PBR Streetgang
Well-known member
Eindelijk! Nog eens een boek uitgelezen… Deze keer van een auteur die wel in mijn lijst van favoriete schrijvers komt, maar dan ergens onderaan omdat ik altijd een dubbel gevoel heb bij sommige van zijn stilistische en narratieve technieken.
Het gaat om The New York Trilogy van Paul Auster. Het concept is geweldig, drie unieke variaties op de detectiveroman, en met hier en daar wat onverwachte meta-narratie die duidelijk bewust is van het feit dat het boek zelf een constructie is. Auster schrijft waanzinnig mooie passages, maar af en toe voelt het wat aan als postmodernism for dummies. Hij introduceert geregeld ‘hit-and-run’ experimentele en filosofische trukjes die helemaal niet zo diep graven als hij zelf lijkt te denken, en het is tegelijkertijd ook duidelijk dat zijn hart ligt bij een narratief gedreven, klassieke vertelmodus.
Maar dat terzijde, dit is steengoede literatuur, een aanrader voor iemand die iets complexere materie wil dan je gemiddelde luchthavenroman.
Het gaat om The New York Trilogy van Paul Auster. Het concept is geweldig, drie unieke variaties op de detectiveroman, en met hier en daar wat onverwachte meta-narratie die duidelijk bewust is van het feit dat het boek zelf een constructie is. Auster schrijft waanzinnig mooie passages, maar af en toe voelt het wat aan als postmodernism for dummies. Hij introduceert geregeld ‘hit-and-run’ experimentele en filosofische trukjes die helemaal niet zo diep graven als hij zelf lijkt te denken, en het is tegelijkertijd ook duidelijk dat zijn hart ligt bij een narratief gedreven, klassieke vertelmodus.
Maar dat terzijde, dit is steengoede literatuur, een aanrader voor iemand die iets complexere materie wil dan je gemiddelde luchthavenroman.