Toevluchtsoord voor de (toekomstige) mama's en papa's

zware oorontsteking aan beide kanten, 8 maanden oud.
Ondanks de grootste kwaaltjes weg zijn wordt ze alsnog iedere nacht huilend wakker, wss toch nog gevoelig als ze plat ligt. Poor her...
Hier heeft er 2j een borstvoedingskussen onder het hoofdeinde van haar bed gelegen, gewoon een tip 😉
 
Ons zoontje is nu 6 maanden oud. De situatie met kind is nog steeds veel beter dan ik mij had voorgesteld: hij ziet er echt gelukkig uit, lacht constant, is heel actief, ... Echt om van te smelten.

Maar sinds hij naar de crèche gaat is hij meer ziek dan niet. Bijgevolg wordt hij vaak wakker 's nachts. In combinatie met onze veeleisende jobs en onze lopende verbouwingen wordt het soms wat veel. Ook wat perikelen in de familie.
Resultaat: Koppijn van vermoeidheid, wallen onder mijn ogen van hier tot in Tokyo, meer lichamelijke kwaaltjes dan vroeger die te linken zijn aan stress/slaaptekort, geprikkeld reageren, ... Zo hard nood aan een lange vakantie maar dat zie ik enkel mogelijk wanneer ik verander van job. Dus die sollicitaties komen er ook nog eens bij nu. Gooi het maar op den hoop, dat kan er ook nog wel bij.

Sebiet nog eens een foto bekijken van mijn lachende, zorgeloze kleine. Dan kan ik er weer eventjes tegen.
Met dezelfde reden had ik afgesproken met mijn ouders dat ze 1x om de 2 weken bij hen bleef slapen.
Ik nam die nacht dan ook een licht slaapmiddel in samenspraak met de huisarts om zeker ook ècht te slapen dan. Ik keek er vaak heel hard naar uit dat ze dan daar even ging, al hebben we het vaak ook uitgesteld omdat ze te ziek was en mijn moederhart het niet aan kon haar "weg te doen" 😓

Sterkte alvast!!!
 
Onze kleinste heeft ook lang met een schuin kussentje onder zijn hoofd geslapen omdat snel last had van z'n oren en dat werkt echt wel goed.

Van de week trouwens eerst om 00.30u opgestaan voor onze oudste omdat die slecht gedroomd had, dan wakker gelegen tot 02.30u, toen was de kleinste helemaal nat (slechte pampers) en dan wakkergelegen tot een uur of 5 :cry:.
 
Onze oudste (bijna 4) heeft toch uitdagingen. Ze heeft een grote taalachterstand die we maar moeilijk inhalen. Vorig jaar buisjes laten steken want blijkbaar hoorde ze evenveel als dat wij zouden horen onder water. Zo leert ge natuurlijk niet praten. Intussen een jaar verder en ik denk dat we nieuwe buisjes gaan moeten laten zetten. Intussen doen we ook logopedie met haar maar boeken weinig vooruitgang. Ze weigert dat eigenlijk te oefenen met ons thuis. Haar beste vriendinnetje in de klas is anderstalig dus daar gaat ze het ook niet van leren.
Daarnaast ook heel veel moeilijkheden met alles dat onbekend terrein is. Dus die wilt maar heel weinig eten (ook qua desserten enzo hé, de sukkelaar heeft nog nooit een taart durven proeven) en we kunnen niet zomaar afwijken van haar ritme zonder gigantische scènes te starten. Onze huisarts heeft al eens autisme gesuggereerd maar dat is het volgens mij ook niet helemaal. Het laatste jaar hebben we wel stappen vooruit kunnen zetten en op school zijn ze wel heel content met haar, dus dat is al een opluchting. Ze is precies ook wat zelfzekerder geworden. Maar tegenover mijn jongste is het toch een heel verschil, alles gaat daar zoveel gemakkelijker bij.
 
  • Verdrietig
Waarderingen: Lint
Onze oudste (bijna 4) heeft toch uitdagingen. Ze heeft een grote taalachterstand die we maar moeilijk inhalen. Vorig jaar buisjes laten steken want blijkbaar hoorde ze evenveel als dat wij zouden horen onder water. Zo leert ge natuurlijk niet praten. Intussen een jaar verder en ik denk dat we nieuwe buisjes gaan moeten laten zetten. Intussen doen we ook logopedie met haar maar boeken weinig vooruitgang. Ze weigert dat eigenlijk te oefenen met ons thuis. Haar beste vriendinnetje in de klas is anderstalig dus daar gaat ze het ook niet van leren.
Daarnaast ook heel veel moeilijkheden met alles dat onbekend terrein is. Dus die wilt maar heel weinig eten (ook qua desserten enzo hé, de sukkelaar heeft nog nooit een taart durven proeven) en we kunnen niet zomaar afwijken van haar ritme zonder gigantische scènes te starten. Onze huisarts heeft al eens autisme gesuggereerd maar dat is het volgens mij ook niet helemaal. Het laatste jaar hebben we wel stappen vooruit kunnen zetten en op school zijn ze wel heel content met haar, dus dat is al een opluchting. Ze is precies ook wat zelfzekerder geworden. Maar tegenover mijn jongste is het toch een heel verschil, alles gaat daar zoveel gemakkelijker bij.
Dat lijkt mij heel moeilijk als ouder :(.
 
Onze oudste (bijna 4) heeft toch uitdagingen. Ze heeft een grote taalachterstand die we maar moeilijk inhalen. Vorig jaar buisjes laten steken want blijkbaar hoorde ze evenveel als dat wij zouden horen onder water. Zo leert ge natuurlijk niet praten. Intussen een jaar verder en ik denk dat we nieuwe buisjes gaan moeten laten zetten. Intussen doen we ook logopedie met haar maar boeken weinig vooruitgang. Ze weigert dat eigenlijk te oefenen met ons thuis. Haar beste vriendinnetje in de klas is anderstalig dus daar gaat ze het ook niet van leren.
Daarnaast ook heel veel moeilijkheden met alles dat onbekend terrein is. Dus die wilt maar heel weinig eten (ook qua desserten enzo hé, de sukkelaar heeft nog nooit een taart durven proeven) en we kunnen niet zomaar afwijken van haar ritme zonder gigantische scènes te starten. Onze huisarts heeft al eens autisme gesuggereerd maar dat is het volgens mij ook niet helemaal. Het laatste jaar hebben we wel stappen vooruit kunnen zetten en op school zijn ze wel heel content met haar, dus dat is al een opluchting. Ze is precies ook wat zelfzekerder geworden. Maar tegenover mijn jongste is het toch een heel verschil, alles gaat daar zoveel gemakkelijker bij.
Wauw, klinkt heftig!
Vooral dat onbekende/structuur want is er ècht iets aan de hand of is het normaal kleutergedrag zal ook niet altijd duidelijk zijn.

Veel sterkte alvast en hopelijk blijft de evolutie sprongen nemen in de goede richting!
 
Wauw, klinkt heftig!
Vooral dat onbekende/structuur want is er ècht iets aan de hand of is het normaal kleutergedrag zal ook niet altijd duidelijk zijn.

Veel sterkte alvast en hopelijk blijft de evolutie sprongen nemen in de goede richting!
Dat is inderdaad nooit duidelijk! Kleuters zijn sowieso een uitdaging :tongue: maar ze is echt een heel lieve grote zus en we genieten echt van haar, het is niet alleen kommer en kwel. We hebben ze wel aangemeld bij zo een centrum om een diagnose te krijgen, maar die wachtlijst loopt op tot ongeveer 2 jaar ofzo, misschien nog langer nu door corona. Maar een diagnose zou ik wel graag hebben want ik weet niet meer wanneer ze met mijn voeten aan het spelen is, of wanneer haar hersens echt weer in de knoop liggen:D
 
Hier ook voortdurend oorontstekingen. Wel een verbetering merkbaar als we ze een tijdje niet naar de opvang brengen, echt een broeihaard...
 
Hier 2,3 en kuren a volonte. De ene dag blij en braaf, de andere dag omgekeerd.
Tbeste van al... in de creche meestal braaf en gangster vanaf in de auto, joy.
Soms, soms zo van een muur en plakken.
 
Hier 2,3 en kuren a volonte. De ene dag blij en braaf, de andere dag omgekeerd.
Tbeste van al... in de creche meestal braaf en gangster vanaf in de auto, joy.
Soms, soms zo van een muur en plakken.
Hier ook zo, we anticiperen daar wat op.
Zodra ze in de auto zit, nog voor de gordel toe is, krijgt ze van mij haar tuut en doudou (mag ze overdag niet meer hebben op de crèche sinds de peutergroep en we hebben dat direct doorgetrokken voor school).
Hiermee is al 70% voorkomen.
Zodra we thuis komen, kruipt ze in de zetel met haar accessoires, zet ik tv op en breng ik haar een beker melk. Na 15-30 minuten is de lavastroom aan vermoeidheid, uitbarstingen,.. Gestold en hebben we terug ons normale kind.
De papa vergeet altijd om de tuut terug in zijn auto of jas te steken, dus van hem krijgt ze een brikje melk zodra ze in de auto zit.
Doen we dat niet, hebben we de rit naar huis een terrorist die oorverdovend krijst, non-stop huilt al dan niet met uitbraakpogingen en verwoed gewriemel om uit de autogordel te geraken 🙈
 
Doen we dat niet, hebben we de rit naar huis een terrorist die oorverdovend krijst, non-stop huilt al dan niet met uitbraakpogingen en verwoed gewriemel om uit de autogordel te geraken 🙈
En dan is de vraag: "Helemaal de mama/papa?"
Onze oudste (bijna 4) heeft toch uitdagingen. Ze heeft een grote taalachterstand die we maar moeilijk inhalen. Vorig jaar buisjes laten steken want blijkbaar hoorde ze evenveel als dat wij zouden horen onder water. Zo leert ge natuurlijk niet praten. Intussen een jaar verder en ik denk dat we nieuwe buisjes gaan moeten laten zetten. Intussen doen we ook logopedie met haar maar boeken weinig vooruitgang. Ze weigert dat eigenlijk te oefenen met ons thuis. Haar beste vriendinnetje in de klas is anderstalig dus daar gaat ze het ook niet van leren.
ivm die logopedie: zou je iemand kunnen vinden die dat met haar wil oefenen die géén mama/papa is? mss blokkeert ze enkel bij jullie, maar niet bij bvb tante/nonkel/oma/opa/.... ? Ik zou ze gerust dan durven omkopen met een ijsje ofzo als beloning. Zolang ze weet dat dit voor logo-oefeningen is en niet zomaar.
Ararauna zei:
Daarnaast ook heel veel moeilijkheden met alles dat onbekend terrein is. Dus die wilt maar heel weinig eten (ook qua desserten enzo hé, de sukkelaar heeft nog nooit een taart durven proeven) en we kunnen niet zomaar afwijken van haar ritme zonder gigantische scènes te starten. Onze huisarts heeft al eens autisme gesuggereerd maar dat is het volgens mij ook niet helemaal. Het laatste jaar hebben we wel stappen vooruit kunnen zetten en op school zijn ze wel heel content met haar, dus dat is al een opluchting. Ze is precies ook wat zelfzekerder geworden. Maar tegenover mijn jongste is het toch een heel verschil, alles gaat daar zoveel gemakkelijker bij.
Wat je beschrijft hoor ik toch vaak bij kinderen die autistisch in de klas van m'n vriendin zitten. Ieder kind lust wel eens wat niet dat andere kinderen wél graag eten, maar héél veel "normale" zaken die ze niet willen eten heb ik enkel bij autisten gehoord. Ik zou wel eens bij een psycholoog gaan in jouw geval. Zeker al gewoon omdat momenteel de wachtlijsten aan het stijgen zijn en je anders binnen enkele maanden nog langer moet wachten.

En op zich kan je wel zeggen: "ach, zo'n labeltje van autist verandert niks aan mijn kind", maar als je een label hebt, heb je recht op ondersteuning, iets wat ze goed kunnen gebruiken in eerste leerjaar. En zeker als er lange wachtlijsten zijn, verlies je anders maanden nuttige tijd in het lager tegen dat er een diagnose is.

Twijfel je, kan je ook zelf naar het CLB stappen. Zij kunnen ook advies geven over wat moet gebeuren.
 
ik had meer op replies gehoopt van ”och de mijn is ook zo” :) maar goed, ik besef wel dat ze het wat moeilijker heeft. Maar ze staat dus al op een wachtlijst en ik kan ze ook echt niet onhandelbaar noemen. Momenteel werk ik vooral op dat praten en haar menu wat uitbreiden met nog wat andere soorten groenten en fruit, wat het afgelopen jaar wel al vrij goed gelukt is. Als corona wat gaan liggen is, hoop ik ze weer op sociaal vlak wat meer te kunnen uitdagen met familiefeestjes etc.

Het is ook wel een echt knuffelbeest, heel fantasierijk en speelt wel goed met andere kindjes van haar klas. Dus dat vind ik dan allemaal niet echt typisch autistisch. ik ben wel heel benieuwd naar wat ze gaan zeggen eens ze haar onderzoeken, ik weet het écht niet. Het is inderdaad maar een label maar als we dan ook meer een handleiding zouden krijgen van hoe ermee om te gaan zou dat bij momenteel ook wel welkom zijn.
 
Wat zegt de juf? Niet dat een juf het beter zal weten dan een logopediste/arts, maar het zou het eerste kind niet zijn die in de klas wel alles proeft, zegt en doet maar in nabijheid van de ouders dan weer het tegenovergestelde is.
 
ik had meer op replies gehoopt van ”och de mijn is ook zo” :) maar goed, ik besef wel dat ze het wat moeilijker heeft. Maar ze staat dus al op een wachtlijst en ik kan ze ook echt niet onhandelbaar noemen. Momenteel werk ik vooral op dat praten en haar menu wat uitbreiden met nog wat andere soorten groenten en fruit, wat het afgelopen jaar wel al vrij goed gelukt is. Als corona wat gaan liggen is, hoop ik ze weer op sociaal vlak wat meer te kunnen uitdagen met familiefeestjes etc.

Het is ook wel een echt knuffelbeest, heel fantasierijk en speelt wel goed met andere kindjes van haar klas. Dus dat vind ik dan allemaal niet echt typisch autistisch. ik ben wel heel benieuwd naar wat ze gaan zeggen eens ze haar onderzoeken, ik weet het écht niet. Het is inderdaad maar een label maar als we dan ook meer een handleiding zouden krijgen van hoe ermee om te gaan zou dat bij momenteel ook wel welkom zijn.
Ik heb les gegeven nog aan een autiklas bij normaal begaafde kinderen en daar zaten echte autisten in zoals in "the good doctor" maar evengoed iemand vol fantasie die eigen stripverhalen tekende, kon zien aan mij wanneer hij kwam storen en dan heel rustig vroeg :"heb ik iets verkeerd gezegd?", een ander was een hypersociaal tettergat,... "de autist" bestaat niet.
Het klinkt in elk geval niet alsof je een duidelijk geval van autisme in huis hebt én vergeet vooral niet dat je niet objectief bent. Hierdoor gaan sommige ouders alles minimaliseren maar evengoed loop je het risico dat je je vastpint op kenmerken die perfect onder normaal kleutergedrag kunnen vallen ook.

En de handleidingen kan je vinden zonder diagnose ook hoor, die zijn namelijk voor elk kind hetzelfde: duidelijkheid, structuur en regelmaat. 😉 Of je kind nu autisme heeft, adhd, hoog sensitief is of doorsnee, ze varen er allemaal wel bij als dat er is!
 
Wat zegt de juf? Niet dat een juf het beter zal weten dan een logopediste/arts, maar het zou het eerste kind niet zijn die in de klas wel alles proeft, zegt en doet maar in nabijheid van de ouders dan weer het tegenovergestelde is.
Ze heeft een super juf die haar wel wat in de gaten houdt. Ze is ook heel tevreden van haar, zegt vooral dat ze echt is open gebloeid in de klas maar natuurlijk wel nog moeilijk verstaanbaar. De juf heeft toevallig een kindje dat ook op dat spectrum zit en die herkent er wel een aantal zaken in (bvb wandeling met de klas, dan moeten ze allemaal gele vestjes aan maar mijn dochter heeft het lastig met nieuwe kledij etc dus die wilt dat echt niet aan doen, terwijl een ander kind daar geen problemen van maakt). Maar in het algemeen functioneert ze wel goed in de klas.
En de handleidingen kan je vinden zonder diagnose ook hoor, die zijn namelijk voor elk kind hetzelfde: duidelijkheid, structuur en regelmaat. 😉 Of je kind nu autisme heeft, adhd, hoog sensitief is of doorsnee, ze varen er allemaal wel bij als dat er is!
ja klopt, we zien ook dat ze bij ons veel meer zal eten dan bij een ander, want ze weet ook dat ze bijvoorbeeld haar melk niet krijgt als ze niet geproefd heeft van haar groenten. Met die regel is ze soms ook wel al 24u zonder eten gegaan, en dan klaagt die daar niet van en we maken geen ruzie, das gewoon een business deal voor haar denk ik soms :rolleyes:
Maar streng zijn rond die zaken helpt wel echt, tis vooral miserie als er onvoorspelbaarheden zijn, zoals iemand anders die haar komt afhalen van school dan wie ze in gedachte had, dan is ze echt van haar melk.
 
Onze oudste (bijna 4) heeft toch uitdagingen. Ze heeft een grote taalachterstand die we maar moeilijk inhalen. Vorig jaar buisjes laten steken want blijkbaar hoorde ze evenveel als dat wij zouden horen onder water. Zo leert ge natuurlijk niet praten. Intussen een jaar verder en ik denk dat we nieuwe buisjes gaan moeten laten zetten. Intussen doen we ook logopedie met haar maar boeken weinig vooruitgang. Ze weigert dat eigenlijk te oefenen met ons thuis. Haar beste vriendinnetje in de klas is anderstalig dus daar gaat ze het ook niet van leren.
Daarnaast ook heel veel moeilijkheden met alles dat onbekend terrein is. Dus die wilt maar heel weinig eten (ook qua desserten enzo hé, de sukkelaar heeft nog nooit een taart durven proeven) en we kunnen niet zomaar afwijken van haar ritme zonder gigantische scènes te starten. Onze huisarts heeft al eens autisme gesuggereerd maar dat is het volgens mij ook niet helemaal. Het laatste jaar hebben we wel stappen vooruit kunnen zetten en op school zijn ze wel heel content met haar, dus dat is al een opluchting. Ze is precies ook wat zelfzekerder geworden. Maar tegenover mijn jongste is het toch een heel verschil, alles gaat daar zoveel gemakkelijker bij.
Autisme (of is het nu adhd?) gaan ze sowieso pas testen in het eerste leerjaar. Nuja op zich moet je je niet dood staren op zo een diagnose.

Hier hebben ze beide de diagnose van autisme en adhd gekregen.

Van onze oudste zoon was dat echt een slag in mijn gezicht en ik dacht dat zijn leven nooit niets zou zijn. Ondertussen gaat hij volgend jaar naar het middelbaar, heeft altijd meer dan 80% en veel vrienden. Dusja veel autisme merk ik er eigenlijk niet echt aan buiten dat hij wel altijd wat nerveus rond loopt als er iets te wachten staat als sportdag, schoolreis,.. Maarja iedereen heeft dan wat zenuwen zeker?

Zijn adhd uitte zich vooral in concentratiestoornissen, met relatine is dat toch wel een enorm verschil. Kan zijn dat hij er in de toekomst zonder kan. Valt nog af te wachten.

Van onze tweede stelden ze ook de diagnose. Ondertussen wist ik al hoe het ging met onze oudste dus daar trok ik het me ook totaal niet meer van aan en het is idd juist hetzelfde verhaal.

Vroeger stelden ze die diagnose als het echt de spuigaten uit liep, maar nu zijn ze daar veel vroeger bij en hoe vroeger hoe beter ze geholpen worden.

De onze hebben veel gehad aan begeleiding in het school, want ze konden nogal moeilijk tegen hun verlies en waren ook dominant tov hun klasgenoten wat tot conflicten leidde. Ze hebben door die begeleiding aangeleerd hoe ze die zaken beter kunnen aanpakken.

Ik moet wel zeggen dat we als ouders niet goed begeleid waren. Ik zie dat je hoopt om te weten hoe er mee om te gaan. Maar van de oudste zat ik echt met veel vragen en wist niet bij wie ik ermee terecht kon.
 
Wat een avond alweer. Tijdens haar laatste fles om kwart na 7 valt ze zo goed als in slaap. Nog even laten boeren en ze dan om 10 voor 8 in bed willen leggen. Natuurlijk klaarwakker dan, nochtans was ze ook al 3 u wakker van haar laatste dutje. Vriendin en ik er ons in liggen opwinden want de laatste tijd is het altijd zo moeilijk. Uiteindelijk dan maar een wandeling van een half uur gaan maken en ze al slapend in bed kunnen leggen nu, op 20 voor 10.
 
De kleine is tegenwoordig vroeg wakker, rond 4 uur. Dan wilt hij zijn fles waarna we hem nog even bij ons laten liggen. Om 6 uur was hij terug wakker en tussen ons wat aant spelen...
Ineens trekt hij zich recht aan het hoofdeind van het bed en begint met het trekkoord voor het licht te spelen (ja, wij hebben zo'n ouderwets koordje hangen zodat ge het licht van onder het warm donsdeken kunt aan/uit doen :p)
Met andere woorden... meneerke heeft geleerd van op de kamer het licht aan en uit te doen... en zoals kinderen zijn is da superplezant en blijven we daar mee spelen... oh the joy...
 
De kleine is tegenwoordig vroeg wakker, rond 4 uur. Dan wilt hij zijn fles waarna we hem nog even bij ons laten liggen. Om 6 uur was hij terug wakker en tussen ons wat aant spelen...
Ineens trekt hij zich recht aan het hoofdeind van het bed en begint met het trekkoord voor het licht te spelen (ja, wij hebben zo'n ouderwets koordje hangen zodat ge het licht van onder het warm donsdeken kunt aan/uit doen :p)
Met andere woorden... meneerke heeft geleerd van op de kamer het licht aan en uit te doen... en zoals kinderen zijn is da superplezant en blijven we daar mee spelen... oh the joy...
Beetje eigen schuld? :p Doe gewoon dat koordje dubbel en hoger, tis opgelost.
Wacht tot ze 2 zijn,... Ze breken uwen boel af
 
Terug
Bovenaan