Carrièreswitch, geluk over geld

Cava nog, het eerste wat ik op Google tegenkom van huurappartement is 2.065€ voor een studio van welgeteld 43 m² (exclusief vaste kosten uiteraard). Reken daar dan nog eens hogere energiekosten, waterkosten, brandverzerking, ... bij en je het loon moet toch al sterk stijgen.
Dan liever in mijn eigen appartement te Leuven dat 2x zo groot is en ondertussen afbetaald is.
 
Niet iedereen heeft de juiste 'set' capaciteiten om de juiste 'marktwaarde' te creëren. En sommige hechten ook meer belang aan eigenbelang. (Liever lui dan moe). Grapje, laten we het levensvisie noemen in de plaats :)


En dan heb je nog de personen die het spel snappen maar geen inhoudelijke opbrengst hebben.

Algemeen is werk ook niet een construct op zich, het past binnen een wereldeconomie met beperkte middelen. Samenwerkingsverbanden zijn elementair in succes, want samen sta je sterk. Geld = iemand anders zijn tijd of bezit (dat laatste maakt de wereld vaak 'oneerlijk')

Moraal van't verhaal: hoe beter je het kan uitleggen (verkopen), te meer je meestal kan verdienen :D.

Disclaimer: ik verdien modaal
 
Nu ben ik toch eens echt curieus hoe dat zit voor mensen die zo'n switch maken, en zeggen dat geld hun weinig kan schelen...
Ik verdenk zo'n mensen er meestal van dat die voordien gewoon een zéér goed loon hadden, en dat je dan inderdaad € 500 per maand gemakkelijk kan missen. Of een partner hebben om op terug te vallen...
Je moet ook kijken wat je netto over houd...

Toen ik zoals threadstarter in fabrieken werkte, had ik 3000 bruto ongeveer, maar netto was daar maar 1900 van over.

Nu werk ik als bediende, zonder ploegenpremie en veel aangenamer werk, heb ik weliswaar maar 2400 bruto , maar heb ik hiervan 1800 euro over.

Dus grofweg, ja ik heb misschien 600 € ingebonden, maar ik merk daar in de praktijk amper iets van (100 euro minder dus), maar compenseert met de maaltijd cheques die ik ontvang.

Ook op mijn belastingsbrief merk ik niet dat ik extra belast wordt.. Enkel hoor ik dat het voor mijn pensioen nadeliger is (waar of niet? )

Dus laat u n iet gek maken van: fabrieken wauw ge verdient kei veel.....
 
Niet in meegenomen bij de meeste. Waardoor ook het gemiddelde uurloon in realiteit vaak lager is.
 
Hangt er ook vanaf waar je staat in het leven.
Is het huis bijna afbetaald, heb je spaargeld: dan ga je sneller denken van wat minder te gaan werken.

Ik vind de simulator van Mypension wel ideaal.
Je kan daar simuleren wat je pensioen zal/kan/zou zijn indien je vroeger stopt met werken.
Stel op 50/55 is uw huis afbetaald en je hebt een mooie som spaargeld, ouders die eventueel sterven (erfenis), en op 67 heb je je pensioensparen en groepsverzekering.
Sommigen hebben misschien nog een andere afbetaalde eigendom.
Heb gemerkt dat langer werken niet zoveel meer pensioen opbrengt... waar zit de incentive van de overheid om tot 67 te werken?
Zeker voor de mensen die al aan het pensioenplafond zitten, je krijgt er niks extra voor in de plaats. Stimulerend is anders!

Het is niet onmogelijk om de jaren tot pensioen (als ge niet te zot leeft) te overbruggen.
Deeltijds werk is ook zo iets, eens je een deftig loon hebt, is 4/5 ook een optie. Netto verlies je in verhouding minder dan voltijds werken. En tijd is geld waard.
 
Laatst bewerkt:
Je moet ook kijken wat je netto over houd...

Toen ik zoals threadstarter in fabrieken werkte, had ik 3000 bruto ongeveer, maar netto was daar maar 1900 van over.

Nu werk ik als bediende, zonder ploegenpremie en veel aangenamer werk, heb ik weliswaar maar 2400 bruto , maar heb ik hiervan 1800 euro over.

Dus grofweg, ja ik heb misschien 600 € ingebonden, maar ik merk daar in de praktijk amper iets van (100 euro minder dus), maar compenseert met de maaltijd cheques die ik ontvang.

Ook op mijn belastingsbrief merk ik niet dat ik extra belast wordt.. Enkel hoor ik dat het voor mijn pensioen nadeliger is (waar of niet? )

Dus laat u n iet gek maken van: fabrieken wauw ge verdient kei veel.....
Mag ik vragen wa ge nu doet?
Zou ook willen switchen. Ni da mijn job super slecht is, maar begin het een beetje saai te vinden
 
Na een carrière in de boekhouding was ik mijn 30e finacial controller voor een Chinese holding. Ik verdiende toen 3750 bruto, wagen, gsm, laptop ... De job was wel erg intens : 10u per dag werken en soms ook de zaterdag omdat ik niet toe kwam. Slaapproblemen, veel stress, kakbazen en -mentaliteit hebben er mij uiteindelijk toe gezet om de CEO eens uitgebreid mijn gedacht te zeggen en ik mocht iets later beschikken.

Ik was het spuugzat en daarna compleet de switch gemaakt naar security. 2500 bruto + maaltijdcheques en wat premies. Intussen wel al intern gepromoveerd gelukkig en deze maand zit ik er 12 jaar. Netto bots ik zonder MC's tegen de 2300 nu.

De job die ik nu heb ik goud waard. Fulltime werken @12u per dag betekenen dat ik als bediende gemiddeld slechts 13 dagen moet optrekken. Aangezien ik ook verantwoordelijk ben voor de planning, maak ik ook mijn eigen planning doen en dat is natuurlijk echt zalig. De vrije dagen kan ik nu in het gezin, hobby, daily stuff steken waar ik anders geen tijd voor had.

En ja, ik doe het nog altijd graag. Vooral omdat je niets mee naar huis neemt. Eens ik de slagbomen op het werk achterlaat is blijft ook mijn werk daar.
 
Mag ik vragen wa ge nu doet?
Zou ook willen switchen. Ni da mijn job super slecht is, maar begin het een beetje saai te vinden
Transport planner en HRM in een kleine KMO.
Gewoon middelbaar diploma overigens
 
Niet iedereen heeft de juiste 'set' capaciteiten om de juiste 'marktwaarde' te creëren. En sommige hechten ook meer belang aan eigenbelang. (Liever lui dan moe). Grapje, laten we het levensvisie noemen in de plaats :)


En dan heb je nog de personen die het spel snappen maar geen inhoudelijke opbrengst hebben.

Algemeen is werk ook niet een construct op zich, het past binnen een wereldeconomie met beperkte middelen. Samenwerkingsverbanden zijn elementair in succes, want samen sta je sterk. Geld = iemand anders zijn tijd of bezit (dat laatste maakt de wereld vaak 'oneerlijk')

Moraal van't verhaal: hoe beter je het kan uitleggen (verkopen), te meer je meestal kan verdienen :D.

Disclaimer: ik verdien modaal
Wat is marktwaarde? Iedereen is vervangbaar, de meeste managers hebben zero toegevoegde waarde, maar kosten wel het meeste geld. In vele bedrijven kan je de helft van het management schrappen, dat weet zelf de jobstudent. Verkoop dat verhaal met veel prietpraat en je kan jezelf expert noemen in change management, lean management, sigma belt of wat nog allemaal.

Cru gezegd is werken tijd inleveren voor geld. Deel je jaarloon door het aantal totaal aantal uren dat je niet thuis bent door het werk en je weet je uurloon. Vergeet vooral het woon-werkverkeer niet mee te rekenen want dat vertegenwoordigt bij velen een extra werkdag per week.
 
"De marktwaarde van een product is de prijs waartegen het verhandeld zou worden in een concurrerende markt."


En natuurlijk is iedereen vervangbaar dat is niet het punt.

Dat het management niet nuttig is zou ik niet weten maar blijkbaar denkt het bedrijf daar dan anders over. Bij ons weten de jobstudenten dat wel niet :)


On topic.

Ik heb zelf geen switch gemaakt maar ik zou op zoek gaan naar interessante knelpuntberoepen en vervolgens zien, indien van toepassing, om betaalde training/studie te volgen.
 
Laatst bewerkt:
Ik ben serieus aan het overwegen om terug te keren naar mijn vorige werkgever. De hoeveelheid stress die ik moet slikken voor een loon van 2.600€ bruto per maand is het mij niet waard. Dan liever terug voor een loon van 2200€ gaan werken maar wel iedere dag al fluitend naar het werk gaan. Netto ben ik er amper op vooruit gegaan, en naar een bedrijfswagen kan ik toch fluiten.
 
Is het leven dan zoveel beter als zelfstandige? Akkoord, de lokale elektricien rijdt in een mooie BMW rond, maar als ik zie wat voor uren die moet kloppen ben ik toch blij dat ik gewoon mijn laptop kan dichtslaan om 17u30.
Van wie moet die lokale electricien dan zoveel uren kloppen? Moet die dat misschien van zichzelf om vervolgens met een bmw rond te rijden? Ik zou dan al snel tevreden zijn met een skoda.
Ik ken ook een paar zelfstandigen die dikwijls “klagen” dat ze teveel werken. Maar die bepalen toch zelf hoeveel ze werken? Ik kan daar nooit aan uit. Het zal aan mij liggen
 
Het gaat meer om de type loodgieters die op zaterdag werken of in de week 60uur(of meer) doen op 5 dagen.
 
Stress hangt inderdaad ook van persoon tot persoon af. Zelf als loodgieter, wat 3 trappen onder mijn niveau is ervaar ik stress, niet zo zeer in het uitvoeren, wel in de ruime zin rond het werk.

Ik wil de lat zeer hoog leggen, maar we moeten ook schijt werken doen, waar je nul eer van hebt. Zoals gisteren nog een radiator hangen aan een muur die helemaal afgebrokkeld was. Dat ligt dan ook aan mijn werkgever die het werk niet vooraf bekijkt, maar oh wee als je daar een opmerking over maakt, dan zal het wel iemand anders zijn schuld zijn. Een andere werknemer hangt dat daar gewoon aan en ligt daar niet van wakker, ik dus wel. Ik denk ook s avonds of s nachts na over werk. Ik check ook alles 3 keer om zeker te zijn dat er niks lekt, veel gasten zijn hier veel nonchalanter in en hebben geen stress. Deze stress ligt puur aan ik die een controlefreak ben en alles onder controle wil hebben. Uiteindelijk ben ik als loodgieter maar geacht om het werk uit te voeren. Ik heb tot op heden nog nooit moeten teruggaan voor een lek of iets dat niet in orde was. Die stress ligt dan aan ik die altijd "the extra mile" wilt gaan


Daarnaast ervaar ik ook stress door de werkomgeving zelf omdat dit te dicht bij mijn privé staat.
We rijden met de camionette naar huis ( ook al is het maar 2 straten ver), maar verscheidene malen komt mijn werkgever in het weekend zaken uit de camionette halen. Mijn bazin is nog erger, die passeert hier elke vrije dag om te kijken of je camionette er wel staat, of s' avonds om te kijken of je al thuis bent. Het vreemde is dat ik in een straat woon die geen doorgangsweg is en eigenlijk enkel maar richting velden leidt. Als je ziek bent komen ze de camionette weg halen van mijn oprit. zogenaamd om te kuisen,maar toch vooral om te kijken of je geen materiaal meeneemt of aan het klussen bent. Onlangs was een collega ziek, werkgever begint hier over tegen mij te zagen. Als ik afwezig ben, begint hij tegen collega te zagen. Hij denkt waarschijnlijk dat we nie praten. Op die manier ervaar ik constant het gevoel dat ik gecontroleerd word, iets wat ik bij grote firma's nooit ervaren heb.
 
Stress hangt inderdaad ook van persoon tot persoon af. Zelf als loodgieter, wat 3 trappen onder mijn niveau is ervaar ik stress, niet zo zeer in het uitvoeren, wel in de ruime zin rond het werk.

Ik wil de lat zeer hoog leggen, maar we moeten ook schijt werken doen, waar je nul eer van hebt. Zoals gisteren nog een radiator hangen aan een muur die helemaal afgebrokkeld was. Dat ligt dan ook aan mijn werkgever die het werk niet vooraf bekijkt, maar oh wee als je daar een opmerking over maakt, dan zal het wel iemand anders zijn schuld zijn. Een andere werknemer hangt dat daar gewoon aan en ligt daar niet van wakker, ik dus wel. Ik denk ook s avonds of s nachts na over werk. Ik check ook alles 3 keer om zeker te zijn dat er niks lekt, veel gasten zijn hier veel nonchalanter in en hebben geen stress. Deze stress ligt puur aan ik die een controlefreak ben en alles onder controle wil hebben. Uiteindelijk ben ik als loodgieter maar geacht om het werk uit te voeren. Ik heb tot op heden nog nooit moeten teruggaan voor een lek of iets dat niet in orde was. Die stress ligt dan aan ik die altijd "the extra mile" wilt gaan


Daarnaast ervaar ik ook stress door de werkomgeving zelf omdat dit te dicht bij mijn privé staat.
We rijden met de camionette naar huis ( ook al is het maar 2 straten ver), maar verscheidene malen komt mijn werkgever in het weekend zaken uit de camionette halen. Mijn bazin is nog erger, die passeert hier elke vrije dag om te kijken of je camionette er wel staat, of s' avonds om te kijken of je al thuis bent. Het vreemde is dat ik in een straat woon die geen doorgangsweg is en eigenlijk enkel maar richting velden leidt. Als je ziek bent komen ze de camionette weg halen van mijn oprit. zogenaamd om te kuisen,maar toch vooral om te kijken of je geen materiaal meeneemt of aan het klussen bent. Onlangs was een collega ziek, werkgever begint hier over tegen mij te zagen. Als ik afwezig ben, begint hij tegen collega te zagen. Hij denkt waarschijnlijk dat we nie praten. Op die manier ervaar ik constant het gevoel dat ik gecontroleerd word, iets wat ik bij grote firma's nooit ervaren heb.
Zou ik toch niet tegen kunnen tegen dat controleren. Zou al beginnen met die camionette opt werk te laten. Precies kleine kindjes.
Als je je wn niet vertrouwd als wg dan heb je wel een probleem.

3 Trappen onder je niveau? Dan meer projectleider of hoe moet ik dat zien?
Ivm de stress, dat zit in je karakter, weinig aan te doen vrees ik. ( of zelfstandige worden en alles alleen doen )
 
Zelf van werkgever geswitcht (zelfde soort job wel).
Qua loon zat ik +- zelfde, maar qua sfeer is het totaal anders.

Job 1 = thuis komen en als ge plots een mail ontvangt van uw baas, keiveel schrik hebben omdat ge weet dat het een beul is..en dan denkt ge "shit, wa nu weer? Waar gaat hij mij nu weer voor uitkakken?". Ook altijd super moe naar huis gaan, op zijn van de stress..niets meer kunnen doen na de uren. Ik kwam ik thuis en viel 9/10 in slaap in de zetel nog voor ik had gegeten

Job 2 = Volledig open bedrijfscultuur. Gaan en staan waar en wanneer je wilt, zolang het werk maar af is. Geen brulapen op de werkvloer en als je een fout maakt ==> "Het is niet erg, dat is menselijk".
Thuis voel je je veel actiever. Nog nooit in slaap gevallen na het werk. Ook geen stress en daardoor ben ik een aangenamer persoon geworden privé
Waar werk je dan
 
Is dit dan een gebrek aan vertrouwen of eerder een aandoening? Sorry, karaktertrek.

Mogelijks tijd voor een goede babbel?
Van zo'n zaken kan ik geloven dat je stress (irritatie, schrik, ...) krijgt.

Als iedereen nu eens een voorbeeld neemt om die extra Mile te gaan waren we waarschijnlijk al gevaccineerd :')
 
Het hangt van de job af. Je kan niet zeggen ah job A verdient minder dan job B, dus de conclusie is: Job A is minder stressvol en is plezieriger om te doen. Zo éénvoudig is het niet altijd.

Maar ik denk dat we wel kunnen besluiten dat als je kan kiezen tussen minder verdienen en minder stress of meer verdienen maar meer stress EN je kan het financieel bolwerken, dat 99% voor het eerste zullen kiezen.
Wat doe jij dan juist van werk Makila als ik vragen mag?
 
Terug
Bovenaan