bij nummer twee ook zo wat toerkes meegemaakt waardoor het plots allemaal wel serieus werd.
- geboorte zoon 2
- iedereen blij
- pediater komt eens kijken want er was meconium in het vruchtwater terechtgekomen (standaard komen ze niet kijken direct na geboorte, is normaal maar voor wanneer geïnstalleerd op kamer , dus dag zelf/ dag nadien)
- Pediater zeg "hmmz, hij ademt toch maar raar" (had ik eigenlijk totaal niet gezien, het was gewoon een klein mormel zoals iedere pasgeboren baby maar als je er op begon te letten was hij echt naar adem aan het happen ) "we gaan dat even controleren"
- foto van de luchtwegen dus even weg er mee
- in mijn hoofd "wa nen beir, alles komt goed"
- dokter komt terug "uw zoon heeft een dubbele klaplong, de neonatale dienst van UZ gent is op komst en ze gaan hem hier opereren"
- "................................"
- Nachtelijke transport naar Gent, nachtelijk bezoek aan zoon die daar "in zijn bakske ligt" aan machinerie allerhande. Was me wel even slikken.
- blijven denken dat het allemaal wel meevalt. Ik zag zo een minimini kindje liggen en zei tegen verpleger "tgoh, dat is toch nog wat anders" (of iets in die richting). "Mjah meneer, als uw kindje hier beland is het nooit goed hé". Voetjes op de grond en voor de 37ste keer die dag toch maar de tranen wegslikken.
-insert verder turbelent verloop en de vaststelling dat mijnen champagne nog een paar weken heeft mogen verder koelen.
- Alles is goed gekomen