Aphantasia - Waar het donker (en stil) is

[Lint]

Ha, heel herkenbaar. Al zegt zelfs een heel expliciete beschrijving mij nauwelijks iets. Ik kan dan wel weten dat een persoon bruine ogen, donkerrood haar, hoge jukbenen en een wipneus heeft, ik kan dat eigenlijk niet combineren in een echt gezicht, dat blijft meer een soort blur. Dus tenzij er echt gigantische veranderingen zijn (ik denk nu bijvoorbeeld aan de castings van Nynaeve, Egwene en Perrin van Wheel of Time in de aankomende verfilming die gespeeld worden door zwarte acteurs), valt mij dat nauwelijks op wanneer de uiterlijke descriptie van een personage in een boek niet overeenkomt met een casting. Bij verfilmingen stoor ik me dan veel meer aan hoe acteurs bepaalde lijnen zeggen, met welke emotie, ... enzovoort. Daar voel ik wél meteen aan hoe dat afwijkt van hoe het in het boek was (ja Michael Gambon als Dumbledore in The Goblet of Fire, ik kijk naar jou).

Zelfs mensen die ik heel er goed ken (mijn vrouw, kinderen, ouders, ...) kan ik eigenlijk niet haarscherp voor mij zien. En eigenlijk beter met mijn ogen open (zonder dat ze er zijn natuurlijk ) dan met mijn ogen gesloten. Maar ik moet mij dan meer op details focussen, dan dat ik het hele gezicht kan zien. Ik kan het eigenlijk niet goed omschrijven. Meer fragmentarisch dan een vloeiend beeld.

Moest ik kunnen tekenen (ik kom niet verder dan stokfiguurtjes), zou ik wel tot behoorlijk in detail mijn omgeving kunnen optekenen. Ik kan in mijn hoofd door heel wat plekken waar ik ooit ben geweest of die ik heb gezien perfect doorwandelen. Anderzijds was ik op school rampzalig als het aankwam op driedimensionale oefeningen in meetkunde. Dat werkte gewoon niet in mijn hoofd.

Ik heb exact dit... ik kan heel in detail alles "voor de geest halen met mijn ogen open", maar ogen dicht en dat rood vierkant? Niks

Geen idee wat dat juist wil zeggen.

 

[Sir.Killalot]

Ik heb exact dit... ik kan heel in detail alles "voor de geest halen met mijn ogen open", maar ogen dicht en dat rood vierkant? Niks

Geen idee wat dat juist wil zeggen.

Dat we bij de coole mensen horen, duh.

 

[Lint]

Dat we bij de coole mensen horen, duh.

Ofwel hebben we gewoon de fantasie niet om coolere dingen voor te stellen .

 

[anders.]

Er is zo nog iets dat mij opvalt waarbij ik denk dat mijn "hersenen" anders werken dan bij sommige anderen. Voor mijn job moet ik een groot stuk van de dag informatie structureren over tabellen en kolommen (databases). Ik merk dat ik eigenlijk heel de wereld continu in mijn hoofd in zo'n systeem steek. Ik denk dus als het ware in databasemodellen (moeilijk om uit te leggen als je dit zelf niet doet...).
Enerzijds handig, want je kan veel onthouden en dingen snel analyseren. Anderzijds mis je soms wel subtielere relaties tussen "objecten" waardoor je droog en apathisch kan over komen.

 

[glashelder]

Ik kan heel goed plaatsen of situaties voorstellen (zoals aan de zee zitten wat hier al aangehaald was), maar gezichten kan ik totaal niet. Wel van mensen die ik ken, maar een beschrijving van iemand in een boek, nee, daar stel ik me eigenlijk bijna niets bij voor. Ook een huis in een boek, meestal pak ik dan een huis van een familielid of zelfs van lagereschoolvriendinnen of zo.

 

[Mulan]

Ik heb exact dit... ik kan heel in detail alles "voor de geest halen met mijn ogen open", maar ogen dicht en dat rood vierkant? Niks

Geen idee wat dat juist wil zeggen.

That you are a freak!

Ofwel hebben we gewoon de fantasie niet om coolere dingen voor te stellen .

Voor zover ik kan beoordelen op basis van wat je hier post, schort er niets aan je fantasie hoor

 

[Vierkant]

Opmerkelijk dat bijna de helft in de poll aangeeft geen visuele verbeelding te hebben. Strookt niet echt met andere onderzoeken/platformen.

 

[arevee]

Ik heb hier echt net vijf minuten ofzo met mijn ogen dicht gezeten maar ik kan niet zeggen dat er iets is dat ik mij niet kan inbeelden.

Ik kan mij (of dat denk ik dan toch op zen minst) nog heel juist omgevingen vanuit de kindertijd herinneren.

Maar evengoed een rood vierkant of een strand, toch verbaasd dat dat voor (op deze beperkte poll) veel mensen niet of slecht lukt.

Edit: Met mijn ogen open lukt het ook alleen beginnen de mensen hier wel stilaan den ambulance op te bellen denk ik

 

[Lakigigar]

Waarom ogen toe of ogen dicht. Natuurlijk ga je geen rood vierkant voor je zien, maar je kan je dat toch inbeelden... Als je dat niet kan, dan kan je het niet aanwijzen, want dan zou je niet weten wat een rood vierkant is omdat je het niet kan inbeelden.

En ogen toe of dicht is toch heel irrelevant. Als ik mijn ogen toe doe, en ik kijk visueel zie ik gewoon de achterkant van mijn ooglid. Dat is trouwens heel mooi, want als je je langer eropconcentreert krijg je hallucinaties van dat, en begint het allerlei vreemde kleuren te vertonen, maar dan wel vooral in de tinten van je huidskleur, soms roder, soms zwarter, soms witter. Soort stroboscoopeffect.

Maar inbeelden... dat is toch gewoon herinneringen voor je neus halen. Inbeelden hoe er iets kan uitzien. Dat is toch niet moeilijk. Het is niet dat ik plots aan de zee sta, maar ik kan wel voor mijn geest halen hoe dat eruit ziet ja. Heel makkelijk. Dat is ook gewoon leuk. En je kiest zelf hoe iets eruit ziet. Als ik een boek lees, visualiseer ik wel niet, maar dat is omdat ik dat niet graag doe, en eerder zelf kies wat ik visualiseer in plaats van iemand anders die schrijft hoe ik moet visualiseren (bij een fictieverhaal). Misschien visualiseer ik zelfs sneller bij een biografie of natuurwetenschappelijk non-fictie verhaal of politiek. Ik heb ook wel sterke fantasy, maar meestal zijn dat variaties op actualiteit, sportgebeurtenissen, politieke gebeurtenissen, historische gebeurtenissen waarbij ik "wat als scenario's" bedenk, en dat dan afspeel voor mijn hoofd.

Geluid voor de geest halen is moeilijker, maar dat is meer memorisering dan dat ik het niet kan. Ik ben wel veel sterker visueel aangelegd dan eender wat anders.

Het is ook nodig dat je je zaken kan inbeelden, want anders zou je toch geen dromen, verwachtingen enzovoort hebben. Iets inbeelden, is heel belangrijk voor voorbereiding voor eender wat, omdat je op die manier kan anticiperen op wat komen gaat. Als je in je inbeelding al een haalbaar doel doet, en daarin slaagt terwijl je je dat inbeeldt, is de kans veel groter dat je het ook wanneer voor echt daarin slaagt, zolang je niet extreem pessimistisch, extreem optimistisch of extreem onhaalbare dingen voorstelt, maar realistisch en gebalanceerd qua emoties. Maar met je inbeelding kan je heel veel doen. Veel angsten vallen daar ook mee te overwinnen zoals bvb. podiumangst. Bijvoorbeeld bij het "trainen" voor professioneel turnen, is de inbeelding meer dan 50% van het werk.

Hetgeen ik goed kan, automatiseer ik, hetgeen ik niet goed kan beeld ik in om daar op te voor te bereiden en op te trainen. Al kan dat ook met "focus" te maken hebben.

Wat beeld je dan in, iets dat ik nog nooit gedaan heb om bvb. de processen die je moet doorlopen om te slagen nog eens te overlopen, of hoe je een examen maakt waar je wat stress voor hebt om de stress onder controle te houden. Wat doe je dan op automatic pilot, bvb. dit bericht typen (ik kijk totaal niet welke toets ik druk en sta daar echt niet meer bij stil. Dat is automatic pilot, en beeld ik niet meer in). Bij veel wat ik zeg of typ, denk ik wel na over hoe en wat ik zou zeggen/schrijven, wat de impact van zo een reactie zou zijn, en dat is dan een simulatie van enkele seconden of veel minder. Bij meer risicovolle situaties, denk ik daar langer over na.

 

[Tonerider]

Ik kan me situaties inbeelden maar toch zie ik ze niet 'visueel'. Ik kan me inbeelden wat ik allemaal zou doen met een miljoen euro, maar dat betekent niet dat ik de voorwerpen die ik zou kopen ook visueel zie.
Ik weet bijv. hoe een bos er uit ziet en een chalet, maar toch kan ik dat visueel niet heel duidelijk zien als ik aan deze voorwerpen denk en helemaal niet als een totaalbeeld. Ik kan daar geen fantasiebeeld van maken. (en daar ben ik dan wel jaloers op bij schilders en zo die direct hele landschappen kunnen zien).

Ook het aangehaalde rode vlak: ik weet wat een rood vlak is, maar toch kan ik het me niet visualiseren.
Dat is bij vreemde talen ook zo een beetje. Ik kan een taal zoals frans of duits redelijk goed begrijpen.
Als ik een tekst lees of een gesprek hoor kan ik begrijpen waar het over gaat. Maar als ik zelf moet praten, kan ik de woorden niet ophalen, ondanks dat ik ze dus wel degelijk ken.

Wat ik bijv. wel kan is beelden ophalen van foto's die ik al gemaakt heb en die kan ik wel beschrijven, maar dat is dan omdat ik datzelfde beeld al tientallen keren heb gezien.
En als zaken al langer geleden zijn, wordt het weer moeilijk:
vb: Ik weet hoe mijn grootouders eruit zagen, maar ik kan niet mijn ogen dicht doen en ze letterlijk zien. Nochtans zit die herinnering wel in mijn geheugen want ik droom soms van hen. En ik herken hen natuurlijk ook nog op foto.
Nu ja, sowieso ben ik slecht met gezichten: Persoonlijk zou ik heel slecht zijn om een verdachte te beschrijven. (deels omdat ik veel vergeet). Ik heb ooit een uur met iemand nieuw staan praten en de volgende dag herkende ik hem al niet meer Telkens ik verhuis duurt het maanden eer ik mijn buren echt herken en dan nog kan het zijn als ik ze in een andere gemeente zou tegen komen dat ik ze niet meer herken



Wat ik wel heb is mijn eigen stem die constant praat. Ik ga heel veel in discussie met mijn eigen. Of voer gesprekken met anderen. Nu ja, gesprekken, eerder monologen. Vb. iemand snijdt me de pas af in het verkeer en dan begin ik innerlijk daar een heel gesprek met te voeren om aan te tonen hoe gevaarlijk zijn gedrag was. Of ik moet op sollicitatie of een huis bezoeken en dan ben ik innerlijk al tegen hen aan het babbelen over waarom ze mij moeten kiezen en zo.
En dat stemmetje gaat enkel op off als ik afgeleid ben door bijv. een film, gaming of zo. Maar zodra die afleiding stopt, starten de gesprekken weer. Best vermoeiend.
Ook tijdens het typen hoor ik mijn eigen de tekst lezen.

 

[Lakigigar]

Op basis hiervan zou ik eigenlijk meer moeten trainen op visueel memoriseren en mijn inbeeldingsvermogen gebruiken om grote stukken leerstof te verwerken. Misschien dat dat ook wel daarmee te maken heeft, ik ben minder sterk in tactiel memoriseren (wat misschien mijn "onhandig handenarbeid verklaart), en vooral in auditief memoriseren ben ik vrij zwak. Je kan me opdragen 5 keer een taak op te noemen, en zeker als het om een complexe taak gaat die ik niet ken, zal ik het ofwel nog steeds niet verstaan ofwel niet voldoende informatie hebben daaruit om er iets mee te doen. Al kunnen andere factoren meespelen daarin. Ik heb moeite met mensen begrijpen als ze niet goed articuleren wat ze zeggen, en ook heel veel moeite om geconcentreerd te luisteren. Al ben ik totaal niet doof, maar heb wel het gevoel dat ik meer ruis heb en meer moeite heb met filteren van wat essentieel is qua geluid, wat soms concentratieproblemen veroorzaakt. Al is het zeker niet zo eenzijdig als ik het hier misschien vermeld, want visueel heb ik wat moeite met het zien van ver (al heeft dat nu niet te maken met het brein, maar eerder met het oog) en bvb. tactiel kan ik toch wel goed overweg met een toetsenbord en muis of met een consolebakje.

Dat kan wel verklaren waarom ik zo goed ben in spelling, ook in vreemde talen, zeker wanneer het om letterlijk feitenkennis gaat, is dat letterlijk "opslaan". Met die gegevens vervolgens iets doen, gaat dan minder. Dat heb ik ervaren toen ik wiskunde voornamelijk visueel leerde, en op een gegeven moment (door achtergrondproblemen en een moeilijke thuissituatie) volledig de mist inging, wanneer ik me niet 100% meer inzette, moeite had om in de les op te letten en dan voornamelijk vertrouwde op visueel memoriseren van wiskunde, wat een totaal verkeerde manier was. Voor alles slaagde ik eigenlijk op spaarmodus, en voor wiskunde had ik 14% omdat ik merkte dat het niet ging als ik niet oplette in de les. Bij spelling kan ik dan bvb. wel de woorden memoriseren. Dat is ook de reden waarom ik heel sterk ben in schrijven & lezen, zeker in schrijven vergeleken met luisteren & spreken van vreemde talen of zelfs mijn eigen taal, en ik weinig fouten maak, tenzij grammaticaal (zinsbouw/-structuur of vervoegingsfouten). In het lager was ik ook altijd met voorsprong de beste in spelling van mijn heel jaar. Dat is altijd een enorm talent van mij geweest, en ik haalde niet eens het onderste uit de kan (omdat het ook niet moest).

Met getallen heb ik nu éénmaal dat comfort niet, of wanneer het meer om toepassen en begrijpen gaat, dan om puur feitenkennis (en blokken). In dat laatste excelleer ik gewoon, daarom dat ik niet voor een exact wetenschappelijke achtergrond heb gekozen, maar om mens-wetenschappen. En in mijn vrije tijd hou ik me inderdaad graag bezig met natuurfenomen, maar exact wetenschappelijk onderzoek ligt me wat minder. Het enige van wiskunde waar ik goed in ben is statistiek, en dat ligt me een stuk beter, alsook de toepassing van wiskunde in mens-wetenschappelijke richtingen, en kansrekenen. Deels ook door mijn ervaring in weddenschappen, het lezen en interpreteren van (hoofdzakelijk politieke) peilingen enzovoort. Dat zal ook wel met het interesseveld te maken hebben.

Ik denk dat ik sterk ga moeten inzetten op visuele memorisering, het leren begrijpen en het leren opstellen van verhaaltjes van moeilijk begrijpbare leerstof en het vasthouden van motivatie, discipline en het beter leren omgaan met dingen die niet te voorzien vallen. Nu heb ik wel het idee dat ik mentaal een stuk sterker sta dan vroeger, en ik heb zeker en vast het gevoel dat het me nu wel gaat lukken. Veel meer zin om eraan te beginnen, om me in te zetten en ook een stuk meer zelfvertrouwen, verantwoordelijkheid en onafhankelijkheid tegenover vroeger... En als het nu niet komt, zal het nooit komen. Als het me nu wel lukt, dan bevestig ik toch wel het "laatbloeiers-imago" van mijn familie.

 

[Lakigigar]

Wat doe je van opleiding misschien? (of nog middelbaar?)

Psychologie aan UGent.