrouwen werden lastig gevallen door Duitse soldaten. Veel jonge mannen bleven gedurende de oorlog op de vlucht of leefden minstens ondergedoken om niet ingelijfd te worden als dwangarbeider. Het lot van minderheidsgroepen is vrij wel bekend, maar dat waren ook vrienden, familieleden, buren van de 'gewone' Vlamingen die je zag opgepakt worden in razzia's, om vaak nooit meer weer te zien.
Neen, niet elke Belg zal PTSD hebben gehad na de oorlog, maar doen alsof we, zelfs relatief, weinig geconfronteerd zijn geweest met de oorlog is gebakken lucht. Insinueren alsof het hier grotendeels 'Allo 'Allo toestanden waren is eigenlijk degoutant, en toont aan hoe verdomd belangrijk geschiedenisonderwijs toch eigenlijk is.
Laatst bewerkt:
