Hellrabbit
Active member
Zeker als je dan nog eens linkshandig bent :/
De Gitaarthread
- Onderwerp starter Thin Liz
- Startdatum
DwightSchrute
Well-known member
Ethisch misschien niet volledig correct maar heb er 2 besteld en ga diegene die me minst bevalt terugsturen.
Taylor academy 12e. VS PRS Angelus 40e
Taylor academy 12e. VS PRS Angelus 40e
Mr.Fingers
Well-known member
Zijn “gewoon” een Squier Vintage Modified met een fancy kleurtje en een gouden slagplaat. Niets mis met de kwaliteit, slanke C-shape hals.
DwightSchrute
Well-known member
Sweet baby jesus de gitaren zijn toegekomen.
Mijn eerste impressie, wat een gedrocht was mijn oude gitaar, een stuk karton met wat stalen draden.
Ik ga me de komende 30 dagen nog tienmaal bedenken, om welke gitaar ik nu ga kiezen maar ook om hoe ik dat een anderhalf jaar heb volgehouden met dat scharminkel.
Op dit moment heeft de PRS een voorsprong opgebouwd door zijn koffer, een harde koffer die 180 EUR kost op zichzelf, wat een kwaliteit.
Aangezien ik veel reis is dat voor mezelf wel een pluspunt. De Taylor academie komt in een heel erg basic tas, voldoende maar niet meer dan dat.
Buildkwaliteit zijn ze beide top voor het geld, uitzicht is persoonlijk maar de PRS krijgt een streepje voor.
Over geluid en speelbaarheid laat ik me nog niet uit, dat is nog te vroeg.
Foto's volgen nog
Mijn eerste impressie, wat een gedrocht was mijn oude gitaar, een stuk karton met wat stalen draden.
Ik ga me de komende 30 dagen nog tienmaal bedenken, om welke gitaar ik nu ga kiezen maar ook om hoe ik dat een anderhalf jaar heb volgehouden met dat scharminkel.
Op dit moment heeft de PRS een voorsprong opgebouwd door zijn koffer, een harde koffer die 180 EUR kost op zichzelf, wat een kwaliteit.
Aangezien ik veel reis is dat voor mezelf wel een pluspunt. De Taylor academie komt in een heel erg basic tas, voldoende maar niet meer dan dat.
Buildkwaliteit zijn ze beide top voor het geld, uitzicht is persoonlijk maar de PRS krijgt een streepje voor.
Over geluid en speelbaarheid laat ik me nog niet uit, dat is nog te vroeg.
Foto's volgen nog
Hellrabbit
Active member
Haha, toen ik van mijn budget-akoestische voor het eerst overstapte op mijn strat had ik wel net hetzelfde gevoel. Kan die akoestische niet meer vastpakken nu. Hetgeen mij er aan doet denken dat ik mij binnenkort toch ook eens een deftige taylor wil aanschaffen.
sniper80
Active member
Ik ben eigenlijk wel benieuwd naar het verhaal achter deze gitaar Mr. Fingers. Hoe ben je ze op het spoor gekomen? Vanwaar je GAS voor deze gitaar? En hoe bevalt ze je na een paar weken speelgenot?
Mr.Fingers
Well-known member
De 345 is voor mij de gitaar geweest "die alles gestart heeft", sinds ik op een documentaire van Woodstock de verschroeiende solo van Jorma Kaukonen zag & hoorde op "Somebody to Love" van Jefferson Airplane, en dat op een gitaar die leek op een ES-335 maar dan met fancy inlays en een 5e knop. Persoonlijk zijn voor mij die split parallelogram inlays in de hals het mooiste wat Gibson ooit van positiemarkeringen gebruikt heeft.
Voorts is een ES zowat de meest veelzijdige gitaar ter wereld, naast de Telecaster, dus als je 1 gitaar met humbuckers "moet" hebben, dan ben je beter af met een ES dan met een LP of SG. Dus ik regelmatig een 335 proberen, maar om de een of andere manier kreeg ik daar nooit een goed geluid uit. Ik worstel altijd met Gibson-achtigen om daar een mooie klank uit te krijgen, het wordt altijd een vrij snel een modderige brij als ik erop speel. Plus ik ben niet zo'n fan van het typische Gibson halsprofiel, ondanks mijn grote handen. En een 335 deed het qua looks ook niet voor mij, noch de dot-neck, noch de block-neck.
Dan me wat meer ingelezen en gemerkt dat een verborgen deel van wat een ES345 of 355 anders maakt van een 335 is dat de elementen doorgaans uit fase staan (vanwege de stereo-bedrading), wat een veel schrillere middenpositie geeft dan op een 335 (die standaard mono zijn), en om de een of andere manier werkte dat wel voor mij. Plus de varitone. Verguisd door velen, maar voor mij een absolute must. Het is een passieve variabele mid-cut, dus het snijdt een deel frequenties pal in het midden van de frequentieband, met als gevolg een steeds neuziger en glaziger geluid hoe verder je de knop draait. En laat mijn probleem met Gibsons nu net de modderigheid zijn...
Dus veel 345's getest, en uiteindelijk gemerkt dat die oude halsprofielen me absoluut niet liggen, en die van de Memphis VOS 64 ook niet. De tandenstokers van 1967-1969 waren ook wat van het goede teveel, maar dan langs de andere kant, maar zo'n halsprofiel uit de jaren '70, dat lag me wel. Smallere topkam zoals een '67-'69, maar met iets meer "vlees" aan qua profiel.
Een mooie natural uit 1975 gevonden op 2dehands.be, maar die kwam met een Maestro Vibrola (ziet er mooi uit, maar is echt niet stabiel), en had als ik me niet vergis al een esdoornen hals. Dus bij de buurlanden gaan kijken, en daar zag ik deze, met een 1-piece mahonie hals. In de gaten blijven houden voor een paar weken, uiteindelijk afspraak gemaakt, 1x unplugged bespeeld en voelde als perfectie. Ingeplugd was ook in orde, behalve dat iemand de varitone had losgekoppeld, en de gitaar had herbedraad naar mono. Desondanks toch gekocht, en begin deze maand de bedrading terug naar stock gebracht, en een Bigsby geinstalleerd (ik heb geen andere gitaren met een vibrato-unit, dus...)
Het is en blijft eventjes wennen, maar het heeft "de" klank. Heeft nog wel de originele frets, en die zijn dringend toe aan wat TLC, want ik zit met redelijk wat fretbuzz en dode plekken.
Voorts is een ES zowat de meest veelzijdige gitaar ter wereld, naast de Telecaster, dus als je 1 gitaar met humbuckers "moet" hebben, dan ben je beter af met een ES dan met een LP of SG. Dus ik regelmatig een 335 proberen, maar om de een of andere manier kreeg ik daar nooit een goed geluid uit. Ik worstel altijd met Gibson-achtigen om daar een mooie klank uit te krijgen, het wordt altijd een vrij snel een modderige brij als ik erop speel. Plus ik ben niet zo'n fan van het typische Gibson halsprofiel, ondanks mijn grote handen. En een 335 deed het qua looks ook niet voor mij, noch de dot-neck, noch de block-neck.
Dan me wat meer ingelezen en gemerkt dat een verborgen deel van wat een ES345 of 355 anders maakt van een 335 is dat de elementen doorgaans uit fase staan (vanwege de stereo-bedrading), wat een veel schrillere middenpositie geeft dan op een 335 (die standaard mono zijn), en om de een of andere manier werkte dat wel voor mij. Plus de varitone. Verguisd door velen, maar voor mij een absolute must. Het is een passieve variabele mid-cut, dus het snijdt een deel frequenties pal in het midden van de frequentieband, met als gevolg een steeds neuziger en glaziger geluid hoe verder je de knop draait. En laat mijn probleem met Gibsons nu net de modderigheid zijn...
Dus veel 345's getest, en uiteindelijk gemerkt dat die oude halsprofielen me absoluut niet liggen, en die van de Memphis VOS 64 ook niet. De tandenstokers van 1967-1969 waren ook wat van het goede teveel, maar dan langs de andere kant, maar zo'n halsprofiel uit de jaren '70, dat lag me wel. Smallere topkam zoals een '67-'69, maar met iets meer "vlees" aan qua profiel.
Een mooie natural uit 1975 gevonden op 2dehands.be, maar die kwam met een Maestro Vibrola (ziet er mooi uit, maar is echt niet stabiel), en had als ik me niet vergis al een esdoornen hals. Dus bij de buurlanden gaan kijken, en daar zag ik deze, met een 1-piece mahonie hals. In de gaten blijven houden voor een paar weken, uiteindelijk afspraak gemaakt, 1x unplugged bespeeld en voelde als perfectie. Ingeplugd was ook in orde, behalve dat iemand de varitone had losgekoppeld, en de gitaar had herbedraad naar mono. Desondanks toch gekocht, en begin deze maand de bedrading terug naar stock gebracht, en een Bigsby geinstalleerd (ik heb geen andere gitaren met een vibrato-unit, dus...)
Het is en blijft eventjes wennen, maar het heeft "de" klank. Heeft nog wel de originele frets, en die zijn dringend toe aan wat TLC, want ik zit met redelijk wat fretbuzz en dode plekken.
sniper80
Active member
Mooi verhaal! En ik volg je volledig, ik heb ook een Les Paul waar de pick-up's uit fase kunnen gezet worden, zoals in Peter Green's Greeny. Dat geeft die nasale klank en vermijdt inderdaad het wollige modderige toontje dat je kan krijgen, al kan een lager volume op de neck pick-up daar meestal ook wel soelaas brengen.
Het is alleszins een zeer mooie gitaar, al zal de prijs ook wel navenant geweest zijn waarschijnlijk.
Het is alleszins een zeer mooie gitaar, al zal de prijs ook wel navenant geweest zijn waarschijnlijk.
En zo heeft iedereen zijn ding...Ik herinner me zelfs nog dat ik als beginner de Key's binnen stapte om eens wat anders te willen dan een Fender strat en dan een Les Paul/SG vastnam...Wel, zelfs als beginner ontwikkel je snel dat gevoel: je neemt de hals vast en weet al direct of het iets gaat worden of niet. Sindsdien nooit nog een Gibson en Epiphone vastgenomen.
Mr.Fingers
Well-known member
Hals van de deze is bijna zoals een Fender. Natuurlijk 24,75” mensuur en 12” radius, maar qua breedte en dikte is het echt wel Fender-ish. Daarom waarschijnlijk dat het me wel ligt.
DwightSchrute
Well-known member
Zaterdag eens voor een tiental vrienden gespeeld.
Eerst wat geïmproviseerd en daarna gevraagd wat ze precies wilden horen.
Resultaat:
Anyway ... here's Wonderwall
Ze waren wel onder de indruk wat wel leuk is natuurlijk. Aan alle mensen die dus twijfelen of ervan uitgaan dat ze te oud zijn om een instrument te leren. Te oud om de nieuwe Hendrix of Mozart te worden: ja. Te laat om eigen muziek te maken en de muziek van je favoriete artiesten na te spelen: nee.
Met de aankoop van mijn nieuwe akoestische gitaar ben ik nu wel nog meer aan het goochelen tussen instrumenten. De tijd valt nu dus te verdelen, ik zie wel wat op mijn pad komt maar ik zou ergens wel eens in een groepje willen spelen als ik mensen kan vinden.
PS: Hoe pakken jullie het oefenen aan ? Een aangepast schema ? Gewoon waar je die dag zin in hebt ?
Ik heb het gevoel dat ik wat teveel liedjes door elkaar probeer te spelen en er dan soms eens wat scaleoefeningen of iets dergelijk bij gooi. Nu ik Justinguitars 4 grades heb gedaan en de rest vd. grades me niet meteen iets zeggen is de structuur wat weg.
Eerst wat geïmproviseerd en daarna gevraagd wat ze precies wilden horen.
Resultaat:
Anyway ... here's Wonderwall
Ze waren wel onder de indruk wat wel leuk is natuurlijk. Aan alle mensen die dus twijfelen of ervan uitgaan dat ze te oud zijn om een instrument te leren. Te oud om de nieuwe Hendrix of Mozart te worden: ja. Te laat om eigen muziek te maken en de muziek van je favoriete artiesten na te spelen: nee.
Met de aankoop van mijn nieuwe akoestische gitaar ben ik nu wel nog meer aan het goochelen tussen instrumenten. De tijd valt nu dus te verdelen, ik zie wel wat op mijn pad komt maar ik zou ergens wel eens in een groepje willen spelen als ik mensen kan vinden.
PS: Hoe pakken jullie het oefenen aan ? Een aangepast schema ? Gewoon waar je die dag zin in hebt ?
Ik heb het gevoel dat ik wat teveel liedjes door elkaar probeer te spelen en er dan soms eens wat scaleoefeningen of iets dergelijk bij gooi. Nu ik Justinguitars 4 grades heb gedaan en de rest vd. grades me niet meteen iets zeggen is de structuur wat weg.
Jules 'ezechiel 25:17' Winnfield
Well-known member
Ik blijf Justin volgen maar ben met zijn vernieuwing van zijn cursus terug van 0 alles aan het overlopen en ben daar selectief in (heeft geen zin om terug een A akkoord te leren of zingen en spelen tegelijk te leren want ik zing toch vals)
Verder ja ik heb dat ook van nummers te leren zonder ze echt af te maken maar op bepaald moment vind ge dan iets dat ge echt wilt leren en legt ge u daar op toe. Komt ge daar een techniek tegen dat ge nog niet kunt kunt ge u altijd daar op toeleggen en op oefenen
DwightSchrute
Well-known member
Hier had ik in het middelbaar wel wat mee kunnen scoren
Het is dus de Taylor 12e academy series geworden. Zalige gitaar.
Mijn oefensessie begint met de 'spider walk' over het volledige fretboard te doen, van 1 t/m 24 en dan weer volledig terug in de andere richting. Daarna focus ik me op de Major scale posities memorisatie op het fretboard en speel ik deze door met een metronoom.
Ik focus mij op één of twee nummers tegelijk die min of meer dezelfde structuren delen.
Als ik iets van techniek tegenkom dat ik niet goed kan, blijf ik daar even op focussen tot dat ik deze aan de gewenste snelheid kan...
SnoopWinckel
Member
Een tijdje geleden postte ik hier dat ik op zoek was naar een rugzak met meer ruimte voor al mijn muziekschoolspullen (en gitaar natuurlijk 
).
Ik kan aangeven dat de zoektocht voorbij is, het is een Godin Shifter & Dorchester Gig Bag geworden. Dit ding heeft voldoende ruimte voor mijn map met partituren/notities, kabels,... en mijn looppedaal. Het heeft zoveel compartimenten dat ik een week na datum nog altijd vakken, ritsen, velcro,... ontdek.
Als extraatje kreeg ik er ook nog een gitaar bij... of was het omgekeerd?
Ik was al een tijdje aan het denken om een humbucker gitaar aan te schaffen, als aanvulling op mijn tele en strat.
Via de muziekschool (en uiteraard eigen smaak) speel ik vanalles: poging tot Jazz, Blues, Pop, (Classic) Rock,...
Concreet was de zoektocht nog niet, ik had geen type of merk op het oog of zo. "Als ik ooit eens iets tegen kom..."
Ik had wel al links en rechts eens gekeken naar reviews op youtube: CV Squier, Epiphone's (LPs, ES,...), Ibanez (Jazzbox en ES-335 clones), Hagstrom, Yamaha,...
Vorige week ging ik naar de winkel voor snaren en plectrums (grote fout!)... en ik kwam thuis met een gitaar
Ik was echt niet van plan om een aankoop te doen van deze grootte, maar ik zag deze gitaar van Godin aan de muur hangen...
*kortsluiting in het hoofd + gebrek aan ruggengraat*
Hoe kan je nee zeggen tegen een instrument met een top van Crème Brûlée? (serieus, gekke Canadezen).
Specs en beelden van de Godin Summit Classic HB Crème Brûlée (beter dan slechte smartphone foto):
Mijn eerste elektrische gitaar ooit was ook een Godin (model Detour), dus ik wist al dat het bij dit merk goed zit qua prijs/kwaliteit ratio.
Het is een leuke eigenzinnige humbucker gitaar waarvan ik nog veel plezier ga hebben.
).Ik kan aangeven dat de zoektocht voorbij is, het is een Godin Shifter & Dorchester Gig Bag geworden. Dit ding heeft voldoende ruimte voor mijn map met partituren/notities, kabels,... en mijn looppedaal. Het heeft zoveel compartimenten dat ik een week na datum nog altijd vakken, ritsen, velcro,... ontdek.
Als extraatje kreeg ik er ook nog een gitaar bij... of was het omgekeerd?
Ik was al een tijdje aan het denken om een humbucker gitaar aan te schaffen, als aanvulling op mijn tele en strat.
Via de muziekschool (en uiteraard eigen smaak) speel ik vanalles: poging tot Jazz, Blues, Pop, (Classic) Rock,...
Concreet was de zoektocht nog niet, ik had geen type of merk op het oog of zo. "Als ik ooit eens iets tegen kom..."
Ik had wel al links en rechts eens gekeken naar reviews op youtube: CV Squier, Epiphone's (LPs, ES,...), Ibanez (Jazzbox en ES-335 clones), Hagstrom, Yamaha,...
Vorige week ging ik naar de winkel voor snaren en plectrums (grote fout!)... en ik kwam thuis met een gitaar
Ik was echt niet van plan om een aankoop te doen van deze grootte, maar ik zag deze gitaar van Godin aan de muur hangen...
*kortsluiting in het hoofd + gebrek aan ruggengraat*
Hoe kan je nee zeggen tegen een instrument met een top van Crème Brûlée? (serieus, gekke Canadezen).
Specs en beelden van de Godin Summit Classic HB Crème Brûlée (beter dan slechte smartphone foto):
Mijn eerste elektrische gitaar ooit was ook een Godin (model Detour), dus ik wist al dat het bij dit merk goed zit qua prijs/kwaliteit ratio.
Het is een leuke eigenzinnige humbucker gitaar waarvan ik nog veel plezier ga hebben.
Laatst bewerkt:
D
Deleted member 2145
Guest
Die rotkater heeft weer op die plek gezeken.
Haha, proficiat, en heel mooie gitaar naar mijn mening!Vorige week ging ik naar de winkel voor snaren en plectrums (grote fout!)... en ik kwam thuis met een gitaar
Ik was echt niet van plan om een aankoop te doen van deze grootte, maar ik zag deze gitaar van Godin aan de muur hangen...
*kortsluiting in het hoofd + gebrek aan ruggengraat*
