Ik heb exact dit... ik kan heel in detail alles "voor de geest halen met mijn ogen open", maar ogen dicht en dat rood vierkant? NiksHa, heel herkenbaar. Al zegt zelfs een heel expliciete beschrijving mij nauwelijks iets. Ik kan dan wel weten dat een persoon bruine ogen, donkerrood haar, hoge jukbenen en een wipneus heeft, ik kan dat eigenlijk niet combineren in een echt gezicht, dat blijft meer een soort blur. Dus tenzij er echt gigantische veranderingen zijn (ik denk nu bijvoorbeeld aan de castings van Nynaeve, Egwene en Perrin van Wheel of Time in de aankomende verfilming die gespeeld worden door zwarte acteurs), valt mij dat nauwelijks op wanneer de uiterlijke descriptie van een personage in een boek niet overeenkomt met een casting. Bij verfilmingen stoor ik me dan veel meer aan hoe acteurs bepaalde lijnen zeggen, met welke emotie, ... enzovoort. Daar voel ik wél meteen aan hoe dat afwijkt van hoe het in het boek was (ja Michael Gambon als Dumbledore in The Goblet of Fire, ik kijk naar jou).
Zelfs mensen die ik heel er goed ken (mijn vrouw, kinderen, ouders, ...) kan ik eigenlijk niet haarscherp voor mij zien. En eigenlijk beter met mijn ogen open (zonder dat ze er zijn natuurlijk ) dan met mijn ogen gesloten. Maar ik moet mij dan meer op details focussen, dan dat ik het hele gezicht kan zien. Ik kan het eigenlijk niet goed omschrijven. Meer fragmentarisch dan een vloeiend beeld.
Moest ik kunnen tekenen (ik kom niet verder dan stokfiguurtjes), zou ik wel tot behoorlijk in detail mijn omgeving kunnen optekenen. Ik kan in mijn hoofd door heel wat plekken waar ik ooit ben geweest of die ik heb gezien perfect doorwandelen. Anderzijds was ik op school rampzalig als het aankwam op driedimensionale oefeningen in meetkunde. Dat werkte gewoon niet in mijn hoofd.
Geen idee wat dat juist wil zeggen.