Toevluchtsoord voor de (toekomstige) mama's en papa's

Als ik terugkijk naar hoe het was met maar 1 kind, denk ik: amai dat was gemakkelijk. Hoewel je dat op het moment zelf niet zo ervaart want het is uw eerste en alles is nog nieuw. Maar nu met 2 vind ik het toch wel écht pittig. Ik ben wat betreft nummer 2 wel ‘losser’ of geruster. Maar de combinatie van beide kinderen samen, vind ik toch echt een uitdaging zeker als ik er alleen voorsta. We hebben een (over)actieve 3,5 jarige en eentje die deze maand 1 wordt. Je moet ogen op uw rug hebben want de kleinste kruipt rond, trekt zich overal aan recht, steekt alles in z’n mond. Ondertussen steekt de grootste vanalles uit, moet je 100 keer zeggen: doe dit niet, laat uw broer met rust, geef hem zijn speelgoedje terug. Ergens naartoe gaan alleen met de 2 kinderen is een heel gedoe, een halve volksverhuis, alles in de auto laden, de 2 kinderen incluis. Als je met de buggy rijdt, kan je de oudste geen hand geven, of toch moeilijk want dat stuurt niet zo eenvoudig dan. De grootste is ook nog niet te betrouwen om zonder hand te lopen want hij luistert niet goed genoeg als je zegt: stop daar of blijf daar af. ‘K ben al quasi gestresseerd puur door dit hier neer te typen 😅
Heel herkenbaar allemaal :biglaugh:. Het betert gelukkig wel met ouder te worden. Je krijgt er gewoon andere soorten problemen voor in de plaats. :unsure:
 
Dit weer is toch echt zo niet goed, hè. Het is weer een hele tijd goed gegaan en sinds een paar weken ist weer non-stop ziek zijn. Al twee dagen op rij dat we blij mogen zijn als we drie uurtjes aan slaap halen en het lijkt er niet op dat we nu al aan de piek zitten. Ik wil echt niet dat ze grote wordt, maar ik wil wel dat haar immuunsysteem beter bolt :D
 
Dit weer is toch echt zo niet goed, hè. Het is weer een hele tijd goed gegaan en sinds een paar weken ist weer non-stop ziek zijn. Al twee dagen op rij dat we blij mogen zijn als we drie uurtjes aan slaap halen en het lijkt er niet op dat we nu al aan de piek zitten. Ik wil echt niet dat ze grote wordt, maar ik wil wel dat haar immuunsysteem beter bolt :D
Bij ons is het sinds december dat het van de ene naar de andere dochter gaat en dan naar ons. Constant is er wel iemand aan het hoesten, snotteren. De kleinste heeft nu weer een dubbele oorontsteking en keelontsteking. Moet je niet vertellen aan hoeveel slaap wij zitten deze week :biglaugh:
 
Als ik terugkijk naar hoe het was met maar 1 kind, denk ik: amai dat was gemakkelijk. Hoewel je dat op het moment zelf niet zo ervaart want het is uw eerste en alles is nog nieuw.
Dit zo hard hè, niet normaal. Wij betrappen er onszelf ook op, dat we denken "over wat wij eigenlijk klaagden en/of over stressen. Eén was echt easy" :p (maar dit is ook enkel en alleen maar omdat we er nu twee gewend zijn en moeten incasseren). Het is wel 24/7 full gas terwijl je bij één kind sneller eens "pauze" kan nemen (zo was het toch bij ons)

Voor de buggy problematiek, wij hebben iets zoals dit en onze oudste is er echt fan van


Maakt alles veel gemakkelijker als ze "NEE IK WIL STAPPEN" krijst om vervolgens na 10 meter te zeuren "papa moet mij dragen"
 
Dit zo hard hè, niet normaal. Wij betrappen er onszelf ook op, dat we denken "over wat wij eigenlijk klaagden en/of over stressen. Eén was echt easy" :p (maar dit is ook enkel en alleen maar omdat we er nu twee gewend zijn en moeten incasseren). Het is wel 24/7 full gas terwijl je bij één kind sneller eens "pauze" kan nemen (zo was het toch bij ons)

Voor de buggy problematiek, wij hebben iets zoals dit en onze oudste is er echt fan van


Maakt alles veel gemakkelijker als ze "NEE IK WIL STAPPEN" krijst om vervolgens na 10 meter te zeuren "papa moet mij dragen"
Dat is precies uit goud gemaakt :laugh:
 
Jullie berichten over 1 vs meerdere kinderen blijven wel hangen. :unsure:
Ook van collega’s vaak gehoord dat 1+1 allesbehalve 2 is. Dat samen met het feit dat onze eenjarige nu een droom is op vlak van slapen, maakt dat het eigenlijk alleen maar slechter kan worden. :unsure:
 
Om even op dit terug te komen, hier is het eigenlijk net het omgekeerde.

Bij de eerste waren wij (zeker in het begin) soms angstig en "durfden" we niet buiten komen of was het zeer gestructureerd en alles fijn uitgestippeld. Nu we er twee hebben komen we aanzienlijk meer buiten om eens een koffie te gaan drinken, gaan lunchen, wandelroutes etc.

Je moet natuurlijk wel wat toegevingen doen (je kan niet blijven tafelen tot de late namiddag, de oudste heeft haar bed wel nodig tegen ten laatste 13:30) maar we zijn meer "go with the flow" en we doen ook activiteiten waar we beide (zowel wij als de kinderen) iets aan hebben.

Maar bon, als het echt gaat over zaken/uitstappen zonder kinderen te doen ga ik wel akkoord dat de puzzel veel moeilijker is :) zeker als je geen terugval netwerk hebt.

Wij waren het type dat onze sub 1 jarige gewoon meenamen naar een house warming en lieten rond waggelen tot hij om 11u daar in slaap viel (en dan appart in de koets leggen en nog blijven).

Als hij dan wat lastig was op momenten moest maar 1 ouder zich even afzonderen.

Met 2 is dat al stuk lastiger. Niet enkel omdat ze met 2 zijn, maar ook de leeftijd combo denk ik. Je bent met 2 zoveel bezig dat je wat minder aan het event hebt als je het niet goed plant.
 
Jullie berichten over 1 vs meerdere kinderen blijven wel hangen. :unsure:
Ook van collega’s vaak gehoord dat 1+1 allesbehalve 2 is. Dat samen met het feit dat onze eenjarige nu een droom is op vlak van slapen, maakt dat het eigenlijk alleen maar slechter kan worden. :unsure:
In't begin vond dat ik ook wel maar dat wende rap om eerlijk te zijn.

Vond de stap van 1 naar 2 wel zwaarder dan van 2 naar 3. Ondanks dat er tussen de twee jongsten maar een dik jaar zat.
 
Amai herkenbaar dat van 1 naar 2... de jongste is bijna 2 jaar en we kijken echt uit naar het moment dat ze naar school mag. Een kennis van mij zei dat het drie jaar duurt per kind vooraleer uw leven terug in de plooi valt. Halleluja, nog een jaar te gaan. Wij zijn de eerste van onze vriendengroep met twee kinderen en ik moet vaak op mijn tong bijten over hoe easy de rest het eigenlijk heeft.

De momenten alleen met onze oudste dochter (4) zijn een zaligheid. Ze babbelen dan vlot, kennen grotendeels de regels, hun emoties zijn beter gereguleerd en ze kunnen gevaar inschatten. Als het bij eentje was gebleven hadden we daar misschien meer van kunnen genieten maar de liefde tussen die twee is onbeschrijfelijk en alleen al daarom zou ik het zo weer opnieuw doen.
 
Onze baby van 6 maanden rolt 's nachts altijd op zijn zij en buik. Op zijn buik ligt hij mooi met zijn hoofdje opzij, maar toch lees ik overal dat hij best zo niet kan blijven liggen omdat ze op hun buik blijkbaar dieper slapen wat allerlei risico's met zich meebrengt. Hij kan nog niet zelf terug op zijn rug rollen.

Wat deden jullie in zo'n geval? Hij verschiet altijd als ik hem weer op zijn rug leg, en een paar minuten later ligt hij toch weer op zijn buik. Ik zou hem zo laten slapen, maarja het internet staat vol alarmberichten dat dat echt niet oke is. Ik weet niet of dat terecht is, of dat het gewoon het internet is dat weer overdrijft :unsure:
 
Wel fijn om die verhalen te lezen over een tweede wanneer je een vrouw hebt die een tweede wilt en zelf nog heel hard twijfelt :unsure:
Ik lees vooral dat het betert met de tijd en wat is drie jaar in een mensenleven.

Awkward-smiling-old-man-meme-1lbeyi.jpg


Die mysterieuze andere problemen (kleine kinderen kleine zorgen, grote kinderen grote zorgen) mogen nog even achterwege blijven.

Onze baby van 6 maanden rolt 's nachts altijd op zijn zij en buik. Op zijn buik ligt hij mooi met zijn hoofdje opzij, maar toch lees ik overal dat hij best zo niet kan blijven liggen omdat ze op hun buik blijkbaar dieper slapen wat allerlei risico's met zich meebrengt. Hij kan nog niet zelf terug op zijn rug rollen.

Wat deden jullie in zo'n geval? Hij verschiet altijd als ik hem weer op zijn rug leg, en een paar minuten later ligt hij toch weer op zijn buik. Ik zou hem zo laten slapen, maarja het internet staat vol alarmberichten dat dat echt niet oke is. Ik weet niet of dat terecht is, of dat het gewoon het internet is dat weer overdrijft :unsure:
Enkel gevaarlijk als ze zelf niet kunnen rollen. Onze twee kinderen rolde ook altijd terug op hun buik en dat is perfect oké.
 
Wij waren het type dat onze sub 1 jarige gewoon meenamen naar een house warming en lieten rond waggelen tot hij om 11u daar in slaap viel (en dan appart in de koets leggen en nog blijven).

Als hij dan wat lastig was op momenten moest maar 1 ouder zich even afzonderen.

Met 2 is dat al stuk lastiger. Niet enkel omdat ze met 2 zijn, maar ook de leeftijd combo denk ik. Je bent met 2 zoveel bezig dat je wat minder aan het event hebt als je het niet goed plant.
Ah wij zijn net het omgekeerde :biglaugh:bij de oudste wou ik alles volgens het boekje doen (tot het obsessieve toe) en MOEST ze om 19u in bed liggen om de routine te bewaren etc.

Nu kunnen we het veel gemakkelijker los laten. De jongste in de draagmand, de oudste kunnen we haar slaap uur al goed rekken (op reis was het al snel 21:00)
 
Wel fijn om die verhalen te lezen over een tweede wanneer je een vrouw hebt die een tweede wilt en zelf nog heel hard twijfelt :unsure:

Het stopt ook niet. Madam wilt er 3, liefst 4. Ik heb nu eerder zoiets van, 't is goed.

De tweede is hier wel een ramp qua slapen, dat speelt ook mee bij mij. Wordt nog steeds 2 à 3 keer wakker per nacht, en stipt wakker om half 7.
Ik voel dat ik aan het kraken ben 🥲. Voor de rest wel een pracht van een kind.

Ik wilde er eigenlijk ook 3, maar die gaat er enkel komen als ik drastisch minder kan werken.
 
Ah wij zijn net het omgekeerde :biglaugh:bij de oudste wou ik alles volgens het boekje doen (tot het obsessieve toe) en MOEST ze om 19u in bed liggen om de routine te bewaren etc.

Nu kunnen we het veel gemakkelijker los laten. De jongste in de draagmand, de oudste kunnen we haar slaap uur al goed rekken (op reis was het al snel 21:00)

Alles heeft zijn voor en nadelen :p. Wij hebben nog steeds compleet geen routine waarmee we het onszelf soms wel moeilijker maken (ze worden echt veel 's nachts wakker en slapengaan routine duurt toch regelmatig bijna een uur), maar het geeft ook veel flexibiliteit.

We logeren zeer vaak bij familie. Per jaar toch zeker 5-6 weken op vakantie/bij familie en vaak in het weekend ook een dagje dat we ergens anders slapen. Ook lange autoritten overnacht horen daarbij.
Vind het ook aangenaam dat ze in het weekend lang mogen opblijven en je niet de hele routine perse om X uur moet starten.

In de week ook pas om 18.30 thuis sommige dagen en dan moeten we nog eten, dus 19.00 is zoiezo onmogelijk. Wij sturen ze in de week meestal ergens tussen 20.00 en 21.00 te slapen (0, 2 & 4 jaar).
 
Het stopt ook niet. Madam wilt er 3, liefst 4. Ik heb nu eerder zoiets van, 't is goed.

De tweede is hier wel een ramp qua slapen, dat speelt ook mee bij mij. Wordt nog steeds 2 à 3 keer wakker per nacht, en stipt wakker om half 7.
Ik voel dat ik aan het kraken ben 🥲. Voor de rest wel een pracht van een kind.

Ik wilde er eigenlijk ook 3, maar die gaat er enkel komen als ik drastisch minder kan werken.
2 is hier echt het maximum. Daar zijn we het wel over eens.
 
2 is hier echt het maximum. Daar zijn we het wel over eens.
Hier wil de vrouw ook een tweede met continu "Ja, rationeel wil ik er eigenlijk geen tweede, maar het is gewoon een gevoel"
Dat in een jaar waarin we ook gaan bouwen, kwestie van al helemaal geen tijd te hebben. En tegelijkertijd klagen dat ze vond tijdens de vorige zwangerschap dat onze relatie een dipje had (al heb ik dat zo niet beleefd :unsure: )
Voor mij is eentje eigenlijk goed, een tweede zou enkel zijn omdat zij het echt wil, al kijk er ook wat tegenop. De dochter is nu dik anderhalf, en nu begin ik het pas echt "leuk" te vinden. Ervoor was het wel vertederend etc, maar ik vond er weinig aan. Weten dat ge opnieuw voor twee jaar vertrokken zijt met de miserie is iets wat me weinig aanspreekt.
Dat + het feit dat alles nu relatief makkelijk te regelen is qua opvang, hobby's, ... en dat volgens mij wegvalt bij een tweede.
Maar ik wil er ook geen groot gat tussen qua leeftijd dus er zal binnenkort toch een keuze gemaakt moeten worden :p
 
Het enige wat bij mij knaagt bij het niet gaan voor een tweede kind is dat mijn dochter nooit een broer of zus zal hebben. Ze vraagt er niet echt naar en ik weet dat samenspelen onder kleine kinderen geen garantie op succes is, maar ik hoop dat we later nooit te horen krijgen van haar dat het een gemis was.

Buiten dat: ik heb drie dagen per week de twee neefjes op bezoek om ze naar school te brengen en ik ben toch altijd blij dat het tijd is om te vertrekken. :unsure:
 
Terug
Bovenaan