Follow along with the video below to see how to install our site as a web app on your home screen.
Opmerking: This feature may not be available in some browsers.
misschien dat ik die dan maar over sla om erna te beluisteren, kwestie van de drive niet te verliezenWith The Beatles is iets minder imo. Maar vanaf de plaat erna blijft het niveau alleen maar stijgen.
misschien dat ik die dan maar over sla om erna te beluisteren, kwestie van de drive niet te verliezen
Ooit het nummer "It Won't Be Long" leren kennen door Looney Tunes, via een ommezwaai op het internet.With The Beatles is iets minder imo. Maar vanaf de plaat erna blijft het niveau alleen maar stijgen.
Het gaat over timbres. Een akkoord bestaat uit een stapeling van noten (minstens 2, vaak 3 of 4). Op een gitaar heb je verscheidene grepen om akkoorden te nemen, en afhankelijk van hoe je die grepen neemt, wijzigen die noten (een octaaf hoger of lager, of beiden), of vallen er bepaalde noten weg, of worden dubbel gespeeld.Is er een manier om uw uitleg te snappen zonder notenleer gevolgd te hebben?
Een D7 is een akkoord, een akkoord bestaat uit meerdere noten,(dat is het enigste wat ik weet over akkoorden), wat is er zo speciaal aan een D7 in een C7 vorm tegenover een D7 in een open positie? En waarom zijn de akkoorden/noten van Lennon en McCartney daar complimentair mee?
Blij dit te horen, ging het net zelf posten.Hommage aan Tomorrow Never Knows
That's it. Wat een heerlijk stukje muziek.Nee, alleen dat dat een idee was van McCartney omdat hij fan was van Stockhausen?
Tape loops and studio abuse: how The Beatles recorded 'Tomorrow Never Knows'
The Beatles' Tomorrow Never Knows was a feat of studio wizardry that, in 1966, had seldom been seen before. This is how it was made.happymag.tv
Oh nee, zeker niet! Des gouts et des couleurs... natuurlijk maar laat dat u niet tegenhouden. Alleen al het geniale Don't Bother Me van Harrison .
Héél interessante uitleg. Dus een deel waardoor het speciaal is dat er onder andere een A3 zit in dat van Lennon, maar niet bij Harrison waar het normaal gezien hoorde.Het gaat over timbres. Een akkoord bestaat uit een stapeling van noten (minstens 2, vaak 3 of 4). Op een gitaar heb je verscheidene grepen om akkoorden te nemen, en afhankelijk van hoe je die grepen neemt, wijzigen die noten (een octaaf hoger of lager, of beiden), of vallen er bepaalde noten weg, of worden dubbel gespeeld.
Het kampvuur- D septiem akkoord bestaat, in volgorde, uit de noten D3, A3, C4 & F#4 (de noten D, F# en A maken het D majeur akkoord, de C is de 7e graad van de grondtoon D, en maakt van dat akkoord een septiem akkoord)
Teruggaand naar het nummer:
Het Harrison- D7 akkoord bestaat, in volgorde, uit de noten D3, F#3, C4 & D4. Drie van de vier noten van wat normaal een D septiem akkoord is, maar de A (de kwint) ontbreekt hier, en de F#4 is een F#3 geworden (een octaaf lager).
Het bijpassend Lennon D/F# akkoord bestaat, in volgorde, uit de noten F#3, A3, D4, F#4
Het resultaat is dat je dus twee akkoorden hebt die erg goed bij elkaar passen en elkaar aanvullen, maar die toch merkelijk anders klinken, waarbij Harrison voor de 7-klank zorgt (door het spelen van de noot C4), en ruimte laat voor Lennon die de kwint van D (de noot A3, die niet in Harrison's akkoord zit). Als je dat dan om twee verschillende gitaren speelt (Lennon op zijn jengelende Rickenbacker 325, Harrison op zijn meer houterig klinkende Gretsch Country Gentleman), krijg je een erg rijke, brede en interessante klank.
Wat McCartney hier doet is niet echt van belang of interessant , hij speelt, erg voorspelbaar, een D2 noot (een vol octaaf onder de laagste D van Harrison), en benadrukt daarbij dat het om een akkoord in Re (D) gaat.
Please do elaborate?Kan ik geen 5 nummers van na mekaar luisteren
Dat is niet hoegenaamd niet waar, maar je maakte een hit 'n run comment terwijl het doel van deze reeks threads is om in detail te treden waarom je iets goed of slecht vinden zodat we hier artiest per artiest meer kunnen leren over enerzijds hun muziek en nalatenschap en anderzijds wat de voor- of tegenstanders hun verhalen zijn.Ik heb Let It Be, Abbey Road, White Album & Sgt. Pepper in de kast staan, maar allemaal te ver voor mijn tijd, je moet het ook goed vinden of je kent niks van muziek. Ik kan mij vergissen maar die gebruikten relatief weinig mineurakkoorden terwijl je daaraan gewoon bent in dance muziek ? Btw Macca solo vond ik interessanter.