Aphantasia - Waar het donker (en stil) is

[Vierkant]

Wie kent het, wie heeft het? Nee, dit is geen grap.

Aphantasia - Wikipedia

en.wikipedia.org

 

[zwarten]

Is dit niet normaal? Ik moet dan denken aan het werk van Piaget die aantoonde dat hoe jonger je bent hoe meer je visueler bent in gedachten. Naarmate dat de taal en de kennis komt vorm je je innerlijke stem.

 

[anders.]

Mijn vrouw heeft dat ooit als onderzoekje gedaan in haar opleiding. Een aantal random figuren en de kandidaten moesten zeggen wat ze daar in konden zien. 1 van de figuren die ik me herrinner was een bol met een staafje naar beneden en 7 staafjes rondom.
Alle volwassen beschreven het exact zo. Bij kinderen kwamen de grappigste antwoorden naar boven (bvb: een spin in handstand ).

Ik heb mij toen kapot gelachen met de antwoorden van die kinderen .

Wel jammer dat we dat zo verleren. Komt blijkbaar ook deels door hoe ons onderwijs werkt, heel sterk gefocust op feiten, inzichten, ... en te weinig op creativiteit. Maar als je dat omkeert dan krijg je natuurlijk mensen die kennis ontbreken om de economie te doen draaien.

Trouwens ook een groot "tegenargument" voor de typische hypnose die je op tv ziet. "beeld je in dat je op een strand ligt", de meeste mensen kunnen dat niet.

 

[Vierkant]

Is dit niet normaal? Ik moet dan denken aan het werk van Piaget die aantoonde dat hoe jonger je bent hoe meer je visueler bent in gedachten. Naarmate dat de taal en de kennis komt vorm je je innerlijke stem.

Nee, ik denk niet dat het normaal is. Normale mensen zien (naar wat ik begrijp) een troebel of vervormd beeld bij dingen die ze zich niet goed herinneren. Ik dacht dat alleen mensen met een fotografisch geheugen dat konden, maar dat is als je alle beelden quasi perfect voor de geest kan halen. Bij aphantasia lukt dat gewoon helemaal niet. Zwart. Ik kan het alfabet bijvoorbeeld niet visualiseren en heb enkel concepten/gedachtes. Zelfs van mijn overleden mama heb ik geen beeld. Ik heb ook panische angst voor als ik ooit eens een beschrijving van een crimineel feit moet geven, lol.

Mijn vrouw heeft dat ooit als onderzoekje gedaan in haar opleiding. Een aantal random figuren en de kandidaten moesten zeggen wat ze daar in konden zien. 1 van de figuren die ik me herrinner was een bol met een staafje naar beneden en 7 staafjes rondom.
Alle volwassen beschreven het exact zo. Bij kinderen kwamen de grappigste antwoorden naar boven (bvb: een spin in handstand ).

Ik heb mij toen kapot gelachen met de antwoorden van die kinderen .

Wel jammer dat we dat zo verleren. Komt blijkbaar ook deels door hoe ons onderwijs werkt, heel sterk gefocust op feiten, inzichten, ... en te weinig op creativiteit. Maar als je dat omkeert dan krijg je natuurlijk mensen die kennis ontbreken om de economie te doen draaien.

Trouwens ook een groot "tegenargument" voor de typische hypnose die je op tv ziet. "beeld je in dat je op een strand ligt", de meeste mensen kunnen dat niet.

Wat ik op de subreddit lees is dat de meeste dat laatste wel redelijk goed kunnen. Misschien niet helemaal haarscherp. Bij presentaties zeggen ze toch ook wel eens dat je het publiek naakt moet voorstellen. Non-fictie boeken hebben beschrijvingen van personages en dan maken mensen in hun hoofd er een scene van. Ja nee, geen lol voor mij want ik moet die feiten allemaal letterlijk opslaan zonder beeld.

I ain't afraid of no ghosts: people with mind-blindness not so easily spooked

newsroom.unsw.edu.au

Je zou het ook verder kunnen trekken. In principe zou je als je aan een citroen denkt de smaak moeten kunnen voorstellen. Als mensen over vuile dingen bezig zijn bij het eten, dan stoort mij dat helemaal niet. Daarnaast is mijn innerlijke stem stil, anderen zouden hunzelf echt horen. Muziek kan ik bijvoorbeeld ook niet afspelen in mijn hoofd. Dan is dat mijn (stille) innerlijke stem gedachte die denkt aan hoe de woorden na elkaar komen.

 

[anders.]

Nee, ik denk niet dat het normaal is. Normale mensen zien (naar wat ik begrijp) een troebel of vervormd beeld bij dingen die ze zich niet goed herinneren. Ik dacht dat alleen mensen met een fotografisch geheugen dat konden, maar dat is als je alle beelden quasi perfect voor de geest kan halen. Bij aphantasia lukt dat gewoon helemaal niet. Zwart. Ik kan het alfabet bijvoorbeeld niet visualiseren en heb enkel concepten/gedachtes. Zelfs van mijn overleden mama heb ik geen beeld. Ik heb ook panische angst ooit eens een beschrijving van een crimineel feit te moeten geven, lol.


Wat ik op de subreddit lees is dat de meeste dat laatste bijvoorbeeld wel kunnen. Misschien niet helemaal haarscherp. Bij presentaties zeggen ze toch ook wel eens dat je het publiek naakt moet voorstellen. Non-fictie boeken hebben beschrijvingen van personages en dan maken mensen in hun hoofd er een scene van. Ja nee, geen lol voor mij want ik moet die feiten allemaal letterlijk opslaan zonder beeld.

Je zou het ook verder kunnen trekken. In principe zou je als je aan een citroen denkt de smaak moeten kunnen voorstellen. Ook zoals mensen over vuile dingen bezig zijn bij het eten. Mij stoort dat helemaal niet. Mijn innerlijke stem is stil, anderen zouden hunzelf echt horen. Muziek kan ik bijvoorbeeld ook niet afspelen in mijn hoofd. Dan is dat mijn (stille) innerlijke stem gedachte die denkt aan hoe de woorden na elkaar komen.

Volgens mij kunnen de meeste mensen zich een "gevoel" inbeelden, namelijk wel het tot rust komen aan een strand. Maar niet effectief het beeld voor ogen krijgen. Bij een boek lezen lukt dit veel makkelijker inderdaad (daar speel ik wel nog scenes af).
De "innerlijke stem" kan je trouwens makkelijker testen ook Als je gewoon iets typt en je "hoort" iemand zeggen wat je typt dan heb je die innerlijke stem he Ik hoor nu bvb in mijn hoofd alles wat ik nu typ...

 

[Vierkant]

Volgens mij kunnen de meeste mensen zich een "gevoel" inbeelden, namelijk wel het tot rust komen aan een strand. Maar niet effectief het beeld voor ogen krijgen. Bij een boek lezen lukt dit veel makkelijker inderdaad (daar speel ik wel nog scenes af).

Maar hoezo lukt dit bij een boek wel en bij een geleide meditatie dan niet? Bij mij lukt het geen van beide, al zou ik het graag willen.

Links zou een fotografische visualisatie zijn, midden een normale (en varianten zoals met/zonder kleur) en rechts dan aphantasia.

De "innerlijke stem" kan je trouwens makkelijker testen ook Als je gewoon iets typt en je "hoort" iemand zeggen wat je typt dan heb je die innerlijke stem he Ik hoor nu bvb in mijn hoofd alles wat ik nu typ...

Nee, nope die innerlijke stem heeft nog nooit gebabbeld voordeel is wel dat ik nooit stemmetjes ga horen.

 

[anders.]

Bij een boek zie ik ook niet echt "beeld" he. Maar je leeft je mee in in de personages en er is wel "iets" van feeling met het verhaal dat ik wel onder verbeelding zou plaatsen.
Ik heb echt nog nooit gehad dat ik hetzelfde had bij geleide meditatie. Ik kan wel effectief mijn gedachten compleet uitschakelen, dus effectief aan niks denken.

 

[Vierkant]

Bij een boek zie ik ook niet echt "beeld" he. Maar je leeft je mee in in de personages en er is wel "iets" van feeling met het verhaal dat ik wel onder verbeelding zou plaatsen.
Ik heb echt nog nooit gehad dat ik hetzelfde had bij geleide meditatie. Ik kan wel effectief mijn gedachten compleet uitschakelen, dus effectief aan niks denken.

Probeer de Ganzflicker test eens op full screen als je geen epilepsy hebt.

 

[anders.]

Probeer de Ganzflicker test eens op full screen als je geen epilepsy hebt.

Aha, ik heb dat volgens mij ooit op Werchter gedaan. Was zo'n strandstoel en dan een soort "zonnebril" waarbij rode leds knipperden en dan inderdaad witte ruis. En toen heb ik dat wel echt gehad (was niet 100% zeker of ik niet gewoon in slaap gevallen was).

 

[Mojo]

I was this old when... ik er dus achter kwam dat niet iedereen een (sterke) visuele fantasie heeft. Ik ben echt verbaasd over wat ik hier lees...

 

[Proto]

I was this old when... ik er dus achter kwam dat niet iedereen een (sterke) visuele fantasie heeft. Ik ben echt verbaasd over wat ik hier lees...

Ja ik ook echt hetzelfde. Kan me het leven ook niet voorstellen zonder innerlijke stem, ik dacht dat iedereen dat sowieso had Ook zoals daar iemand zegt dat hij het beeld van een strand niet kan inbeelden is echt vreemd voor mij. Bij mij komt dat onmiddellijk precies Wel interessante thread.

 

[Vierkant]

I was this old when... ik er dus achter kwam dat niet iedereen een (sterke) visuele fantasie heeft. Ik ben echt verbaasd over wat ik hier lees...

Ja ik ook echt hetzelfde. Kan me het leven ook niet voorstellen zonder innerlijke stem, ik dacht dat iedereen dat sowieso had Ook zoals daar iemand zegt dat hij het beeld van een strand niet kan inbeelden is echt vreemd voor mij. Bij mij komt dat onmiddellijk precies Wel interessante thread.

Het is één van de vele dingen die nog maar weinig onderzocht zijn. Waarschijnlijk omdat er geen incentive voor is. Volgens recente (kleine) studies hebben 1 tot 5% van de mensen geen visuele of sensorische verbeelding. Die ondervinden eigenlijk geen nadeel want bv uit een intern onderzoek bij Pixar blijken de managers daar meer en betere verbeelding te hebben dan de tekenaars.

Ik viel ook van mijn stoel toen ik erachter kwam dat mijn brein een beetje anders werkt dan anderen. Daarnaast ook een diagnose van ADD en zelfdiagnose SDAM*. Volgens papier dus een redelijk strange wired mind maar ik kan toch zonder problemen meedraaien in de maatschappij

*Mijn geheugen is niet in staat om dingen (uit mijn kindertijd) te herleven met bijhorende gevoelens. Als iemand een anekdote vertelt voelt het voor mij altijd aan of ze de details ter plaatse verzinnen om mensen te entertainen. Ik leef continue in het hier en nu en ben dus niet echt de meest interessante persoon op een feestje. Hoewel het grotere plaatje en alles zien tot in de kleinste details mij wel goed afgaat

 

[Lakigigar]

Ik vind het heel vreemd dat iedereen hier niets antwoord. Ik heb er al over gelezen, maar is het niet zo dat mensen verwachten dat "verbeelding" realiteit is. Je beeldt toch alles wat je doet gewoon in? Hoe is het dan bij jullie dromen? Of kunnen jullie dan niet dagdromen. Ik vind dagdromen bijvoorbeeld gewoon verslavend, als de real-life activiteit waar ik me mee bezig hou, niet leuk is. En in dat geval ga ik gewoon in dagdroommodus of ik dat nu wil of niet. De tijd gaat dan ook veel sneller voorbij. Het nadeel is dan wel dat mijn responssnelheid erg laag wordt (polderblindheid zou een heel groot probleem zijn bij autorijden, maar ook luisteren naar niet interessante mensen is erg moeilijk + als ze niet goed articuleren dan nog eens).

Bij mij is dit dus echt zeer sterk, en ik gebruik het ook heel vaak. Ik kan me alles verbeelden wat ik wil. Zelfs dromen zijn zeer gedetailleerd en kleurrijk (soms/meestal ook vrij psychedelisch, weird en abstract), alleen vergeet ik ze erg snel (maar dat is met herinneringen van mij ook het geval).

Ik kan een flashyrood vierkant heel makkelijk inbeelden, ik moet daar mijn ogen niet voor sluiten. Ik krijg een heel sterk visueel rood vierkant te zien. Mijn spelling is deels ook zo goed, omdat ik woorden ook voor me kan halen en visualiseer als het om wat moeilijkere woorden gaat. De meeste schrijffouten zijn typfouten of uit een automatische drang. Zelfs bij andere talen kan ik het vrij goed.

Innerlijke stem is ook heel sterk bij mij. Mental training kan ik ook heel goed (het voorstellen van gebeurtenissen, anticiperen, etc. maar soms zelf heel weirde dingen waar ik in geslaagd ben zoals spelen met overtuigingen, leugen en waarheid, self-fullfilling prophecy in zowel negatieve als positieve zin etc...

Het strafste wat betreft on-topic wat ik al gedaan heb is vanuit verbeelding/dagdroom letterlijk in een slapende staat gaan (en de dagdroom omzetten in een droom), vermoedelijk in een soort meditatieve staat.

Qua fotografische geheugen, geen idee hoe je dat moet testen, maar ik heb ooit (nog niet zo lang geleden) recent een test daarop gedaan zonder voorbereiding of compleet onverwacht, en daaruit bleek wel dat ik bijna foutloos een random afbeelding kon namaken die ik kort ervoor had gezien, en dit viel de persoon die dit testte op (alsook de manier waarop ik de tekening maakte, blijkbaar anders dan bij de meeste mensen).

Ik ben sterk visueel aangelegd vermoedelijk. Auditief een heel stuk minder. Dat merk ik bij films bijvoorbeeld ook. Maar dus zoals gezegd, lyrics van muziek, dialoog in dromen, moeilijk memoriseren van wat mensen zeggen tegen mij. Goed, de sterkte is ook om dat te "weten", hoe jouw brein werkt en je daarop aan te passen. Bij studeren doe ik het dus visueel, en niet auditief. Enige wat ik wel kan is informatie / herinneringen koppelen aan melodieën, maar dus niet aan teksten. [Bij muziek luister ik dus vooral naar instrumentele muziek, soms waar de stem eigenlijk een instrument is, in plaats van een middel om te communiceren of iets over te brengen. De genres waar ik naar luister beamen dat ook, ofwel is de stem erg etherisch ofwel is er geen stem. In elk geval moet een stem mooi klinken en geef ik eigenlijk niet echt veel fucks om wat ze zeggen, want ik let daar toch niet op, of memoriseer dat niet].

EDIT:
Het strafste misschien nog niet verteld... maar bijvoorbeeld ik begreep als kind niet waarom mensen porno keken. Ik denk echt dat ik één v/d weinige mannen ben die nog nooit een pornosite heb opengedaan (of ja, toch niet bewust). Het interesseert me gewoon niet, en ik wil mijn multimedia niet infecteren met de malware / ads en dat soort dingen. Ik doe dus niet aan zelfbevrediging doormiddel van het bekijken van porno, want mijn verbeelding volstaat. Natuurlijk heb ik wel bijvoorbeeld ooit gezien hoe het moet of wat het is, door accidenteel te kijken of via films, maar mijn verbeelding volstaat voor de vrouw te creëren, en dan kan je van daaruit verder of alles ermee doen wat je wilt. Het is dus niet zo dat ik aseksueel ben, het is gewoon dat mijn seksuele verbeelding wellicht enorm groot is, waardoor porno eigenlijk ontgoochelt of tegenvalt... of niet praktisch genoeg is?

Op basis van die ervaringen is het misschien inderdaad wel zo dat het brein van de meeste anderen anders werkt, dan dat van mij, gezien de meesten toch wel op pornosites surfen, maar ik heb gewoon niet het gevoel dat ik dat nodig heb. Maar tegelijkertijd is het ironisch genoeg vreemd om voor te stellen dat anderen dit niet kunnen.

Misschien doe ik het eigenlijk wel meer op de manier waarop de mensen dat deden in de 19e eeuw en ervoor, toen er geen multimedia was, of pornoboekjes etc... . Enige waar het wel op kon waren de naakte schilderijen, maar hoeveel mensen zullen er één gehad hebben? Nu trouwden mensen wel vroeg toen, maar... als kind? moest het wel zo zeker?

 

[Lifen]

Ik zie niks. Ik dacht altijd dat dat normaal was, maar inderdaad, enkele maanden terug voor het eerst over aphantasia gehoord.
Dat mensen zich een heel landschap voor de geest kunnen halen, straf.

 

[Pana]

Ik zit tussen 3 en 5, maar niet per se altijd enkel 4 bvb. Ik zal eerder naar 3 neigen bij onrealistische verbeelding zoals high fantasy, en meer naar de 5 voor een verbeelding in een gekende of realistische setting. Daardoor is het voor mij vaak relatief moeilijk om me in te kunnen leven in boeken, gezien ik wel graag science fiction en fantasy lees.
Stemmen lukken wel veel beter.

 

[glashelder]

Volgens mij kunnen de meeste mensen zich een "gevoel" inbeelden, namelijk wel het tot rust komen aan een strand. Maar niet effectief het beeld voor ogen krijgen.

Oei ja nee, zoals anderen verbaas ik me hier wel een beetje in wat je zegt. Ik kan mij dat perfect inbeelden, zelfs tot aan de kleuren van de parasol en mensen hun zwembroek

 

[Mulan]

I was this old when... ik er dus achter kwam dat niet iedereen een (sterke) visuele fantasie heeft. Ik ben echt verbaasd over wat ik hier lees...

Idem!

Wat ik veelal haat bvb, zijn verfilmingen van boeken. De films wijken te vaak af van het boek.
Maar nu bedenk ik me dus dat het waarschijnlijk gewoon de beelden zijn die totaal niet kloppen met de beelden die ik creëer terwijl ik lees.

 

[anders.]

Oei ja nee, zoals anderen verbaas ik me hier wel een beetje in wat je zegt. Ik kan mij dat perfect inbeelden, zelfs tot aan de kleuren van de parasol en mensen hun zwembroek

Wel, ik kan dat dus helemaal niet. Ik kan dan weer wel het geluid van een oceaan voor de geest halen...
En dan zijn mensen verbaasd dat ik totaal niet kan tekenen enzo

Idem!

Wat ik veelal haat bvb, zijn verfilmingen van boeken. De films wijken te vaak af van het boek.
Maar nu bedenk ik me dus dat het waarschijnlijk gewoon de beelden zijn die totaal niet kloppen met de beelden die ik creëer terwijl ik lees.

Dat heb ik dus niet. De boeken zijn meestal beter omdat daar veel meer detail in staat (Harry Potter of Dan Brown boeken bvb), maar ik vind de verfilmingen niet slecht. Maar als ik een boek lees, en er is geen expliciete beschrijving van bvb iemand zijn gezicht, dan vult mijn verbeelding dat ook helemaal niet in.

Mijn dromen zijn ook gewoon altijd realistisch. Ik kan ze nog heel zelden herinneren, maar als het zo is, dan is het meestal een nachtmerrie over een realistisch scenario (auto-ongeval, baby in bed vergeten). Dan hoor ik mijn vrouw die na het kijken van Indiana Jones droomt over dat we moesten weglopen van een grote rots die naar beneden rolt

 

[Sir.Killalot]

Dat heb ik dus niet. De boeken zijn meestal beter omdat daar veel meer detail in staat (Harry Potter of Dan Brown boeken bvb), maar ik vind de verfilmingen niet slecht. Maar als ik een boek lees, en er is geen expliciete beschrijving van bvb iemand zijn gezicht, dan vult mijn verbeelding dat ook helemaal niet in.

Ha, heel herkenbaar. Al zegt zelfs een heel expliciete beschrijving mij nauwelijks iets. Ik kan dan wel weten dat een persoon bruine ogen, donkerrood haar, hoge jukbenen en een wipneus heeft, ik kan dat eigenlijk niet combineren in een echt gezicht, dat blijft meer een soort blur. Dus tenzij er echt gigantische veranderingen zijn (ik denk nu bijvoorbeeld aan de castings van Nynaeve, Egwene en Perrin van Wheel of Time in de aankomende verfilming die gespeeld worden door zwarte acteurs), valt mij dat nauwelijks op wanneer de uiterlijke descriptie van een personage in een boek niet overeenkomt met een casting. Bij verfilmingen stoor ik me dan veel meer aan hoe acteurs bepaalde lijnen zeggen, met welke emotie, ... enzovoort. Daar voel ik wél meteen aan hoe dat afwijkt van hoe het in het boek was (ja Michael Gambon als Dumbledore in The Goblet of Fire, ik kijk naar jou).

Zelfs mensen die ik heel er goed ken (mijn vrouw, kinderen, ouders, ...) kan ik eigenlijk niet haarscherp voor mij zien. En eigenlijk beter met mijn ogen open (zonder dat ze er zijn natuurlijk ) dan met mijn ogen gesloten. Maar ik moet mij dan meer op details focussen, dan dat ik het hele gezicht kan zien. Ik kan het eigenlijk niet goed omschrijven. Meer fragmentarisch dan een vloeiend beeld.

Moest ik kunnen tekenen (ik kom niet verder dan stokfiguurtjes), zou ik wel tot behoorlijk in detail mijn omgeving kunnen optekenen. Ik kan in mijn hoofd door heel wat plekken waar ik ooit ben geweest of die ik heb gezien perfect doorwandelen. Anderzijds was ik op school rampzalig als het aankwam op driedimensionale oefeningen in meetkunde. Dat werkte gewoon niet in mijn hoofd.

 

[:unsure:]

Wat is een innerlijke stem?