Samen met de paashaas komt ook de View-Master weer uit de virtuele struiken gerold. De prijzen stijgen nog steeds als een tierelier en de Russen zijn officieel overgeschakeld op standje genocide, maar gelukkig kunnen we nog steeds rekenen op een gezonde dosis escapisme dankzij onze streaming-services. Zoals steeds presenteren we je, alsof het chocolade eieren waren, enkele van de meest markante titels van de voorbije weken in deze nieuwe editie die gedomineerd wordt door déjà vu's, kannibalisme en kapitalisme.
Fresh (Disney+)
Daten wordt weleens beschouwd als een vleeskeuring. Mensen schrijven zich in voor de Parships van deze wereld en swipen duchtig naar links en rechts op Tinder, zoekend naar het smakelijke brokje dat wel in de smaak zou kunnen vallen voor de korte of langere termijn. Dat uitgangspunt vormt de inspiratie voor de satirische horror van Fresh, u gebracht door debutante Mimi Cave. Het begint als een Meet Cute waarin een meisje na een brokkenparcours in het dating-circuit valt voor de ogenschijnlijk perfecte man, alleen slaat die toon na een halfuurtje dus nogal stevig om. Wat als je nieuwe vlam je daadwerkelijk om op te vreten vindt? Het is een gek concept dat verrassend genoeg erg goed werkt door de behoorlijk droge, realistische manier waarop het gebracht wordt en de overtuigende acteerprestaties met Sebastian Stan in een glansrol. De Winter Soldier doet duidelijk zijn best om het heldhaftige Marvel-universum van zich af te schudden. De film verliest dan wel in de laatste akte ietwat de pedalen, maar dat doet weinig afbreuk aan deze verrassend gore, effectieve thriller.
Our Flag Means Death (Streamz)
David Jenkins en Taika Waititi serveren ons de beste piratenserie sinds Black Sails. Nu is dat niet bepaald een hoge mast om in te klimmen, maar dat neemt niet weg dat het toch een woest tochtje over de baren geworden is. De reeks is losjes gebaseerd op Stede Bonnet, de zogeheten Gentleman Pirate, die zijn landgoed en gezin achterliet om een leven als plunderaar te gaan leiden. Het idee van een rijke sukkel die een incompetente Piet Piraat wil gaan spelen zou gemakkelijk een soort The Office met kielhalen kunnen opleveren, maar de makers pakken het gelukkig stukken genuanceerder aan. Bonnet, meesterlijk gespeeld door Rhys Darby, is een man die gedreven wordt door een minderwaardigheidscomplex van heb ik je daar. Iemand die een naam voor zichzelf wil maken. Het combineert een fish-out-of-waterverhaallijn over een rijkeluismannetje die een ruw leven van avontuur ambieert, met dat van een underdog. Wanneer je dat samenvoegt met een sterke groep personages die niet louter fungeren als aanhangsels en sterk geschreven verhaallijnen, dan krijg je één van de beste nieuwe series van het jaar. Our Flag Means Death heeft het potentieel om niet enkel uit te groeien tot de beste piratenserie in lange tijd, maar ook de beste comedyserie sinds What We Do In The Shadows. Taika Waititi en buitenbeentjes, het blijft een gouden combinatie.
Tony Hawk: Untill the Wheels Fall off (Streamz)
Deze docu over de glansrijke carrière van ieders favoriete skateboard-icoon Tony Hawk begint en eindigt met een poging om een perfecte 900 aerial spin uit te voeren. Het is een aartsmoeilijke trick die Hawk’s handelsmerk geworden is. Tijdens de pogingen aan het begin van de film om die 900 uit te voeren ontdek je al snel hoe de man is kunnen uitgroeien tot één van de meest geliefde sporters aller tijden. Je ziet hem falen, keer op keer, maar ook steeds rechtstaan en opnieuw proberen. De documentaire gaat van start met een Hawk die hard tegen de grond gaat en eindigt met een quasi perfecte uitvoering van de epische stunt. Het zijn perfecte boekensteunen voor een film die je op traditionele wijze door de rijkgevulde carrière van Tony Hawk navigeert. Het volgt weliswaar het geijkte pad van interviews met kennissen, afgewisseld met archieffoto’s en oud beeldmateriaal, maar het is enorm boeiend om te volgen omdat het je een sterk beeld geeft van de man achter de mythe. Het geeft je een sterke blik op de skatecultuur van vroeger en hoe een getalenteerde kerel door een combinatie van talent, volharding en wat geluk wist uit te groeien tot een wereldwijd merk. Dat de film nooit overkomt als een narcistisch promofilmpje, maar eerder een eerlijk portret van een superster die zich af en toe behoorlijk kwetsbaar durft te presenteren geeft deze documentaire voor zowel trouwe fans als casual kijkers een frisse toets.
Better Nate Than Ever (Disney+)
Gelukkig maar dat er kinderen zijn die hun creatieve vonk kunnen laten ontbranden en uitgroeien tot de artiesten die de wereld verblijden met de Hamilton’s, Les Misérables en andere memorabele musicals van deze wereld. Dat dit soort kinderen doorgaans het rare buitenbeentje in hun ver van Broadway verwijderde lagere school zijn, is het aardige uitgangspunt van dit Better Nate Than Ever. Dat schrijver/regisseur Tom Federle de film grotendeels op zijn eigen jeugd baseerde en een duidelijke affiniteit heeft met het onderwerp van een kind met grote dromen over een leven op de planken geeft de film een aanstekelijke authenticiteit mee. Het helpt uiteraard dat het ook een erg entertainend filmpje geworden is met het feelgoodgehalte van de musicals die het adoreert. Kijk, dit is uiteraard het soort verhaal waar je van weet waar het heen gaat, maar de manier waarop het gebracht wordt, is de sleutel tot succes hier. Het is een film die thema’s als gender en ontluikende seksualiteit bij opgroeiende kinderen smaakvol en tactvol weet te brengen, als onderdeel van een slim opgezet script. Het heeft de dromerige musicalscènes die je verwacht en een aanstekelijke cast. Veel beter kun je van een film voor het hele gezin niet verwachten.
Metal Lords (Netflix)
Oké, iedereen klaar voor een kleine déjà vu? Deze Netflix Original draait rond enkele buitenbeentjes op een middelbare school met een passie voor muziek en grootse dromen en is gebaseerd op de jeugd van de scenarist. D.B. Weiss is, als één van de twee kerels achter Game of Thrones uiteraard nog steeds een naam die interesse opwekt, en dat zorgt ervoor dat het eerste soloproject van de man druk bekeken werd in de eerste week van release op Netflix. Dat is niet bepaald onterecht. Net als in Better Nate Than Ever weet je waar het verhaal heen gaat, namelijk een opzwepende finale waar de sociaal ietwat onbeholpen tieners met hun band een spetterend optreden geven. Dat Metal Lords net wat meer moeite heeft om op dat punt te komen is jammer, maar niet noodzakelijk een dealbreaker. Het klopt sowieso dat de film zelfs in zijn krappe speeltijd van negentig minuten soms moeite heeft om het momentum te behouden, maar de jonge cast en de vele referenties naar een geliefd muziekgenre maken veel goed. De film verliest af en toe de essentie van het plot wat uit het oog door er iets als een geforceerde tienerromance aan toe te voegen, maar in bijvoorbeeld een sequentie waarin War Pigs van Black Sabbath aangeleerd wordt, klikt de puzzel wel degelijk in elkaar. Ondanks de clichés en steken die het script dus wat laat vallen, is het uiteindelijk de chemie tussen de jonge acteurs en de liefde voor metal als muziekgenre die primeren. Het is in elk geval stukken leuker kijkvoer dan het einde van Game of Thrones.
Apollo 10 ½ : A Space Age Childhood (Netflix)
Zucht. Heeft er iemand plaats voor nog een laatste déjà vu? Coming of age-verhalen gebaseerd op de jeugd van de scenarist zijn duidelijk het terugkerende motief van deze View-Master. De laatste in het rijtje is echter niet van de minste. Richard Linklater is uiteraard de man achter de heerlijke Before-trilogie en pareltjes als Dazed and Confused, A Scanner Darkly en Boyhood. Wanneer die man een nieuwe film uitbrengt, verdient hij dan ook de aandacht. Dat is met Apollo 10 ½ niet anders. Het eerste wat uiteraard in het oog springt, is het gebruik van een rotoscoop voor de animatie. Acteurs speelden dus hun scènes op een traditionele manier en daar werd achteraf animatie op aangebracht. Het is een erg unieke manier van werken die voor een surrealistische look zorgt die niet bij iedereen in de smaak valt, maar in het oog springen doet het zeker. Dat de film gelukkig een stuk toegankelijker bedoeld is dan het behoorlijk bizarre A Scanner Darkly is voelbaar in de uitwerking van de film die voluit inzet op nostalgie en het opgroeien te midden van de ruimtewedloop van de jaren 60. Het centrale plot van een jongen die de kans krijgt om als eerste de ruimte in te gaan omdat de briljante wetenschappers van NASA de bemanningsmodule van de raket te krap gemaakt hebben voor een volwassene is dan ook vooral het excuus voor een fijne tijdschets. Het levert het geromantiseerde ideaalbeeld van iemands jeugdjaren op, toen de eerste telefoon met druktoetsen een klein wonder was en Joni Mitchell en Johnny Cash duetten hadden op de tv. Het levert een bijzonder klein filmpje op dat het gebrek aan een boeiend plot ruimschoots compenseert met een warme, nostalgische sfeer.
Dirty Lines (Netflix)
Een Nederlandse Netflix Original rond sekslijnen in de jaren tachtig? Toegegeven, het klinkt niet bepaald als een baken van smaakvolle televisie. Het is waarschijnlijk dat wat ervoor zorgt dat Dirty Lines zo een aangename verrassing geworden is. Onder het oppervlak van een serie over de eerste telefoonlijn in het groezelige hart van Amsterdam waar mensen konden naar bellen om hitsige praatjes te horen gaat namelijk een verrassend gelaagd drama met goed uitgewerkte personages schuil. Dirty Lines legt de focus op de mensen achter de geile telefoonlijn, en dat komt uitstekend uit de verf. De acteurs geven duidelijk het beste van zichzelf in een reeks die op vaardige wijze tussen tragiek en humor weet te wisselen. Dirty Lines is verre van subtiel bij momenten, met een uitgangspunt als dit kan je dat uiteraard niet, maar het weet in slechts zes aflevering verrassend veel te doen. Het transporteert je naar een grauwer Amsterdam dat toen nog geen speeltuin voor toeristen was en vertelt een verhaal over kapitalisme, de commercialisering van seksualiteit en alle problemen die daarmee gepaard gaan. Dat het dat doet in een reeks bevolkt met sterke personages doet vurig hopen op een tweede seizoen.
Omdat we de neiging hebben om te wachten tot de volledige seizoenen beschikbaar zijn, is er voorlopig nog geen spoor van Master Chief en andere Moon Knights in deze View-Master. Daar zou in de volgende editie echter weleens verandering in kunnen komen, wanneer deze helden vergezeld worden van ieders favoriete witwasser en eventueel een verdwaalde ijsbeer. Dat allemaal en meer zien we in waarschijnlijk in mei dan ook terug in View-Meister. (Flauwe woordgrap van de dag.)
