Werk Balans werk-privé en prioriteiten

Ik heb een soortgelijk probleem, maar ik heb een paar weken geleden eens de klik gemaakt en gezegd dat ik het extra werk dat ze weer op mij willen schuiven wel kan doen, maar dat alles prioriteit 1 heeft volgens hen. Dat kan niet. Dus heb ik hen gevraagd onderling uit te maken wat de volgorde van prioriteiten is, en ik tot die tijd door doe met waar ik nu mee bezig ben.

Nu gaan ze effectief een vacature openstellen om mij te ondersteunen. "Maar we verwachten wel dat je een mentor en coach bent voor die persoon, want onze business duurt jaren om grondig te kennen". Ook daar mijn been stijf gehouden en gezegd dat ze me dan eerst senior moeten maken, want ik als "junior" heb al "seniors" moeten begeleiden, met dan inderdaad gewoon een overvloed aan complimentjes waar nooit een opslag tegenover stond. We zullen zien hoe belangrijk dit project voor hen is. Alleszins belangrijker dan voor mij. Ik blijf mijn uiterste best doen en aan een hoog tempo werken, maar ik begin nu ook meer en meer te leren dat waardering krijgen (als in: complimentjes) niet hetzelfde is als respect krijgen, en ik dat tweede alsmaar waardevoller begin te vinden.

Ik kan mij een project herinneren waar zogemaand alles prioriteit 1 was. Begonnen ze dan subcategoriëen te maken van prioriteit 1 :p
Dat moeten echte metadiscussies geweest. Was ik content dat ik niet op dat project zat. :p
Ook zo'n project wat dat het enigste resultaat burnouts gaan zijn
 
Tevergeefs, er kan al 50 BG-leden gezegd hebben dat hij eens neen moet zeggen of ballen aan zijn lijf moet groeien, hij vindt niet dat het zo is dus zal hij daar niet verder op ingaan en reageert hij alleen op andere (inhoudelijke) zaken waar hij dan tegenin kan gaan.

Verhaal is simpel => Hij kan er niets aan doen, het is allemaal de schuld van een ander. Denk dat zijn gedrag zo wat het verste gaat wat mogelijk is van ownership.

Was al lang niet meer aan mac-bc gericht hoor :). Die kans heeft hij eerder gekregen; als hij daar een rondje "ik heb een grotere dan jij" aan wil koppelen en verder vooral goed(e) (bedoelde) raad wil negeren, dan moet hij het verder zelf maar weten maar daar verdoe ik mijn tijd niet verder aan.

Was gewoon als onderdeel van het topic. "Nee" zeggen is niet alleen belangrijk in het kader van balans privé-werk, maar ook gewoon puur op werk is dat zowat het meest belangrijke antwoord dat je kan en moet geven.
 
  • Leuk
Waarderingen: Vega
Die labels van "junior"/"medior"/"senior" zijn ook maar een vals worteltje.

"Ah als ik hier nog 9maand werk, dan kan ik zeggen dat ik senior ben"
"Ah als ik hier nog 1 jaar werk, dan heb ik dit titeltje"
En daarna heb je een nieuw worteltje om naar uit te kijken...

Mijn baas zei me recent dat ik een nieuwe titel mag kiezen. :laugh: mijn antwoord was "king of the penguins".

Dat iemand met een titel te paaien is, is beyond my understanding.
 
Ik kan mij een project herinneren waar zogemaand alles prioriteit 1 was. Begonnen ze dan subcategoriëen te maken van prioriteit 1 :p
Dat moeten echte metadiscussies geweest. Was ik content dat ik niet op dat project zat. :p
Ook zo'n project wat dat het enigste resultaat burnouts gaan zijn

Alles kan een gesorteerd lijstje worden. Heb je natuurlijk volk met ballen en leadership nodig die EN kan kiezen EN kan communiceren naar wie niet #1 is.
 
Bedankt voor jullie inzichten. Ik pik er hier eentje uit:

Algemene projectopvolging.
Maar normaliter zodra er een dossier toegevoegd wordt aan mijn werklading voeg ik dat toe aan mijn onenote met lijstje van de dossiers waarmee ik bezig ben. Waar ik dan een opdeling gemaakt heb van hoe ingrijpend ik die inschat. En waarbij ik gerust hercategoriseer. Eerste keer neemt dat wat tijd in beslag. Daarna is dat gewoon toevoegen aan die onenote. Er zijn toch 100 en 1 andere administratieve zaken die er gevraagd wordt en lap ik dat dan gewoon daaronder. En het helpt enorm om een overzicht te hebben waar ik eens om de 2 weken overheen ga om te kijken of ik niet iets vergeten ben om nog een opvolgingsactie voor te ondernemen (herinnering, antwoorden mail, ...). Maar voorlopig laat mijn geheugen mij nog niet al te zwaar in de steek waardoor ik die zaken daar niet moet insteken.
2 weken geleden 1 volledig dag bezig geweest om dat in de verschillende beheersystemen en de ticketingsystemen in orde te zetten zoals men vanuit het management gevraagd heeft. Waarmee ze dan uiteindelijk eigenlijk geen bal aanvangen behalve u op uw kop geven als er iets mis is. Maar zolang de dossiers gewoon zonder incident verlopen kijkt daar geen kat naar...


Mijn antwoord : dan komen we overeen dat jij dit tgv efficiëntieredenen oplost. Mijn ervaring is dat op het moment dat je het naar boven shot en HEN het werk laat uitvoeren dat van dat kan zolang niet duren het snel gedaan is.



Mijn standaard invulling is ik schat iets in als x uren of x dagen. In mijn rapportage staat x + y dagen zonder de vermelding van reserve. Als de sales dat enkel als x heeft ingeschreven dan is mijn eerste opmerking op het moment dat ik het dossier binnenkrijg die timing is niet haalbaar, gelieve z timing te voorzien. Lukt dat niet of willen ze dat niet, dan weiger ik het dossier.
Heb onlangs nog een dossier binnengekregen. Men pusht om dat dossier af te hebben tegen datum Z. Ik heb gesteld van dit lukt niet. Ik heb G tijd nodig. Antwoord, njet wegens contractuele redenen. Awel ik kan basis doen tegen die datum. Al de rest na datum Z en het komende jaar. Houdt ook rekening met meerprijs van X% wegens inefficiëntie.
Ondertussen al 30 vergaderingen tot op het hoogste management gehad. Ik blijf bij mijn standpunt. Mijn planning wordt nu gevolgd.
Men verwacht MIJ om het project te managen. Dan moet men ook MIJN timing gebruiken. Is er iemand binnen de Hiërarchie die zegt van dat is maximaal gedaan in die aantal dagen. Dan is mijn antwoord nu gewoon van ok, geen probleem we maken de afspraak dat persoon Z dit dossier gaat beheren en garandeert dat dit binnen die termijn af is. Gelieve dit te noteren als zijnde de afspraak.

En ja dat is al een paar keer voorgevallen. En er is al eens een keer voorgevallen dat ze gelijk hadden. Maar meeste keren lukt dat niet. Maar ik zit tenminste niet met iets in mijn maag gespietst waar ik niet in geloof en waar mijn ervaring van de laatste jaren laat zien dat er altijd wel zaken tegenslaan waarvoor je aan die reserve moet kunnen knabbelen. Zonder dat de mensen onder u en boven u weten dat je die reserve hebt en je aan elk van de spelers dan ook het spel perfect speelt dat je hen een enorme gunst verleent om die extra tijd te geven of toch op tijd klaar te zijn.
Natuurlijk moet je niet verwachten dat je op een project van 1 jaar dit ineens 10 jaar kan worden. Maar een paar weekjes extra lukt quasi altijd wel.



Je moet u daar niets van aantrekken. Laat de mensen die daarvoor betaald worden om daar wakker van te liggen de kastanjes uit het vuur halen. Niet jij. Want naar u luisteren ze toch niet.

Kijk, als het écht zo moet. Als DIT dan blijkbaar de standaard manier is waarop er gewerkt moet worden...
Dan wens ik de sukkelaars die in een dergelijke omgeving moeten werken allemaal heel veel plezier toe. En de werkgevers en managers die verantwoordelijk zijn voor dit klimaat wens ik verder ook heel veel succes toe met hun "schrijnend personeelstekort :cry: :cry: :cry: ".

Echt waar, de hoogste boom in. Fucking hell. Waar is het verkeerd gelopen in onze maatschappij dat we dit soort bullshit allemaal normaal zijn beginnen vinden?! En mijn gedrag (geen politieke spelletjes, geen gelul, geen geduw en getrek met budgetten, geen hiërarchie of collega's onder de bus gooien, ... gewoon ouderwets: getting shit done) is dan blijkbaar abnormaal. Dan ben ik met heel veel plezier de abnormale, "ruggengraatloze" loser.

Dat sterkt mij alleen maar in mijn idee om een 180° carrièreswitch te maken. Ik zal mijn eigen projecten wel managen. We zullen dan snel zien of ik de loser ben of niet.
 
Bedankt voor jullie inzichten. Ik pik er hier eentje uit:



Kijk, als het écht zo moet. Als DIT dan blijkbaar de standaard manier is waarop er gewerkt moet worden...
Dan wens ik de sukkelaars die in een dergelijke omgeving moeten werken allemaal heel veel plezier toe. En de werkgevers en managers die verantwoordelijk zijn voor dit klimaat wens ik verder ook heel veel succes toe met hun "schrijnend personeelstekort :cry: :cry: :cry: ".

Echt waar, de hoogste boom in. Fucking hell. Waar is het verkeerd gelopen in onze maatschappij dat we dit soort bullshit allemaal normaal zijn beginnen vinden?! En mijn gedrag (geen politieke spelletjes, geen gelul, geen geduw en getrek met budgetten, geen hiërarchie of collega's onder de bus gooien, ... gewoon ouderwets: getting shit done) is dan blijkbaar abnormaal. Dan ben ik met heel veel plezier de abnormale, "ruggengraatloze" loser.

Dat sterkt mij alleen maar in mijn idee om een 180° carrièreswitch te maken. Ik zal mijn eigen projecten wel managen. We zullen dan snel zien of ik de loser ben of niet.

Je werkt gewoon om iemand hogerop een bonus op te leveren.

Als ze je een project in je nek draaien met te weinig resources kun je denken "fuck them en ik ga de stress niet uitwerken op mijn familie" of "ik ga mijne nikkel afdraaien en alles op mijn familie uitwerken zodat een of andere random peet een bonus kan cashen".

Ik zeg op alles nee. Soms plooi ik als ik met weinig moeite veel punten kan scoren. Mgmt zegt altijd "saying no is a big part of your job". En ja, alles draait vierkant omdat ze van bovenaf 50 dingen bij iedereen smijten. En iedereen kan er 10 doen. Iedereen pikt er random 10 uit en 0 alignment. Not my problem....

Blijkbaar is onze sales 40% onder budget dit Q. Het kaartenhuisje van het Mickey mouse mgmt is aan het instorten. Vandaag werd Amerika wakker en het was weer gezaag vanuit corporate vanaf ze wakker werden. "Geef een lijst van non performing resources in je team". Paar maanden geleden was het nog "Er komt geen onstlag ronde". Ik denk dat die uitspraak aged like milk zal zijn. Ik dacht, zijn we niet allemaal 1 groot team? #OneTeam. Pak een spiegel en je hebt ze gevonden. 17.00h laptop toe, doei. Als ze volk willen cutten, mogen ze het zelf doen ipv mij te laten kiezen.

Morgen doen we verder. Ik ga er mijn slaap niet voor laten.
 
Mijn baas zei me recent dat ik een nieuwe titel mag kiezen. :laugh: mijn antwoord was "king of the penguins".

Dat iemand met een titel te paaien is, is beyond my understanding.

Je kon toch deze doen: "Wat stond er weer onder jouw email signature, vond dat wel goed klinken."
'Worst case' scenario wat vroeger die zak geld en wat meer tijd om den hof en serre goed te zetten. :fingerguns:
 
. "Geef een lijst van non performing resources in je team".
Hier krijg ik toch spontaan een kotssmaakje van in mijn mond, praten over resources ipv teamleden/collega's. Een echte 'dehumanizing' om de beslissing wat makkelijker te maken, beetje dezelfde tactiek die den Dolf gebruikte om de 'Neuordnung' verkocht te krijgen. Nu weet ik weer waarom ik nooit ga werken in een grote corporate.
 
Laatst bewerkt:
Blijkbaar is onze sales 40% onder budget dit Q. Het kaartenhuisje van het Mickey mouse mgmt is aan het instorten. Vandaag werd Amerika wakker en het was weer gezaag vanuit corporate vanaf ze wakker werden. "Geef een lijst van non performing resources in je team".
Reply: "Senior Management"
 
Die labels van "junior"/"medior"/"senior" zijn ook maar een vals worteltje.

"Ah als ik hier nog 9maand werk, dan kan ik zeggen dat ik senior ben"
"Ah als ik hier nog 1 jaar werk, dan heb ik dit titeltje"
En daarna heb je een nieuw worteltje om naar uit te kijken...

Mijn baas zei me recent dat ik een nieuwe titel mag kiezen. :laugh: mijn antwoord was "king of the penguins".

Dat iemand met een titel te paaien is, is beyond my understanding.
Bij ons werken ze met een gestandaardiseerd framework, om promoties transparanter te maken. Een hogere titel hangt samen met een opslag.
 
Mijn baas zei me recent dat ik een nieuwe titel mag kiezen. :laugh: mijn antwoord was "king of the penguins".

Dat iemand met een titel te paaien is, is beyond my understanding.
IMG_5055.jpeg
 
Ik snap mac-bc gewoon.
Zit in dezelfde branche met dezelfde projectbudgetten. Elke stakeholder in het bouwproces denkt dat de evenaar door hun gat loopt en moeten natuurlijk ook hun N+1 tevreden houden maar finaal valt er toch wel iets teveel verantwoordelijkheid op 1 man.
@mac als je het beu bent en nieuwe job zoekt laat maar iets weten. Gedeelde last is halve last! :D
 
Ik kan mij een project herinneren waar zogemaand alles prioriteit 1 was. Begonnen ze dan subcategoriëen te maken van prioriteit 1 :p
Dat moeten echte metadiscussies geweest. Was ik content dat ik niet op dat project zat. :p
Ook zo'n project wat dat het enigste resultaat burnouts gaan zijn

Ook al mee gemaakt. Lijst van 50 dossiers. Dit is prioriteit 1. Volgende dit is prioriteit 1. Ah dus die vorige is dan 2. Ah neen, gewoon allebei 1. Ja ok dat kan wel, aangezien er meerdere "ploegen" zijn, dus we kunnen ze er allebei wel opzetten en dat gaat nog wel binnen de timing. Antwoord, jamaar neen de volle capaciteit moet op elk project ingezet worden. Waar na veel vijven en zessen ze uiteindelijk meegaan in uw antwoord al zijn ze niet happy. Om dan bij de 3de te komen en dan te horen ah ja dat is ook prioriteit 1. not amused.

Ook vergadering gewoon stopgezet, en eerst een onderlinge vergadering gedaan die toen 4 uur geduurd heeft om uiteindelijk uit te komen met een lijstje van 1 tot 50. Wel continue gezever dat dit allemaal niet kon maar dat ging 1 oor in, ander oor uit.

Mijn baas zei me recent dat ik een nieuwe titel mag kiezen. :laugh: mijn antwoord was "king of the penguins".

Niet king of the under the bus throwers ?

Kijk, als het écht zo moet. Als DIT dan blijkbaar de standaard manier is waarop er gewerkt moet worden...
Dan wens ik de sukkelaars die in een dergelijke omgeving moeten werken allemaal heel veel plezier toe. En de werkgevers en managers die verantwoordelijk zijn voor dit klimaat wens ik verder ook heel veel succes toe met hun "schrijnend personeelstekort :cry: :cry: :cry: ".

Ik weet niet of dat de standaard werkwijze is. Maar ofwel zoek je een ander job en omgeving ofwel pas je u in in uw omgeving. Ik zie de aantrekkingskracht niet om Don Quichot te zijn. Toch zeker niet als je daar geen energie uit haalt maar enkel frustraties.

Als ik daarmee energie zou opdoen en mij in mijn element zou voelen, dat is dan een heel ander gegeven. Maar zo komt het niet over.

Echt waar, de hoogste boom in. Fucking hell. Waar is het verkeerd gelopen in onze maatschappij dat we dit soort bullshit allemaal normaal zijn beginnen vinden?! En mijn gedrag (geen politieke spelletjes, geen gelul, geen geduw en getrek met budgetten, geen hiërarchie of collega's onder de bus gooien, ... gewoon ouderwets: getting shit done) is dan blijkbaar abnormaal. Dan ben ik met heel veel plezier de abnormale, "ruggengraatloze" loser.

In mijn ogen kapitalisme en de korte termijn objectieven van cijfertjes. Het wegstrippen van het vet over het volledige proces. Alles moet gestroomlijnd verlopen en bij het minste is er paniek waardoor er ook geen ruimte is voor reserve. Want reserve wordt gezien als idee tijd dat niet nuttig gebruikt wordt tot op het moment dat het hey bedrijf redt van een claim of een probleem. Maar anders wordt dat gezien als een inefficiencykost.

Dat sterkt mij alleen maar in mijn idee om een 180° carrièreswitch te maken. Ik zal mijn eigen projecten wel managen. We zullen dan snel zien of ik de loser ben of niet.
Je moet doen hetgeen nodig is voor u, uw gezin en uw inkomen.

Is dat door die bs heenkijken omdat voor de rest alles eigenlijk wel top is, dan is dat dat. Steekt u echter alles tegen dan is dat verander van job. Heb je het geld nodig , vind Je niets beter of is er een andere mitigerende reden dan bijt je op uw tanden. Er moet nu eenmaal brood op de plank komen... en uiteindelijk er zijn veel ergere jobs en omstandigheden. First word problemen.... Ik doe mijn job wel graag maar er zijn altijd wel zaken die mij tegensteken maar dat heb ik ook als ik een week verlof heb gehad.... Al is er wel het probleem dat als je iets compleet anders gaat doen dat je in veel gevallen moet inleveren en dat is nu eenmaal minder plezant.
 
Hier krijg ik toch spontaan een kotssmaakje van in mijn mond, praten over resources ipv teamleden/collega's. Een echte 'dehumanizing' om de beslissing wat makkelijker te maken, beetje dezelfde tactiek die den Dolf gebruikte om de 'Neuordnung' verkocht te krijgen. Nu weet ik weer waarom ik nooit ga werken in een grote corporate.

Zoals ik hier eerder zei: de werknemer als wegwerpproduct.

Wat betreft big corporate: ik heb wel de indruk dat de lonen daar hoger zijn en er minder marge is om met personeel hun voeten te spelen. Volgens mij vind je de negatieve uitschieters qua lage lonen, qua personeel proberen uitpersen, ... toch eerder in de kleinere bedrijven.

Als ik zie in mijn omgeving waar de negatieve ervaringen zitten en waar de positieve ervaringen zitten, dan kun je daar wel een lijn in trekken. Nóg iets wat ik niet wist toen ik 18 jaar was. In plaats van al die idiote, nutteloze voorstellingen van studierichtingen ("we gaan eens kijken welke vakken je allemaal krijgt op de unief!" :sarcastic: ) zou ik met mijn huidige ervaringen een powerpoint-presentatie willen maken van 1 slide:

  1. Doe niet wat je interesseert. Volg in geen enkel geval uw dromen. Wees opportunistisch. De werkomgeving, de sector, ... is veel te bepalend, zodat uw interesse volledig ondergesneeuwd zal geraken ten opzichte van zaken als inkomsten, werkdruk, werkvreugde, enzovoort.
  2. Omwille van puntje 1: probeer dokter te worden, notaris, ... of een ander beschermd beroep met sterke lobby. Win for life, financieel gezien. Met dat geld kun je vervolgens quality time afkopen: een nanny, allerlei adviseurs, ...
  3. Als je puntje 2 niet wil: word, samen met meer dan een miljoen anderen in dit land, (statutair) ambtenaar. Ook een beschermd beroep met een sterke lobby (vakbonden). Ook win for life, maar dan qua lage werkdruk. Omwille van de lage werkdruk en het royale aantal verlofdagen kun je de overblijvende tijd gebruiken om uw (financiële) situatie te optimaliseren, om op de beurs te traden, een bijberoep uit te oefenen, ... Waardoor je uiteindelijk ook op financieel vlak een win-for-life in handen hebt.
  4. Als je alle voorgaand advies in de wind slaat en je bent de sukkelaar die dan toch in de privé terechtkomt: herinner u dan puntje 1. Kies niet voor uw interesses. Wees opportunistisch. Zoek de jaarverslagen op van bedrijven waar je wil solliciteren. Ga op zoek naar de bedrijven met de hoogste winstmarges. Hoe hoger de winstmarges, hoe meer ruimte voor jouw persoonlijke opslag. Hoe hoger de winstmarges, hoe minder gezeik over timetracking. Hoe minder gezeik over het aantal seconden dat je te lang hebt gespendeerd aan deeltaak X of Y. Hoe meer winstmarge hoe meer je dus gewoon uw job kunt uitoefenen zonder gezever, gelul en administratieve bullshit die mensen linea recta in de burnout duwt. Dit spaart je tevens de kost uit van nutteloze psychologen, die gewoon bovenstaand advies zouden kunnen geven maar er liever voor kiezen om in 21 gesubsidieerde sessies de fout in uw "moeilijke jeugd" te zoeken.
  5. Op het einde van uw carrière, ga voor big corporate industrie en wacht geduldig af hoe de Belgische en Vlaamse overheden de industrie hier buitenpesten. Incasseer uw gouden handdruk en ga vervroegd op pensioen.
Bedankt voor uw aandacht. Thank me later.
 
Therapie werkt alleen als de persoon in kwestie ervoor open staat. Hier kan je evengoed water naar de zee dragen vrees ik.
Tevergeefs, er kan al 50 BG-leden gezegd hebben dat hij eens neen moet zeggen of ballen aan zijn lijf moet groeien, hij vindt niet dat het zo is dus zal hij daar niet verder op ingaan en reageert hij alleen op andere (inhoudelijke) zaken waar hij dan tegenin kan gaan.

Verhaal is simpel => Hij kan er niets aan doen, het is allemaal de schuld van een ander. Denk dat zijn gedrag zo wat het verste gaat wat mogelijk is van ownership.

Kijk, jullie mogen hier nog 20 keer proberen om de volledige schuld bij mac-bc te leggen, maar ik zie wat ik zie. Als je denkt dat ik in een vacuüm leef zonder te beseffen wat een normale werksituatie is en wat niet, dan onderschat je mij en overschat je jezelf (@Vega).

Ik ben 36 jaar. Dit is mijn 3de werkgever. Ik praat uiteraard ook met heel wat vrienden en familie uit allerhande sectoren. Wat denk je nu? Dat het er overal aan toegaat zoals bij mijn huidige werkgever?! En dat mac-bc "in therapie" moet gaan om te kunnen functioneren in het werkveld?! De arrogantie.

Het is dan ook louter toeval dat de ene helft van onze seniors hier hun ontslag indienen en de andere helft in burnout gaan zeker? Sure. :thumb: Enkel de naïeve, kneedbare juniors blijven over. Tot ze ook senior worden en wegvallen.
Maar blijf vooral hameren op "therapie voor mac-bc" als de oplossing. De hautaine arrogantie.

Pas op, ik wil niet ontkennen dat er middeltjes bestaan om het hier iets langer vol te houden dan de manier waarop ik nu bezig ben. Bedankt daarvoor. Ik neem het mee.
Maar om nu te zeggen dat het grote probleem hier mac-bc is. :wtf: Je zal toch iets vroeger moeten opstaan om mij dat te proberen wijsmaken. Nice try.

Als ik hier alle stoere zelfvoldane verhaaltjes moet geloven, zijn jullie leidinggevenden (en hun hiërarchie) ook allemaal slappe vodden die nog nét niet jullie gat afkuisen nadat jullie zijn gaan schijten. Vreemd dat je dit soort continue stoere praat tegenover de hiërarchie enkel online ziet.
Maar bon, er is blijkbaar nog hoop voor mij. Mac-bc is de slappe vod. Jullie leidinggevenden zijn allemaal slappe vodden. Er wacht mij een briljante toekomst blijkbaar. :cheer:
 
Laatst bewerkt:
Zoals ik hier eerder zei: de werknemer als wegwerpproduct.

Wat betreft big corporate: ik heb wel de indruk dat de lonen daar hoger zijn en er minder marge is om met personeel hun voeten te spelen. Volgens mij vind je de negatieve uitschieters qua lage lonen, qua personeel proberen uitpersen, ... toch eerder in de kleinere bedrijven.
knip
Bedankt voor uw aandacht. Thank me later.
Het is natuurlijk in het belachelijke getrokken in de typische Mac-bc stijl (het enige wat ik mis is dat dit allemaal de fout is van de N-VA) maar hij slaat toch redelijk de nagel op de kop slaat hiermee :rofl:
 
Kijk, jullie mogen hier nog 20 keer proberen om de volledige schuld bij mac-bc te leggen, maar ik zie wat ik zie. Als je denkt dat ik in een vacuüm leef zonder te beseffen wat een normale werksituatie is en wat niet, dan onderschat je mij en overschat je jezelf (@Vega).

Ik ben 36 jaar. Dit is mijn 3de werkgever. Ik praat uiteraard ook met heel wat vrienden en familie uit allerhande sectoren. Wat denk je nu? Dat het er overal aan toegaat zoals bij mijn huidige werkgever?! En dat mac-bc "in therapie" moet gaan om te kunnen functioneren in het werkveld?! De arrogantie.

Het is dan ook louter toeval dat de ene helft van onze seniors hier hun ontslag indienen en de andere helft in burnout gaan zeker? Sure. :thumb: Enkel de naïeve, kneedbare juniors blijven over. Tot ze ook senior worden en wegvallen.
Maar blijf vooral hameren op "therapie voor mac-bc" als de oplossing. De hautaine arrogantie.

Pas op, ik wil niet ontkennen dat er middeltjes bestaan om het hier iets langer vol te houden dan de manier waarop ik nu bezig ben. Bedankt daarvoor. Ik neem het mee.
Maar om nu te zeggen dat het grote probleem hier mac-bc is. :wtf: Je zal toch iets vroeger moeten opstaan om mij dat te proberen wijsmaken. Nice try.

Als ik hier alle stoere zelfvoldane verhaaltjes moet geloven, zijn jullie leidinggevenden ook allemaal slappe vodden die nog nét niet jullie gat afkuisen nadat jullie zijn gaan schijten. Vreemd dat je dit soort continue stoere praat tegenover de hiërarchie enkel online ziet.
Maar bon, er is blijkbaar nog hoop voor mij. Mac-bc is de slappe vod. Jullie leidinggevenden zijn allemaal slappe vodden. Er wacht mij een briljante toekomst blijkbaar. :cheer:
Iedereen zowat gaf je hier als raad om ander werk te zoeken omdat deze job voor jou niet werk.

De post erboven is dan ook de klassieke calimero-retoriek waar jij als een soort Don Quixote het moet opnemen tegen de hele wereld en iedereen het (onterecht uiteraard) beter heeft dan jou. Ik snap die pertinente onwil niet om je eigen situatie te verbeteren, gecombineerd met die slachtofferrol, maar goed.
 
Terug
Bovenaan