Toevluchtsoord voor de (toekomstige) mama's en papa's

[horste]

Het enige wat bij mij knaagt bij het niet gaan voor een tweede kind is dat mijn dochter nooit een broer of zus zal hebben. Ze vraagt er niet echt naar en ik weet dat samenspelen onder kleine kinderen geen garantie op succes is, maar ik hoop dat we later nooit te horen krijgen van haar dat het een gemis was.

Buiten dat: ik heb drie dagen per week de twee neefjes op bezoek om ze naar school te brengen en ik ben toch altijd blij dat het tijd is om te vertrekken.

Ja ik moet zeggen dat ik vroeger wel enorm gevloekt heb op mijn zussen, maar eens je wat ouder bent vind ik het toch een meerwaarde die ik niet meer zou kunnen missen. 'T is niet evident in elk geval

 

[Avondland]

Ja ik moet zeggen dat ik vroeger wel enorm gevloekt heb op mijn zussen, maar eens je wat ouder bent vind ik het toch een meerwaarde die ik niet meer zou kunnen missen. 'T is niet evident in elk geval

Bij mij is het eerder omgekeerd: wel leuk om een broer te hebben gehad (want speelkameraadje), maar ik heb er vandaag niet veel meer aan. Familiale situatie is daar "ingewikkeld" geworden.

 

[Holocene]

Weten dat ge opnieuw voor twee jaar vertrokken zijt met de miserie is iets wat me weinig aanspreekt.

Ik schrik er eigenlijk van hoe snel je van die "miserie" verlost zijt.

Ik haat poedermelk flesjes maken. Ook steeds afmeten "zoveel schepjes", toren van poeder meesleuren naar de crèche, als je op stap zijt, ...

Onze dochter is nu 6maand en zit nog op 3 flesjes. Één sochtends, savonds en snachts. bij de oudste voelde dat aan als een eeuwigheid.

We hebben ook wel het geluk dat het een zéér flinke eter is. Zowel groentepap als fruitpap gaat er vlot 250-300gr binnen.

 

[sainsaw]

Hier ook twee kinderen (4 en 1,5 jaar) en kan wel beamen wat iedereen zegt, veel verschil in tijd voor jezelf of elkaar. Vaak is ieder met één kind weg dus zijn we als partners ook nog eens minder samen.
We zullen ook niet snel de kinderen wegdoen (jongste heeft nog nooit ergens anders geslapen) of een babysit inhuren. Maar we beginnen wel te merken dat dit eens nodig wordt en we beide op ons tandvlees zitten qua tijd vr ons zelf en als koppel.

Voelt wel wat wrang aangezien we beide 4/5de werken (Wel in functie van de kinderen, dus niet vrij) en het toch nog niet aankunnen.

 

[Wilcao]

Hier wil de vrouw ook een tweede met continu "Ja, rationeel wil ik er eigenlijk geen tweede, maar het is gewoon een gevoel"
Dat in een jaar waarin we ook gaan bouwen, kwestie van al helemaal geen tijd te hebben. En tegelijkertijd klagen dat ze vond tijdens de vorige zwangerschap dat onze relatie een dipje had (al heb ik dat zo niet beleefd )
Voor mij is eentje eigenlijk goed, een tweede zou enkel zijn omdat zij het echt wil, al kijk er ook wat tegenop. De dochter is nu dik anderhalf, en nu begin ik het pas echt "leuk" te vinden. Ervoor was het wel vertederend etc, maar ik vond er weinig aan. Weten dat ge opnieuw voor twee jaar vertrokken zijt met de miserie is iets wat me weinig aanspreekt.
Dat + het feit dat alles nu relatief makkelijk te regelen is qua opvang, hobby's, ... en dat volgens mij wegvalt bij een tweede.
Maar ik wil er ook geen groot gat tussen qua leeftijd dus er zal binnenkort toch een keuze gemaakt moeten worden

Dat is exact bij ons ook de situatie. Ik zou het ook meer doen met oog op de toekomst, maar rationeel wil ik eigenlijk niet. Uiteraard zou je rationeel ook niet eentje willen (ik dan). Wij/ik gaan ook deze zomer de knoop doorhakken.

 

[Sylverscythe]

Het enige wat bij mij knaagt bij het niet gaan voor een tweede kind is dat mijn dochter nooit een broer of zus zal hebben. Ze vraagt er niet echt naar en ik weet dat samenspelen onder kleine kinderen geen garantie op succes is, maar ik hoop dat we later nooit te horen krijgen van haar dat het een gemis was.

Buiten dat: ik heb drie dagen per week de twee neefjes op bezoek om ze naar school te brengen en ik ben toch altijd blij dat het tijd is om te vertrekken.

Hier is het gedeeld standpunt ook om het bij één te houden. Maar bij mijn vrouw knaagt het wel wat voor dezelfde redenen als bij jou: die kan altijd op haar vier zussen (en soms op haar ene broer) rekenen en vond haar kindertijd met zoveel volk ook leuk.

 

[horste]

Hier ook twee kinderen (4 en 1,5 jaar) en kan wel beamen wat iedereen zegt, veel verschil in tijd voor jezelf of elkaar. Vaak is ieder met één kind weg dus zijn we als partners ook nog eens minder samen.
We zullen ook niet snel de kinderen wegdoen (jongste heeft nog nooit ergens anders geslapen) of een babysit inhuren. Maar we beginnen wel te merken dat dit eens nodig wordt en we beide op ons tandvlees zitten qua tijd vr ons zelf en als koppel.

Voelt wel wat wrang aangezien we beide 4/5de werken (Wel in functie van de kinderen, dus niet vrij) en het toch nog niet aankunnen.

Waarom geen babysit inhuren? Hier komt de babysit sowieso 1 keer per maand om als koppel iets te gaan doen (eten, een film,...). Daarnaast ook wel af en toe eens voor zaken waar we niet onderuit komen, maar we letten er wel op om regelmatig met twee eens weg te gaan. Anders zit je inderdaad snel vast in het enkel mama-papa zijn, en ik denk dat dat op termijn een ongezonde situatie is.

 

[sainsaw]

Waarom geen babysit inhuren? Hier komt de babysit sowieso 1 keer per maand om als koppel iets te gaan doen (eten, een film,...). Daarnaast ook wel af en toe eens voor zaken waar we niet onderuit komen, maar we letten er wel op om regelmatig met twee eens weg te gaan. Anders zit je inderdaad snel vast in het enkel mama-papa zijn, en ik denk dat dat op termijn een ongezonde situatie is.

Jaa, geen idee, staan er alletwee wa wantrouwig tegenover, vriendin vindt het moeilijk om de kinderen los te laten (zelfs bij mij als ze late heeft) uit schrik dat er iets gebeurt of zij er niet voor kan zorgen.
Bij mij speelt meer het feit dat het mijn kinderen zijn dus ik ervoor moet "opdraaien" en niemand anders mee lastig vallen. Weet dat dit een foute gedachte is maar is nogal moeilijk los te laten, alhoewel het laatste tijd meer en meer lukt

Maar samen weggaan is dus nog lastig.

 

[Lint]

Mijn vrouw blijft gewoon doen wat ze doet. Ikzelf ga op onregelmatiger tijdstippen werken.

Daaruit zou ik denken dat uw schoonouders net meer op de kinderen moeten passen, en ze (mogelijks) van daaruit reageren?

Als in "we hebben al zoveel voor jullie gedaan zodat ge het hoofd boven water kon houden, en nu gaan jullie het nog moeilijker maken en moeten wij nog meer oppassen"?

 

[Mr. Rager]

Het enige wat bij mij knaagt bij het niet gaan voor een tweede kind is dat mijn dochter nooit een broer of zus zal hebben. Ze vraagt er niet echt naar en ik weet dat samenspelen onder kleine kinderen geen garantie op succes is, maar ik hoop dat we later nooit te horen krijgen van haar dat het een gemis was.

Buiten dat: ik heb drie dagen per week de twee neefjes op bezoek om ze naar school te brengen en ik ben toch altijd blij dat het tijd is om te vertrekken.

Ik en mijn vriendin komen zelf uit een groot gezin, dus het gevoel is bij ons misschien sowieso al anders. Wij hangen ook allemaal serieus aan elkaar, meer zelfs dan vroeger.

Ik laat het misschien negatief uitschijnen, maar een mens is een gewoontedier. Alles went na een tijdje, ook al is het nu voor een stuk op automatische piloot. Daarmee dat ik ook zeg: 3 kinderen, oké, maar enkel en alleen als ik minder kan gaan werken en meer tijd heb voor mezelf én de kinderen.

Nu de jongste op een zekere leeftijd komt (1j 4m), is het wel tof om ze samen te zien spelen en dingen ondernemen/uitvinden.

Vrijdag komt hier een slaapcoach langs. Zeer benieuwd naar!

 

[Sylverscythe]

Bij mij speelt meer het feit dat het mijn kinderen zijn dus ik ervoor moet "opdraaien" en niemand anders mee lastig vallen. Weet dat dit een foute gedachte is maar is nogal moeilijk los te laten, alhoewel het laatste tijd meer en meer lukt

Mja, daarom betaal je de babysitter natuurlijk. Het eerste argument speelt hier thuis ook hoor: een "vreemde" vertrouwen met je kind. Op zich is dat bij een crèche ook zo natuurlijk, maar het voelt nog net iets anders aan als het een enkele persoon is.

 

[Sylverscythe]

Ik vind dat wel heel tof die tweede. Kvond ook niet dat dat zo ongelooflijk veel extra werk met zich mee bracht. Ge blijft gewoon wel langer hangen in pamper periodes en niet zelf kunnen x of y.

Het zal ook wel afhangen van situatie tot situatie. Nog een 2de zoals onze dochter nu (goede slaper, goede eter, gezond - dit alles natuurlijk "hout vasthouden") zou ik ook nog zien zitten moesten we wat meer familie hebben om op terug te vallen. Maar als je dan natuurlijk een moeilijke slaper hebt zoals je hier toch wel eens ziet passeren, dan is de combinatie met een peuter toch wel uitdagend denk ik.

 

[taste like summer]

Kolven op het werk en dan de deksels van uw bewaarpotjes vergeten zijn thuis. Melk recht de lavabo in. Zo zonde.

 

[Lint]

Kolven op het werk en dan de deksels van uw bewaarpotjes vergeten zijn thuis. Melk recht de lavabo in. Zo zonde.

Ge kunt nog proberen uitdelen voor in de koffie ofzo

 

[Spoiler]

Kolven op het werk en dan de deksels van uw bewaarpotjes vergeten zijn thuis. Melk recht de lavabo in. Zo zonde.

Ik dekte dat dan af met aluminiumfolie en vroor dat in op het werk. Dan de andere dag mee als ik de deksels mee had. Ook wel eens een essentieel onderdeel van mijn kolftoestel vergeten. Dat was moeilijker op te lossen...

 

[Holocene]

Zonnig, verlengd weekend?

38.9c koorts en een zéér humeurige dochter

 

[Vrouwtje Theelepel]

Deze middag gaan fietsen met mijn vier en half jarige en ik zie een kleine hagedis op het fietspad liggen. Dus ik stop en we gaan even naar de hagedis kijken. Zoonlief helemaal onder de indruk. Maar, Limburg fietsparadijs, het was kei druk en we moesten aan de kant springen voor een groep fietsers en het hagedisje wordt plat gereden voor onze ogen.
We fietsen verder en zoonlief schudt het voorval precies vlot van zich af.
Flash forward naar bedtijd: " mama, ik moet heel de tijd ergens aan denken ik krijg het niet uit mijn hoofd" kleine pauze... "Ik had die hagedis moeten wegjagen. Of ik had tegen de fietser heel hard stop moeten roepen. "

Om nadien nog te zeggen dat hij hoopt dat andere fietsers het beestje naar het natuurhulpcentrem hebben gebracht waar ze heel speciale en goede dokters hebben.

 

[anders.]

Deze middag gaan fietsen met mijn vier en half jarige en ik zie een kleine hagedis op het fietspad liggen. Dus ik stop en we gaan even naar de hagedis kijken. Zoonlief helemaal onder de indruk. Maar, Limburg fietsparadijs, het was kei druk en we moesten aan de kant springen voor een groep fietsers en het hagedisje wordt plat gereden voor onze ogen.
We fietsen verder en zoonlief schudt het voorval precies vlot van zich af.
Flash forward naar bedtijd: " mama, ik moet heel de tijd ergens aan denken ik krijg het niet uit mijn hoofd" kleine pauze... "Ik had die hagedis moeten wegjagen. Of ik had tegen de fietser heel hard stop moeten roepen. "

Om nadien nog te zeggen dat hij hoopt dat andere fietsers het beestje naar het natuurhulpcentrem hebben gebracht waar ze heel speciale en goede dokters hebben.

Hier vorige week iets soortgelijks.
Vriendje komt spelen, er zitten veel slakken in de tuin. Wij leren onze dochter aan dat ze die in de planten moet zetten, het vriendje krijgt aangeleerd dat hij die moet plat stampen...
We all know where that ends.

 

[anders.]

Dochter haar voeten gemeten, maat 25. Schoentjes maat 26 gekocht.


Zara rekent blijkbaar op 1,5cm extra bovenop de lengte van de voet, dat is echt absurd veel voor kinderschoenen. De volledige tip van de schoen is 5cm, 2cm groter dan de voet, tenen van 2cm.
Bijgevolg zit haar voet dus zelfs maar amper in de tip...

 

[Lint]

We all know where that ends.

Waar?