De laatste games die ik onder mijn scherpe oog heb gekregen, hadden allemaal één gemeenschappelijke factor: point & click. Het lijkt op zich een eenvoudig systeem en het zal ook door bepaalde gamers worden weggezet als te eenvoudig. Toegegeven, er zijn P&C games die weinig vragen en weinig bieden. Maar het genre blijft wel bestaan en met reden. Nadenken, aandacht hebben voor je omgeving en logische verbanden leggen, écht zien wat voor je neus staat, … Elementen die je nodig hebt bij veel van deze klikkers en elementen die ondanks de schijnbaar eenvoudige setup kunnen frustreren of verwarren. Nee, een point & click waar over nagedacht is kan een heel fijne game-ervaring zijn en met het opbouwen van observatievermogen ook nog eens een waardevolle vaardigheid bijbrengen.
Whateverland kwam vorige maand uit voor Switch, pc, Xbox X|S, Xbox One en PlayStation 4. Is dit een aan te raden aanwinst voor je catalogus of point je jezelf beter de deur uit naar iets anders? Lees mee en kom het te weten!
Het blijft een punt waar ik vaak op hamer ... of toch op terug kom: als je op zoek bent naar een speciale game-ervaring, dan zijn kleine studios vaak een heel solide optie. Waar je misschien niet de Hollywoodesque grandeur kan gaan vinden van de grote franchises, is er een universum aan personages, verhalen en stijlen die anders wat stiefmoederlijk behandeld worden. Je zou eigenlijk kunnen een vergelijking gaan maken met de maatschappij en zijn één procent versus negenennegentig procent (maar dit is geen thesis, dus we laten het even zo). Bij Whateverland valt een zeker Tim Burton-sfeer op. De manier waarop de figuren en decors gestyleerd zijn, donker en mistroostig - ook al is het zeker niet allemaal kommer en kwel - de bleke gezichtjes, ... Ergens zit je te wachten op Johnny Depp en Helena Bonham Carter. Dit spel is handgeschilderd en ook dat komt de specifieke vibe ten goede. AI mag dan al in staat zijn om zo ongeveer alles net zo goed te doen als een gewone mens (en laat ons eerlijk zijn, meestal veel en veel beter), je voelt de human touch (Bruce Springsteen zou blij zijn), qua uitzicht is dit een erg charmante game.
In Whateverland lopen al een hele hoop inwoners rond (kennelijk zijn er véél mensen die Beatrice al tegengewerkt hebben) en de ene is nog vreemder dan de andere. Vincent is beroepshalve een dief, in dit spel moet hij een keuze maken (want is een dief per definitie door en door slecht?) of hij in zijn tocht naar vrijheid de mensen van deze nieuwe wereld gaat helpen óf gaat hij in op meer donkere impulsen en blijft hij op het slechte pad? De naam van het genre zegt het zelf, je moet rondklikken in de tableaus om met mensen te spreken, dingen te inspecteren en de puzzels op je pad op te lossen. Je bent vrij om te kiezen welke stadsdelen je in welke volgorde gaat bezoeken, al je keuzes komen netjes in een notitieboekje samen met ontdekkingen en hints. Whateverland geeft een mooie varieteit aan minigames en puzzels. Bell & Bones is een beurtrol spel waar je er moet in slagen om je bal over het speelveld te krijgen en een punt te scoren.
De combinatie van zelf vooruit geraken, je eigen veld te beschermen tegen vijanden en de verschillende elementen die invloed hebben op de prestaties van spelers (bijvoorbeeld een beurt vastzitten of slechts op halve kracht functioneren) maken het niet altijd zo eenvoudig als het er uit ziet. Je kan doorheen de main game wel bepaalde vondsten doen waardoor je B&B niet altijd hoeft te spelen. Ik was bij momenten wel blij om het even te kunnen overslaan. Er zijn verder eenvoudige mini games zoals verse vis over rotte vis sorteren, maar ook grotere breinbrekers zoals een vloerplan terug correct samenstellen en verrassingen waar je een glimlach van krijgt zoals een ouderwetse (pixels!) Street Fighter slash Donkey Kong slash Mario hybride of een tattoo op een zeebonk zetten. Als je alles goed doorstaat, heb je alle kans om vrij te komen uit Whateverland maar een beetje enthousiaste speler gaat gewoon de uitdaging twee keer aan en speelt zowel het duistere als het lichte pad. Beide kanten van de medaille bieden trouwens ook andere puzzels en uitdagingen aan!
Whateverland kwam vorige maand uit voor Switch, pc, Xbox X|S, Xbox One en PlayStation 4. Is dit een aan te raden aanwinst voor je catalogus of point je jezelf beter de deur uit naar iets anders? Lees mee en kom het te weten!
Whatevering like nobody has whatevered before
Caligari Studios is een game-ontwikkelaar en uitgever met wortels in Rusland (en een aantal andere nationaliteiten) maar met een basis in Spanje. Hun catalogus is nog klein, met naast Whateverland ook The Great Perhaps en coming soon Finding Ruby. Dit spel is tot stand gekomen door een Kickstarter en was een tijdje in limbo omwille van kuch kuch, tot op een punt waar er zelfs een beetje twijfel was of het nu zou lukken of niet. Gelukkig voor gamers was Whateverland geen proefstuk en kon het team als reeds relatief geoliede machine zelfs doorheen quarantaines steeds wel ergens een stap vooruit zetten.Het blijft een punt waar ik vaak op hamer ... of toch op terug kom: als je op zoek bent naar een speciale game-ervaring, dan zijn kleine studios vaak een heel solide optie. Waar je misschien niet de Hollywoodesque grandeur kan gaan vinden van de grote franchises, is er een universum aan personages, verhalen en stijlen die anders wat stiefmoederlijk behandeld worden. Je zou eigenlijk kunnen een vergelijking gaan maken met de maatschappij en zijn één procent versus negenennegentig procent (maar dit is geen thesis, dus we laten het even zo). Bij Whateverland valt een zeker Tim Burton-sfeer op. De manier waarop de figuren en decors gestyleerd zijn, donker en mistroostig - ook al is het zeker niet allemaal kommer en kwel - de bleke gezichtjes, ... Ergens zit je te wachten op Johnny Depp en Helena Bonham Carter. Dit spel is handgeschilderd en ook dat komt de specifieke vibe ten goede. AI mag dan al in staat zijn om zo ongeveer alles net zo goed te doen als een gewone mens (en laat ons eerlijk zijn, meestal veel en veel beter), je voelt de human touch (Bruce Springsteen zou blij zijn), qua uitzicht is dit een erg charmante game.
A man is a predictable, short-lived creature
Voor dit avontuur kruipen we in de huid van Vincent. De man is een dief met enig talent en een plan. Vincent dringt het huis van Beatrice binnen, een rijke weduwe en eigenares van een halsketting die hij graag in zijn bezit zou krijgen. Helaas voor Vincent wordt hij op heterdaad betrapt en is Beatrice alles behalve onder de indruk. De vrouw is een heks en bijgevolg is de straf voor de dief niet mals: hij wordt verbannen naar Whateverland. Dit is een parallelle wereld waar de heks iedereen heenstuurt die haar tegenwerkt, op de zenuwen werkt, boos maakt of anders negatief op haar radar komt. Eens aangekomen duurt het niet zo lang voor Vincent inziet dat hij er alleen niet uit zal raken en gaat hij de samenwerking aan met een geest genaamd Nick. Deze Nick is bij momenten behoorlijk vervelend (voor Vincent) maar is onbetaalbaar als hulpje. Het leuke (doch moeilijke) is dat het verhaal non linear is, een veel en graag gebruikte term die gewoon wil zeggen dat al je beslissingen invloed hebben op het verloop van je verhaal. Het is dus perfect mogelijk om je nieuwsgierigheid verschillende keren te paaien en te zien waar een andere keuze je zou gebracht hebben.Als je alles goed doorstaat, heb je alle kans om vrij te komen uit Whateverland
In Whateverland lopen al een hele hoop inwoners rond (kennelijk zijn er véél mensen die Beatrice al tegengewerkt hebben) en de ene is nog vreemder dan de andere. Vincent is beroepshalve een dief, in dit spel moet hij een keuze maken (want is een dief per definitie door en door slecht?) of hij in zijn tocht naar vrijheid de mensen van deze nieuwe wereld gaat helpen óf gaat hij in op meer donkere impulsen en blijft hij op het slechte pad? De naam van het genre zegt het zelf, je moet rondklikken in de tableaus om met mensen te spreken, dingen te inspecteren en de puzzels op je pad op te lossen. Je bent vrij om te kiezen welke stadsdelen je in welke volgorde gaat bezoeken, al je keuzes komen netjes in een notitieboekje samen met ontdekkingen en hints. Whateverland geeft een mooie varieteit aan minigames en puzzels. Bell & Bones is een beurtrol spel waar je er moet in slagen om je bal over het speelveld te krijgen en een punt te scoren.
De combinatie van zelf vooruit geraken, je eigen veld te beschermen tegen vijanden en de verschillende elementen die invloed hebben op de prestaties van spelers (bijvoorbeeld een beurt vastzitten of slechts op halve kracht functioneren) maken het niet altijd zo eenvoudig als het er uit ziet. Je kan doorheen de main game wel bepaalde vondsten doen waardoor je B&B niet altijd hoeft te spelen. Ik was bij momenten wel blij om het even te kunnen overslaan. Er zijn verder eenvoudige mini games zoals verse vis over rotte vis sorteren, maar ook grotere breinbrekers zoals een vloerplan terug correct samenstellen en verrassingen waar je een glimlach van krijgt zoals een ouderwetse (pixels!) Street Fighter slash Donkey Kong slash Mario hybride of een tattoo op een zeebonk zetten. Als je alles goed doorstaat, heb je alle kans om vrij te komen uit Whateverland maar een beetje enthousiaste speler gaat gewoon de uitdaging twee keer aan en speelt zowel het duistere als het lichte pad. Beide kanten van de medaille bieden trouwens ook andere puzzels en uitdagingen aan!
Conclusie
Enorm charmante game. De stijl met zijn handgeschilderde animaties in de gotische stijl die we van Tim Burton zo kunnen smaken verveelt geen moment, alle scènes en decors zijn duidelijk met aandacht en liefde gemaakt. Bell & Bones voelt soms een beetje te alomtegenwoordig, iets dat ook de developers door moeten gehad hebben want je kan er een ommetje rond maken. Verder zijn de puzzels en opdrachten uiteenlopend op de beste manier, ramen (de noedels) koken, kabeltjes proberen connecteren of dus je tekenkunst gaan oefenen op een borstkas? Er is voor iedereen iets en het is nooit voorspelbaar, het verhaal is leuk bedacht - rond deze tijd van het jaar, spooky season, echt een ideaal moment om deze Whateverland in huis te halen. De inwoners van de betoverde (behekste?) wereld zijn allemaal een heel eigen persoontje - een beetje aan de neurotische of zwartgallige kant soms - maar toch grappige momenten en spitse dialogen met knap stemmenwerk. Een duidelijke labour of love die met een kopje thee en een fikse storm buiten erg aangenaam wegspeelt.
Pro
- Heel mooie artwork
- Variatie aan puzzels en mini games is top
Con
- Soms een spellingsfoutje of een stem die niet direct synct, in feite perfect te vergeven
8
Over
Beschikbaar vanaf
15 september 2023
Gespeeld op
- Nintendo Switch
Beschikbaar op
- Nintendo Switch
- PlayStation 4
- Xbox One
- Xbox Series X|S
Genre
- Adventure
- Puzzle
- Strategy
Uitgever
- WhisperGames
