Reply 1988
Ondertussen uitgekeken. Ik vroeg me de laatste paar weken af waarom ik eigenlijk zo weinig films en series had gelogged in mijn Letterboxd maar toen stond ik er bij stil dat ik eigenlijk iedere dag zo goed als een hele film kijk. Reply 1988 bestaat namelijk uit 20 afleveringen van anderhalf uur, met de laatste paar afleveringen zelfs eerder tegen de 2 uur.
Hoe een slice of life serie zonder gigantische onwaarschijnlijke drama's, over Korea in de 80's en 90's een 30tal uren kan blijven boeien en niet vervelen is me eigenlijk nog steeds een raadsel. Meer dan dat zelfs, hoe het zo een onwaarschijnlijk scala aan emoties kan teweegbrengen bij iemand die amper iets kent van Korea in die tijd. Een meesterwerk.
Het is absoluut niet zonder fouten, verwacht je niet aan een artistiek kunstwerk, glorieuze cinematografie of diepe dialogen. Alles aan deze serie is 'normaal'. We volgen de levens van een aantal families in een wijk van Seoul tijdens de 80's en 90's, de kinderen in hun laatste jaren van middelbaar die zich zorgen maken over liefde, vriendschappen en de toekomst, de ouders die zich zorgen maken over ouder worden, menopauze, geld problemen, ... En toch steekt alles zo vol emotie. Blijheid, verdriet, kwaadheid, verlies, winst, nostalgie ... Ik denk dat ik gemiddeld om de aflevering een stevige traan heb moeten wegpinken, ieder aflevering hard gelachen en bij de laatste aflevering een soort mix van de twee.
Sommige zaken zijn wat moeilijker te snappen omdat het zo specifiek voor Koreaanse cultuur is of specifiek voor de tijdsperiode maar ik zever niet als ik zeg dat ik tegen het einde van de serie mezelf bijna een inwoner van hun wijk in hun tijd voelde. Een afscheid van een geweldige serie die steeds als een warm dekentje diende wanneer ik hem bekeek.