Toevluchtsoord voor de (toekomstige) mama's en papa's
- Onderwerp starter Joeri
- Startdatum
anonymousMF
Well-known member
Om even op dit terug te komen, hier is het eigenlijk net het omgekeerde.
Bij de eerste waren wij (zeker in het begin) soms angstig en "durfden" we niet buiten komen of was het zeer gestructureerd en alles fijn uitgestippeld. Nu we er twee hebben komen we aanzienlijk meer buiten om eens een koffie te gaan drinken, gaan lunchen, wandelroutes etc.
Je moet natuurlijk wel wat toegevingen doen (je kan niet blijven tafelen tot de late namiddag, de oudste heeft haar bed wel nodig tegen ten laatste 13:30) maar we zijn meer "go with the flow" en we doen ook activiteiten waar we beide (zowel wij als de kinderen) iets aan hebben.
Maar bon, als het echt gaat over zaken/uitstappen zonder kinderen te doen ga ik wel akkoord dat de puzzel veel moeilijker iszeker als je geen terugval netwerk hebt.
Wij waren het type dat onze sub 1 jarige gewoon meenamen naar een house warming en lieten rond waggelen tot hij om 11u daar in slaap viel (en dan appart in de koets leggen en nog blijven).
Als hij dan wat lastig was op momenten moest maar 1 ouder zich even afzonderen.
Met 2 is dat al stuk lastiger. Niet enkel omdat ze met 2 zijn, maar ook de leeftijd combo denk ik. Je bent met 2 zoveel bezig dat je wat minder aan het event hebt als je het niet goed plant.
In't begin vond dat ik ook wel maar dat wende rap om eerlijk te zijn.Jullie berichten over 1 vs meerdere kinderen blijven wel hangen.
Ook van collega’s vaak gehoord dat 1+1 allesbehalve 2 is. Dat samen met het feit dat onze eenjarige nu een droom is op vlak van slapen, maakt dat het eigenlijk alleen maar slechter kan worden.
Vond de stap van 1 naar 2 wel zwaarder dan van 2 naar 3. Ondanks dat er tussen de twee jongsten maar een dik jaar zat.
Vierkant
Well-known member
Amai herkenbaar dat van 1 naar 2... de jongste is bijna 2 jaar en we kijken echt uit naar het moment dat ze naar school mag. Een kennis van mij zei dat het drie jaar duurt per kind vooraleer uw leven terug in de plooi valt. Halleluja, nog een jaar te gaan. Wij zijn de eerste van onze vriendengroep met twee kinderen en ik moet vaak op mijn tong bijten over hoe easy de rest het eigenlijk heeft.
De momenten alleen met onze oudste dochter (4) zijn een zaligheid. Ze babbelen dan vlot, kennen grotendeels de regels, hun emoties zijn beter gereguleerd en ze kunnen gevaar inschatten. Als het bij eentje was gebleven hadden we daar misschien meer van kunnen genieten maar de liefde tussen die twee is onbeschrijfelijk en alleen al daarom zou ik het zo weer opnieuw doen.
De momenten alleen met onze oudste dochter (4) zijn een zaligheid. Ze babbelen dan vlot, kennen grotendeels de regels, hun emoties zijn beter gereguleerd en ze kunnen gevaar inschatten. Als het bij eentje was gebleven hadden we daar misschien meer van kunnen genieten maar de liefde tussen die twee is onbeschrijfelijk en alleen al daarom zou ik het zo weer opnieuw doen.
Appelflap1989
Member
Onze baby van 6 maanden rolt 's nachts altijd op zijn zij en buik. Op zijn buik ligt hij mooi met zijn hoofdje opzij, maar toch lees ik overal dat hij best zo niet kan blijven liggen omdat ze op hun buik blijkbaar dieper slapen wat allerlei risico's met zich meebrengt. Hij kan nog niet zelf terug op zijn rug rollen.
Wat deden jullie in zo'n geval? Hij verschiet altijd als ik hem weer op zijn rug leg, en een paar minuten later ligt hij toch weer op zijn buik. Ik zou hem zo laten slapen, maarja het internet staat vol alarmberichten dat dat echt niet oke is. Ik weet niet of dat terecht is, of dat het gewoon het internet is dat weer overdrijft
Wat deden jullie in zo'n geval? Hij verschiet altijd als ik hem weer op zijn rug leg, en een paar minuten later ligt hij toch weer op zijn buik. Ik zou hem zo laten slapen, maarja het internet staat vol alarmberichten dat dat echt niet oke is. Ik weet niet of dat terecht is, of dat het gewoon het internet is dat weer overdrijft
Vierkant
Well-known member
Ik lees vooral dat het betert met de tijd en wat is drie jaar in een mensenleven.Wel fijn om die verhalen te lezen over een tweede wanneer je een vrouw hebt die een tweede wilt en zelf nog heel hard twijfelt
Die mysterieuze andere problemen (kleine kinderen kleine zorgen, grote kinderen grote zorgen) mogen nog even achterwege blijven.
Enkel gevaarlijk als ze zelf niet kunnen rollen. Onze twee kinderen rolde ook altijd terug op hun buik en dat is perfect oké.Onze baby van 6 maanden rolt 's nachts altijd op zijn zij en buik. Op zijn buik ligt hij mooi met zijn hoofdje opzij, maar toch lees ik overal dat hij best zo niet kan blijven liggen omdat ze op hun buik blijkbaar dieper slapen wat allerlei risico's met zich meebrengt. Hij kan nog niet zelf terug op zijn rug rollen.
Wat deden jullie in zo'n geval? Hij verschiet altijd als ik hem weer op zijn rug leg, en een paar minuten later ligt hij toch weer op zijn buik. Ik zou hem zo laten slapen, maarja het internet staat vol alarmberichten dat dat echt niet oke is. Ik weet niet of dat terecht is, of dat het gewoon het internet is dat weer overdrijft
Holocene
Well-known member
Ah wij zijn net het omgekeerde
bij de oudste wou ik alles volgens het boekje doen (tot het obsessieve toe) en MOEST ze om 19u in bed liggen om de routine te bewaren etc.Nu kunnen we het veel gemakkelijker los laten. De jongste in de draagmand, de oudste kunnen we haar slaap uur al goed rekken (op reis was het al snel 21:00)
Wel fijn om die verhalen te lezen over een tweede wanneer je een vrouw hebt die een tweede wilt en zelf nog heel hard twijfelt
Het stopt ook niet. Madam wilt er 3, liefst 4. Ik heb nu eerder zoiets van, 't is goed.
De tweede is hier wel een ramp qua slapen, dat speelt ook mee bij mij. Wordt nog steeds 2 à 3 keer wakker per nacht, en stipt wakker om half 7.
Ik voel dat ik aan het kraken ben
. Voor de rest wel een pracht van een kind.Ik wilde er eigenlijk ook 3, maar die gaat er enkel komen als ik drastisch minder kan werken.
anonymousMF
Well-known member
Ah wij zijn net het omgekeerde
Nu kunnen we het veel gemakkelijker los laten. De jongste in de draagmand, de oudste kunnen we haar slaap uur al goed rekken (op reis was het al snel 21:00)
Alles heeft zijn voor en nadelen
. Wij hebben nog steeds compleet geen routine waarmee we het onszelf soms wel moeilijker maken (ze worden echt veel 's nachts wakker en slapengaan routine duurt toch regelmatig bijna een uur), maar het geeft ook veel flexibiliteit.We logeren zeer vaak bij familie. Per jaar toch zeker 5-6 weken op vakantie/bij familie en vaak in het weekend ook een dagje dat we ergens anders slapen. Ook lange autoritten overnacht horen daarbij.
Vind het ook aangenaam dat ze in het weekend lang mogen opblijven en je niet de hele routine perse om X uur moet starten.
In de week ook pas om 18.30 thuis sommige dagen en dan moeten we nog eten, dus 19.00 is zoiezo onmogelijk. Wij sturen ze in de week meestal ergens tussen 20.00 en 21.00 te slapen (0, 2 & 4 jaar).
2 is hier echt het maximum. Daar zijn we het wel over eens.Het stopt ook niet. Madam wilt er 3, liefst 4. Ik heb nu eerder zoiets van, 't is goed.
De tweede is hier wel een ramp qua slapen, dat speelt ook mee bij mij. Wordt nog steeds 2 à 3 keer wakker per nacht, en stipt wakker om half 7.
Ik voel dat ik aan het kraken ben
Ik wilde er eigenlijk ook 3, maar die gaat er enkel komen als ik drastisch minder kan werken.
Hier wil de vrouw ook een tweede met continu "Ja, rationeel wil ik er eigenlijk geen tweede, maar het is gewoon een gevoel"
Dat in een jaar waarin we ook gaan bouwen, kwestie van al helemaal geen tijd te hebben. En tegelijkertijd klagen dat ze vond tijdens de vorige zwangerschap dat onze relatie een dipje had (al heb ik dat zo niet beleefd
)Voor mij is eentje eigenlijk goed, een tweede zou enkel zijn omdat zij het echt wil, al kijk er ook wat tegenop. De dochter is nu dik anderhalf, en nu begin ik het pas echt "leuk" te vinden. Ervoor was het wel vertederend etc, maar ik vond er weinig aan. Weten dat ge opnieuw voor twee jaar vertrokken zijt met de miserie is iets wat me weinig aanspreekt.
Dat + het feit dat alles nu relatief makkelijk te regelen is qua opvang, hobby's, ... en dat volgens mij wegvalt bij een tweede.
Maar ik wil er ook geen groot gat tussen qua leeftijd dus er zal binnenkort toch een keuze gemaakt moeten worden
Avondland
Well-known member
Het enige wat bij mij knaagt bij het niet gaan voor een tweede kind is dat mijn dochter nooit een broer of zus zal hebben. Ze vraagt er niet echt naar en ik weet dat samenspelen onder kleine kinderen geen garantie op succes is, maar ik hoop dat we later nooit te horen krijgen van haar dat het een gemis was.
Buiten dat: ik heb drie dagen per week de twee neefjes op bezoek om ze naar school te brengen en ik ben toch altijd blij dat het tijd is om te vertrekken.
Buiten dat: ik heb drie dagen per week de twee neefjes op bezoek om ze naar school te brengen en ik ben toch altijd blij dat het tijd is om te vertrekken.
Ja ik moet zeggen dat ik vroeger wel enorm gevloekt heb op mijn zussen, maar eens je wat ouder bent vind ik het toch een meerwaarde die ik niet meer zou kunnen missen. 'T is niet evident in elk gevalHet enige wat bij mij knaagt bij het niet gaan voor een tweede kind is dat mijn dochter nooit een broer of zus zal hebben. Ze vraagt er niet echt naar en ik weet dat samenspelen onder kleine kinderen geen garantie op succes is, maar ik hoop dat we later nooit te horen krijgen van haar dat het een gemis was.
Buiten dat: ik heb drie dagen per week de twee neefjes op bezoek om ze naar school te brengen en ik ben toch altijd blij dat het tijd is om te vertrekken.
Avondland
Well-known member
Bij mij is het eerder omgekeerd: wel leuk om een broer te hebben gehad (want speelkameraadje), maar ik heb er vandaag niet veel meer aan. Familiale situatie is daar "ingewikkeld" geworden.
Holocene
Well-known member
Ik schrik er eigenlijk van hoe snel je van die "miserie" verlost zijt.
Ik haat poedermelk flesjes maken. Ook steeds afmeten "zoveel schepjes", toren van poeder meesleuren naar de crèche, als je op stap zijt, ...
Onze dochter is nu 6maand en zit nog op 3 flesjes. Één sochtends, savonds en snachts. bij de oudste voelde dat aan als een eeuwigheid.
We hebben ook wel het geluk dat het een zéér flinke eter is. Zowel groentepap als fruitpap gaat er vlot 250-300gr binnen.
sainsaw
Active member
Hier ook twee kinderen (4 en 1,5 jaar) en kan wel beamen wat iedereen zegt, veel verschil in tijd voor jezelf of elkaar. Vaak is ieder met één kind weg dus zijn we als partners ook nog eens minder samen.
We zullen ook niet snel de kinderen wegdoen (jongste heeft nog nooit ergens anders geslapen) of een babysit inhuren. Maar we beginnen wel te merken dat dit eens nodig wordt en we beide op ons tandvlees zitten qua tijd vr ons zelf en als koppel.
Voelt wel wat wrang aangezien we beide 4/5de werken (Wel in functie van de kinderen, dus niet vrij) en het toch nog niet aankunnen.
We zullen ook niet snel de kinderen wegdoen (jongste heeft nog nooit ergens anders geslapen) of een babysit inhuren. Maar we beginnen wel te merken dat dit eens nodig wordt en we beide op ons tandvlees zitten qua tijd vr ons zelf en als koppel.
Voelt wel wat wrang aangezien we beide 4/5de werken (Wel in functie van de kinderen, dus niet vrij) en het toch nog niet aankunnen.
Dat is exact bij ons ook de situatie. Ik zou het ook meer doen met oog op de toekomst, maar rationeel wil ik eigenlijk niet. Uiteraard zou je rationeel ook niet eentje willen (ik dan). Wij/ik gaan ook deze zomer de knoop doorhakken.Hier wil de vrouw ook een tweede met continu "Ja, rationeel wil ik er eigenlijk geen tweede, maar het is gewoon een gevoel"
Dat in een jaar waarin we ook gaan bouwen, kwestie van al helemaal geen tijd te hebben. En tegelijkertijd klagen dat ze vond tijdens de vorige zwangerschap dat onze relatie een dipje had (al heb ik dat zo niet beleefd
Voor mij is eentje eigenlijk goed, een tweede zou enkel zijn omdat zij het echt wil, al kijk er ook wat tegenop. De dochter is nu dik anderhalf, en nu begin ik het pas echt "leuk" te vinden. Ervoor was het wel vertederend etc, maar ik vond er weinig aan. Weten dat ge opnieuw voor twee jaar vertrokken zijt met de miserie is iets wat me weinig aanspreekt.
Dat + het feit dat alles nu relatief makkelijk te regelen is qua opvang, hobby's, ... en dat volgens mij wegvalt bij een tweede.
Maar ik wil er ook geen groot gat tussen qua leeftijd dus er zal binnenkort toch een keuze gemaakt moeten worden
Hier is het gedeeld standpunt ook om het bij één te houden. Maar bij mijn vrouw knaagt het wel wat voor dezelfde redenen als bij jou: die kan altijd op haar vier zussen (en soms op haar ene broer) rekenen en vond haar kindertijd met zoveel volk ook leuk.Het enige wat bij mij knaagt bij het niet gaan voor een tweede kind is dat mijn dochter nooit een broer of zus zal hebben. Ze vraagt er niet echt naar en ik weet dat samenspelen onder kleine kinderen geen garantie op succes is, maar ik hoop dat we later nooit te horen krijgen van haar dat het een gemis was.
Buiten dat: ik heb drie dagen per week de twee neefjes op bezoek om ze naar school te brengen en ik ben toch altijd blij dat het tijd is om te vertrekken.
