Welke 'onhebbelijke' eigenschap had je liever niet?

[Lint]

5 Vieze kantjes van mezelf die ik liever kwijt dan rijk zou zijn:

1. Uitstelgedrag
2. Uitstelgedrag
3. Uitstelgedrag
4. Uitstelgedrag
5. Betweterigheid

Die 5e kan ik relatief onder controle houden, zeker als het mij persoonlijk zou schaden (bvb op werk, bij echte vrienden,...).
Dat uitstelgedrag krijg ik niet onder controle, zeker omdat het nooit een negatief gevolg heeft.


Ik kan me dus heel goed vinden in dit:

De meeste stress die ik heb in mijn leven is self-inflicted omdat ik allerlei dingen die ik moet doen, gaande van kleine administratieve taken tot grote renovaties slecht plan. Moest ik consequent een half uur per dag bezig zijn met 'de dingen die ik moet doen' dan was er waarschijnlijk geen vuiltje aan de lucht, maar ik kan dus perfect gewoon 2 weken allemaal dingen laten ophopen, daar elke dag over nadenken (en gestresseerd door geraken), om er vervolgens volstrekt niks aan te doen.

Op een bepaald moment schiet ik dan toch in actie (wanneer ik een aanmaningsbrief krijg ofzo) en dan ga ik tot een kot in de nacht manisch alles weer proberen bij te werken en dan denk ik natuurlijk 'hè hè, fijn dat alles nu gewoon weer in orde is'. En dan begint het spel weer van vooraf aan.

Maar het volgende past dan absoluut niet:

Ik heb ook grote moeite met dingen afmaken.

Uitstelgedrag
Plannen maken om vanalles te doen wanneer ik een week verlof heb, waar dan niks van in huis komt.

Ik ben een (heel traag opstartende) diesel. Ik begin niet snel, maar eenmaal vertrokken, akker ik door totdat het klaar is.

En plannen? Dat is toch iets voor morgen lijkt me .

Door mijn eigen onzekerheid en door over alles de controle te willen behouden heb ik een vies kantje ontwikkeld.
Dit komt vooral naar boven wanneer de kinderen er zijn + nog een grote groep mensen waardoor ik de controle kwijt raak over het geheel en ik heel gepikeerd begin te reageren op alles en iedereen en heel kortaf wordt tegen iedereen (en dus niet kan genieten van de mooie momenten met z'n allen samen).

Dit wordt erger naarmate hoe close ik ben met desbetreffende mensen, wat het eens zo erg maakt.
Ik vind het zelf enorm erg dat ik zo wordt in die (voor mij) stress situaties en baal enorm achteraf. Omdat ik net zou willen dat ik de chilled layback persoon zou zijn op die momenten, maar helaas in tegendeel... Op die manier duw ik natuurlijk de mensen die mij het nauwst aan het hart liggen het meest weg.

Geen idee hoe ik dit kan oplossen, ik ben sowieso al "gestressed" als het op onze kinderen aankomt, constant op de loer voor gevaren (waar kunnen ze bv. afvallen, wespen, elkaar niet ambeteren, enzovoorts). En ik wist op voorhand (voor we kinderen hadden) eigenlijk niet dat ik zo in elkaar zat En dat zuigt dus wel enorm.

Schattie?
En als niet: Laat aub weten als ge tips hebt, ik heb er hier ook zo 1 rondlopen.

 

[Margu]

Ik ben "the overthinker"

Ik zit godganse dagen monologen in mijn hoofd te voeren. En dat is best wel lastig met momenten. Dat zorgt er ook voor dat ik vaak nogal zwaar geladen/gelaten kan zijn omdat ik met vanalles bezig ben. Dat kan gaan hoe ik komend weekend wil inplannen, tot bedenken dat ik bepaalde zaken niet heb gezegd tegen een vriend enkele weken geleden. Maar evengoe dat ik niet genoeg "ik zie je graag" zeg aan mijn vriendin en dat het feit dat ik me niet altijd even goed voel op het werk misschien wel aan mezelf ligt.
Maar vooral mezelf in vraag stellen, mijn levensweg in vraag stellen, mijn huidige situatie en waar ik naartoe wil. Of ik mijn kansen al verkeken heb om bepaalde dingen te doen. Of ik iets wel zou doen. Of ik het beter anders had gedaan?

Komt daarbij dat ik bepaalde zaken me totaal niet aantrek, maar andere dingen me veel te hard ga aantrekken. Dat ik zaken ga uitspitten om een manier om te weten hoe dat komt of van waar iets komt. Heel vaak zien mensen dat niet aan mij, waaruit blijkt dat ik dus vaak een facade draag en er altijd wel heel chillekes bijloop. Terwijl de molen in mijn hoofd maar blijft draaien en prikkels opnemen.

Met als uitkomst dat ik voel dat ik depressie gevoelig ben. Geen professionele bevestiging, maar ik neig er toch naar als ik alle symptomen bij elkaar leg. Ik moet er dus voor zorgen dat mijn batterij mooi opgeladen blijft

Perfect uitgelegd en ik vind mij hier helemaal in.

Daarnaast ook een grote 'twijfelaar'. Echt een kut eigenschap, je kan het nog verdoezelen door te zeggen dat je "veel over dingen denkt". Maar op een gegeven moment ontploft mijn hoofd door dat ik geen beslissing durf/kan nemen. Altijd het gevoel dat ik de verkeerde keuze maak. Ook het gevoel dat ik vroeger vaak een verkeerde keuze heb gemaakt en daar kan ik mij soms in verliezen in moeilijkere periodes. Nu wel de vriendin die mij met de voeten op de grond zet, maar zelfs dat helpt niet altijd. Ben nu aan het denken om professionele hulp te zoeken. Onlangs eigenlijk heel zwaar aan mijn eigen zitten twijfelen dat het niet meer leuk was, door een mengeling van stress en angst. Ik was gevraagd voor een trouw shoot en had toegezegd. Achteraf gezien was de dag zelf niet zo erg en als ik de reacties achteraf hoor ben ik trots. Maar als ik de weg er naartoe denk dan breekt het angstzweet mij terug uit.

Daarnaast soms ook een sociale angst. Ik moet mij aanzetten en doorduwen om bvb vrienden uit te nodigen. Terwijl ik weet dat het altijd kei leuk is en ik van zo een avonden geniet. Waarom dit is snap ik ook niet.

Iemand al effectief professionele hulp gezocht voor zijn beschreven problemen hier?

 

[Lint]

Iemand al effectief professionele hulp gezocht voor zijn beschreven problemen hier?

Dat is iets voor morgen

 

[Spector]

Perfect uitgelegd en ik vind mij hier helemaal in.

Daarnaast ook een grote 'twijfelaar'. Echt een kut eigenschap, je kan het nog verdoezelen door te zeggen dat je "veel over dingen denkt". Maar op een gegeven moment ontploft mijn hoofd door dat ik geen beslissing durf/kan nemen. Altijd het gevoel dat ik de verkeerde keuze maak. Ook het gevoel dat ik vroeger vaak een verkeerde keuze heb gemaakt en daar kan ik mij soms in verliezen in moeilijkere periodes. Nu wel de vriendin die mij met de voeten op de grond zet, maar zelfs dat helpt niet altijd. Ben nu aan het denken om professionele hulp te zoeken. Onlangs eigenlijk heel zwaar aan mijn eigen zitten twijfelen dat het niet meer leuk was, door een mengeling van stress en angst. Ik was gevraagd voor een trouw shoot en had toegezegd. Achteraf gezien was de dag zelf niet zo erg en als ik de reacties achteraf hoor ben ik trots. Maar als ik de weg er naartoe denk dan breekt het angstzweet mij terug uit.

Daarnaast soms ook een sociale angst. Ik moet mij aanzetten en doorduwen om bvb vrienden uit te nodigen. Terwijl ik weet dat het altijd kei leuk is en ik van zo een avonden geniet. Waarom dit is snap ik ook niet.

Iemand al effectief professionele hulp gezocht voor zijn beschreven problemen hier?

Ik ben aan het informeren om me eens te laten testen op bepaalde "stoorinissen" zoals ADD, ADHD, Hypersensitiviteit (al is dat niet echt te testen) of andere zaken. Ik denk dat een soort van stempel de deugddoende bevestiging zou kunnen zijn, of dat hoop ik althans.

 

[Sneeuwstorm]

5 Vieze kantjes van mezelf die ik liever kwijt dan rijk zou zijn:

1. Uitstelgedrag
2. Uitstelgedrag
3. Uitstelgedrag
4. Uitstelgedrag
5. Betweterigheid

Die 5e kan ik relatief onder controle houden, zeker als het mij persoonlijk zou schaden (bvb op werk, bij echte vrienden,...).
Dat uitstelgedrag krijg ik niet onder controle, zeker omdat het nooit een negatief gevolg heeft.


Ik kan me dus heel goed vinden in dit:


Maar het volgende past dan absoluut niet:


Ik ben een (heel traag opstartende) diesel. Ik begin niet snel, maar eenmaal vertrokken, akker ik door totdat het klaar is.

En plannen? Dat is toch iets voor morgen lijkt me .




Schattie?
En als niet: Laat aub weten als ge tips hebt, ik heb er hier ook zo 1 rondlopen.

Terwijl een doorsnee auto gewoon start, moet ik soms eerst een half uur mijn garage afzoeken naar mijn startkabels om te starten. Daar zou ge het nog het best mee kunnen vergelijken

 

[Lint]

Terwijl een doorsnee auto gewoon start, moet ik soms eerst een half uur mijn garage afzoeken naar mijn startkabels om te starten. Daar zou ge het nog het best mee kunnen vergelijken

Oh maar dat is nog reuze efficiënt imo. Gij ziet een probleem en lost het dus op.

Om dezelfde metafoor te gebruiken: Ik ben eerst ne dag irritant omdat ik weet dat ik mijn auto MOET gaan starten.
Dan vind ik mijn sleutels niet, dus dan geef ik het maar op voor die dag.
Dan start de auto niet, en dus doe ik eerst maar een vergelijkende dieptestudie over alle pros en cons van verschillende startkabels, uiteraard elke 30sec onderbroken door een afleiding van een stom filmke / kind / kat / stofke dat op de grond ligt /... ANYTHING dat maar niet hetgene is dat ik MOET doen.
Als ik dan de juiste kabel geselecteerd heb, duurt het nog 3 dagen eer ik die bestel, want... who the fuck knows.
Bij het leveren ben ik natuurlijk niet thuis, dus 3 weken later op de deadline dat ze het zouden terugsturen haal ik het op bij het postpunt.
En dan blijft die kabel in de verpakking zitten totdat mijn ma belt "seg gij ging toch al hier zijn? ", wanneer ik dus eindelijk mijne auto gestart krijg.


Daarentegen als we een dringende situatie pakken als in "visibele deadline op werk niet halen" of "mijn dochter heeft een probleem", heb ik op 2minuten de ruit in geslagen en via youtube geleerd hoe ik de auto moet hotwiren.

 

[Green Mamba]

Ik ben een uitbesteder. Ik begin gewoon niet graag aan dingen die ik nog nooit gedaan heb. Zoals klusjes bijvoorbeeld. Ik zoek dat allemaal wel op en toevallig is er altijd wel iemand in de buurt die dat klusje dan gaat doen, waardoor ik me er geen zorgen om moet maken.

Ik probeer zelf wel eens dingen , maar ik heb gewoon een grote faalangst dat die dingen dan mislukken en ik het overnieuw moet doen. Ondanks dit net goed is, want die fouten zou ik kunnen leren.

Ooit zal het wel eens goedkomen.

 

[Sneeuwstorm]

Oh maar dat is nog reuze efficiënt imo. Gij ziet een probleem en lost het dus op.

Om dezelfde metafoor te gebruiken: Ik ben eerst ne dag irritant omdat ik weet dat ik mijn auto MOET gaan starten.
Dan vind ik mijn sleutels niet, dus dan geef ik het maar op voor die dag.
Dan start de auto niet, en dus doe ik eerst maar een vergelijkende dieptestudie over alle pros en cons van verschillende startkabels, uiteraard elke 30sec onderbroken door een afleiding van een stom filmke / kind / kat / stofke dat op de grond ligt /... ANYTHING dat maar niet hetgene is dat ik MOET doen.
Als ik dan de juiste kabel geselecteerd heb, duurt het nog 3 dagen eer ik die bestel, want... who the fuck knows.
Bij het leveren ben ik natuurlijk niet thuis, dus 3 weken later op de deadline dat ze het zouden terugsturen haal ik het op bij het postpunt.
En dan blijft die kabel in de verpakking zitten totdat mijn ma belt "seg gij ging toch al hier zijn? ", wanneer ik dus eindelijk mijne auto gestart krijg.


Daarentegen als we een dringende situatie pakken als in "visibele deadline op werk niet halen" of "mijn dochter heeft een probleem", heb ik op 2minuten de ruit in geslagen en via youtube geleerd hoe ik de auto moet hotwiren.

Dan moet er wel een zekere motivatie al zijn om dat probleem op te lossen want als het dan compleet tegen mijn goesting is dan is 30 minuten zeer optimisch

 

[Googke]

Ik ben mega-impulsief en leef enorm van dag op dag. Iets kan me gedurende een periode enorm begeesteren terwijl ik het na een bepaalde periode volledig kan laten links liggen. Gebeurt op zowat ieder vlak: potentiële hobby waarin ik me verdiep, mezelf informeren omtrent vermogensbeheer, manieren bekijken om sociale contacten te verbreden.

Gevolg: door een overaanbod blijf ik in een cirkel draaien omdat ik geen keuze kan maken, "want dan loop ik dat mis".
Resultaat: ik doe niks.

+ pessimistische levensvisie. Er zijn periodes dat ik wat optimistischer in het leven sta, maar een paar tegenslagen en tot zover die periode.

Ik ben ook zeer slecht in het lezen van mensen. Ik ben uitbundig en een echte flapuit van aard wat me toch vaak in ongemakkelijke situaties bracht.

 

[Sneeuwstorm]

Gevolg: door een overaanbod blijf ik in een cirkel draaien omdat ik geen keuze kan maken, "want dan loop ik dat mis".
Resultaat: ik doe niks.

Herkenbaar. Ik wil eens een spel opstarten, of een serie of whatever. Maar WELK spel ga ik nu opstarten??? Ik kan daar dan al uren tijd mee verliezen met het denken over welk spel ik ga opstarten, en dat ik dan een spel opstart als het al 22u 's avonds is of later, en dat ik bijgevolg na middernacht in mijn bed kruip en ik 's anderendaags vermoeid op mijn werk zit. Mijn avond is dan ook niet geslaagd wanneer ik niet gegamed heb als ik dat van plan was.
Door het overaanbod wilt ge geen tijd verliezen en direct het juiste spel opstarten, waardoor ge paradoxaal genoeg juist nog meer tijd verliest ...
Gelukkig ben ik nu volop bezig met Xenoblade Chronicles 3, en kom ik nog wel een uur of 20-30 toe voor het uitgespeeld is en ik weer moet nadenken over welk spel ik daarna ga spelen.

 

[pardal]

Mijn gruwelijke afkeer van technische klusjes.

Iets ophangen in huis, kleine herstellingen ma echt alles wat technisch is of waar gereedschap voor nodig is, moet ofwel de vrouw doen ofwel zoek ik iemand die het komt doen.

Ik heb daar en geen inzicht in en geen geduld voor en totaal geen enkel zelfvertrouwen in dat ik het kan. Bijkomend interesseert mij die afwerking totaal niet ben al blij als iets bolt.

Maar ben superjaloers op dat vlak op de partner van de meter van een van de kinderen. Die kerel kan echt alles. Heeft zijn huis zo goed als zelf gebouwd. Kinderen willen een zwembad? Geen probleem 2 dagen en er staat een zelfgemaakt zwembad in de hof.

 

[makila]

Ik sport redelijk veel in verhouding tot leeftijdsgenoten en ik werk al 20+ jaar full time.

Maar ik ben van nature gewoon lui. Dus ik doe alleen maar 'iets' als dit echt moet.
Ik moet echt elke dag vechten tegen die luiheid, doe ik dat niet, dan werd ik "beroepsdopper"

 

[Sneeuwstorm]

Mijn gruwelijke afkeer van technische klusjes.

Iets ophangen in huis, kleine herstellingen ma echt alles wat technisch is of waar gereedschap voor nodig is, moet ofwel de vrouw doen ofwel zoek ik iemand die het komt doen.

Ik heb daar en geen inzicht in en geen geduld voor en totaal geen enkel zelfvertrouwen in dat ik het kan. Bijkomend interesseert mij die afwerking totaal niet ben al blij als iets bolt.

Gelijk wanneer ik een PC in elkaar steek. Fuck cable management. Als het opstart en deftig werkt, dat is't voornaamste.

Nooit begrepen dat sommige mensen daar kunnen geduld voor opbrengen om zoiets te doen.

 

[Tomski]

Ik leef met mijn gedachten te ver in de toekomst ipv met het heden bezig te zijn. Rekening houden met planning is ok maar ik ben soms helemaal bekaf van de draaimolen in mijn hoofd die al met 500 dingen bezig is die nog niet van toepassing zijn. En die leiden me af van waar ik effectief bezig moet mee zijn.

En da's dus op alle gebied. Van zodra ik een auto gekocht heb bv ben ik al aan de volgende aan het denken. Tijdens het eten ben ik in mijn hoofd de menu van morgen al aan het overlopen. Op reis ben ik die van volgend jaar al aan het plannen.

 

[pardal]

Gelijk wanneer ik een PC in elkaar steek. Fuck cable management. Als het opstart en deftig werkt, dat is't voornaamste.

Nooit begrepen dat sommige mensen daar kunnen geduld voor opbrengen om zoiets te doen.

Maar ge kunt een PC in elkaar steken. Ik zeg al op voorhand nee omdat ik 1 er niets van ken en 2 veel te bang ben iets verkeerd te doen, waardoor het mij achteraf meer zal kosten.

Terwijl ik, al zeg ik het zelf, wel de capaciteiten heb om via opzoekingswerk uit dokteren hoe ik een pc in elkaar moet steken.

Stom voorbeeld, onze caravan staat geparkeerd in de inrit (met poort). Mijn auto kan daar langs staan als ik goed inparkeer.

Ik parkeerde de auto op straat en mijn schoonvader wees me erop dat de auto gemakkelijk langs de caravan kan staan. Ik heb nu na een week erover te twijfelen toch geprobeerd om de auto er langs te zetten en dit ging gelijk niets. Maar heeft me zoveel stress bezorgt tijdens inparkeren, alsook toen ik de eerste keer er terug uit wou rijden.

 

[Sneeuwstorm]

Maar ge kunt een PC in elkaar steken. Ik zeg al op voorhand nee omdat ik 1 er niets van ken en 2 veel te bang ben iets verkeerd te doen, waardoor het mij achteraf meer zal kosten.

Terwijl ik, al zeg ik het zelf, wel de capaciteiten heb om via opzoekingswerk uit dokteren hoe ik een pc in elkaar moet steken.

Stom voorbeeld, onze caravan staat geparkeerd in de inrit (met poort). Mijn auto kan daar langs staan als ik goed inparkeer.

Ik parkeerde de auto op straat en mijn schoonvader wees me erop dat de auto gemakkelijk langs de caravan kan staan. Ik heb nu na een week erover te twijfelen toch geprobeerd om de auto er langs te zetten en dit ging gelijk niets. Maar heeft me zoveel stress bezorgt tijdens inparkeren, alsook toen ik de eerste keer er terug uit wou rijden.

Ik rijd liever 500 meter verder met mijn auto dan dat ik zotte manoeuvres moet doen , en dan zeker als er andere auto's achter mij staan kan ik dat niet verdragen dat ze op mij moeten wachten, of dat ze mij zien sukkelen.
Ik rijd ook liever alleen per auto, want ik heb een soort van sociale angst dat anderen commentaar zouden hebben op mijn rijstijl of dat ik dan dingen verkeerd ga doen.
Om het even wat ik moet doen van manueel werk, heb ik liever niet dat er anderen in mijn buurt zijn, ik ben niet erg handig en ik heb liever niet dat ze mij zien prutsen met iets.

Als ge een paar keren een PC hebt in elkaar gestoken dan is dat kinderspel in feite.
Maar vraagt mij niet om tegels te leggen of een WC te herstellen.

 

[Deleted member 621]

[...] ik heb een soort van sociale angst dat anderen commentaar zouden hebben op mijn rijstijl of dat ik dan dingen verkeerd ga doen.
Om het even wat ik moet doen van manueel werk, heb ik liever niet dat er anderen in mijn buurt zijn, ik ben niet erg handig en ik heb liever niet dat ze mij zien prutsen met iets.

Enorm herkenbaar.

 

[pardal]

Ik rijd liever 500 meter verder met mijn auto dan dat ik zotte manoeuvres moet doen , en dan zeker als er andere auto's achter mij staan kan ik dat niet verdragen dat ze op mij moeten wachten, of dat ze mij zien sukkelen.
Ik rijd ook liever alleen per auto, want ik heb een soort van sociale angst dat anderen commentaar zouden hebben op mijn rijstijl of dat ik dan dingen verkeerd ga doen.
Om het even wat ik moet doen van manueel werk, heb ik liever niet dat er anderen in mijn buurt zijn, ik ben niet erg handig en ik heb liever niet dat ze mij zien prutsen met iets.

Als ge een paar keren een PC hebt in elkaar gestoken dan is dat kinderspel in feite.
Maar vraagt mij niet om tegels te leggen of een WC te herstellen.

Zo herkenbaar.

Maar ook als ge dan wel iets doet en het lukt ge eigenlijk ziet dat heel uwe stress nergens voor nodig was.

 

[Sylverscythe]

Ik ben een uitbesteder. Ik begin gewoon niet graag aan dingen die ik nog nooit gedaan heb. Zoals klusjes bijvoorbeeld. Ik zoek dat allemaal wel op en toevallig is er altijd wel iemand in de buurt die dat klusje dan gaat doen, waardoor ik me er geen zorgen om moet maken.

Ik probeer zelf wel eens dingen , maar ik heb gewoon een grote faalangst dat die dingen dan mislukken en ik het overnieuw moet doen. Ondanks dit net goed is, want die fouten zou ik kunnen leren.

Ooit zal het wel eens goedkomen.

Mijn gruwelijke afkeer van technische klusjes.

Iets ophangen in huis, kleine herstellingen ma echt alles wat technisch is of waar gereedschap voor nodig is, moet ofwel de vrouw doen ofwel zoek ik iemand die het komt doen.

Ik heb daar en geen inzicht in en geen geduld voor en totaal geen enkel zelfvertrouwen in dat ik het kan. Bijkomend interesseert mij die afwerking totaal niet ben al blij als iets bolt.

Maar ben superjaloers op dat vlak op de partner van de meter van een van de kinderen. Die kerel kan echt alles. Heeft zijn huis zo goed als zelf gebouwd. Kinderen willen een zwembad? Geen probleem 2 dagen en er staat een zelfgemaakt zwembad in de hof.

In deze twee herken ik me ook wel. Ik denk dat het een beetje ligt aan hoe ik opgevoed was, mijn vader was zo'n doe-het-zelver zonder veel geduld. Dus die deed alles zelf wel maar met veel gevloek en dan soms schots en scheef omdat hij het beu was. Hij had ook al toen ik een kind was een beetje het vooroordeel dat ik wel gewoon goed kon studeren maar twee linker handen had. Het resultaat is dat ik geen zin had om dat te demonstreren, hij geen geduld om me wat aan te leren...en dat ik uiteindelijk dan ook weinig ervaring heb met die zaken.

Niet dat ik volgens mij onhandig ben, heel mijn doctoraat draaide rond kleine stukjes film onder een microscoop op een gebied van 60 µm bij 60 µm te leggen, en doorheen mijn studies genoeg labowerk gedaan.

Maar ik heb gewoon een grote mentale barrière om zelf aan zoiets te beginnen in het huis. Dat is dan altijd veel (over)denken, websites en youtube afschuimen, en twijfelen/aarzelen. Mijn broer is op dat vlak een tegenpool, die vliegt daarin zonder enige planning en heeft de ervaring en handigheid om dat op te lossen.

Nu goed, het betert wel, vaak uit noodzaak, maar een klusser die alles zelf doet zal ik niet worden.

 

[Dr. Sheldon Cooper]

Pff, ik heb er wel enkele eigenlijk. Waar ik me bewuster van word naarmate ik ouder aan het worden ben.

Mijn ergste zorg is dat ik precies nooit eens in het moment kan zijn/blijven bij dingen. Tijdens het kijken van een goede film, tijdens het gamen, tijdens seks, tijdens het lezen, tijdens presentaties op het werk. Ik ben precies zo snel afgeleid en mijn gedachten dwalen dan altijd af naar randzaken die totaal niet boeien op dat moment. Als iemand tijdens de film in de bioscoop bvb ook maar een seconde aan het fluisteren is 4 rijen achter mij, ga ik me daar de hele film op focussen. Tijdens een vrijpartij deze week was ik plots aan het denken wat ik ga aandoen van kleren tijdens ons restaurantbezoek volgende week Ik kan precies nooit nog eens echt in een ervaring of in een moment zitten zonder te denken aan random zever.

Toiletshy zijn op het werk en een verschrikkelijk picky eater zijn, zijn ook dingen die ik graag zou veranderen moest het kunnen.