Werk Balans werk-privé en prioriteiten

Kijk, jullie mogen hier nog 20 keer proberen om de volledige schuld bij mac-bc te leggen, maar ik zie wat ik zie. Als je denkt dat ik in een vacuüm leef zonder te beseffen wat een normale werksituatie is en wat niet, dan onderschat je mij en overschat je jezelf (@Vega).

Ik ben 36 jaar. Dit is mijn 3de werkgever. Ik praat uiteraard ook met heel wat vrienden en familie uit allerhande sectoren. Wat denk je nu? Dat het er overal aan toegaat zoals bij mijn huidige werkgever?! En dat mac-bc "in therapie" moet gaan om te kunnen functioneren in het werkveld?! De arrogantie.

Het is dan ook louter toeval dat de ene helft van onze seniors hier hun ontslag indienen en de andere helft in burnout gaan zeker? Sure. :thumb: Enkel de naïeve, kneedbare juniors blijven over. Tot ze ook senior worden en wegvallen.
Maar blijf vooral hameren op "therapie voor mac-bc" als de oplossing. De hautaine arrogantie.

Pas op, ik wil niet ontkennen dat er middeltjes bestaan om het hier iets langer vol te houden dan de manier waarop ik nu bezig ben. Bedankt daarvoor. Ik neem het mee.
Maar om nu te zeggen dat het grote probleem hier mac-bc is. :wtf: Je zal toch iets vroeger moeten opstaan om mij dat te proberen wijsmaken. Nice try.

Als ik hier alle stoere zelfvoldane verhaaltjes moet geloven, zijn jullie leidinggevenden (en hun hiërarchie) ook allemaal slappe vodden die nog nét niet jullie gat afkuisen nadat jullie zijn gaan schijten. Vreemd dat je dit soort continue stoere praat tegenover de hiërarchie enkel online ziet.
Maar bon, er is blijkbaar nog hoop voor mij. Mac-bc is de slappe vod. Jullie leidinggevenden zijn allemaal slappe vodden. Er wacht mij een briljante toekomst blijkbaar. :cheer:
Ik heb geen leidinggevende.

Maar geen probleem, het ligt aan jouw werkgever en niet aan jou dat je collega's het allemaal afbollen en jij als een natte dweil de shit blijft opdweilen, kan je niets aan doen :thumb:
 
Kijk, jullie mogen hier nog 20 keer proberen om de volledige schuld bij mac-bc te leggen, maar ik zie wat ik zie.

Het is niet jouw SCHULD dat je in zo'n elledige werksituatie zit, maar het is wel jouw VERANTWOORDELIJKHEID om hier mee om te gaan en conclusies uit te trekken. Neem uw leven eens in handen, jong. Je bent verantwoordelijk voor uw eigen geluk. Niemand verplicht u om te blijven. Ik geloof goed dat het er zo slecht is en dat iedereen er vertrekt, maar doe dat dan gewoon ook?
 
1) Erkenning
2) Testen of mijn "theorie" klopt om werknemers als wegwerpproducten te beschouwen, kijken of ze door de mand vallen.
3) Ik zal er alles aan doen om zelfstandig te worden. Maar mocht ik nog in werknemersverband gaan werken dan heb ik een betere loonreferentie om een beter loon te onderhandelen.
Meetingske inlassen met uw baas en op een vriendelijke en zakelijke manier (al) uw bedenkingen en frustraties uiten hé.

Dan kunnen er meerdere dingen gebeuren.

Beste scenario: De baas luistert en poogt die problemen te verhelpen (of ten minste deels)
Slechtste scenario: Men doet helemaal niks en een weekje later krijg je het 'slechte nieuws' te horen dat je mag oprotten. Want ze hebben de 'schuldige' gevonden voor alle problemen.

Maar dan weet je waar je aan toe bent hé.
 
Kijk, jullie mogen hier nog 20 keer proberen om de volledige schuld bij mac-bc te leggen, maar ik zie wat ik zie. Als je denkt dat ik in een vacuüm leef zonder te beseffen wat een normale werksituatie is en wat niet, dan onderschat je mij en overschat je jezelf (@Vega).

Ik ben 36 jaar. Dit is mijn 3de werkgever. Ik praat uiteraard ook met heel wat vrienden en familie uit allerhande sectoren. Wat denk je nu? Dat het er overal aan toegaat zoals bij mijn huidige werkgever?! En dat mac-bc "in therapie" moet gaan om te kunnen functioneren in het werkveld?! De arrogantie.

Het is dan ook louter toeval dat de ene helft van onze seniors hier hun ontslag indienen en de andere helft in burnout gaan zeker? Sure. :thumb: Enkel de naïeve, kneedbare juniors blijven over. Tot ze ook senior worden en wegvallen.
Maar blijf vooral hameren op "therapie voor mac-bc" als de oplossing. De hautaine arrogantie.

Pas op, ik wil niet ontkennen dat er middeltjes bestaan om het hier iets langer vol te houden dan de manier waarop ik nu bezig ben. Bedankt daarvoor. Ik neem het mee.
Maar om nu te zeggen dat het grote probleem hier mac-bc is. :wtf: Je zal toch iets vroeger moeten opstaan om mij dat te proberen wijsmaken. Nice try.

Als ik hier alle stoere zelfvoldane verhaaltjes moet geloven, zijn jullie leidinggevenden (en hun hiërarchie) ook allemaal slappe vodden die nog nét niet jullie gat afkuisen nadat jullie zijn gaan schijten. Vreemd dat je dit soort continue stoere praat tegenover de hiërarchie enkel online ziet.
Maar bon, er is blijkbaar nog hoop voor mij. Mac-bc is de slappe vod. Jullie leidinggevenden zijn allemaal slappe vodden. Er wacht mij een briljante toekomst blijkbaar. :cheer:
Ik moet zeggen dat ik wel kon vinden in de meeste van je posts, maar hier sla je de bal volledig mis.
Iedereen heeft je goede raad gegeven die echt werkt als je die zou opvolgen.

Maar je blijft volharden in je eigenwijsheid en uiteindelijk zal jij zelf de gevolgen dragen.
Je zegt dat je drie jobs hebt gehad en dat het bij alledrie jobs dezelfde is. Dat kan en zal waarschijnlijk aan de jobs liggen. Maar als je overal waar je gaat het naar stront ruikt, moet je misschien onder je schoen kijken?
Voorts vind ik het fascinerend hoe je jezelf hier op het forum zo assertief en eigenwijs kan opstellen maar als het op de werkvloer aankomt je voor elke scheet van je leidinggevende je broek tot op de enkels laat zakken...

Ik zag ook in het brutoloontopic dat je een diploma ing elektrotechniek had. De jobs in die branche liggen voor het rapen en genoeg bedrijven in deze branche te vinden die een heel goede work-life balance garanderen. (Ik werk er zelf ook in.)
Ik ging onder de verkeerde assumptie dat je een diploma als bouwkundig ingenieur had en ja daar is dat iets moeilijker, maar zelfs dan nog.

Dus mijn goede raad: doe wat je aan het doen bent, sla iedere goede raad in de wind en bagetelliseer alles en je zal wel tegen de lamp lopen.
 
Ik moet zeggen dat ik wel kon vinden in de meeste van je posts, maar hier sla je de bal volledig mis.
Iedereen heeft je goede raad gegeven die echt werkt als je die zou opvolgen.

Maar je blijft volharden in je eigenwijsheid en uiteindelijk zal jij zelf de gevolgen dragen.
Je zegt dat je drie jobs hebt gehad en dat het bij alledrie jobs dezelfde is. Dat kan en zal waarschijnlijk aan de jobs liggen. Maar als je overal waar je gaat het naar stront ruikt, moet je misschien onder je schoen kijken?
Voorts vind ik het fascinerend hoe je jezelf hier op het forum zo assertief en eigenwijs kan opstellen maar als het op de werkvloer aankomt je voor elke scheet van je leidinggevende je broek tot op de enkels laat zakken...

Ik zag ook in het brutoloontopic dat je een diploma ing elektrotechniek had. De jobs in die branche liggen voor het rapen en genoeg bedrijven in deze branche te vinden die een heel goede work-life balance garanderen. (Ik werk er zelf ook in.)
Ik ging onder de verkeerde assumptie dat je een diploma als bouwkundig ingenieur had en ja daar is dat iets moeilijker, maar zelfs dan nog.

Dus mijn goede raad: doe wat je aan het doen bent, sla iedere goede raad in de wind en bagetelliseer alles en je zal wel tegen de lamp lopen.

Maar jullie vergeten precies collectief dat ik al lang de keuze heb gemaakt om er te vertrekken. Echter, ik doe dat niet zonder plan. En aan dàt plan, ben ik volop aan het werken.

Maar wil dat daarom zeggen dat dergelijke praktijken allemaal normaal zijn? Wil dat daarom zeggen dat het niet gewoon allemaal klopt wat ik zeg? Moet ik daarom mijn mond houden?

Nogmaals: zolang men u niet fysisch met kettingen vasthangt aan uw werkplek, kun je elke werksituatie, elke ergernis op dit forum, elk sociaal conflict, elke staking, elke politieke discussie over de arbeidsmarkt, ... oplossen met "neem dan gewoon ontslag". Uiteraard. Wat een dooddoener.
Wil dat daarom zeggen dat elke ergernis, elk sociaal conflict, elke staking, ... moet doodgezwegen worden en weggezet als een non-issue? Ik vind dat een bizarre insteek. Want dan ga je wel even voorbij aan het feit dat van job veranderen niet hetzelfde is als van broek veranderen. Niet alleen de energie en de rompslomp die dat vergt maar ook het gebrek aan transparantie. Wie garandeert mij dat het volgende bedrijf niet een gelijkaardige werkmethode heeft? Opnieuw veranderen dan? Al je opgebouwde rechten ben je opnieuw kwijt (ontslagperiode, recht om OV op te nemen, ... ). Uw CV begint er rommelig uit te zien. Enzovoort.

Waarom hebben ze de film Dhaens eigenlijk ooit gemaakt? Die kinderen waren toch ook geen slaven? Die ouders waren toch niet wettelijk *verplicht* om hun kinderen daar aan het werk te zetten? BG-forum: "Stop eens met zeiken kinderen, neem gewoon ontslag! Zeg eens tegen uw baas en tegen uw ouders dat ze de hoogste boom in kunnen!".
Die simplistische benadering gaat compleet voorbij aan de realiteit.
 
Laatst bewerkt:
Bij u is het wel wat meer dan een ergernis he, heel uw leven lijdt eronder.
Het is dat eh, moest je gewoon klagen over uw werk. Ok whatever, neem uw tijd om het uit te werken.

Maar wat @mac-bc doet is zijn tijd nemen om vooral geen problemen te maken in het professionele en fuck die twee kinderen die er maar mee moeten leven dat mama en papa tegen elkaar roepen op regelmatige basis. Dat geeft ze wat ruggengraat zeker? Anders worden die kinders toch maar kasplantjes.

Om iemand te parafraseren: De kinderen kunnen er onderdoor gaan maar dat is een risico dat ik bereid ben te nemen.
 
Maar jullie vergeten precies collectief dat ik al lang de keuze heb gemaakt om er te vertrekken. Echter, ik doe dat niet zonder plan. En aan dàt plan, ben ik volop aan het werken.

Maar wil dat daarom zeggen dat dergelijke praktijken allemaal normaal zijn? Wil dat daarom zeggen dat het niet gewoon allemaal klopt wat ik zeg? Moet ik daarom mijn mond houden?

Nogmaals: zolang men u niet fysisch met kettingen vasthangt aan uw werkplek, kun je elke werksituatie, elke ergernis op dit forum, elk sociaal conflict, elke staking, elke politieke discussie over de arbeidsmarkt, ... oplossen met "neem dan gewoon ontslag". Uiteraard.
Wil dat daarom zeggen dat elke ergernis, elk sociaal conflict, elke staking, ... moet doodgezwegen worden en weggezet als een non-issue? Ik vind dat een bizarre insteek.
Dat is dan ook een interpretatie die jij maakt. Jouw opeenstapeling van gefrustreerde posts is nu toch al maanden, zo niet jaren, aan de gang. De ene keer moest je verlof laten vallen, de andere keer was het thuis ambras en was je op tuinmeubels aan het kloppen. Al vrij snel gingen verschillende accounts daarop in met dezelfde boodschap: dit is geen gezonde situatie. Of dat nu komt omdat die werkomgeving dysfunctioneel is, of jij er niet geschikt voor bent, of een mix, dat hangt af van individuele inschattingen, maar de oplossing was om ander werk te zoeken en/of assertiever te zijn en grenzen te stellen.
Jouw respons daarop was frontaal in de aanval gaan want niemand hier kon weten hoe het was om in een "competitieve sector" te werken, het was allemaal ambtenarenklap, enz. Eigenlijk was je gewoon een held die het bedrijf, en misschien wel het hele land, rechthield.

Nu heb je "al lang" de keuze gemaakt om er te vertrekken en blijf je van die ronduit hysterische posts maken waarin je o.a.: aangeeft akkoord te gaan met meer werk, een collega zwart maakt die out is voor zijn gezondheid, de situatie goedpraat alsof jij de laatste der Mohicanen bent die nog werkt zoals het moet, enz.

Ook nu lijkt je jezelf op de borst te kloppen dat je "dergelijke praktijken" aan de kaak stelt en allerlei "analyses" maakt, terwijl het enige dat ik je zie doen gewoon het plaatsen is van wat bedenkelijke rants over hoe het allemaal de schuld is van de maatschappij en weet ik veel wie, terwijl je op je werk gewoon verder doet zoals je bezig was, eens ouderschapsverlof gaat nemen, en dan zien we wel zeker.

Eerlijk, het is voer voor mensen met meer kwalificaties op vlak van psychologie, maar mentaal gezond of verantwoord komt het allemaal al lang niet meer over hoor.
 
Als je de frustraties aan elkaar blijft rijgen en ze maar blijft ondergaan zonder er ook daadwerkelijk zelf een gepaste actie tegenover te stellen, dan denk ik dat het wel duidelijk is dat het probleem gewoon minstens voor een heel groot stuk bij jezelf ligt.

je mag dan denken dat het bij een volgende werkgever beter zal gaan. Maar dat zal niet het geval zijn. Zolang je niet ook eens naar jezelf gaat kijken, i.p.v. alles én iedereen de schuld te geven, zal dat niet werken op die manier.

En als je denkt dat zelfstandig worden je gaat helpen om onder dat soort druk uit te geraken dan vrees ik dat je je toch eens opnieuw moet gaan informeren. je zal voor jezelf de lat alleen nog maar hoger moeten gaan leggen. Verwachtingen van werkgevers zullen plaats ruimen voor verwachtingen van klanten die jij nu één op één zal moeten gaan invullen, zonder dat hier nog enige buffer tussen zit.

Het heeft hier al 100 keer gestaan, maar met het risico om in herhaling te vallen: het is tijd om te bezinnen.
 
Echt waar, de hoogste boom in. Fucking hell. Waar is het verkeerd gelopen in onze maatschappij dat we dit soort bullshit allemaal normaal zijn beginnen vinden?!
Wereldwijd op zijn minst al sinds 4000 jaar geleden, want toen waren reeds de cuneiform wetteksten van Mesopotamië en de Hammurabi code nodig om klootzakkerij tussen mensen te helpen reguleren, met business toepassingen zoals:

- If a man rented an ox and damaged its eye, he shall pay one-half its price.
- If a builder builds a house for someone, and does not construct
it properly, and the house which he built falls in and kills its owner,
then that builder shall be put to death.

Kortom, aanvaard dat sommige mensen/omgevingen op de duur inherent toxisch zijn, wees zelf niet toxisch, en zoek niet-toxische mensen/omgevingen op want daar ga je je minder opjagen.
Wat iedereen hier al jaren zit te zeggen eigenlijk.
 
Maar jullie vergeten precies collectief dat ik al lang de keuze heb gemaakt om er te vertrekken. Echter, ik doe dat niet zonder plan. En aan dàt plan, ben ik volop aan het werken.

Maar wil dat daarom zeggen dat dergelijke praktijken allemaal normaal zijn? Wil dat daarom zeggen dat het niet gewoon allemaal klopt wat ik zeg? Moet ik daarom mijn mond houden?

Nogmaals: zolang men u niet fysisch met kettingen vasthangt aan uw werkplek, kun je elke werksituatie, elke ergernis op dit forum, elk sociaal conflict, elke staking, elke politieke discussie over de arbeidsmarkt, ... oplossen met "neem dan gewoon ontslag". Uiteraard. Wat een dooddoener.
Wil dat daarom zeggen dat elke ergernis, elk sociaal conflict, elke staking, ... moet doodgezwegen worden en weggezet als een non-issue? Ik vind dat een bizarre insteek. Want dan ga je wel even voorbij aan het feit dat van job veranderen niet hetzelfde is als van broek veranderen. Niet alleen de energie en de rompslomp die dat vergt maar ook het gebrek aan transparantie. Wie garandeert mij dat het volgende bedrijf niet een gelijkaardige werkmethode heeft? Opnieuw veranderen dan? Al je opgebouwde rechten ben je opnieuw kwijt (ontslagperiode, recht om OV op te nemen, ... ). Uw CV begint er rommelig uit te zien. Enzovoort.

Waarom hebben ze de film Dhaens eigenlijk ooit gemaakt? Die kinderen waren toch ook geen slaven? Die ouders waren toch niet wettelijk *verplicht* om hun kinderen daar aan het werk te zetten? BG-forum: "Stop eens met zeiken kinderen, neem gewoon ontslag! Zeg eens tegen uw baas en tegen uw ouders dat ze de hoogste boom in kunnen!".
Die simplistische benadering gaat compleet voorbij aan de realiteit.
Is dat een pensioenplan ofzo?
Als je nog 30 jaar verder zal je er ook wel van af geraken hoor. Hoe lang is dat nu al niet dat je doodongelukkig bent op uw werk en al die tijd zit je maar te zeggen dat je er aan bezig bent. Vat de koe bij de horens en maak eens wat vooruitgang.
 
@mac-bc ik vind het gewoon ontzettend jammer voor je gezin.
Dat je jezelf in een burn-out/depressie werkt tja daar kan je dan hopelijk uit leren en sterker uitkomen maar wat mij aan je posts het meest 'stoort' is dat het een serieus effect heeft op je gezinsleven.
Of kan je zeggen dat je thuis meer wel dan niet de ontspannen papa bent die tijd kan vrijmaken om dingen te doen met de kinderen? Of ben je de papa die thuis komt en dan uit zijn slof schiet omdat er teveel lawaai/gezeur/gejengel/'papa wil je met me spelen???' gevraag is en je er niet tegen kan omdat je al je reserves hebt opgebruikt op je werk?

Ik hoop dat je plan snel effectief in werking treedt alleszins. Best dit jaar nog.
 
Waarom hebben ze de film Dhaens eigenlijk ooit gemaakt? Die kinderen waren toch ook geen slaven? Die ouders waren toch niet wettelijk *verplicht* om hun kinderen daar aan het werk te zetten? BG-forum: "Stop eens met zeiken kinderen, neem gewoon ontslag! Zeg eens tegen uw baas en tegen uw ouders dat ze de hoogste boom in kunnen!".
Die simplistische benadering gaat compleet voorbij aan de realiteit.

Man man man... plaatsvervangende schaamte om zo'n uitspraak te doen.
 
Als ge uw mond op het werk zou opendoen zoals hier zou er al misschien al veranderen komen.. (of uw ontslag volgt, mja ook dan zijt ge beter af)
 
Waarom hebben ze de film Dhaens eigenlijk ooit gemaakt? Die kinderen waren toch ook geen slaven? Die ouders waren toch niet wettelijk *verplicht* om hun kinderen daar aan het werk te zetten? BG-forum: "Stop eens met zeiken kinderen, neem gewoon ontslag! Zeg eens tegen uw baas en tegen uw ouders dat ze de hoogste boom in kunnen!".
Die simplistische benadering gaat compleet voorbij aan de realiteit.
Qua simplisme is toch vooral je eigen bewering een masterpiece.

mac-bc zei:
Maar jullie vergeten precies collectief dat ik al lang de keuze heb gemaakt om er te vertrekken. Echter, ik doe dat niet zonder plan. En aan dàt plan, ben ik volop aan het werken.

... Wie garandeert mij dat het volgende bedrijf niet een gelijkaardige werkmethode heeft? Opnieuw veranderen dan? Al je opgebouwde rechten ben je opnieuw kwijt (ontslagperiode, recht om OV op te nemen, ... ). Uw CV begint er rommelig uit te zien. Enzovoort.
Yep, een ander plan, maar wel refereren dat een volgend bedrijf terug gelijkaardige problemen zal geven. Tenzij je met je plan zo rendabel zou zijn dat je geen werkgever of een andere afhankelijkheid (als freelancer, ...) meer nodig hebt (wat ik sterk betwijfel), zal je écht wel sowieso iets nodig hebben van werkgever/opdrachtgever.
 
Wat betreft big corporate: ik heb wel de indruk dat de lonen daar hoger zijn en er minder marge is om met personeel hun voeten te spelen. Volgens mij vind je de negatieve uitschieters qua lage lonen, qua personeel proberen uitpersen, ... toch eerder in de kleinere bedrijven.

Hoeft niet zo te zijn. Maar bij een groot bedrijf is het gewoon veel meer geregulariseerd dan bij kleine bedrijfjes waardoor je minder de uitschieters gaat tegenkomen. Zowel naar boven als naar onder.
En 1 van de contribuerende factoren hierin zijn nu eenmaal de vakbonden, die proberen (kan ook nog altijd corrupte boel zijn) om op de rem te staan wanneer dit nodig is.

Wat je in een kleine bedrijf dan meer in eigen hand gaat moeten nemen. En zoals hier dan ook al meermaals gezegd is neen zeggen. In een grote boite zegt iemand anders voor u neen. En ben jij de persoon die om op een goed blaadje te komen op uw eigen kan beslissen om het toch nog te doen. Maar dwingen is een no passare.

[*]Als je puntje 2 niet wil: word, samen met meer dan een miljoen anderen in dit land, (statutair) ambtenaar. Ook een beschermd beroep met een sterke lobby (vakbonden). Ook win for life, maar dan qua lage werkdruk. Omwille van de lage werkdruk en het royale aantal verlofdagen kun je de overblijvende tijd gebruiken om uw (financiële) situatie te optimaliseren, om op de beurs te traden, een bijberoep uit te oefenen, ... Waardoor je uiteindelijk ook op financieel vlak een win-for-life in handen hebt.

Sowieso lijkt het mij een goed idee dat we kinderen meer begeleiden richting de opleidingsachtergrond waar men volk voor nodig heeft dan naar die ontplooiingsdiploma's. Dat zou mogelijks ook de kost voor het onderwijs beperken.
Want laat mij eerlijk zijn wie weet op zijn 18de nu exact wat die de rest van zijn leven wil doen...

Sowieso blijf ik het raar vinden dat je enerzijds kritiek hebt op het feit dat er een systeem is waarbij vakbonden ervoor zorgen dat er een deftige en haalbare leef en werkbalans is. Maar dat in plaats van dan ook te stellen dat men bij die kleinere bedrijfjes een vakbond instelt ipv die een vrijstelling te geven tot x werknemers (waarbij sommige bedrijven om die redenen zustermaatschappijen oprichten zodanig dat ze onder die drempelwaarde terecht komen) dan mis ik die conclusie. Terwijl rekening houdende met de rest van uw verwijzing naar Daens dit zeer zeer zeer raar is en blijft dat je niet die conclusie trekt. Maar ervoor kiest om de andere richting uit te gaan en te zagen over het feit dat het godgeklaagd is dat er een sterke vakbond is die doet wat die moet doen.

Maar om nu te zeggen dat het grote probleem hier mac-bc is. :wtf: Je zal toch iets vroeger moeten opstaan om mij dat te proberen wijsmaken. Nice try.
Jij bent niet het probleem. Maar met uw acties en belangrijker hoe je uw standpunt en genomen acties hier uitlegt lijkt het mij en mogelijk ons eerder dat je uw eigen in de baan zit.
Maar als dat voor u geen probleem is, wie ben ik om u bij te sturen ? Niemand.
 
Kijk, jullie mogen hier nog 20 keer proberen om de volledige schuld bij mac-bc te leggen, maar ik zie wat ik zie. Als je denkt dat ik in een vacuüm leef zonder te beseffen wat een normale werksituatie is en wat niet, dan onderschat je mij
Mac, eerlijk, ik twijfel hier echt heel hard aan. Je bent iemand die zijn eigen situatie enorm hard rationaliseert, wat herkenbaar is voor veel mensen, maar daardoor zie je minder scherp. Ik had altijd nog wel de hoop dat al bij al alles nog wel oké zat op je werk, qua loon bv, maar zelfs dat valt echt dik tegen. Het is vrij duidelijk voor welk bedrijf je werkt, en geloof me vrij, hier zitten nog users die in krak dezelfde branche met krak dezelfde achtergrond werken en minstens even veel verdienen zo niet meer dan jij. En dat voor bijlange niet zo veel te werken per dag en niet eens zoveel ervaring te hebben... Zoek gerust wat in het brutoloontopic...

Als je hier ook altijd andere signalen krijgt dan in je omgeving wil dat misschien ook iets zeggen hé. Misschien is die omgeving niet altijd even eerlijk? Of misschien verbloemen ze zaken om je te steunen, ik weet het niet.

Maar feit is dat je hier dan zelfs nog komt polsen of je te weinig verdient. Jezus Christus, al je uren samengeteld voor dat loon, ge gaat misschien voor 10euro per uur werken man. WAKE UP
 
Als je de frustraties aan elkaar blijft rijgen en ze maar blijft ondergaan zonder er ook daadwerkelijk zelf een gepaste actie tegenover te stellen, dan denk ik dat het wel duidelijk is dat het probleem gewoon minstens voor een heel groot stuk bij jezelf ligt.
Ik heb met mijn huidige manager een meeting gehad onder 4 ogen om de recente problemen op de werkvloer aan te kaarten en we hebben ook mogelijke oplossingen besproken. 2 dagen later heeft de klant mijn contract opgezegd :unsure: en mij bedankt voor bewezen diensten (ik werkte er 3+ jaar dus die opzeg heeft voor mij eigenlijk géén impact op mijn verdere carrière).

Dat vind ik ergens wel erg (ze doen niks aan de problemen maar ze kiezen voor de gemakkelijkste oplossing) maar zo weet ik ook waar ik aan toe ben: Kop omhoog en naar de volgende job.
 
Dat is dan ook een interpretatie die jij maakt. Jouw opeenstapeling van gefrustreerde posts is nu toch al maanden, zo niet jaren, aan de gang. De ene keer moest je verlof laten vallen, de andere keer was het thuis ambras en was je op tuinmeubels aan het kloppen. Al vrij snel gingen verschillende accounts daarop in met dezelfde boodschap: dit is geen gezonde situatie. Of dat nu komt omdat die werkomgeving dysfunctioneel is, of jij er niet geschikt voor bent, of een mix, dat hangt af van individuele inschattingen, maar de oplossing was om ander werk te zoeken en/of assertiever te zijn en grenzen te stellen.
Jouw respons daarop was frontaal in de aanval gaan want niemand hier kon weten hoe het was om in een "competitieve sector" te werken, het was allemaal ambtenarenklap, enz. Eigenlijk was je gewoon een held die het bedrijf, en misschien wel het hele land, rechthield.

Nu heb je "al lang" de keuze gemaakt om er te vertrekken en blijf je van die ronduit hysterische posts maken waarin je o.a.: aangeeft akkoord te gaan met meer werk, een collega zwart maakt die out is voor zijn gezondheid, de situatie goedpraat alsof jij de laatste der Mohicanen bent die nog werkt zoals het moet, enz.

Ook nu lijkt je jezelf op de borst te kloppen dat je "dergelijke praktijken" aan de kaak stelt en allerlei "analyses" maakt, terwijl het enige dat ik je zie doen gewoon het plaatsen is van wat bedenkelijke rants over hoe het allemaal de schuld is van de maatschappij en weet ik veel wie, terwijl je op je werk gewoon verder doet zoals je bezig was, eens ouderschapsverlof gaat nemen, en dan zien we wel zeker.

Eerlijk, het is voer voor mensen met meer kwalificaties op vlak van psychologie, maar mentaal gezond of verantwoord komt het allemaal al lang niet meer over hoor.

Deze post vat het perfect samen. Het is compleet absurd dat je hier komt ranten over work/life in general en in a way advies of bevestiging zoekt, dat krijg je dan redelijk unaniem van veel verschillende mensen maar strookt niet met hoe je het zelf ziet (als enige fyi) en je reactie is frontaal in de aanval gaan: ''Wat weten jullie sheeple nu?''
Waarom zit je hier dan?

Simpel: post dan niets meer. Be a man, neem het advies eens ter harte en fix it, ofwel stop je met erover te klagen.

Je bent geen uniek profiel hoor. Hier zitten ongetwijfeld tal van mensen die zelfs meer werkdruk en veel meer verantwoordelijkheden dragen dan jij zelf.
 
Terug
Bovenaan